To Kill a Mockingbird (1962)

Deze film stond al lang op mijn lijstje en heb hem gisteren eindelijk voor de eerste keer gezien. Ik had op voorhand een beetje de vrees dat het een clichématig verhaal ging zijn.

Dit was gelukkig niet het geval, vooral dankzij het originele standpunt waaruit het verhaal verteld wordt (uit de ogen van Scout). Verder was het acteren van Gregory Peck zeer indrukwekkend, hij speelt zijn rol van moraliserende, alleenstaande vader gewoon perfect. Verder zijn de acteerprestaties van de kinderen ver boven gemiddeld, wat ook naar mijn mening niet veel voorkomt. Het verhaal is driedelig opgebouwd, waarvan het procesgedeelte veruit het meest interessante.

Ondanks dat deze film zijn klassiekerstatus zeker verdient, geef ik hem "maar" 4. Ten eerste omdat het verhaal redelijk voorspelbaar is en de controverse een beetje verloren is, ten tweede omdat er toch een paar clichébeelden inzitten (de kinderen die in het zwarte gedeelte gaan zitten enz) en ten derde omdat er een paar scènes niet geloofwaardig overkomen (vooral de scène waar Scout de menigte voor de gevangenis toespreekt vond ik niet geslaagd).

Dit zijn maar details natuurlijk in deze zeer genietbare film.

Mooie moraal die nog steeds redelijk overeind blijft, maar het verhaal sprong wel een beetje van de hak op de tak.

Deze zwart-wit film eens bekeken en 'k vond hem goed, maar meer ook niet (de hoge notering in de IMDB lijst vind 'k toch te hoog). We volgen rassenhaat en vooroordelen doorheen de ogen van een jong meisje en deze aanpak werkt wel. Het verhaal was redelijk boeiend, al mocht het misschien allemaal iets sneller verlopen. De rechtbankscène was interessant gebracht en verveelde niet. Het einde vond 'k wel verrassend, dus dit is wel leuk meegenomen. De cast deed het goed en de muziek paste bij de film.

'k ben blij dat 'k deze nu ook eens heb bekeken, maar 'k zou de film niet direct opnieuw bekijken.

Aardige film, waarin de rassenhaat in Alabama in de jaren '30 wordt bekeken door de ogen van een kind. Absoluut een toegevoegde waarde hier, het is interessanter om Scout als hoofdpersonage te nemen dan Atticus Finch zelf. De opbouw naar de rechtbankscène is best aardig, al had er hier en daar wel wat weggelaten kunnen worden. De zitting zelf vond ik een van de mindere scènes, er werd door bepaalde acteurs nogal overtreden geacteerd. Het lag er allemaal wel erg dik op. Het eind was daarentegen wel weer de moeite waard. Aardige klassieker, al valt het rechtbankgedeelte zelf tegen.

Ik kende het verhaal niet, enkel dat de film bestond. Wat een rechtbankdrama moest zijn werd een bredere kijk dan dat door de ogen van een kind. En dat wordt vrij goed volgehouden. Daardoor oogt alles soms wel als een kinderverhaal. In elk geval een origineel uitgangspunt en met de kinderen krijg je soms wel beklemmende scènes als je merkt dat er een situatie voordoet waarop kinderen zeggen wat volwassenen zouden moeten denken.

De film kijkt als een boek en ik denk dat het boek beter is dan de film. Ik heb het boek niet gelezen, dus het volgende is louter een gissing. In mijn ogen voegt de film niet veel meer toe aan het boek. Visueel had ik in het begin wel wat verwachtingen, al werd het stelselmatig gewoon een goed onderhouden weergave van een geprezen boek. Op zich ook al een verdienste en met het sterke acteerwerk (als je van dit theatermatige type houdt toch) krijg je een zeer aangename film. Geen topper, maar anderzijds wil ik gerust meer van dit zien.

