The Rocky Horror Picture Show (1975)

In één woord hilarisch.

Heerlijk over the top. Ben geen musicalliefhebber maar de kostuums en de aanstekelijke songs in de film maken dat ik direct de timewarp meedans. Tim Curry is geweldig als de sweet transvestite from Transylvania.

Eerste helft is geweldig maar het tweede deel is iets minder sterk.

Ik wil deze film zo graag een keer op groot scherm zien dus hoop dat ie een keer al dan niet met audience participation in een bios wordt vertoond.

Geen liefhebber.

Zowel de stijl, de camp als de glamrock is niet mijn ding.

Typisch hate it or love it dingetje.

Het begon nog wel aardig met een grappig liedje hier en daar maar op een gegeven moment heb ik de gimmick wel gezien.

Ik heb vrij weinig met musicals, maar als 't dan zo heerlijk, absurd, over the top wordt gebracht is 't genieten.
Zoals hierboven ook werd aangegeven, sinds de komst van de professor wordt 't minder.

Meesterlijke film, geweldige soundtrack, mooie sets, humor, bizar verhaal en Curry op zijn best.

Dat ik deze extravagante, cult, travestietenmusical parodie ooit leuk gevonden heb! 35 Jaar na dato was daar niets meer van over: de mfilm kwam onvoorstelbaar gedateerd en flauw op me over en het oppervlakkige nonsens verhaal stelde niets meer voor. Vooral filmtechnisch werd er bijzonder weinig geboden.

Dit is er zo één van, je moet hem toch eens een keer gezien hebben. Het geeft ergens ook wel een leuk tijdsbeeld maar verder toch niet mijn ding. Te veel over-the-top en een hoog vergane glorie gehalte. Maar wel grappig.

Eén lange gimmick die een klein uur lang leuk blijft, maar daarna verzandt in nikserigheid en zonder plotontwikkeling ook nergens meer weet te verrassen. De film wordt dan saai en kijk je plichtmatig uit. Maar tot die tijd erg geinig en volledig van de pot gerukt, maar nog net op het randje dat het genietbaar blijft. Scheelt ook dat de glamrock (dit is heel erg jaren 70) redelijk catchy is en dat de film überhaupt een musical is, dan slik je al die onzin een stuk makkelijker. Susan Sarandon ziet er verder leuk uit en Curry steelt de show. Maar jammer van die laatste drie kwartier. 3,0*.

Here's a ring to prove that I'm no joker..

Glee. Dat is natuurlijk weer eens de reden dat ik, praktisch gezien, alle bekende liedjes hiervan ken.

Ik houd zoveel van de covers die ik hoor. Bepaalde lieduitvoeringen staan dan ook op constante herhaling. En Cory blijft zeker bijzonder leuk, hoe stom hij ook was dat hij al die dingen deed. Ik kan me ergens wel voorstellen dat Lea, in haar tranentrekker 'If you say so,' subtiel verwijst naar wat haar liefste zong tijdens de uitvoering van Dammit, Janet.

Heeerlijk. Lekkere sfeer dit alles, schitterende acteurs. Smakelijke ambiance en genieten van de theatrale gevaren en gebaren. Ja, dit is wel weer een kolfje in een richting die ik nooit en te nimmer zat word.

Net als Jesus Christ Superstar is ook Rocky Horror een mijlpaal in de filmgeschiedenis in zijn genre. De film heeft een cultstatus en heeft nog een ernorme schare fans. Rocky Horror wordt nog voortdurend sinds 1976 vertoond. Rocky Horror werd 2005 opgenomen in het National Film Registry van het amerikaanse Library of Congress. Ik heb deze klassieker gelukkig in mijn bezit. 5.0

Op Lowlands viel ik er halverwege in en snapte ik er geen bal van. Daarom nog eens gegaan, naar Lab111 in Amsterdam deze keer, en dat was zeer vermakelijk. De film op zich is denk ik vrij suf. Als ik hem thuis had gekeken was ik na een minuut of twintig waarschijnlijk afgehaakt. Maar die hele cultstatus eromheen, met een publiek dat op bepaalde momenten de karakters imiteert, fans die de hele film woordelijk mee kunnen praten, megaveel interactieve grapjes (Iemand in de zaal: Hey Brad, how do you spell urine? Brad, op het filmdoek: You are...?), acteurs die scènes live meespelen op het podium; ja, dat kon ik zeer waarderen. Meer een totaalervaring dan gewoon een filmpje pakken dus. Je moet het een keer meegemaakt hebben.

