Liza, a Rókatündér (2015)

BInnenkort eenmalig in Vera Zienema Liza, the Fox-Fairy | Vera Groningen - vera-groningen.nl Mijn interesse is geprikkeld, en da's mij lang niet overkomen bij een mij onbekende film die daar draait.

Ge-wel-dig!!!!

Geniaal!

Ik had al het vermoeden dat ik dit leuk zou gaan vinden. Al een hele tijd niet zó genoten van een film en nog nooit zo van een Hongaarse film. Ik vind dit op alle vlakken een hit: visueel en qua CGI een plaatje, het acteren is super, en de enorm cheesy muziek past perfect bij deze film. Gortdroge humor à la Kaurismäki, wat nog eens versterkt wordt doordat Hongaars qua taal nauw verwant is aan het Fins, zodat je werkelijk denkt een film van Kaurismäki te kijken.............alleen dan visueel beter. Qua verhaal is dit eigenlijk een soort anti-Amélie en ook aan Jeunet doet dit werkje van Károly Ujj Mészáros (hoe ga ik die moeilijke naam onthouden?) sterk denken. Ik blijf de Hongaar met de moeilijke naam zeker in de gaten houden!

Zeer aanbevelenswaardig en ik mag hopen dat dit hier meer opgepikt mag worden (al valt het me mee dat er al 6 stemmen stonden!)

Jammer dat dit geen Tsjechoslowaakse film is, anders had ik er eindelijk eentje die ik vol vertrouwen aan Onderhond kon aanbevelen!

Geen verkeerde aanbeveling hoor

Toch wist de film mij op geen enkel moment écht te overtuigen. Het intrigeert de gehele speelduur, het is best leuk en origineel allemaal, verrassend bij momenten en het wordt ook leuk gebracht, maar op de één of andere manier was het mij een beetje te steriel.

Misschien omdat de Japanse link mij erg random aandeed? Geen idee of er ergens een verwantschap is tussen Hongarije en Japan, maar naar mijn gevoel hebben de twee landen betrekkelijk weinig met elkaar te maken en de combinatie van beiden is niet meteen een geweldig succes.

Het wordt dan ook wat kitscherig gebracht allemaal. Maakt deel uit van de stijl van de film natuurlijk en dat werkt ook wel ... behalve dan dat ik de hele tijd aan Wes Anderson moest denken, en daar legt deze film het dan keer op keer tegen af. Vooral visueel niet sprekend genoeg, maar ook de grapjes vond ik soms wat impact missen.

En uiteindelijk heb ik ook niet zoveel met de opgeleukte 60s sfeer gecombineerd met de droge uitwerking. Een film als deze mag mij iets frisser en geuriger zijn, als we dan toch het Amélie-vergelijk moeten maken. Maar ik ben dan ook geen Kaurismäki fan

Klinkt negatief, maar het is vooral om te duiden waarom de film nooit dat extra halfje kon versieren om een volwaardige 4* te worden. Want leuk is het wel, en véél beter dan het gros van de films. Zeker een regisseur om in de gaten te houden, maar dan mag hij z'n setting voor de volgende film een goeie 50 jaar vooruit katapulteren.

3.5*

Blij te zien dat er in ieder geval een voldoende is uitgerold! Het is ieder geval eens wat anders uit Hongarije dat geploeter in de klei of gedans-met-paarden-op-de-poesta!

Ja, het is inderdaad wel erg Kaurismäkiïg, een beetje Kaurismäki meets Jeunet.

Behalve beiden 'fout' tijdens de Tweede Wereldoorlog weet ik het ook niet? Ik ben het er wel mee eens. Vroeg het me ook af hoe de maker/schrijver daarbij is gekomen.

De link is dat beide landen sinds lange tijd(+-140 jaar) vriendschapsbanden onderhouden. Dit was voordat Hongarije een eigen land was en recent heeft het zelfs er toe geleidt dat Japanse burger in Hongarije geen pensioen en verzekering kosten hoeven te betalen als ze daar wonen. Het is niet heel duidelijk maar beide landen blijken met een klein beetje te googlen al heel lang vriendschappelijke banden te hebben. Interessant ook, zo heb ik weer iets geleerd vandaag. In de film context is de vrouw de weduwe van de Japanse oud-ambassadeur in Hongarije

Wat regiseur Mezaros er zelf over zei Hier

Het geeft Liza een interessant en charmante stijlkeuze in het begin. De Jeunet invloed is overduidelijk zeker door de licht ongemakkelijke hoofdpersonen, bruine tinten en kitscherige jaren 60 sfeer. Als groot Kaurismäki fan ligt de humor mij perfect, de rechercheur lijkt kwa uiterlijk en houding rechtstreeks weggelopen uit iedereens favoriete Finse tragisch-komische films. Anderson zit er ook zeker in, vooral zijn laatste 2 net was donkerdere films schijnen door in het erg gemaakte kitscherig sfeertje van de film.

