Stand by Me (1986)

Ik had deze film nog nooit gezien.

Eigenlijk gebeurd er niet veel, maar de film gaf me constant een fijn gevoel. Ik verlangde echt terug naar die 'onschuldige' tijd waarin alles kon zonder internet en smartphones. We hebben allemaal wel eens een soortgelijk moment meegemaakt met vrienden dat je nooit meer vergeet. Ook de nieuwe stap van basisschool en middelbare is groot. Je laat een mooie tijd achter je, maar er begint ook een grote nieuwe periode. De film speelt hier fantastisch op in. Ik kan niet ontkennen dat ik op het einde met een brok in mijn keel zat. Sterke film, maar je moet je er wel mee kunnen identificeren. Ik was blij dat ik dat kon.

Heerlijke coming of age film. Waanzinnig goed acteerwerk, River Phoenix had al zoveel uitstraling op die leeftijd. Het is verder allemaal al gezegd, deze film slaagt met vlag en wimpel als het gaat om sfeer en tijdsbeeld. Ook ik voelde echt emotie bij het einde van de film. Topwerk.

"I never had any friends later on like the ones I had when I was twelve. Jesus, does anyone?”

Ik kwam deze film ooit tegen en het klonk me altijd vrij leuk, alleen ben ik daarna de film wel uit het oog verloren waardoor ik eigenlijk niet meer echt omkeek naar de film. Toen ik zag dat hij op ‘Netflix’ staat maar aanstaande donderdag ervan afgehaald gaat worden leek het mij vanavond de mooie gelegenheid om deze film toch maar te kijken. En het viel me eigenlijk direct op dat de film best wel leuk was om te zien, een heerlijk sfeertje hangt er in deze film en daar kon ik best veel mee. Nee, het is geen jeugdsentiment want de film is een stuk ouder dan wat ik ben, toch kon ik er nu best vermakelijk naar kijken.

Wellicht komt dat ook wel omdat de film er eigenlijk niet te veel touwtjes aanbindt, en eigenlijk recht toe, recht aan zijn concept en verhaal volgt waar je gewoon simpelweg de weg volgt naar het stoffelijk overschot en wanneer dat eenmaal bereikt is, is de film eigenlijk ook wel klaar. En daar hou ik wel echt van, zo werd de film nergens irritant maar, ook de cast niet. En normaal gesproken heb ik het niet zo met kinderen of jonge tieners in films. Hier vond ik het toch best leuk, elke personage kent zijn eigen sfeer en ik vond er eigenlijk ook niemand echt irritant in voor komen.

De film is stoer, grappig maar, op verschillende momenten ook erg ontroerend. Waar de vier vrienden tijdens hun trip door de bossen verschillende dingen meemaken wat het toch ook wel erg leuk maakte. De film werd zelf nergens echt spannend maar, ik denk ook niet dat je dat mocht verwachten van deze film. Voor de rest heb ik me uitstekend vermaakt, en vond ik zelfs anno 2023 de film nog erg fris ogen, en ook gewoon heel leuk en goed te volgen, ook al is het verhaal helemaal niet zo bijster spannend te noemen.

Mwoh. Het sfeertje is heel leuk gedaan, je waant je echt even daar in de jaren 50. De film kent daardoor nog wel enkele fijne momentjes al zitten die eerder in de aankleding en sfeer dan in het verhaal of personages. Zeker de kindacteurs zijn niet echt heel geweldig en het verhaaltje stelt ook weinig voor. Je kan het zo van a tot z uittekenen. 2,5*.

Prima film, maar uiteraard inmiddels wat gedateerd. Een soort 'Breakfast club' maar dan in de jaren 50 met een groep kinderen die wat jonger zijn.

Ik vind dat je jonge acteurs over het algemeen prima acteren. Je krijgt ook een realistisch inkijkje in de jaren 50/60 in Amerika. En ook de problematieken die in deze coming of age film worden aangestipt zijn herkenbaar en en prima met het verhaal verweven. Je gaat je ook realiseren hoe belangrijk het is in welk 'nest' je bent geboren. Destijds, maar eigenlijk is het tegenwoordig - hoewel subtieler - niet heel veel anders. De uitspraak dat succes een keuze is, is maar ten dele waar. De soundtrack is overigens echt magisch: heerlijk!

Hoewel de film gedurende 1,5 uur een aangename sfeer heeft en je echt even meeneemt naar een ander leven en een andere leeftijd, miste ik toch wat snelheid. Dat en de matige beeldkwaliteit herinneren je er continu aan dat je naar een product uit de jaren 80 aan het kijken bent en dat bleef me toch af en toe wat storen. Het verhaal verloopt traag en er gebeurt niet zo gek veel. Het is geen film die ik nog eens zal bekijken en ik geloof niet dat hij me lang zal beklijven. Voor mij heeft deze film niet de kwaliteit die The Breakfast Club (Film, 1985) heeft. Net als deze laatste film, moet Stand by me het hebben van de dialogen en het neerzetten hoe een vriendengroep met elkaar omgaat en met de buitenwereld omgaat. En dat laatste doet de film prima maar het mist de 'wow' factor die de Breakfast club wel heeft. Voor mij geen cult klassieker maar toch 3 prima verdiende sterren.

