Incubo sulla Città Contaminata (1980)

Nightmare City was één van die films waarop ik niet kon wachten totdat ik 'em kon zien. Vaak gaat dat uiteindelijk ten koste van je filmervaring (zo ook bij bijvoorbeeld Cut and Run). Even had ik het gevoel dat dit ook het geval was bij Nightmare City maar gelukkig blijken m'n wensen toch wel redelijk vervuld te zijn.

Van een erg lange opbouw is gelukkig geen sprake. De infected people, Lenzi is er volgens Quentin Tarantino groot tegenstander als je zijn film een zombie film noemt, komen al vrij vroeg te voorschijn en vallen direct aan. De make-up van de infected people ziet er lekker low-budget en cheesy uit en is lang niet zo slecht als dat door vele wordt gezegd. Dat kan echter niet gezegd worden over de gore. Umberto Lenzi leek te gaan voor een zo hoog mogelijke bodycount en daar heb ik niks op tegen, maar wel wanneer dit ten koste gaat van de gore. En dat is hier wel het geval. In enkele minuten/secondes volgen de kills zich zo snel op dat alles maar een beetje wordt afgeraffeld. Vrijwel nergens wordt even de tijd genomen voor een echt pakkende gore scene en te vaak is het van een niveau ''bloedbuisje aan achterkant van mes'' waardoor het al snel een hele slappe hap wordt.

Dan de cast.... Umberto Lenzi wilde oorspronkelijk Franco Nero, western legende, in de hoofdrol maar die waan ideeën werden snel van tafel geveegd door de producent die vervolgens met Mexicaanse cult-acteur Hugo Stiglitz aan kwam kakken. Natuurlijk is hij geen Franco Nero en is het ook geen geweldige acteur maar opzich heeft hij best wel wat screen presence en is hij een leuk character. Heel degelijk en nergens over de top geacteerd door Stiglitz. Verder is er nog Mel Ferrer die ik zelf alleen ken uit Eaten Alive (1977) maar ook in veel grotere producties heeft geacteerd. Voor de rest wordt de cast veelal aangevuld met Italiaanse schoonheden waar op zich ook niks mis mee is natuurlijk.

Ben het verder wel eens met de recensies van Erik1677 en Reinbo en hinkte in het eerste uur ook behoorlijk tegen de 2,5* aan maar de laatste 20/30 minuten maken voor mij toch nog wel een hoop goed. Ook die heerlijke soundtrack die door je hoofd blijft spoken zorgt voor een aangenamere kijkervaring. Wel jammer dat het qua sleazyness niet helemaal kan voldoen aan de verwachtingen die je krijgt wanneer je ziet dat het door Lenzi is geregisseerd.

Het beeld van het landend vliegtuig en de uitstromende geïnfecteerden vond ik altijd al iets hebben.

Dat ze snel zijn en wapens gebruiken vond ik nooit een probleem, daar het zich eigenlijk niet om zombies handelt. Het verhoogde zelf het gevoel van dreiging.

Lekker veel vaart, redelijk wat gore maar de slappe uitwerking, vooral van de FX, zorgt voor puntenverlies.

3*

De coole poster doet deze rotzooi geen eer aan. Ik hou wel van een beetje trash op zijn tijd, maar dit werd op een gegeven moment wel een erg lange zit.

De opbouw is nochtans lekker vlot. We weten dat er geinfecteerden met een vliegtuig neerstorten, verstand op nul en kijken hoe de hel losbarst. Er begint al iets te knagen als de mutanten voor het eerst uit het vliegtuig rennen. De make-up is werkelijk te slecht voor woorden. Wellicht was het beter geweest om de mutanten allemaal in een pak te hijzen als op de poster, vele malen angstaanjagender. Die paar moddervlekken op het gezicht waren gewoon gênant.

De bloederige effecten weten ook niet te entertainen. Wederom in het intro worden mutanten doorboort met kogels zonder dat er ook maar een spatje bloed vloeit. Messteken zorgen voor slechts wat rode lijntjes en hoewel er tientallen doden vallen had ik het al snel gezien. Slechts een stuk of drie moorden waren met wat meer detail gebracht, zoals een oog of een borst. Het ergste is nog dat het acteerwerk zo slecht en zo ongelofelijk theatraal is gedaan dat ik sterk het gevoel had naar een stel clowns te kijken. Of kleine kinderen, die in al hun enthousiasme ook niet goed weten hoe je nou eigenlijk dood moet spelen. Dat de nasynchronisatie ook tenenkrommend is mag geen geheim zijn.