Als ik de recensies lees, dan lijkt er ergens iets niet te kloppen. De film speelt zich voornamelijk af (voor een zeer groot deel) in de kinderkopjes van Atticus Finch kinderen. De film wordt volwassen neergezet en is zodoende (gelukkig) geen kinderfilm geworden. Vanuit het tijdsbeeld (jaren 30) bijzonder goed neergezet. Vond het wel vreemd dat kinderen zo laat nog buiten spelen. Okay zijn vrouw was overleden, dus de kids hadden vrij spel, maar ondanks de oppas zaten ze toch nog veel buiten. De rechtzaak vond ik zeker ook interessant. Zeker vanuit het perspectief van de kinderogen die meekeken. De neger deed me een beetje denken aan the Green Mile. Ik vond de titel wel een beetje vreemd. To kill a mocking bird (spotvogel) Ik had het niet zo ver gezocht. De film is vooral gericht op het kind en zijn beleving op spannende dingen in de jaren 30. En dat pa een neger verdedigde is eigenlijk helemaal niet zo'n thema in deze film. Okay de kids speelde sterk het verhaal is aardig, maar is geen topper.

Misschien is het wel aardig om te lezen hoe groot de status van het personage Atticus Finch in de USA is .

In 2003 werd Atticus door het American Film Institute verkozen tot de grootste held ooit in Amerikaanse films. (werkelijke en fictieve personages)

Op die lijst stonden verder o.a. Superman, Tarzan, Rocky Balboa, Ghandi, James Bond, Robin Hood en Indiana Jones.

Atticus Finch - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org

De complete lijst >

AFI's 100 Years...100 Heroes and Villains - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org

Mooie transfer op Blu-ray voor deze 'To Kill a Mockingbird'. Qua sfeer en op visueel vlak een pareltje. ''Leer jezelf eerst in een ander verplaatsen''.. prachtig hoe de kleine Scout centraal staat in dit verhaal, zowel de levensles die ze van haar vader leert als de manier waarop ze tussen haar vader en de grote groep mannen in staat voor de gevangenis zijn érg mooi. Ik had echter verwacht meer van de rechtzaak te zien; dit bleek niet het geval. Geen probleem, mooie en (op ''avontuurlijk'' vlak) herkenbare 'jeugd'-film. Sterke rolbezetting (kinderen, Peck) in een film over onrechtvaardigheid en opgroeien.

Helemaal eens met HarmJan Stegenga hierboven me: wat een prachtige transfer van deze film op Blu Ray, die ik vanmiddag samen met mijn moeder heb gekeken. Het is een oude film, dus het verhaal wordt heel traag vertelt en het koste mij moeite om mijn aandacht erbij te houden, totdat het rechtbank gedeelte begint. Dan zie je een staaltje acteerkunst om je vingers bij af te likken. Daar zouden vele acteurs van vandaag de dag nog veel van kunnen leren! De film krijgt daarna een beetje thriller-achtig einde. Heel erg de moeite waard om te kijken en als je een echte film liefhebber bent koop je deze release op Blu Ray, want dat is hij echt waard. 4 *

Zeker in het zuiden van de VS is het al vroeg donker in de zomer, zo laat zou het niet geweest zijn

Goede opmerking Rmie

Een lichte teleurstelling na het lezen van het boek. Alle elementen uit het boek lijken hier op een hoopje gegooid te zijn, alsof de makers snel een lijstje met belangrijke gebeurtenissen in het verhaal wilden afvinken. De zwart-wit-fotografie is adembenemend (om van de begingeneriek nog maar te zwijgen!), maar het verhaal van de film kon me nergens echt meeslepen, terwijl het boek dat wel deed.

"Miss Jean Louise. Miss Jean Louise, stand up. Your father's passing."

Dit was natuurlijk een must-see. Die je gelooft het nooit me getipt is door een leeftijdsgenoot. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het vond tegen vallen, ik had meer verwacht van een film die zo'n grote naam heeft onder de filmkenners. Het speeld misschien ook mee dat ik deze zonder ondertiteling heb gezien en daardoor de helft van de tijd het niet verstond (die lui praten allemaal zo raar, op Peck na dan).

Gregory Peck acteert geweldig en doet het erg goed in deze rol. Die kinderen zijn in het begin tenenkrommend maar hoe langer de film vordert hoe meer het wend; Ik vind het ook erg knap van Robert Mulligan dat hij zulke prestages uit die kinderen gekregen heeft. Verder zijn alle acteurs ook wel goed.

De muziek van Elmer Bernstein is het beste van de hele film. Een erg dramatische en soms Cowboy-achtige score.

De film is een beetje langdradig en het fijt dat het zwart-wit is werk dan niet echt mee. Bij The Elephant Man had ik er niet zo'n last van maar hier zou ik toch liever kleur hebben.

