Young Mr. Lincoln (1939)

ogenschijnlijk een heel eenvoudige film... niets speciaal... maar bij herhaling vind ik dit misschien wel één van de allerbeste klassieke Hollywoodfilms.

Deze film is natuurlijk een bijdrage aan de eerbied betonende mythologie over de vader des vaderlands Abraham, 'Abe', Liincoln. Fords gevoel voor schoonheid, weer een boel mooie shots en takes, maar vooral Fords manier om mensen te karaktiseren bepalen de stijl van Ford. Hij haalt die dingen naar voren wat de mens intrigerend maakt. De verschillen tussen... de hogere en lagere kringen... het intellectuele en de eenvoud die nog dichter bij de natuur staan... komen samen in de legendarische figuur van 'Abe': hij is de rechtvaardige stoicijnse middelpunt van deze pionerende bonte samenleving.

Abe's binding met de natuur, de rivier in het bijzonder, wat duidelijk (ook) het item van Ford is, benadrukt zijn natuurlijke ongecompliceerdheid, die zelfs niet door vrouwelijke schoonheid uit evenwicht wordt gebracht.

Fords kijk op mensen is scherp en realistisch, maar ondanks alles, lijkt Fords blik, geïnspireerd door o.a. Lincoln, warm en betrokken. Ford, maar dan met een Zuidelijke inslag, deelt met Capra zijn kritiek op de te zelfingenomen mens. Beide regisseurs hebben dan ook een groot gevoel voor grotere scénes en zelfs massa scénes. Hun invalshoeken zijn opvallend gelijk: hoe handhaaft zich een individu t.o.v de grotere groep. Bij Ford speelt de harde natuur een belangrijke rol. Bij Capra de stadsjungle. Verbale kwaliteiten, met humor en zelfspot doorspekt, zijn doorslaggevend. Met een goeie grap kan je zelfs je tegenstander ontwapenen. Dat deze film als een rechtbankfilm eindigt is dan ook typerend.

De oproerscéne is prachtig, ontoerend en overtuigend. Dat 'Abe' met inlevingsvermogen en humorrijke taal de stormrammende massa weet te 'splijten', omdat hij met zijn 'verbale bijl' het menselijke 'hout' diep weet te raken is een duidelijke gekozen onderhuids metafoor. Hij wint niet voor niets de houtvest wijdstrijd daarvoor. De samenleving van de VS en ook de onze is door Amerikaans 'houthakken' (o.a.) gevestigd. Zeker tijdens en na WO2....

Het is dan ook opvallend dat deze film vlak voor WO2 uitkwam. Is het Fords antwoord, à là Chaplin, maar dan bescheiden en dus anders, op Hitler? Het zou me niets verbazen...Ford speelde zijn rol voor het Amerikaanse leger.

Henry Fonda speel 'Abe' op een aantrekkelijke en geloofwaardige manier....al is Lincoln natuurlijk, door de tijdgeest getuurd, geromantiseerd....Fonda is bijna een look alike. Mooie rol!

Deze film mag de Ford liefhebber niet missen! 4,5*

Mooie recensie, Narcissus

Drie jaar voor Young Mr. Lincoln had Ford al eens de moord op Lincoln in 1865 verfilmd in The Prisoner of Shark Island (1936), maar deze keer spitst Ford zich niet toe op grote historische momenten, maar op het leven van de jonge Lincoln, als advocaat, in het stadje Springfield in Illinois.

Young Mr. Lincoln werd gemaakt aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. In Duitsland maakte Leni Riefenstahl films voor het fascistisch regime, terwijl in de communistische Sovjet-Unie Alexander Nevsky (1938) geproduceerd werd, als Russische propaganda. In dit opzicht kan Young Mr. Lincoln gezien worden als een tegenhanger van die films, een verdediging en verheerlijking van de grootste Amerikaanse held, rechtvaardigheid en democratie. En wie anders dan Henry Fonda had dit kunnen verpersoonlijken? Fonda symboliseert de rechtvaardige, goedaardige man. Hij zet de rol van Lincoln dan ook met glans neer. De scene waarin hij een lynchende menigte op zijn eentje stopt is echt fantastisch.

Young Mr. Lincoln is gefilmd met veel schoonheid. Het beeld dat we krijgen van Lincoln is iemand die leergierig is, rechtvaardig, zelfzeker maar bescheiden. Het is natuurlijk geromantiseerd, maar Lincoln is dan ook de meest mythische en populairste president van de VS. Een prachtige film en simpelweg één van de beste Hollywoodklassiekers.