Veel ergernis dus. De locatie voor de finale mocht er wel zijn, maar weet de film zeker niet van de ondergang te redden.

Door het matige acteerwerk van de hoofdpersonages (Hugo Stiglitz en Laura Trotter) zakt de film halverwege helaas een beetje in.

Jammer, want verder is dit toch wel een erg vermakelijke en originele kijk op het zombie genre. Niet alleen was Lenzi de eerste uitvinder van de rennende zombie, maar hij trekt het zelfs nog een flink stuk verder. Lenzi's zombies weten hoe ze wapens moeten gebruiken (tot (machine)geweren aan toe). Daarnaast kunnen ze rationeel nadenken (weten ze bijvoorbeeld hoe ze een deur moeten inrammen). Ook hun bewegingen zijn identiek aan die van hun nog levende soortgenoten.

Een interessante en zelfs tot op heden nog steeds originele kijk op de zombie.

Ook bevat de film een toffe hoeveelheid aan gore. De make-up van de zombies is van wat wisselende kwaliteit, maar de echte daadwerkelijke gore scenes (wonden, exploderende hoofden, enz.) zien er gewoon goed uit.

Een film die me van begin tot eind wist te vermaken en die inderdaad wel een hoger gemiddelde zou mogen hebben.

Nightmare City (2016) - IMDb, volgens IMDB een remake. Geregisseerd door niemand minder dan Tom Savini.

Geweldig! Niet alleen omdat Savini eindelijk weer in de regiestoel duikt, maar vooral omdat dit een cult-classic is die (ondanks dat ik hem geweldig vind) best een oppoets beurt kan gebruiken.

Misschien dat deze Arrow Video release ook al wat zal helpen.

^Dat ben ik wel met je eens.

Het Italo antwoord op het superieure the Crazies van Romero. Tuurlijk is dit hartstikke geschikt voor de Eurotrash fanaten, en ik zou hem daarom zeker kijken.

Lekker naïef wordt er omgesprongen met het concept van make believe. and bad storytelling

Zo zie je 3 mannen in een verkeerstoren die druk bezig zijn met de knoppen van hun vliegveldmachine die overduidelijk uit staat. Daarachter zit een kerel in een hok die beweert dat zijn machine een radar is (die natuurlijk ook uit staat). Dan wordt er geknipt naar die eeuwige close-up van het ultieme radarbeeld. Het schijnt dat daarop een vliegtuig was waar te nemen. Een andere man gaat kijken met een verrekijker en heeft vervolgens een visual van een landend (?) vliegtuig. En dan kijkt hij ook nog eens naar de verkeerde richting.

Zombies hebben door dat militaire machines wel eens vijandelijk kunnen zijn! Dus gaan ze de boel saboteren, ze slaan op de knoppen van het helse apparaat waardoor er vuurwerk ontbrandt achter die knoppen? Je moet het zien om het te snappen.

Na het gooien van een monitor elders in het land, ontploft deze en staan er drie zombies in de brand????

De opnames van een showballet programma (lees: badpakken parade) worden opgenomen door doctoren in witte jassen? Die show is trouwens behoorlijk seksistisch maar wordt tussen de middag live uitgezonden in Italie.

De militairen hebben al snel door dat je door de kop moet schieten Aim for the Brain, maar hoe is het dan mogelijk dat er telkens die zombie rondloopt met een kogelwond in zijn schedel?

Zombies zijn in dit geval vampirisch (nekbijters) maar alleen de vrouwen komen niet zonder kleerscheuren uit de post apocalyptische aanval, en eindigen standaard topless. Trouwens wanneer een vrouw niet doet wat de man zegt dan krijgt ze een klap voor de kop zodat haar hysterische bui stopt.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden die je de wenkbrauwen doen fronsen. Maar er zitten ook echte coole stukjes in. De militairen hebben een Mondriaan heli, bijvoorbeeld, die vliegt boven een voetbalveld met zombies. Net als bij vee veroorzaakt dat een stampede. Dat was wel erg tof.