Het verhaal en de climax zijn wel onovertroven. Dat gedeelte met die kinderen en dat huis (dt spookverhaal) dat lijkt heel cliché maar dat komt omdat ze dat hier van hebben nagedaan. Ik heb wel een paar vraagtekens? Wat in hemelsnaam gebeurde er op die Halloween-nacht? Leeft dat jochie nog?

Ruime voldoende, een keer herzien met subs indien mogelijk.

Ik heb altijd al een zwak gehad voor rechtbankdrama’s. Dit is in weerwil van zijn leeftijd een van de betere films in dit genre.

De vrijwel altijd keurige Gregory Peck is natuurlijk geknipt voor de rol van standvastige advocaat, die zich door niets en niemand van de wijs laat brengen. Maar naast de mooie rol van Peck (volgens mij z’n beste ooit), ligt de kracht van deze film voor een groot deel in de oprechtheid van het verhaal, in de schitterende rol van de kleine Mary Badham en niet te vergeten natuurlijk in de regie van Robert Mulligan. Deze film betekent ook het debuut van de imponerende en glorierijke carrière van Robert Duvall.

Onlangs weer eens bekeken en ja, toch genoten.

De constructie van de film bevalt mij erg goed. Eerste deel het perspectief van de kinderen, tweede deel de rechtszaak en de belangrijke afronding. Het deel met de kinderen, die sommigen hier op het forum saai en te lang vinden, vind ik juist erg mooi. Hiermee wordt de nostalgie van de tijd en de jeugd treffend weergegeven. Bovendien geeft het enkele belangrijke hints naar de thema's van de film: vooroordelen en acceptatie. Scout, de dochter en de verteller van het verhaal, raakt steeds in gevecht op school om zulke vooroordelen. Aan de andere kant hebben de kinderen zelf hun voordelen betreffende Boo, een buurjongen, die bekend staat als the boogeyman.

De rechtzaak zelf vind ik persoonlijk het minst interessant in de film. Het is belangrijk voor het uitdiepen van de thema's, maar het komt cliche- en plichtmatig over. Hierbij wil ik wel benadrukken dat het acteren van Brock Peterson als de verdachte grote indruk op mij maakt.

Voor de kijker wordt het erg duidelijk gemaakt of de verdachte schuldig of onschuldig is en de uitkomst van de rechtzaak is dan ook verwonderlijk te noemen in juridische zin. Dit vind ik ongeloofwaardig. Wat mij ook erg stoort is de heldenverering die de hoofdpersoon, Gregory Peck, in deze film ondergaat. Wanneer hij de rechtzaal verlaat, staan alle Afro-Amerikanen op het balkon op. Ik moet bekennen dat de scene wel effectief is (ik moet toch vaak een traantje wegpinken hierbij), maar ik vind het goedkoop en onrealistisch. Feitelijk tenenkrommend.

Hiermee kom ik op de karakterisering van de personages. Deze vind ik erg cliche en zwart/wit. Gregory Peck als de advocaat is de goedheid zelve, hij doet alles goed, is correct in heel zijn handelen en opvattingen, een engel op aarde. De afro-Amerikanen worden erg onderdanig en passief neergezet. Dit speelt zich af in de jaren '30 in het conservatieve Alabama, dat begrijp ik wel, maar mij lijkt het heel onrealistisch hoe timide de zwarte bevolking dit onrecht ondergaat. Door hen zo passief te karakteriseren, wordt de sympathie van de kijker natuurlijk gemanipuleerd. Daarentegen zijn de "bad guys" ook echt bad. De vader van het slachtoffer is een racistische redneck in het kwadraat. De dochter vind ik best goed gekarakteriseerd tijdens de rechtszaak: zij zit gevangen in het milieu en wordt gedomineerd door haar vader. Dat is geloofwaardig.

De racisten in deze film zijn allemaal arme boerensloebers en de good guys (advocaat Peck en de lerares aan de overkant) zijn verlichte zielen, die door hun educatie natuurlijk beter weten. Dit doet mij erg elitair aan. Het lijkt wel alsof de film gemaakt is voor de linkse elite, zodat ze zichzelf kan becomplimenteren om hun verlichte idealen.

Het einde van de film vind ik echter weer bijna magistraal. Hiermee komt het thema het klokje rond: het doorbreken van een vooroordeel en acceptatie van het voorheen onbekende.