Voor de rest is het een licht donker 'sprookje' zoals we al veel kennen uit het voormalige Oostblok. Het mist Liza wat aan een eigen gezicht maar net als Onderhond ben ik (zeer) positief. De jaren 60 sfeer ligt mij een stuk meer maar heeft ook weer niet een overdreven invloed op het verhaal. Het had met gemak in deze jaren kunnen spelen zonder dat er veel aan het plot veranderd zal moeten worden.

Eigenlijk ga ik mee met de rest hierboven. Een luchtig prachtig vormgegeven zwarte komedie die net wat meer een eigen gezicht nodigt heeft om echt richting een 4* te komen. Maar nog steeds een film die de moeite waard is als je zwarte maar ook (wat) luchtige komedie wilt zien.

3,5*

vanaf 30 juni in de theaters.... Periscoop Film

Guitige film. Soort Hongaarse Jeunet, alleen dan visueel iets minder sprekend. Tegen het einde aan vond ik de film soms wat inboeten, maar gelukkig weet de regisseur het steeds net op de been te houden door weer met een geweldige vondst te komen. De humor is lekker kolderiek, hoewel bij wijlen nog best snedig (het koffiezetapparaat ). Verder wat leuke beeldgrapjes en gewoon een hoop olijke gekdoenerij.

Het jaren 60' sfeertje met bijbehorend bruin kleurenpalet lag mij niet zo, en af en toe wordt de film iets teveel een herhaling van zetten, maar al bij al best genoten van dit originele werkje. Nog net 3*.

Surrealistische verhalen en films zijn doorgaans niet aan mij besteed. Ik moet evenwel zeggen dat deze film mij aardig bevallen is vanwege het schalkse optreden van Mónika Balsai in de titelrol en vanwege de humoristische inkapseling van het bizarre verhaal.

Heerlijke film. De Hongaars-Japans-Finse mix is heel apart, op een lollige manier zoals de hele film een absurd kolderiek liefdesverhaaltje is. En heel mooi uitgevoerd. Het wordt zelden echt een hoogvlieger maar er valt ook heel weinig op aan te merken. Heel creatief, quirky en toppie uitgevoerd. Zeker genietbaar.

Leukje, hoor. Een vermakelijk sprookje met een aantal aardige typetjes (die Japanse geest-zanger met name), subtiele en minder subtiele grappen en voldoende tempo om het dunne verhaal overeind te houden. Aanrader voor wie zin heeft in een verstand-op-nulletje.

Wat Drulko zegt maar dan doe ik er een half puntje af vanwege dat het mij wat te lang duurde.

Dit is jammer. Het idee van deze film is uitstekend, de vertolkingen zijn 'spot-on' en het is ook een visueel feest. Maar het basisidee, van een eenzame vrouw wiens zoektochten naar romantiek worden gedwarsboomd door de geest van een Japanse zanger van blije liedjes, is te dun om een speelfilm mee te vullen. Na een uur valt de film in de herhaling en wordt het wat langdradig.

Mochten de makers op het idee komen om een versie van 60 minuten te maken, zou ik deze film een extra ster geven.

Leuk,

Deed mij onmiddellijk denken aan Amélie en de films van Wes Anderson. Toch is dit Hongaarse sprookje ook weer niet direct een hoogvlieger als ik deze moet vergelijken met de surrealistische films uit Tsjecho-Slowakije van de jaren zestig en begin jaren zeventig die vooral op visueel vlak aanzienlijk mooier waren.

En dan de taal; van dat Hongaars versta ik net zo veel als van het Japans; helemaal niets dus. Misschien daarom dat die twee landen zoals D-Ark beweert al 140 jaar vriendschapsbanden onderhouden, omdat beide een niet Indo-Germaanse taal gemeen hebben. De Hongaren waren trouwens uit Azië afkomstig.

3.5*

Best leuk, maar de humor is niet helemaal mijn ding, ik vind het nogal flauw, en het verhaal is geen verhaal waar ik enthousiast van word. Ik vind het niet slecht, maar qua genre, stijl en verhaal zijn er films die mij meer interesseren. Wel een voldoende. 3*

Blijkbaar zijn er niet alleen Tarantino-epigonen maar ook Wes Anderson-epigonen: deze film is een modern sprookje helemaal in de visueel mooie en absurd-humoristische stijl van Anderson. De film ziet er dan ook mooi en interessant uit maar de inhoud blijft helaas achter: herhaling is kenmerkend voor sprookjes maar hier worden de repetitieve gebeurtenissen en running gags snel eentonig dat men wel probeert te voorkomen door de kijker telkens op het verkeerde been te zetten maar de wijze waarop is veelal flauw zoals ook de humor meestal flauw is.