De zombie aanvallen waren trouwens best okay. Tuurlijk legt een Romero zo'n aanval helemaal uit en wordt het verhaaltechnisch ook interessant, hier trappen ze gewoon een deur in en overmeesteren ze de slachtoffers. Maar je moet zelf maar uitmaken of dat dat de pret drukt.

Conclusie: rare sleaze met veel seksisme en gore. Dus toegankelijk.

Tegenvallende film waarin een vliegtuig vol mutanten een noodlanding maakt in een stad. Niet bepaald de beste zombie-film. De make-up effecten zien er grotendeels goedkoop uit. Het acteerwerk is ondermaats en de dialogen zijn belabberd. Niet spannend of eng, en ook al niet grappig. Het einde op de achtbaan is nog wel vermakelijk, maar dan is het al te laat.

Ik had ook meer van deze film verwacht. Je kan echt goed zien dat Lenzi veel te veel wilde, en dit gaat echt ten koste van de spanning en ook de actie. Meer is niet altijd beter als je verzand in generiek afmoorden van hordes mensen op een zeer knullige manier.

Er zitten in deze film eigenlijk 2 momenten die de moeite zijn dat is als het vliegtuig land en je weet dat het weldra "los" zal gaan. Daar speelt Lenzi wel mee. En natuurlijk de scene op het einde waar meer mensen het al over hebben in de achtbaan.

Lenzi kan echt wel iets en qua shots is het best ok. Tot nu toe vind ik zijn vind over harde criminelen overtuigender. Maar moet wel gezegd worden, het wordt nooit irritant slecht en het kijkt best weg deze film.

Dit was weer genieten geblazen! Leuk 70's/80's sfeertje, slechte dub, matige actiescènes, beroerde make-up, wazig plot en acteerprestaties waar je ''U'' tegen zegt . Enige puntje van kritiek; pas na 17 minuten de eerste topless vrouw... Mooie clichés kwamen er ook weer voorbij. Met name in het benzinestation; vrouw trekt gele jas aan, want tja dan val je minder op. Man moet even aan die bijl voelen of er wel écht bloed opzit.. en tot slot eerst de vrouw slaan omdat ze in paniek is en daarna innig zoenen alsof er niets gebeurt is De gore was wat matig, maar kwam met name in de tweede helft van de film lekker op gang. Prima horror vermaak met bloedzuigende mutanten!

Jaren 80 Horror films vind ik altijd wel leuk om te zien (mede vanwege de sfeer) en deze Horror film van de Italiaanse regisseur Umberto Lenzi (vooral bekend van de kannibalenfilms "Mangiati Vivi! (1980)" en "Cannibal Ferox (1981)") lift duidelijk mee op het succes van George A. Romero’s "Night of the Living Dead (1968)" en vooral zijn vervolg "Dawn of the Dead (1978)".

In dit verhaal draait het om journalist Dean Miller (Hugo Stiglitz, het is overigens niet de Hugo Stiglitz uit "Inglourious Basterds (2009)" ), die met zijn cameraman (Antonio Mayans) wacht op het vliegveld op de aankomst van Professor Hagenbeck. Er komt echter een melding van een onbekend Hercules militair transportvliegtuig dat geen gehoor geeft aan de oproepen van de verkeerstoren. Snel vertrekken ze naar de landingsbaan waar het vliegtuig zojuist is geland en waar het wordt omsingeld door politie en militairen. De deur van het vliegtuig gaat open en daar is Professor Hagenbeck die een mes tevoorschijn haalt en de eerste de beste militair steekt. Uit het vliegtuig komen verminkte mensen naar buiten stormen en vallen iedereen in het zicht aan met geweren, messen en zelfs hun blote handen. Dean en zijn cameraman maken zich uit de voeten. Eenmaal teruggekeerd bij de televisiestudio wil Dean zo snel mogelijk het bericht naar buiten brengen, maar wordt hij tegengehouden door een hoge militair, te weten generaal Murchison (Mel Ferrer). Wat is hier aan de hand ?

Hoeveel de verminkte mensen iets weghebben van zombies, zijn het toch geen zombies, want ze zijn blootgesteld aan een ongeluk (waar overigens niets te zien van is) met een enorme hoeveelheid radioactiviteit en ze zijn daarbij verandert van normale mensen in een soort van zombies. En in de film zegt een wetenschapper daar ook over:

"Ze werden blootgesteld aan radioactieve straling. Waardoor hun fysieke mogelijkheden bovenmaats werden."