Eindelijk gezien met publiek. Erg toffe ervaring. 4,5*

geweldig absurde film

Blijf het een fantastische film vinden. Zeker extra bijzonder voor de tijd waarin hij gemaakt is. Tim Curry is zoals altijd subliem.

Iconische film! Ik kijk hem standaard elk jaar omdat hij nooit saai word. De liedjed zijn catchy en Tim Curry is altijd een genot om naar te kijken.

Niet de allerslechtste film die ik ooit gezien heb, maar het komt wel dicht in de buurt. Het was een behoorlijke straf om hem uit te zitten, maar het is me gelukt.

Niet dat ik iets tegen camp heb, zo kan ik films als Muriel's Wedding en Priscilla, Queen of the Desert wél enorm waarderen. Maar The Rocky Horror Picture Show.... het is ruim anderhalf lang behoorlijk ranzige flauwekul met alleen maar domme, inhoudsloze personages. En de liedjes, veel te veel en veel te slecht, maken het er helaas niet beter op. 1*

Als ik aan The Rocky Horror Picture Show dacht, dacht ik altijd aan die tien geweldige minuten waarin de nummers Time Warp en Sweet Transvestite elkaar opvolgen. Twee uiterst memorabele nummers. Met als eerste een lied waarbij stilzitten niet mogelijk is - zelfs onze criminoloog springt op tafel - en als tweede een nummer waarbij de legende Tim Curry het podium op komt walsen en alle aandacht naar zich toetrekt als hij zijn strot open gaat. Wat een overheerlijke vent en wat een fenomenale rol. Toch moet ik zeggen dat ik op die twee nummers na weinig van Rocky Horror kon herinneren. Viel er verder nog wel wat leuks te beleven?

Het antwoord is ja, maar het grote hoogtepunt is met Time Warp en Sweet Transvestite volgens mij wel geweest. Wat niet wil zeggen dat er geen leuke scènes meer volgen; Meat Loaf die uit het niets uit een diepvries komt gereden met z’n motor, een botergeile Tim Curry die mensen het bed in probeert te krijgen en professor Dr. Everett V. Scott (A Rival Scientist), die mee gaat dansen en zingen (“Und I did”). Een hoop erg leuke gekkigheid, hoewel ik richting de finale wel merkte dat de film wat inkakt. Mede doordat je geen idee hebt waar de film naartoe gaat en de meest willekeurige dingen kunnen gebeuren, ben je als kijker veelal zoekende wát we nu weer kunnen verwachten. Gaandeweg de climax was ik redelijk uitgeput. Uitgeput, maar voldaan. En trek in een sigaret.

4 sterren.

Helaas, deze cult classic deed me niks.

De liedjes, teksten en dialogen waren niet echt zinnen die me bij zullen blijven,

Ook het verhaal stelt eigenlijk helemaal niks voor.

Geef mij dan maar een Barbarella of een Flash Gordon .

Cult.

Voor de tijd waarin het is gemaakt zou het uiteraard bijzonder ontvangen zijn, want zeker in die preutse periodes hakt deze film geweldig in op het publiek. Dat het in de eerste plaats geen succes wordt is dan ook te verwachten, maar dat de film vervolgens zijn publiek wel kon vinden juich ik alleen maar toe. Ik reken mezelf echter geen fan na het zien van de film.

Niettemin kon ik de film voor een aardige tijd best waarderen door de nogal bijzondere en uitvoerige aanpak. Ze wilde graag laten zien dat hun budget niet enkel uit een anderhalf miljoen bestond, waardoor je veel decoraties en hocus pocus zal aantreffen in de film. Ook leuk om te zien hoe veel van deze acteurs na deze film mooi zijn doorgebroken, met als ideaal voorbeeld Tim Curry die hier lekker zijn ding doet.

De nummers pakken soms geweldig. "Let's do the Time Warp again" en "Touch-a-Touch-a-Touch-a-Touch Me" bleven voor een lange tijd in mijn hoofd rondspoken. Lekker vrolijke en pakkende nummers die een film als deze maken. Curry vond ik een leuk personage spelen, maar zijn nummers waren repetitief. De nummers lijken gericht te zijn op onderscheidenheid, maar toch bleven maar weinig andere nummers me bij.