Een film met meerdere mankementen, met name op het gebied van karakterisering en gevoelsmanipulatie, maar de cinematografische benadering, de sfeer, de kindacteurs en de muziek, maken dit voor mij toch een goede film, nee, een heel goede film.

Martin Visser schreef in November 2010 een behoorlijk treffende recensie van deze film. Daar sluit ik me graag bij aan.

Prima film. Ik had er echter wel iets meer van verwacht. Het was wel heel erg "zwart wit" om een flauwe woordspeling te maken. Iets meer dynamiek had wel gemogen. Het acteerwerk was daarentegen van een bijzonder hoog niveau evenals het kijkje in het 'opgroeien in het zuiden'.

Het gelijknamige boek is ook mooi.

Een prima film maar wat jammer dat hij zo gedateerd is. Kleine kinderen in eerste instantie worden op de voet gevolgd en schijnen de hoofdrol te spelen. Later wordt dit anders maar toch vond ik het typisch iets voor die periode in Amerika. De tijd van Lassie en Flipper en de bijbehorende jongeren.

De film is goed te noemen en wordt na verloop van tijd ook nog aanstekelijk spannend.

Misschien dat er een regisseur is die deze film alsnog wil moderniseren?

Flauw.

"Door de ogen van een onschuldig kind" is ook zo'n cliché dat wel eens op stal gezet mag worden. Kinderen zijn ook vaak erg cru en pesten ook een hoop af.Vanaf ze naar school gaan zijn ze ook verpest, waar deze kindjes dus gewoon ondervallen.

Soit, erg zwart/wit (dubbele pun) allemaal. Peck die als redder van de ondrukten naar voor geschoven wordt, het achtergestelde dorpje dat zich lekker afsluit van al wat vreemd is. Negers zijn geen volwaardige mensen en kunnen dus als joker ingezet worden wanneer er misdaden gepleegd zijn. Geen onbekend thema, al zal dit wel één van de eerdere films geweest zijn vermoed ik.

Stukje vooraf, maar vooral achteraf met de kinderen vond ik er niet zo goed bijpassen. Ondanks dat stemmen hier andere dingen beweren vond ik het weinig toevoegen aan de thematiek van de film. Peck is een grijze muis, de kindjes zijn wat schlemielig maar niet écht vervelend. De zwart/wit fotografie voegt bitterweinig toe vond ik.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit Mulligan's enige echte bekende film is. Als film is het allemaal erg pover, het thema zal daarentegen wel genoeg mensen aanspreken. Mij deed het niet veel, zeker niet genoeg om 130 minuten aan weinigzeggende film te verantwoorden.

1.0*

Tikkie verouderd, maar nog zeer de moeite waard. Het beeld dat de film van de raciale problemen in de jaren '30 schetst is wel erg zwart-wit (pun intended) en het moralistische wapperende vingertje wat te aanwezig. Maar probeer de film in de context van zijn tijd te bekijken, en je wordt niet teleurgesteld.

Het boek was erg mooi. Deze film krijgt me minder mee, het is minder spannend, wat rommelig en blijft op de vlakte. Wel een goede film, maar het boek was beter en daardoor is de film over het algeheel minder. Wat ik nog steeds mooi vind is om te zien hoe het in die tijd ging, de misstanden in de maatschappij, maar nogmaals, in het boek komt dit beter over.

Erg confronterende, goede, lieve en leuke film. Geweldig hoe het vanuit de beleving van de kinderen wordt verteld. Het had niet zo goed geworden als het vanuit het perspectief van Atticus verteld werd. Prachtig camera werk, visuals en geluid. Het doet je echt terugdenken hoe je zelf de zomers hebt ervaren als kind.

R.I.P. Harper Lee 1926-2016.

Tegenvallertje.

Mij een raadsel waarom je deze in top 100 lijstjes tegenkomt.

Waarschijnlijk ook weer zo'n film waar iedereen achter elkaar loopt in hoge punten.

Film is zo standaard, kinderachtig, politiek correct, on echt, slaapverwekkend.

Mooie argumentatie weer.

“If you just learn a single trick, Scout, you'll get along a lot better with all kinds of folks. You never really understand a person until you consider things from his point of view... Until you climb inside of his skin and walk around in it.”

