The Naked City (1948)

Wow... de Criterion release is uit: DVDreview.

Wat een verschil met de conventionele.

Prima film-noir met een niet al te ingewikkeld plot, goede acteerprestaties en een aantal geweldige scenes. Maar The Naked City weet zich te onderscheiden van andere films uit dit genre door de prachtige zwart/wit fotografie van William Daniels waarvoor hij terecht een Oscar heeft gewonnen.

4*

Was vannacht op BBC2, helaas gemist; maar waarom zo'n top-film op zo''n r*ttijdstip uitzenden...

Quote uit Veronicamag.: Deze misdaadthriller werd zo invloedrijk, dat hij tussen zijn navolgers nauwelijks nog opvalt."

Opgenomen van de BBC vorige week

Een echte neo-noir: vrij hard en medogenloos, zonder verheerlijking van helden en ontdaan van romantiek. Met veel gevoel voor de opnamen in de straat en op locatie.

De voice over die het geheel in perspectief zet is zowel het sterke als het zwakke punt van de film. Sterk: de film ademt de hele tijd iets uit van alledaagsheid, dat komt het realisme ten goede. Zwak: Hij geeft namelijk ook cynisch commentaar op de ontwikkelingen in het moordonderzoek: nogal nodeloos, omdat we dat zelf ook kunnen zien.

Toch wel een bijzondere film weer van Dassin.

New York is hier gewoon een van de hoofdpersonages. Erg mooi gedaan. Woody Allen deed het jaren later met Manhattan op een vergelijkbare manier.

De voice-over vond ik niet storend. Is ook niet zo dwingend aanwezig, je hoort m maar af en toe en de cynische ondertoon kon ik wel waarderen.

Barry Fitzgerald is een grappige man. Hij lijkt wel wat op Dominique Pinon.

Het verhaal is misschien niet meer zo spectaculair als het vermoedelijk in die tijd was, maar toch geef ik 4 sterren.

Een beetje een vroege mix van Alleman, CSI New York, Seinfeld, Smoke en NYPD. Het levert nog zeer bekijkenswaardig vlot verhaaltje op ook; ik heb me geen moment verveeld! Deze film met zijn vleugjes (New Yorkse) humor doen recht aan deze stad. Voor mij waard:

4*!

Weet iemand of de Britse release Engelse ondertitels heeft?

=> Bron.

Dan zal ik maar de Criterion aaanschaffen. Bedankt voor de info Dogie_Hogan.

Komt deze nacht opnieuw op de BBC2, wordt dus opnemen.

Originele introductie en opbouw. Ook niet gesofistikeerd of vervelend, met quick-romances, zoals in meerdere Bogart- of Cagneymisdaadfilms uit die tijd.

Duidelijk verhaald met een minimum aan studiowerk. Toch wel uitzonderlijk voor die tijd. Genietbaar, ondanks de leeftijd.

Matige noir die eigenlijk nauwelijks boven een aflevering van Columbo uitstijgt. Kleine 3*

Van alle Film Noirs die ik tot nu toe heb gezien, is dit mijn favoriet.

Gewoon een heerlijk verhaal en een prachtige setting, 't was ook nergens saai en over het algemeen goed geacteerd.

Gewoon een fijne noir, met een niet al te bijzonder plotje. Maar de uitwerking van met name de fijne New York sfeer en scenes die zich duidelijk binnen de stad afspelen is wel een grote meerwaarde.

Prachtige beelden.

Ook Barry Fitzgerald, die ik verder niet kende, is een leuke ervaren, Ierse politie-inspecteur die inderdaad wat aan Columbo doet denken.

Prima rechttoe-rechtaan-verhaaltje met sfeervolle beelden.

Dit is niet de gebruikelijke film-noir die in de typische noir-decors afspeelt, want The Naked City speelt zich voornamelijk op klaarlichte dag op de New Yorkse straten af. Dat maakt de film wel aangenaam om te zien, want New York blijft een gave stad die nooit verveelt. Het verhaal en dan vooral de uitwerking van een detectiveplot vond ik alleen niet zo denderend. Een vertelstem commentarieert veel te veel, terwijl dat echt niet altijd overal nodig is. De twee detectives, een ouwe ervaren rot en een suffige jongeman, konden ook niet op mijn sympathie rekenen. Denk dat hier wel wat meer ingezeten had.