Zombies uit die tijd waren traag en dom en hadden het voorzien op de hersenen van mensen, maar deze zogenaamde zombies zijn niet traag en niet dom, want zij weten met gemak een machinegeweer te gebruiken en ze drinken het bloed van hun slachtoffers. Ze zien er overigens best lachwekkend uit i.p.v. eng, want het lijk net alsof ze hebben meegedaan aan een motorcross zonder helm, waardoor de modder op hun gezicht is blijven plakken. Omdat de film stamt uit de begin jaren 80 moet je natuurlijk ook geen hoge verwachtingen hebben van de speciale effecten, want in die tijd werd daarvoor vooral make-up gebruikt en dat is ook goed te zien in deze film (het zijn puur mensen met wat make-up op hun gezicht en sommigen zitten er met hun gezicht helemaal onder en sommigen nauwelijks).

Ze zijn wel geduchte tegenstanders en veel mensen (o.a. de dochter van generaal Murchison en de vrouw van majoor Warren Holmes) moet het dan ook tegen hen afleggen en dat o.a. in een televisiestudio, huizen, stroomcentrale, ziekenhuis, tankstation, kerk en een pretpark en dat op de meest gruwelijke wijzen. Zo worden bij de mensen kelen doorgesneden, wordt er op hun ingehakt met bijlen en messen, worden ze gebeten, worden er lichaamsdelen afgesneden (o.a. borsten) en ook worden ze gewurgd. De manieren waarop de zombies hun slachtoffers maken worden qua speciale effecten nogal wisselend weergegeven. Soms overduidelijk nep, waarbij dan de camera zich richt van achter op het slachtoffer, een zombie maakt wat onduidelijke klauwende bewegingen, het slachtoffer draait zich om en onder diens ijselijk gegil aanschouwen we dan het bloederig resultaat van het voorafgegane handwerk. De zombies worden door de militairen beschoten met machinegeweren wat nauwelijks impact heeft (ze gaan namelijk alleen dood als ze in hun hoofd geraakt worden), maar hier en daar zie je wat ontploffende zombiehoofden en aanverwant spul.

Er zit opzicht meer dan voldoende actie (begint al na circa 9 minuten met Professor Hagenbeck die het eerste slachtoffer maakt en eindigt min of meer in het pretpark) in, met als hoogtepunt het gedeelte in het ziekenhuis (o.a. de mensen die vastzitten in de lift en de operatie). Maar de actie begint op een gegeven moment wat langdradig te worden (het is eigenlijk één en al actie wat de klok slaat) en zelfs wat saai. Eigenlijk is er ook niet echt een verhaal, waardoor de film niet echt weet te boeien en het ook nergens echt spannend wordt. Het meest spannende is eigenlijk nog de elektronische muziek van componist Stelvio Cipriani.

Met de cast krijg je ook geen band en het zijn ook bepaald geen goede acteurs. Met name hoofdrolspeler Hugo Stiglitz was enorm slecht en hij zag er met zijn baardje en snor ook vreselijk uit. Hetzelfde geldt eigenlijk voor een andere hoofdrolspeler, te weten Francisco Rabal in de rol van majoor Warren Holmes, die destijds ook al aardig op leeftijd was. Ze hebben opzicht wel mooie en jonge vrouwen, te weten Laura Trotter (als dokter Anna Miller) en Maria Rosaria Omaggio (als kunstenares Sheila Holmes) en van de laatste zie je ook na circa 17 minuten de borsten als ze gaat vrijen met haar man. Buiten haar zijn ook nog de borsten van andere vrouwen te zien (als ze gegrepen worden door de zombies), zoals die van Sonia Viviani (als Cindy die de buurvrouw is van Sheila), Sara Franchetti (als Liz die de hulp in de huishouding is van de Miller's) en verder nog van een danseres (een Italiaanse Penney de Jager ) in de televisiestudio wiens borsten eraf worden gesneden en een verpleegster in het ziekenhuis.