Acteerwerk is leuk, maar het probleem van de film is dat al die gekkigheid geen stand kan houden, waardoor de tweede helft wat meer een slog is. Vooral gedurende de finale begon de verveling sterk in te slaan. Ik hoopte weer op een Time Warp-achtig nummer want er zat gewoon geen kracht en tempo meer in. De eerste helft kan nog leunen op de vreemde aanpak die zo bizar is dat het je makkelijk aan de buis gekluisterd houdt, daarna vervaagd dat.

Het mag absoluut duidelijk zijn waarom een film als deze een status weet te verwerven. Je zal, zeker in die tijd, niet snel iets zien dat maar een beetje op deze film lijkt. Het ging alleen te lang door en veel excentrieke types verdwijnen uiteindelijk te veel naar de achtergrond. Het mag duidelijk zijn dat Curry de hoofdfreak moest zijn, maar ik vond elk type net zo leuk als hem, waardoor de sterke focus op één enkele freak na enige tijd vermoeiend uitpakt.

Uhh? De jaren 70 was men stukken minder preuts dan nu… Misschien wel de minst preutse periode van de afgelopen 80 jaar.

Goeie film waarin een net verloofd stel met hun auto stranden bij een vreemd kasteel. Een bonte rock-musical met een bizar plot, dat niet echt weet te boeien. De liedjes zijn wel fijn en de decors en kostuums zien er lekker belachelijk uit. Tim Curry zet zijn rol vol overgave neer. Duidelijk een product van zijn tijd en de cult-status van deze film is dan ook begrijpelijk. Een nipte 3.5 sterren.

De muziek is oké, het open ‘transsexual’ sfeertje ook wel (zeker voor die tijd denk ik wel een ding) en Tim Curry zet daarmee een memorabele rol neer, maar verder ging dit me op den duur nogal vervelen. Ben geen enorme liefhebber van dingen die wat aparter zijn of cult, dus op een gegeven moment had ik het wel gezien, ook omdat er nu niet echt een heel boeiend plot in zit.

Ik kan me verder wel voorstellen dat het de status en cultfollowing heeft die het heeft. Qua stijl, thema en extravagantie zal het vast een groep mensen aanspreken die er mee los kunnen gaan.

Werkt misschien ook wel beter als stage-musical.

3*

Euhm.

Over-the-top is wel het minste wat je van deze film kan zeggen. Totaal belachelijk in alle geledingen. Absurd en uitbundig. Ik had wel wat gehoord over deze komische horrormusical maar ik kan iedereen aanraden het met z'n eigen ogen te zien.

Niet dat het echt een goede film is. Dat is het niet. Daarvoor heb ik te weinig een idee naar wat ik heb zitten kijken. Een kakofonie van jewelste, veel verder kom ik niet. Alsof de film cult moést zijn en er dus maar wat zotte dingetjes bijeen gegooid zijn. Ik moet toegeven dat ik af en toe wel kon lachen om wat ik zag, maar als film in z'n geheel heb ik toch meermaals de wenkbrauwen gefronst. Daar schort toch e.e.a. aan.

2

Alhoewel ik enorm van echte horrorfilms houd, heeft Rocky Horror een gigantische plek in mijn hart gekregen de laatste jaren. Vandaar hebben een paar vrienden, mijn man en ik ons verkleed als Rocky Horror-personages. Zo waren Brad en Janet aanwezig maar ook twee versies van Frank-N-Furter. Uiteraard kon je mij vinden in de netkousen, jarretels en hoge hakken. Ik kan u ook mededelen dat zo'n korset niet bepaald lekker zit. We namen ons zakje aan attributen en een geprint script en gingen voor de full experience mét audience participation. Voor wie dit nog niet heeft meegemaakt - en dus een virgin is - moet dit zeker eens beleven. De opkuis achteraf is dan weer minder aangenaam.

Brad (asshole) en Janet (slut) hebben op weg naar hun goede vriend Dr. Scott autopech. Doorheen de regen vinden ze een groot kasteel met daarin wel heel bizarre personages. Zo hebben we de iconische Tim Curry in de rol van Frank-N-Furter die een sexy man genaamd Rocky heeft samengesteld. Uiteraard heeft hij zo zijn eigen seksuele bedoelingen met zijn creatie. Magenta en Riff-Raff zijn de twee handlangers die de hoop vullen met hun humor en bizarre acties. Columbia is de ex-vriendin van Frank en heeft een oogje op Eddie (Meat Loaf). Wat volgt is een geweldige trip vol camp en seksuele vrijheid.