Indrukwekkende en lekker ouderwetse film over de advocaat Atticus Finch en zijn dochter Scout. Prachtrollen van Peck en Badham. De film kan je eigenlijk in drie delen opsplitsen met eerste gedeelte dat de personages introduceert en vooral zijn aandacht vestigt op de kinderen en de avonturen die zij beleven. Het tweede gedeelte is de rechtszaak met Finch die een zwarte man verdedigd die onterecht wordt verdacht van de aanranding van een blank meisje. Het derde deel is de afsluiting van het verhaal waarbij Finch en Scout op een keiharde manier geconfronteerd worden met haat, racisme en vooroordelen.

Het raciale aspect komt goed naar voren maar vond ik één van de mindere punten van de film. Hier had veel meer mee gedaan kunnen worden. Het verhaal wordt aan elkaar gepraat door Scout en we zien door haar ogen de gebeurtenissen die plaatsvinden. Een mooie insteek omdat je door die ogen ook de onschuld van een kind ziet. Een kind dat nog geen onderscheid maakt tussen mensen en geen haat of vooroordelen kent. Dit vond ik ook de sterkste kant van de film waarbij je vanzelf naar je eigen idealen en vooroordelen gaat kijken. Een interessante kijkervaring.

Het historische aspect is me volstrekt duidelijk, alleen deze film is gewoon in drieën verdeeld. Het eerste gedeelte is echt een (matig geacteerde) sfeersetting en hoe beleven de kinderen het. Het tweede gedeelte is in mijn ogen volstrekt nutteloos. De hele aanleiding naar deze zaak in de rechtbank wordt echt zijdelings benoemd in het eerste uur. Alle haat en verwensingen die Peck's personage te verduren krijgt in het eerste uur valt ook relatief mee en je kan het ook niet goed plaatsen omdat hij niet eens een scene heeft met de desbetreffende getinte jongen(of het is mij ontgaan)die beschuldigd wordt. De hele rechtzaak paste totaal niet binnen de context vh eerste uur.

Wanneer je zo'n rechtzaak in een film plaatst moet er een opbouw naar toe zijn, dat mis je volstrekt in deze film. Dan zie je Peck zo'n pleidooi houden, terwijl er gevoelsmatig de hele film niks is gedaan om dit betoog kracht bij te zetten.

Bij de derde act begon de film voor mijn gevoel eindelijk op gang te komen, maar toen was het kwaad al geschied.

Povere film die de eerste anderhalf uur echt faalt in haar opzet om de raciale kwestie naar voren te schuiven. Zowel binnen als buiten de rechtzaal

2,0*

Binnenkort maar weer Summer of '42 en/of the Man in the Moon opzetten. Deze films bevielen me een stuk meer van Mulligan

Geen tijdloze klassieker maar prima drama, met goed spel van Peck, die wel érg onkreukbaar is in deze prent. Kinderen speelden redelijk, al was het nut van de bijdrage van de kleine Dill me niet helemaal duidelijk en had Scout wel een paar zwakke momenten.

De scenes in de rechtszaal vond ik het meest interessant, Peck kwam daar het beste uit de verf. Dat de kinderen daar aanwezig moesten zijn om het perspectief vanuit Scout te kunnen handhaven voelde een beetje als een kunstgreep. Ewell was in zijn evilness een soort anti-Peck, van spanning was dan ook geen sprake- juist dat de jury, ondanks de overduidelijke schuld van Ewell, besloot Robinson te veroordelen vormt de aanklacht van de film- er was niet eens sprake van lichte twijfel. Door het te brengen als een strijd tussen de High Elves en de Orks kwam de boodschap in 1962 wellicht beter aan, maar iets meer grijstinten hadden wat mij betreft wel gemogen. Ewell was naast racist, child-beater, alcoholist, en algemeen verachtelijk ook nog eens linkshandig. Advocaten en detectives krijgen het wel zwaar als allebei de verdachten rechtshandig zijn, dat trucje wordt namelijk wel erg vaak van stal gehaald.

Overigens zat ik voortdurend te wachten op het onvermijdelijke "Objection!" "Sustained" - maar kennelijk hoorde dat in de jaren 30 nog niet tot het vaste jargon in Amerikaanse rechtszaken.

De spookhuis-zijplot, met niemand minder dan Robert Duvall als de ontzagwekkende Boo Radley was wel aardig maar ook wel redelijk vergezocht.

Hopeloos achterhaald.