To Kill a Mockingbird (1962)

Koop je van de week de dvd, gisten gezien en dan zie ik zonet in de gids dat ie vanavond gewoon op tv komt. Maar goed, viel me toch wel enigszins tegen. Het zwart-wit deed weinig af, zag er mooi uit. Het eerste uur daarentegen vond ik vrij saai en langdradig. Vanaf de rechtbankscene werd de film een stuk interessanter en is toch wel een voldoende waard.

3.0*

Mooie film zolang die zich in de wereld van de kinderen afspeelt en met de geheimzinnige "Boo" als het grote gevaar dat loert in hun wereld.

Helaas wordt een half uur van de film ingenomen door de rechtszitting en dat hebben we al te vaak gezien.

De moeite waard maar helaas niet het grote meesterwerk dat velen erin zien, daarvoor is het allemaal wat te lichtvoetig en te moralistisch.

Wel schitterend camerawerk vooral in de scene met Mary Badham in ham-kostuum.

begint volgens nps-site, tt en tvgids.nl om 00.45 ipv van 1.15. tis weer zover.....welke tijd moet je nu nemen? ik ga maar van 00.45 uit en ruim opnemen...

Dank voor de tip in ieder geval!

gewoon even teletekst kijken, die zitten altijd goed.

Film begint volgens teletekst om 0.48uur.

Ik twijfel of ik hem zal opnemen of meteen kijken. NL is geen reclame dus das sowieso een pluspunt

Thumbs up naar NL dat ze van dit soort films tijd vrijmaken. Vind het arthouse aanbod ook erg goed van NL!

Ja, maar altijd op onmogelijke tijden....

Ik snap d'r ook geen drol van, gaan ze er dan echt vanuit dat mensen tot half 4 's nachts televisie gaan kijken?

Ja, ik kan dat soms best opbrengen. Ja het is wel jammer dat ze vaak pas vanaf 22:00 draaien of zelfs later. But hé! Ze doen het tenminste...

Kleine tip voor de mensen die 'm gaan zien: Verwacht meer een film over het verlies van onschuld en het opgroeien van een kind dan een spannende rechtbankthriller of een film over racisme. Het decor is racisme in het zuiden van de VS, maar het primaire thema is het niet.

Inderdaad, hoewel de plotlines dit wel doen vermoeden, is het in werkelijkheid totaal anders.

Ik heb vannacht wel de moeite genomen en er dus voor opgebleven, en dat is bepaald niet tegengevallen. Dramafilm waarin ook de titel op mooie manier terugkomt.

Het is geen film die je moet gaan kijken als je van een hoog tempo houdt, maar op alle fronten is deze film verder gewoon ijzersterk. Gregory Peck die als Atticus Finch een sterke, duidelijke rol neerzet, waar ook de rest van de cast het eigenlijk geen moment laat afweten.

Het racisme en de haat komt in deze film ongelofelijk sterk naar voren, maar het ligt er niet te dik bovenop. In films als Crash (2004) probeert men dit ook onder de aandacht te brengen, maar geen enkele film (van de films die ik gezien heb) slaagt er in om het zo sterk neer te zetten als deze.

Vooral de manier waarop ze Finch laten merken dat ze hem niet waarderen is erg sterk. Het wordt nergens ongeloofwaardig of buitenproportioneel en dat is het mooie.

Brock Peters zet als Tom Robinson een rol neer waarin hij erg sterk de emoties laat gelden/oplopen, ik was er bijzonder van onder de indruk. Het meest ontwapenend is nog wel Mary Badham als 'Scout', ik geloof niet dat ik ooit een kind op betere wijze een rol heb zien neerzetten.

Verder verdient het einde eigenlijk meer dan de maximaal toe te kennen vijf sterren, absoluut geen spijt van om een keertje zo lang op te blijven voor deze film.

Ik heb hem opgenomen, hij begon mij iets te laat.

Net gekeken, erg sterke film. Gregory Peck speelt erg goed, en zoals Stephanovic zei kan die Scout echt fantastisch acteren. Mooi zwart-wit, een film met een boodschap maar niet al te opgedrongen, gewoon goed.

To Kill a Mockingbird.

Het verhaal klonk interessant en deed me een klein beetje denken aan 12 Angry Men. Net zoals die film, is To Kill a Mockinbird een enorm meeslepende film.