Aan de mooie beschrijvingen op deze thread heb ik niet veel toe te voegen. Ben inmiddels wel zeer doorgewinterd kijker en wordt dan kritischer om hogere waarderingen te geven.

Maar niets op aan te merken (behalve het op-en-top Amerikaans chauvinisme, maar dat kun je natuurlijk verwachten). Fonda was bijna onherkenbaar (behalve zijn stem). Mooie fotografie, vooral de buitenscenes (in de studio). En de typische Ford elementen dis NarcissusBladsp. zo mooi benoemd.

John Ford gaat weer eens de myhtologische tour op. Misschien dat zijn latere, cynischere en kritischere werk als The Searchers en The Man Who Shot Liberty Valance een wat geloodwaardiger en eerlijker beeld scheppen van Amerika, maar Ford is één van de weinigen die er mee weg kan komen om de Amerikaanse geschiedenis puur als een legende te filmen, zoals hij doet in Young Mr. Lincoln en My Darling Clementine. Dat zijn twee films die heel veel van elkaar weg hebben, tot aan de ongemakkelijke dansscène toe. Het verschil is slechts dat de één 'n rechtbankdrama is en de andere 'n western.

Zo goed als My Darling Clementine is Young Mr. Lincoln echter zeker niet. Zoals gezegd gaat Ford voor de simpele aanpak, dus krijgen we een kaarsrechte, welbespraakte en nagenoeg perfecte Abraham Lincoln, terwijl de bijrollen allemaal wat dommiger en komischer zijn en Lincolns tegenstanders overduidelijk gemeen en sinister. Het had van mij wel iets subtieler gemogen eigenlijk. De rechtzaak uit deze film heeft nooit plaatsgevonden, maar verder gaat het toch om belangrijke historische figuren. Het voelt wat onoprecht aan om die zo te marginaliseren. Wel opvallend is dat de held voor de verandering eens niet groots acteerd. Fonda kiest in plaats daarvan voor underacting, terwijl de rest van de cast overacteerd.

Er valt verder nog veel meer op aan te merken en ergens verwacht je van een grote regisseur als Ford toch ook wel dat hij boven zulke zwart-wit visies staat. Dat dit een erg Amerikaanse film is is een understatement. Dit is dé Amerikaanse film.

Maar dat is dan ook weer wat het zo bijzonder maakt. Bijna alle Amerikaanse critici lopen er mee weg en hoewel de film geen hit was bij zijn release, vermoed ik dat veel Amerikaanse burgers Young Mr. Lincoln graag in hun hart sluiten. En laten we wel wezen, Lincoln staat ook niet voor niets bekend als de beste Amerikaanse president van de geschiedenis. Er zullen nog meer verfilmingen komen over het leven van de man, misschien zelfs betere of acuratere, maar zeker geen die de mythe achter de man meer weet te benaderen. Ik denk dat de mensen af en toe een echte held nodig hebben en Lincoln voldoet aan de voorwaarden. Met die rustige, koele, bedachtzame filmstijl van John Ford en die perfecte ingetogen acteerprestatie van Fonda voel je de Amerikaanse mythe vorm krijgen. Wel jammer dat dit gecombineert wordt met Fords volkse humor, daar ben ik dan weer nooit fan van geweest.

Dus ja, op zijn eigen manier is Young Mr. Lincoln een grootse film, al moet je wel even je moderne, cynische blik langs je neerleggen. Iets wat nauwelijks nodig was voor My Darling Clementine, voor mij dé film waarin Fords sterke punten het best tot uiting kwamen.

3,5*

Ligt het overigens aan mij of heeft Fonda hier een erg uitgemergeld gezicht. Hij lijkt erdoor op Lincoln, maar hij was soms moeilijk te herkennen.

Eerst had ik de film 4 sterren gegeven, maar toch met een halfje verhoogd om dat hij maar blijft nazinderen.

Young Mr. Lincoln is Ford op z'n puurst: een prachtig, authentiek voelend stukje 'Americana' over een ware legende. Natuurlijk kan je stellen dat het hoofdpersonage net iets té feilloos is: Abraham Lincoln wordt voorgesteld als een nobele, intelligente boerenjongen met een gouden hart en enorme verbale mogendheden. Maar door de ongelofelijke acteerprestatie van Fonda weet hij z'n personage toch als overtuigend menselijk en down-to-earth te laten overkomen. Ford doet er bovendien goed aan om dit eerbetoon eerder over een persoonlijke triomf van Lincoln te laten handelen, dan te focussen op zijn latere, grootschalige politieke overwinningen.

