Son of the Pink Panther (1993)

Na het tenekrommende Curse hoopten de fans de reeks nog enigzins op waarde te kunnen houden, maar dit is wederom een nieuw dieptepunt. Het blijft een volslagen misvatting van Edwards dat zonder Sellers er überhaupt nog iets van te maken valt. Slecht.

De Pink Panthers films met Peter Sellers waren al een mengeling van flauwe en geslaagde humor, maar Son of the Pink Panther is toch heel erg flauw (en slecht). En dan speelt ook nog eens een keer Benigni de zoon van Clouseau... Dat is vragen om problemen. Het thema van Henry Mancini is buiten de opening en aftiteling compleet verdwenen en de componist waande zich nu helemaal in de Italiaanse sferen. Naast de openingsanimatie is deze muziek nog het leukste van de hele film. Zoon Gregory Edwards nam een ferm gedeelte van de film op zich als second unit regisseur en dochter Jennifer speelde ook nog een vrije grote rol in deze film.

Inspector Clouseau's biggest mistake lives on!

Met A Shot in the Dark had ik me al eens aan het Pink Panther universum gewaagd. De film werd hier op Moviemeter over het algemeen goed gewaardeerd maar ik vond er niet zo veel aan. Naar de score van deze Son of the Pink Panther had ik niet gekeken maar als ik dat wel had gedaan had ik waarschijnlijk zelfs nog niet de moeite genomen om hem te kijken.

Neen, dat is ook niet waar. Waarschijnlijk had ik hem toch nog op gezet voor de rol van Claudia Cardina, die trouwens wel erg miniem is. Ik wist niet het hoeveelste deel dit in de reeks had maar het is er aan te zien dat het 9e deel is. Net zoals andere filmreeksen waar talloze sequels op zijn gemaakt is ook hier het verhaal gigantisch slecht. Met A Shot in the Dark, het tweede deel, had ik al wel een groot idee hoe het verhaal in The Pink Panther verliep. Hier spelen ze er wat verder op in maar op een ontzettend teleurstellende manier, namelijk door zich te concentreren op Clouseau zijn zoon, Jacques Gambrelli. Het moet blijkbaar voor de kijker een verrassing zijn maar je weet dat dit er sowieso zat aan te komen door het al even klungelige karakter van Gambrelli. Het grootste minpunt bij A Shot in the Dark was de vaak kinderachtige humor maar die was bij vlagen nog amusant. Hier wordt diezelfde 'humor' nog eens lekker hard uitvergroot met als resultaat dat het gigantisch irritant was. Ik kan me dan ook echt niet voorstellen dat er mensen zijn die dit goed vinden. Het is trouwens wel erg dat dit nog altijd de regisseur is van het origineel maar wat nog triestiger is, is dat hij het geweldige Breakfast At Tiffany's op zijn naam heeft staan...

Ik zei hierboven al dat ik de film sowieso wel had opgezet voor Claudia Cardinale. In haar gloriedagen was het een ontzettend mooie vrouw maar jammer genoeg waren die dagen in 1993 al lang voorbij. Misschien ook wel mijn schuld, ik had maar moeten zien dat het al de zoveelste sequel was. Peter Sellers is voor velen de enige echte Clouseau en ik begrijp waarom. Hij weet het typetje mooi naar zijn hand te zetten en Benigni slaagt hier niet in. Je moet hem wel aangeven dat hij niet probeert om Sellers klakkeloos te kopiëren maar dat hij zijn eigen draai er aan wilt geven. Jammer genoeg lukt dit langst geen kanten en haalt Benigni mij het bloed onder de nagels vandaan. Wel leuk om te zien dat Herbert Lom nog altijd de rol van Commisioner Dreyfus vertolkt.

Ik ga hier niet meer woorden aan vuil maken. De Pink Panther reeks is niets voor mij en dit 9e deel bevestigt dat nog maar eens. Benigni probeert maar slaagt niet. Het leukste aan heel de film was trouwens nog wel de klassieke openingscredits ondersteund door het bekende Pink Panther deuntje.

1*

Tenenkrommend slechte film, waarbij Benigni gewoon niet slaagt als Clouseau-copycat. Mijn punten komen voort uit het feit dat ik af en toe nog wel in een deuk lag. Helaas was veel ook gewoon niet grappig. 1.5*

Er wordt gigantisch overdreven wanneer men het heeft over (het ontbreken van) de kwaliteiten van deze film. De regie is capabel en het verhaal & de look van de film zijn in de stijl van de rest van de reeks. Het gezeur over het onvermijdelijke ontbreken van Sellers is een beetje treurig. Ja Benigni is een stuk minder leuk en de film als geheel ook. Toch vond ik er enkele leuke momenten inzitten. Een van de slechtste films allertijden is dit zeker niet. Eerder nogal gemiddeld. 2,5 sterren.