Film die 37 jaar na datum nog steeds intrigeert en fris blijft. Mooi, maar ook bij momenten tragisch verhaal over 4 jongens die op zoek gaan naar een lijk en ondertussen met zichzelf geconfronteerd worden. Voor die leeftijd opmerkelijk goed gespeeld, hoewel Teddy een vrij irritant karakter was.

Wisselvallige acteerprestaties.

Clichématig uitgewerkte karakters.

Enkele ongeloofwaardige verhaallijnen

Vroeger toen ik klein was keek ik uit naar de zaterdagmiddagen op de Belgische Televisie. Op de Belg kreeg je toffe zelfgeproduceerde jeugdseries (Johan & de Alverman, Kapitein Zeppos, Axel Nort, Midas etc.) voorgeschoteld alsmede in het buitenland aangekochte spannende jeugdfilms.

Midden jaren tachtig verscheen een rolprent die een ode bracht aan die cultuur van films die superspannend waren als je de juiste leeftijd had. ‘Stand By Me’ van Rob Reiner uit 1986 is te omschrijven als roadmovie, waarbij niet in auto’s wordt gescheurd, maar de hele weg (want kinderen in de hoofdrol) met de benenwagen wordt afgelegd.

In ‘Stand By Me’ gaan vier vrienden op zoek naar het lichaam van een vermiste jongen. Het is een tocht die hen alle vier een stap dichter bij de volwassenheid brengt.

De film ontroert doordat deze de nostalgie-vezels weet te raken en tovert tegelijkertijd een vette glimlach van humoristische herkenning op je gezicht.

Opnieuw gekeken na 14 jaar en ik was er destijds niet enorm onder de indruk van, maar nu helaas ook niet. Het is best een boeiende film hoor, maar ergens pakt het me te weinig ook al hou ik zeker wel van dit soort rustige coming of age films, zeker in de mix met road movie genre.

We volgen een groepje jeugdvrienden die op zoek gaan naar een lijk en elkaar en zichzelf in die reis beter leren kennen. Mijn probleem is dat ik die kinderen gewoon te vaak irritant vind, zeker dat joch met die bril. Zo'n scène voor de trein waar hij niet weg wil duiken stoort me dan. Mooiste scène van de film was trouwens opnieuw met een trein, maar dan op de spoorbrug. De bijrol van Kiefer Sutherland blijft wel sterk en geeft de film een aantal leuke momenten. Verder is de film een beetje rommelig en geloofde ik het na een uurtje wel. Prima dat dit binnen anderhalf uur past, is echt lang genoeg. De film geeft wel een mooi tijdsbeeld van de jaren 50 weer, waar het leven simpeler maar vermoedelijk ook leuker was voor kinderen. Zonder telefoontjes, internet en de drang je de hele dag te profileren naar de hele wereld.

Misschien is het mooiste deel nog wel helemaal op het eind, met de getypte teksten op de computer en daarna het prachtige lied Stand by me. Betere vrienden dan op je twaalfde ga je niet meer krijgen. Of het ook zo is, geen idee. Over het algemeen verlies je jeugdvrienden vaak uit het oog en maak je weer nieuwe vrienden die meer aansluiten bij je interesses en ga je met hen ook weer dingen meemaken. Zo is het mij ieder geval vergaan en dat is zeker niet erg. Het geeft je de ruimte om heel af en toe nog eens aan die mooie kinderjaren te denken.

Beetje twijfels tussen 3 sterren laten staan of een halfje verhoging, maar vooruit dan maar. Kleine verhoging.

3,5* (was 3*)

Nou, een reply op je bericht van drie jaar geleden, ik heb de film ook maar eens opnieuw opgezet. Geen vervelende zit, maar zie er niet die legendarische film in die jij er wel in ziet

Ik vind het kortverhaal van Stephen king in boekvorm beter tot zijn recht komen.

Ik was een tiener in de jaren 80 en er is (zeker voor een jongen) qua cinema geen betere periode geweest voor die leeftijd.

Menig van dit soort films vanuit jeugd perspectief, plus de (kinder) fantasieen van Spielberg, de actie films met Arnie Sly etc, animaties als Transformers, series als The A team - Knightrider - MacGyver etc, Scifi als Back to the Future - Terminator - Batteries not Included, Gremlins etc, Horrors als Nightmare on Elm Street - Poltergeist etc, Films met thema nummers die een hit werden, Beverly Hills Cop - Top Gun - Breakfast club- Ghostbusters etc, noem maar op, wat een geweldig decennia om kind te zijn was dat.

Deze film geeft dat gevoel goed neer, heb je dat niet mee gekregen of hier niks mee dan is het een leuke film niks meer, ben je daar wel mee opgegroeid zoals ik dan neemt het je elke keer weer terug naar die tijd.