De ontknoping na circa 87 minuten was eigenlijk het enige verrassende in deze film, want dan blijkt het maar een nachtmerrie te zijn geweest van Dean Miller (vlak voordat hij ontwaakt en naast zijn vrouw Anna ligt, zien we nog zijn vrouw te pletter vallen in het pretpark, nadat ze beiden aan een touw van een helikopter hangen, die hun oppikt bij een achtbaan), maar wel eentje die zich herhaald, want we zien daarna Dean Miller weer met de cameraman op het vliegveld, waarna een onbekend transportvliegtuig weer landt, de vliegtuigdeur open gaat en Professor Hagenbeck weer te zien is. De film is daarna afgelopen, waarna je nog de tekst "The nightmare becomes reality..." in beeld ziet.

Al met al is dit voor de horror liefhebber een redelijke Horror film waarin diverse tekortkomingen weliswaar opvallen, maar de pluspunten (actie en horror die in ruime mate aanwezig zijn) maken het kijken wel nog waard. Het is ook een film waar je niet al te lang bij de gebeurtenissen moet stilstaan want veel daarvan slaat werkelijk nergens op.

P.S. de filmposter past overigens niet bij het verhaal, want in de film komen geen mannen in gele pakken en helmen / zuurstofmaskers voor.

Nee dit vond ik niet veel aan. Een 2 nog voor het grappige einde. Ik zat naar een film te kijken met zombies die eruit zagen als ze een plak kotst op hun gezicht hadden.

Hm, als ze in de jaren '80 eens wisten dat deze film door onenigheid over artistieke invulling een voorloper zal worden van de 'sneller bewegende' zombies. De producent wilde een traditionele zombiefilm, maar regisseur Umberto Lenzi wilde liever iets wat plaatsvond tijdens het Seveso-incident in juli 1976. Zodoende kreeg je zombies die niet echt zombies waren... Het waren technisch gezien levende mensen die besmet waren met straling die hen littekens bezorgde en hen een dorst naar bloed gaven. Hoewel een deel van het waarom en hoe van dit oorsprongsverhaal overeind blijft, won de visie van de producent en werd het toch een regelrechte 'zombie'-film. Het duurt dus niet lang voordat de actiescènes van gore en geweld op gang komen en ze zullen ook niet meer stoppen. Wanneer de 'zombies' aanvallen, doen ze dat soms op grote schaal. De voorliefde van de regisseur voor actie komt hier goed tot zijn recht en gaat sadistisch goed samen met de gruwelijke sequenties. Natuurlijk is deze Italiaanse horror ook vrouwonvriendelijk. Mannen worden gedood, meer niet! Bij vrouwen daarentegen wordt kleding kapotgetrokken zodat blote borsten kunnen worden doorboord of afgesneden. Ze hadden in de film beste gruwelijke dood-scenes dus mij hoor je niet klagen. Het is een B-film dus kwalitatief is het misschien niet al te hoogstaand of opvallend maar dat heeft bij een film als deze ook zijn charme. Wat wel in het nadeel van de film werkt, is de laatste twist. Ja dit was goede jaren '80 zombie-entertainment!

Eigenlijk is het geen echte zombiefilm , maar een film over geïnfecteerde mensen, al of niet ingezet door het leger of door een gekke professor, die agressief en met wapens de mensen aanvallen. De reden van hoe en waarom kom je niet te weten. De intro bij de vlieghaven wekt onmiddellijk je aandacht op en vanaf dat moment raast de film vol met actiescènes in een snel tempo voorbij. Deze intro komt ook terug op het einde die je wel of niet kan smaken. De geïnfecteerde mensen zien door hun eenvoudige make-up toch redelijk weird uit. Wanneer de mutanten aanvallen gebeurt dat redelijk bruut met vooral oog op heel wat vrouwelijke borsten waar ze hun tanden in zetten wat voor bloederige taferelen zorgt. Hoofdrolspeler Hugo Stiglitz is een reporter die vanaf de vlieghaven tot de slotscène af te rekenen krijgt met de mutanten. Hij gaat op zoek naar zijn vriendin Dr. Anna Miller (Laura Trotter). Daarnaast heb je nog filmicoon Mel Ferrer als generaal, maar die krijgt weinig invulling om zijn rol echt interessant te maken. Francisco Rabal als de oude majoor heeft een leukere invulling gekregen in zijn rol want hij mag een seksscène spelen met de mooie Sheila (Maria Rosaria Omaggio). Wat een gelukzak ! Zeker nier verveeld met deze bizarre horrorfilm die ook bekend staat als Attack of the Atomic Zombies. 6,5/10