In plaats van het als droog historisch drama voor te stellen, is Young Mr. Lincoln meer een soort betoverende parabel vol van oubollige humor en nostalgische charme. Door de relaxte sfeer van het geheel lijken de daden van het hoofdpersonage bovendien nooit al te hoogdravend of betekenisvol, terwijl ze dat in zuivere essentie wel zijn.

De film bestaat hoofdzakelijk uit rechtbank -en andere massascènes, maar het is vooral in de meer serene scènes dat die typische 'Ford magic' naar boven komt.. Ik denk bv. aan de openingsscène bij de rivier, waar Honest Abe zijn roeping leert kennen. Mijn favoriete scène is echter waar hij zijn oprechte liefde uitspreekt voor de Clay-familie en daardoor meteen een soort sociaal statement inneemt:

"You folks are just like my folks. I said that to myself the minute I laid eyes on you. My mother would feel right at home with you, Mrs. Clay. I know she would.

Sarah, I bet you didn't know I had a sister once, just about your age. Only, she died when her baby was born.

And I knew a girl like you Carrie Sue, named Anne. Anne died too.."

Ontroerende monoloog, weergaloos gebracht door Fonda in misschien zelfs zijn beste rol.

Na Spielbergs Lincoln ook maar eens andere film van deze president (geregisseerd door John Ford) meegepikt, dit keer met Henry Fonda in de hoofdrol. Ook hier wordt er een goeie en overtuigende vertolking neergezet. Zelfs fysiek komt het gewoon overeen, al mist Fonda nog wel die karakteristieke ringbaard . Heb wel het idee dat met Lincoln enorm gedweept wordt. Ook hier wordt ie als een wijze messias neergezet, die alle problemen op kan lossen. Ik houd er niet zo van als het zo mythisch gemaakt wordt, maar blijkbaar moet dat maar. Overigens wordt er een maar een paar jaar van het leven van de jonge Lincoln gevolgd, waarbij ie als advocaat twee broers bijstaat die beschuldigd van een moord. Je krijgt niets te zien van hoe hij uiteindelijk president wordt.

De ultieme Hollywood film. Zoals zo vaak bij Ford gaat het over rechtvaardigheid. En ook zoals vaker geeft Ford een weergave van de geschiedenis als soort van fictieve exercitie om te laten zien hoe het moderne Amerika tot stand is gekomen. Feiten zijn onbelangrijk, maar een weergave van gebeurtenissen en personages in een bepaalde plaats in de tijd, geeft een weemoedig en geromantiseerd beeld van hoe het misschien wel een klein beetje geweest kan zijn.

Ford scheen een titanenstrijd met de producent uitgevochten te hebben om de final cut. Om aan alle onzekerheid een einde te maken, vernietigde Ford al het restmateriaal, waardoor alleen dit materiaal beschikbaar bleef. Daarbij is een scene verloren gegaan waarin hij zijn toekomstige moordenaar tegenkwam. Toch jammer, maar hij zal er zijn redenen voor gehad hebben. Vind Ford niet zo’n grote auteur als mijn absolute favorieten, maar hij is erg bekwaam en maakt consequent sterke films. Dat geldt allemaal zeker ook voor deze film.

Young Mr. Lincoln is zo degelijk dat de film na 75 jaar nog steeds niet stuk te krijgen is. Ford is ontegenzeggelijk een vakman. Het verhaal loopt gewoon prima. Er is best wat aan te merken. Je zou kunnen zeggen dat er zo’n eenzijdig beeld van Lincoln geschetst wordt dat het de geloofwaardigheid ondermijnt. Als je sceptisch bent zou je zelfs kunnen zeggen dat daardoor het hoofdpersonage maar matig is uitgewerkt. Hoewel het wel meespeelt, vond ik dit toch nauwelijks echt problematisch. Het is een beetje een heldenverhaal. Niet meer dan gebaseerd op. Naast het verhaal zijn de ondersteunende factoren allemaal prima in orde. Henry Fonda (goede make-up, bijna onherkenbaar) speelt ontzettend sterk. De bijrolspelers zijn een stuk minder, maar op de een of andere manier zorgt dit ervoor dat de lead beter uit de verf komt. Er zitten best wel weer mooie shots in, al moet ik eerlijk zeggen dat ik de fotografie over de gehele linie weinig opvallend vond.

Vind de films van Ford meestal wel goed, maar bijna nooit uitzonderlijk. Ford heeft wel de gave om de kijker te binden en boeien. Misschien is het niet eens zo vreemd te stellen (voor zover vergelijkbaar) dat wat Lincoln voor Amerika heeft betekent, Ford voor de Amerikaanse film heeft gedaan. Net aan 4 sterren voor deze film.

