Mon Roi (2015)

Vanaf 12 november in de bioscoop (Cinéart)

Fragment (YouTube)

Typische, maar redelijk sterke Franse film. Soms iets te langdradig, maar over het algemeen een prima verteld triest verhaal waar je vaak om kan lachen.

Dit stukje drama/romantiek geeft ons een kijkje binnen een zeer ongebruikelijke relatie, maar wijst ons tevens op problemen die een ieder van ons kan overkomen. Het grote vraagstuk of Tony uit de ban kan geraken van Georgio(haar charismatische en egocentrische partner) is mede door subliem acteerwerk een prachtig neergezet verhaal. Als je van dramatische liefdesverhalen houdt is dit de juiste film.

Zoals de emoji's al aangeven, een film met van alle emoties voorzien! Ook ongeveer in deze volgorde.

Heerlijke film waarbij je niet in de gaten hebt dat je er ruim 2 uur voor uit hebt getrokken als de film voorbij is! Wij hebben deze een 8/10 als waarderingscijfer gegeven, zo goed vonden wij deze film!

Het begint zoals zo vaak met de kennismaking onderling en met de hoofdrolspelers en dan krijgen we langzamerhand als de dame en heer elkaar wat beter hebben leren kennen, het spektakel.

Als dat het huwelijk zou verbeelden wat deze twee hebben, dan begrijp ik weer heel goed waarom ik nooit verder kom dan een LAT-relatie!!!

Goeie film over een vrouw die revalideert van een skiongeluk en haar huwelijk overdenkt. Dit liefdesdrama is onderhoudend gemonteerd, maar het verhaal zelf kent soms iets te veel ellende wat de geloofwaardigheid wat in gedrang brengt. Twee sterke rollen van Vincent Cassel en Emmanuelle Bercot die hier twee boeiende personages neerzeten.

Brabants schreef :

Inderdaad, sterk acteerwerk en een dramatisch boeiend verhaal. 7/10

Een sterk romantisch drama inderdaad, met een aangrijpend verhaal dat ook erg grappig uit de hoek kon komen. Hier en daar misschien een beetje traag of langdradig, maar had van mij gerust nog wel wat langer mogen duren, zeker na dat open einde.
Vincent Cassel vind ik zowiezo een fijne acteur en met z'n karakteristieke trekjes weer uitstekend gecast.

Vincent Cassel is perfect als de charmeur die met zijn persoonlijkheid en vlotte humor in staat is veel vrouwen te bekoren, terwijl Emmanuelle Bercot - mij alleen bekend van "Polisse" en met deze "Mon Roi" toch in Cannes verkozen als beste actrice - de rol speelt van de jonge vrouw die haar hoofd op hol laat brengen en wiens liefde eigenlijk gestoeid is op bewondering.
Het feit dat "Georgio" ook minder aangename, zeg maar egoïstische kanten heeft en "Tony" ook minder naïef kan zijn, leidt naar een film die heel wat aspecten en toestanden van de relatie/huwelijk naar voren schuift.
Herkenbare en ongewone situaties volgen elkaar op als een rauwe schets van wat er zo al tussen twee mensen, die hoe dan ook emotioneel verbonden zijn, kan bestaan. Emmanuelle Bercot, vooral, overtuigt in het laatste gedeelte van de film dat in een significante slotscène een zekere ontroering inhoudt en de titel wettigt. Tony kijkt nog steeds met ontzag en bewondering naar Georgio.
Goed dat de film in feite in flashbacks is opgebouwd. Met dit thema, een welkome en verademende stijloefening.

Je verlaat mensen om dezelfde redenen, als de redenen die je aantrokken

Mon Roi is een prachtig drama die een ware inspiratie lijkt te zijn geweest voor het afgelopen jaar verschenen Marriage Story. Echter vond ik het Franse ''origineel'' vele malen krachtiger omdat hier echt de hele relatie van begin tot eind onder de loep genomen wordt. Daarbij was meteen vanaf de start al duidelijk dat Georgio veel te dominant was in de relatie. Zijn narcistische persoonlijkheidsstoornis in combinatie met zijn charmante voorkomen waar Tony als een blok voor viel, bleken later haar ketenen te vormen.

Hoe de relatie vervolgens in verval raakt en Tony volledig kapot maakt, is fascinerend om te volgen, mede omdat de regisseur de situatie heel realistisch weet neer te zetten. Kijkers die de bak ellende die het koppel -en met name Tony- overspoelen, als too much gaan ervaren hebben duidelijk (gelukkig voor hen) zelf nooit in een giftige relatie gezeten, of deze van dichtbij meegemaakt. Wat ook bijdraagt aan het feit dat dit drama uit het leven gegrepen blijkt komt niet in de laatste plaats vanwege Cassel en Bercot die beide een tour de force van jewelste weten af te leveren en hun intense geluk, en verdriet beide enorm krachtig weten neer te zetten. Met name de scène waarbij Tony instort tijdens een etentje en een latere scène waarbij het stel ruzie krijgt in de auto bezorgen mij als ik er nu aan terugdenk, nog steeds kippenvel. Dit is pas acteren.

Ooit zag ik ergens de uitspraak: liefde is als een oorlog, makkelijk om te starten maar bijna onmogelijk om te eindigen. Dit, in combinatie met de uitspraak tijdens een gesprek tussen Georgio en Tony dat mensen elkaar verlaten vanwege dezelfde reden als dat ze tot elkaar aangetrokken worden, is hier een uitstekend voorbeeld van. Liefde kan ons in de zevende hemel laten voelen, maar wanneer je van die roze wolk afkomt en langere tijd bij elkaar bent, kun je pas echt weten of de dingen die je zo aanspraken in de andere persoon je nu nog steeds gelukkig maken.

Als je mij vraagt een minpunt te noemen zou ik kunnen zeggen dat het geheel op een gegeven moment een tikkeltje langdradig wordt, maar op dit punt na heb ik niks dan lof over voor dit Franse drama.

5,0*

Prima film met sterk acteerwerk, vooral Vincent Cassel weet te overtuigen als charmeur. Hij is dermate charmant en geestig dat je als kijker begrijpt dat Tony steeds weer voor hem valt.

Je zit als kijker behoorlijk dicht op de huid van vooral Tony waardoor je extra in het vooral wordt meegesleept.

Erg sterke film met 2 topacteurs.
De Fransen zijn echt wel meesters in hun vak wat betreft dit soort films.
Mooi (en triest?)om te zien dat ondanks alles wat ze heeft meegemaakt met hem toch altijd weer verliefd wordt zoals op het einde erg mooi wordt weergegeven.

Mooi, heel mooi. Maar dat einde, het voelde voor mij te open...