Erg mooi dat we bijna alles bekijken vanuit het perspectief van een kind. Aan de hand van deze kinderen, die het maar half begrijpen, krijgt de kijker steeds kleine stukjes informatie binnen. De kinderacteurtjes spelen erg goed en dragen een groot gedeelte van de film.

De film wordt pas echt interessant als we eindelijk in de rechtbank belanden. Gregory Peck zet een goede rol neer en dit drama raakte makkelijk een emotionele snaar bij mij. Meeslepend en erg mooi stukje film.

Prachtig drama, heeft niet veel aan kracht ingeboet de afgelopen 50 jaar.

4*.

Komaan zeg?

Je bent toch al oud genoeg?

To Kill and save a Mockingbird..

4 sterren

De recensies de dag van vandaag worden steeds korter

Erg mooie film, vanuit het oogpunt beschreven van een jong meisje. Het racisme in Amerika is vrij overweldigend, en het acteerwerk is meer dan goed. Mooie eerste rol ook voor Bobby Duvall. 4/5

Normaal ben ik wel een liefhebber van scene's en films in rechtbanken. Ik vind het altijd erg mooi om te kijken naar de ondervragingen van de advocaten en de manier waarop ze proberen om de waarheid te achterhalen en de mensen met een dichtgetimmerd bedacht verhaal te laten breken. Toen ik het verhaal van deze film las en zag dat deze op tv kwam, wist ik meteen dat ik deze op zou gaan nemen.

Vandaag heb ik dan eindelijk de film bekeken en ik moet toch toegeven dat de film een beetje tegenviel. Het gedeelte waar ik erg naar uitkeek, de rechtbankscene('s), waren erg goed! Daar moet ik heel eerlijk in zijn. Maar voor mijn gevoel duurde ze veel te kort in verhouding tot de rest van de film. De delen van de film die nog over de rechtbank gingen vond ik ook nog erg boeiend, zoals de scene waarbij de boeren(?) zich verzamelden voor de gevangenis. De rest van de film vond ik echter erg langdradig. Helemaal de scenes over de buurjongen, die eigenlijk maar een kleine rol speelt in het gehele verhaal

Uiteindelijk kom ik toch uit op een kleine voldoende, maar dit komt alleen door de sterke rol van Gregory Peck en de rechtbankscene('s)

*3,0

Dat van die buurjongen blijkt uiteindelijk toch juist wel cruciaal. Verder had je, wanneer je het plot goed had bekeken, kunnen weten dat het rechtbankdeel niet al te lang zou duren. Het ging vooral om de aanloop er naartoe.

Ja gewoon even kort je mening uiten, of een paar steek woorden..

het hangt ook van het soort films af en of ik daar behoefte aan heb..

Bedoel je alleen het plot zoals beschreven op deze site of ook elders op internet? Ik probeer namelijk altijd het minimale van het plot te lezen (meestal dus het verhaal op MM), zo word ik meer verrast door de film zelf...

Ik snap trouwens ook wel dat de buurjongen wel een belangrijke rol speelt tijdens de film, maar ik vond dat het deel aan het begin van de film wat aan de buurjongen is gewijd wel wat korter had mogen zijn.

Ik kan me wel voorstellen dat het plot van de film hierboven een beetje misleidend is. Daarin wordt het accent op de rechtzaak gelegd, zonder erbij te vermelden dat de gebeurtenissen rond dit proces vooral bekeken worden door kinderogen.

"To Kill a Mockingbird" is gebaseerd op een boek met jeugdherinneringen van de schrijfster Harper Lee, oftewel Scout in de film. Het buurjongetje is de later bekend geworden Truman Capote. In 2005 zijn twee biografische films verschenen over deze bekende Amerikaanse schrijver met de titels: "Infamous" en "Capote". In beide films speelt Lee ook weer een rol als vertrouwelinge tijdens de research van Capote voor het boek "In Cold Blood", dat later ook is verfilmd.

De onrechtvaardige wereld bezien door de ogen van een kind

Als je de wereld bekijkt door de ogen van een kind, zie je geen paradijs. De rauwe werkelijkheid krijgt geen roze randje en de misstanden zijn niet plots verdwenen. Wel zijn de verhoudingen anders en borrelen er andere vragen op, terwijl volwassen twijfels kinderlijke zekerheden kunnen zijn.