Het is volgens mij moeilijk voor te stellen wat een impact de semidocumentaire stijl van deze film (beïnvloed door het Italiaanse neorealisme?) indertijd moet hebben gehad, zo gewoon is het idee van de politieprocedures en de "eight million stories in the naked city" in honderden (zo niet duizenden) afleveringen van televisieseries inmiddels geworden. Gelukkig blijft deze film ook los daarvan nog fris, mede vanwege het redelijk hoge tempo en de boeiende visuals. Minpuntje is voor mij de constante Irish brogue van Barry Fitzgerald, die na verloop van tijd net zo irritant gaat worden als de lolly van Kojak en de regenjas van Columbo twee decennia later. De geheel ondertitelloze Arrow Films-DVD uit 2009 heeft bovendien een slechte geluidsband waardoor de dialoog dikwijls overstemd wordt door de filmmuziek en/of het achtergrondgeluid, hetgeen het beoogde realisme van deze film juist tegenwerkt.

Een sfeervolle misdaadfilm (persoonlijk vond ik het geen film noir) over een politieonderzoek gedurende zes dagen, in documentair-achtige stijl (de regie zag er zelfverzekerd uit). Deze zwart-wit productie werd geheel op locatie opgenomen (waardoor de stad New York zelf en haar aantrekkingskracht centraal stonden) en dat was een bijzonderheid voor die tijd.

Misdaadfilm over een moord die opgelost moet worden, in het begin hebben ze geen aanknopingspunten maar op enig moment begint de zaak toch te lopen. Leuke film met verschillende wendingen.

Mijn tweede Dassin binnen drie dagen leidt opnieuw tot een lichte teleurstelling. Allicht was het destijds heel bijzonder dat de film op locatie in New York werd opgenomen, maar je kunt ook overdrijven. In dit verband wordt vaak verwezen naar het Italiaanse neorealisme. Dat zie ik er toch niet aan af.

Het misdaadverhaal zelf is redelijk aan de magere kant. Daarnaast valt het acteerwerk van hoofdzakelijk B-acteurs nogal tegen. Barry Fitzgerald is gewoon miscast. Hij lijkt als politie-inspecteur op herhaling van zijn beminnelijke priesterrol in Going My Way. Wat Dassin betreft laat ik het hier (voorlopig) maar bij.

Gave classic. De stad is een personage en de voice over even wennen, maar dat cynische ondertoontje wordt leuker en leuker. Sowieso is het wel op de nodige humor te betrappen. Midden in de zaak krijg je ineens een hele melige, idyllisch scène met een gezinnetje van een van de agenten voor de kiezen. Het slaat eigenlijk nergens op, past niet, maar ik kon er wel om lachen. Net als om Lt. Muldoon. Inderdaad, een snuf Columbo. Met wat peper erbij. Luchtigheid die mooi matcht met het houterige karakter van de docu stijl en het procedurele aspect. Het mysterie stelt niet zo gek veel voor, maar genoeg om het aan de praat te houden en de smakelijkste krent in de pap bevindt zich in het slot. Qua actie, qua fotografie en qua decor. De naakte stad.

Wat een tegenvaller.

Aparte film wel, al vanaf de opening-credits met een voice-over die de film introduceert en de karakters voorstelt, Mepris-style. Spijtig is dat deze voice-over de hele film vanaf een soort afstandje de zaken blijft duiden, tot vervelens toe. Vervelend is ook de Ierse inspecteur die met een vet accent constant zogenaamd intelligent uit de hoek komt. Echt lekker op gang schiet alles nooit, ondanks een paar mooie buitenshots van New York. Ook mijn vierde Dassin kan me derhalve niet bekoren: niet mijn regisseur.

Uitstekende film waarin de politie onderzoek doet naar een moord op een mooie, blonde vrouw. Een vrij standaard, maar onderhoudend genoeg, plot. Het moordonderzoek wordt redelijk gedetailleerd neergezet. Barry Fitzgerald zet een fijne rol neer en de voice-over is leuk. Maar wat de film zo goed maakt is het uitstekende locatiewerk door het New York van 1948 (helemaal tijdens de finale). En dit maakt de film ook een mooi tijdsdocument. Een nipte 4.0 sterren.