Laat ons gewoon zeggen dat Tim Curry in deze film zijn beste performance heeft gebracht.

4,5*

Als naam deed de film zeker belletje luiden, een klok zelfs, maar om nu te zeggen waarover het precies ging, neen, dat weer niet. Een musical dus, mja, ver weg in het onderbewustzijn wist ik dit misschien wel. Een aparte musical wel. Een beetje steviger als muziekkeuze en ook de bonte crew had zo zijn eigen smaak en stijl. Wel een leuke muziekkeuze en -stijl bij momenten.

Niet dat alles geweldig goed was, maar er zat leven en dynamiek in. Vreemde excentrieke zaken en humor gaan verder hand in hand in deze film waardoor het gevarieerd en boeiend blijft. Niet dat dit ooit in één van mijn toplists zal komen, maar ik begrijp het enthousiasme van sommigen wel. Bij mij zal het toch bij één keertje blijven.

Ik had deze film nog nooit eerder gezien. Blij dus dat ze dit draaide in De Studio in Antwerpen, extra aangekleed met een dansgezelschap tijdens de film en een hele hoop fans die er een interactieve beleving van maakten. Het is een over de top film die doet denken aan een Lynch met een extra blik glitter, rode verf en het uitzicht van weinig budget. Het maakt de film een ware belevenis. Musical is al een filmgenre dat het (vooral hier) wel wat minder doet. Maar als je je er voor open stelt is het een boeiende rit met de nodige humor.

Wanneer je deze film nooit gezien hebt met audience participation, ik zag m ooit in een ijshockey ring in Bremen met 2000 Man/vrouw/x), zal de film altijd anders zijn, dan voor de mensen die wel die cultus ervaren hebben.

Maar los daarvan is dit sowieso een van de meest energieke, bizarre en origineelste films die ik ken. Geweldig vormgegeven met prachtige fotografie van Peter Schuzitski.

5* zijn dan ook volledig op z’n plaats.

Vrij fantastisch natuurlijk

En alweer een uitermate bekende titel die verrassend genoeg op Disney+ staat en daarmee toch niet bepaald een film die ik daar zou verwachten. Nu is de titel ontzettend bekend, ik zou zo eigenlijk niet eens weten waarvan, toch wekt het de interesse ook al had ik geen flauw idee waar dit over ging. En ik moet zeggen dat ik veel verwacht had maar niet dit.

Want wat is dit in hemelsnaam voor drag queen fast meets glam rock opera? Ik moet zeggen dat ik graag uitgebreide reviews schrijf maar hier ben ik toch eigenlijk sprakeloos van en niet in de positieve zin van het woord maar vooral in de negatieve zin van het woord, dat ik denk waar heb ik nu in godsnaam naar zitten kijken en wat moet ik hier van denken. Overduidelijk is wel dat Tim Curry toch een zwaar onderschatte, en voor het grote publiek wellicht onbekend acteur is, die toch werkelijk overal wat van weet te maken want als er iemand overtuigt in deze film dan is het Tim Curry wel. Het mag met recht ongelooflijk genoemd worden wat die man toch weer neer weet te zetten. Ander positief punt is toch op zijn minst de muziek. Glam Rock is niet perse een stijl die ik heel erg waardeer maar het is wel degelijk pruimbaar in een dergelijke combinatie waar ik toch normaal musical en gezing in films verafschuw.

Het zijn twee lichtpuntjes in een film die ik verder tot meenemen met een soort van afgrijzen, want wat een gedoe allemaal, wat een hysterie en pompeus circus. Waar dit voor een ander waarschijnlijk super hilarisch is het mij toch allemaal veel te flauw, kan ik hier heel moeilijk mijn aandacht bijhouden en verlang ik al snel naar het einde. Duidelijk mag zijn dat dit niet bepaald mijn ding is en voel ik me verder ook niet genoodzaakt meer woorden hier aan vuil te maken. Brrrr...snel verder naar de volgende film. Wat een tegenvaller waar ik toch echt horror of griezel verwacht had.

Vreselijk dit, maar dat had ik kunnen weten. 100 minuten ongein in de destijds populaire theatrale rock stijl van Bohemian Rhapsody en Paradise By The Dashboard Light. En die Meat Loaf doet zelfs nog mee hier.