Met deze insteek is in To kill a mockingbird een rechtbankdrama te zien, waarin een zwarte man zich moet verdedigen voor de verkrachting van een blanke vrouw. Omdat we kijken door de ogen van het zesjarige meisje Scout staan de verhoudingen verteltechnisch op zijn kop. Lang blijft de rechtzaak, waarin vader Atticus Finch (een prachtrol van Gregory Peck) de zwarte man verdedigt, op de achtergrond.

Scout, haar broertje Jem en hun vriendje Dill vinden de mysterieuze buren veel spannender. Daar woont een geestelijk gehandicapte jongen met de bijnaam Boo die zich zelden laat zien. Terwijl vader Atticus zich opmaakt voor een zeer gevoelige rechtsgang (het verhaal speelt in de jaren dertig, en de zwarte man is bij voorbaat al schuldig verklaard door het dorp) hebben de kinderen oog voor heel andere zaken. Veel gaat buiten hen om, maar gaandeweg pikken ze wel degelijk op dat er iets aan de hand is in het dorp en dat Atticus daar een centrale rol in speelt.

Maar voor de kinderen is kleur geen issue. Vanzelffsprekend zitten ze tijdens de rechtzaak dan ook op het blacks only-balkon. Vanuit die positie dringt pas goed tot hen door wie hun vader nog meer is dan een wijze, lieve ouder, die sinds de dood van zijn vrouw het gezin alleen moet bestieren.

To kill a mockingbird is allang een filmklassieker geworden. Maar eerlijk gezegd is die dat niet vanwege de vernieuwende regie. De kern is toch echt het verhaal, gebaseerd op Harper Lee's beroemde roman. Wellicht was het gewaagd op om deze manier het thema racisme in een film aan te snijden, maar zonder dit ijzersterke verhaal als fundament was regisseur Robert Mulligan vermoedelijk nergens geweest.

En dan zijn er nog de acteurs, waarbij ik Peck al genoemd heb. Robert Duvall maakt hier zijn filmdebuut in een kleine, maar zeer relevante rol. En zeer opvallend zijn de kinderen. Vooral Scout (Mary Badham) is aanstekelijk als jongensachtige wijsneus. Zij leert in dit verhaal van haar wijze vader over recht en onrecht en over de onrechtbaardigheid van het leven. En zij leert de belangrijke les je altijd eerst in een ander te verplaatsen. Maar zij is ook de beschouwer en degene via wie de kijker het verhaal geserveerd krijgt. Daardoor kantelt het beeld en krijgt het verhaal een verrassend perspectief.

De omschrijving moet echt aangepast worden. Door de omschrijving lijkt het alsof het verhaal volledig draait om de rechtbank met Atticus in de hoofdrol, terwijl het juist ook een film is over opgroeien vanuit het perspectief van ´Scout´. Verbeteren dus.

Deze film heeft mij lang tegengestaan vanwege zijn lelijke titel. Gelukkig blijkt het lage niveau van de titel geen afspiegeling te zijn voor het niveau van de film. Ik vond het een prima film over het verlies van onschuld, die vroeg of laat bij iedereen gepaard gaat.

Het eerste uur is het meest interessant om te volgen, omdat wij alles gadeslaan vanuit de belevingswereld van 2 kinderen. Ik weet nog wel dat ik en mijn vriendjes en vriendinnetjes zich altijd ophielden bij een geheimzinnig bosje, waar volgens geruchten een zwerver danwel kinderlokker zou leven. Onder hoogspanning probeerden we steeds verder tot in het bosje door te dringen, als je de sloot was overgestoken en over het prikkeldraad bij de bramenstruiken was gestapt, was dat al heel wat. Eenzelfde gevoel kreeg bij deze film, waar de kinderen no - go - area `s in hun buurt aftasten, omdat ze nog geen gevaar zien.

Het tweede uur kon mij ook wel boeien. Ik vond dat de rechtzaak redelijk subtiel in het verhaal verweven werd. Voor de jaren `60 is deze film eigenlijk behoorlijk controversieel, aangezien de regisseur het Amerika van die tijd een spiegel voor weet te houden.

Tot slot wil ik ook nog even opmerken dat ik af en toe aan The Night of the Hunter moest denken bij het aanschouwen van deze film. Niet qua camerawerk, maar qua dreiging die het naar onschuldige kinderen uit weet te stralen. Een dikke 3,5*

Martin Visser beschrijft het perfect:

Want dat is wat deze film is. Het heeft ook precies de impact die het zou moeten bereiken. Twijfel. Hoe komt het toch dat dit soort dingen mogelijk zijn?