Ik vond het wel een aparte misdaadfilm die met zijn echte scenes in new york een unieke sfeer heeft .

De voice over vond ik ook wel aardig bedacht maar verder is het verhaal eigenlijk toch niet zo bijster boeiend .

het camarawerk maakt echter een hoop goed en we zagen uit die tijd natuurlijk maar weinig films met echte scenes

midden op straat in new york .

Ik ben een grote film noirliefhebber, dat mag duidelijk zijn inmiddels, ik heb me voorgenomen er deze maand 30 te kijken en van de klassieke hollywoodstijlen is het mijn favoriete. En The Naked City bewijst weer eens waarom. Het gaat in de film niet om de moordzaak, dat die niet zo bijzonder is, is bijna een van de krachten van de film en de voice-over laat niet na om meerdere keren te benadrukken dat dit gewoon een van de vele New York verhalen. Die alledaagsheid en het feit dat deze film niet in de studio (zoals de film van gisteren) maar op vrijwel helemaal op locatie, tussen de vele mensen in de wereldstad New York. Meer de hoofdpersoon dan welk personage dan ook. De voice over stijl is heel erg in documentairestijl. Heel bijzonder. Zelfs iets dat normaal niet werkt (een voice over beschrijft wat we zelf ook kunnen zien) heeft in deze film een bijzonder effect, net als het oplezen van de crewnamen. De voice over is nota bene de producer Mark Hellinger.

Vooral begin en einde zijn echt fantastisch en laten New York in al zijn filmische schoonheid zien met al zijn mensen die in zo'n stad overal zijn. Voor mijn gevoel is er een lijntje naar neorealisme te trekken. Als De Sica in de jaren '40 een police procedural had gemaakt had het niet ver van deze film afgestaan. Mijn zesde Dassin en ik wordt meer en meer een fan geloof ik.

Regisseur Jules Dassin streefde in zijn 5 films 'film noir' steeds verder naar een realisme. In The naked city is de breuklijn reeds duidelijk. Enerzijds het fatalisme en noodlot van een noir maar anderzijds een docu aanpak (de inleiding over de aanpak van de film, voice over van een alwetende verteller, filmen op locatie, het moordonderzoek stapsgewijs tonen). Het leven in een grootstad filmen waarin de straten en bewoners de figuranten zijn van de film. Het levert wel een vernieuwende film op. Geen entertainment met glamour en glitter (sterren, helden, actie) maar een sober geregistreerd drama waarin zoveel mogelijk het dagelijks leven wordt getoond doorheen een misdaadverhaal. Ik ben niet echt overtuigd met de aanpak. Er zijn die banale momenten (huissituatie van de jonge politie man) en de methodische werkwijze van het speurwerk zit in de weg van dramatiek waardoor de film koud en neutraal overkomt. Toch enkel grote momenten zoals de finale op de brug maar ook die scene waarin de ouders van het vermoorde meisje het lijk moeten identificeren. Kippenvel. Dassin toont een Amerika dat eerst mensen verleidt met geld en ambitie en dan verslindt wanneer ze vastlopen in een illusie. Geen wonder dat hij werd geviseerd door de McCarthy commissie. The American dream wordt hier kritisch bekeken. Het sociaal bewuste loopt overigens parallel met zijn visie op cinema vérité. Genoeg boeiende elementen maar door de afstandelijke aanpak blijft de film toch steken in de middelmaat.

Een nogal vreemd begin met een ellenlange introductie door een voice-over. Ik vreesde dat de beste man zijn mond niet meer ging houden en de hele film vol ging praten, maar dat bleek gelukkig toch niet het geval. Een voice-over kan best functioneel zijn, maar niet op deze manier. Het verhaal is uiteindelijk een heel standaard en nogal matig misdaadplotje, nergens spannend of memorabel. Een van de detectives deed een beetje denken aan Columbo, maar dan een beduidend minder interessante variant. Wel aardige zwart-witbeelden van New York, maar ik vond hier uiteindelijk niets aan.