Het eerste deel, tot aan de hoorzitting, vond ik vrij matig. Het begon nog wel leuk, maar het duurde veel te lang. Enige pluspunt vond ik het accent en dan vooral die van Shout. Op de een of andere manier klonk ze heel warm.
De hoorzitting is by far het beste deel van de film. Geen overbodige trucjes, geen ingewikkelde subplots. Een recht toe recht aan verhaal dat zijn doel recht in de roos treft. Het moment waarop het vonnis werd uitgesproken... verbazing. Met hoeveel gemak het woord guilty werd uitgesproken. Alsof het een makkelijke beslissing was. Mijn gevoel was een beetje te beschrijven als het gevoel wat je hebt als je hoort/ziet dat je een onvoldoende gehaald hebt, maar je geen flauw idee hebt hoe dat komt. Met als enige verschil dat jij waarschijnlijk wel echt een onvoldoende hebt gehaald, terwijl Tom toch echt onschuldig is.
Het laatste deel had van mij ook niet echt gehoeven. Ik denk dat stoppen na de hoorzitting de film zelfs beter gemaakt zou hebben. Een beetje in het ongewisse laten wat er nou precies gaat gebeuren. Aan de andere kant zou het daardoor de achterliggende gedachte wel voorbij schieten, dus wat dat betreft heb ik een beetje gemixte gevoelens. Er is ook niks mis met het einde hoor. Het is alleen geen einde waar ik echt dagenlang nog mee in mijn hoofd zal lopen.

Een goede film met een te lang durende introductie, een steengoede hoorzitting en een goed (niet veel meer) einde.
Zijn klassiekerstatus zeker waard!

Zeer goede film. Erg mooi en realistisch alles vanuit het standpunt van de kinderen, en dan vooral Shout, weer gegeven. Inderdaad een erg trage opbouw, maar dat had wel iets. Soms was het me écht iets te langzaam, maar vaak vond ik het juist leuk om te zien. Deed me denken aan mijn eigen jeugd en bepaalde generatieverschillen tussen de mijne en de hunne. Het acteerwerk was veelal goed, soms subliem. De stem van Gregory Peck is haast hypnotiserend. De muziek/soundtrack was niet veel, maar ik neem aan dat dat in die tijd een nog niet zo belangrijk punt was.

Al met al een zeer geslaagde film, ondanks mijn lage verwachtingen.

Wisselvallige film.

Deze film is als zwart-wit-film veel kleurrijker dan ingekleurde films. De film is verder ook mooi gefilmd. Dit is natuurlijk te danken aan de goede locaties.
Ook de vrouwelijke verteller draagt veel mee tot de sfeer van de film. Spijtig dat deze later in de film weinig te horen is.

Maar dan kakt het rap ineen. Dat de film gaat over kinderlijke onschuld, en over het rechtsysteem gezien uit de ogen van een kind kan ik inkomen. Het is eens wat anders, en in het boek zou dit wellicht nog beter gestaan hebben. Maar zoveel nadruk op de kinderen is wat van het goede te veel.
Het toppunt hier van is waar de kinderen de menigte voor het politiebureau wegjagen

Daarnaast zijn de rednecks wel zeer karikaturaal neer gezet. Ik had er eigenlijk voor gevreest.

De rechtzaak zelf is ook niet veel soeps. Het blijkt wel dat de man onschuldig is, maar Atticus gaat niet diep genoeg. Zelf ik zou het beter aangekunnen hebben.
Die speech op het einde was ook nogal overmoraliserend (film is uit 1962) en totaal oninteressant.

Overgens vind ik het verdict van de jury niet echt geloofwaardig. Zelf de domste redneck ziet toch dat hij onschuldig is?

Er klopt trouwens iets niet aan de tijdlijn. (Een schooljaar gaat voorbij. Terwijl men bij de rechtzitting niet spreekt over 'vorig jaar').

Groot pluspunt wat er voor zorgt dat ik de film op het einde meer ging waarderen was de aanval op de kinderen, en de kennismaking met Boo. Je moet niet bang zijn voor wat je niet kent. Dat maakt de film net iets mystieker en intrigerender. Krijgt hiervoor een vol punt meer.


3,5*