Het werd tijd dat ik weer eens iets goeds van John Ford zag. De laatste paar films die ik van hem zag vielen toch enigszins tegen. Daarom ging ik toch ietwat voorzichtig deze Young Mr. Lincoln in. Maar ik had al snel door dat mijn vrees ongegrond was en zat ook vrij snel in het verhaal en kon dik anderhalf uur later concluderen dat dit gewoon een erg goede film is.

Natuurlijk valt van begin af aan op dat het verhaal verzonnen is en dat Lincoln door Ford wat dik wordt aangezet als een eerlijk rechtschapen man, die haast zonder fouten is. Toch werkt dat hier op de één of andere manier. Dat komt in de eerste plaats door Henry Fonda, die echt een geweldige Abraham Lincoln neerzet. Zijn mimiek en manier van praten zijn echt zeer sterk en doen de prestatie van Daniel Day Lewis in Spielbergs Lincoln naar de kroon steken. Lincoln wordt hier ook neergezet als een man, met wie mensen, en vooral de Amerikanen zich goed kunnen identificeren. Een soort van held zou je kunnen zeggen, die men eens in de zoveel tijd eens nodig heeft.

Ik vond het in ieder geval een fijn en boeiend verhaal, met prima acteerprestaties, al verbleekt iedereen een beetje bij Fonda en een degelijke cinematografie. Daarnaast is het stuk in de rechtbank erg boeiend, omdat de dialogen daar ook van een bijzonder hoog niveau zijn. De tijd vloog echt voorbij en ondanks dat er op zich nog wel wat kritische punten te maken zijn, heb ik hier bij vlagen best van genoten en zijn de laatste tien minuten buitengewoon sterk.

4,0*

Deze film over een jonge Lincoln zou niet helemaal op waarheden zijn berust, maar is toch wel op een aantal interessante feiten gebaseerd. Met zijn verhoogde schoeisel en opgezette neus weet Henry Fonda hier in ieder geval een pracht van een acteerprestatie te leveren als de jonge en onervaren wetsbestudeerder. De rechtszaak waarin hij langzaam maar zeker verzeild raakt, is interessant om te volgen en de uitkomst en de manier waarop alles duidelijk wordt, maken Young Mr. Lincoln tot een erg boeiende film. De humor die Fonda hier als Lincoln bij gebruikt, is een erg sterk middel, zowel in de rechtszaak zelf als in de film. Het is immers voornamelijk de aanwezige luchtige sfeer die ervoor zorgt dat de film er goed is uit te zitten en bij vlagen zelfs bijzonder vermakelijk is.

Opvallend veel hoge cijfers. Ik vond het vooral een nogal simplistische vertelling over rijzende ster Lincoln, opgehangen aan een makkelijk geschreven en weinig bijzondere rechtszaak (waarvan de afloop zich laat raden). Goed gedaan van Fonda overigens wel en zijn rustige, weloverwogen manier van uitdrukken maakt het zeker de moeite waard. De hierboven reeds aangehaalde scene waarin hij zijn familie met de familie Clay vergelijkt is bijvoorbeeld inderdaad erg mooi. Zijn ‘tegenstanders’ waren daarentegen van bordkarton, met die OvJ als kopstuk. Al met al geen saaie film, maar ik vond het te makkelijk. Wellicht moet ik ‘m nog even laten bezinken.

Totdat hij zijn mond opendoet is Henry Fonda bijna onherkenbaar, en dat had in ieder geval op míj het gewenste effect, want waar ik in Spielbergs film steeds Daniel Day-Lewis achter Lincoln bleef zien, kwam Fonda hier maar zelden door zijn personage heen. Romantiserend zonder echt te mythologiseren, folksy zonder populistisch te zijn, visueel steeds klassiek-sober gekadreerd maar vaak adembenemend belicht. Lincoln als symbool van Fords geloof in de kracht van de American spirit ? De prachtige vertolking van Fonda (inclusief zijn ontroerende monoloog bij het besneeuwde graf van Ann Rutledge) ondersteunt dat vertrouwen in niet geringe mate.

Had het graag iets gevarieerder gezien. Zowat de helft van de film verloopt in de rechtzaal, waar het proces soms als een schertsvertonining overkomt.
Het prille begin van America's president is wel interessant om volgen, maar gaat het niet om Lincoln, dan wordt dit stuk van de film geklasseerd onder "brave, sentimentele familiefilm".
Henry Fonda (wat is hij jong - ik memoriseer hem steeds als in "The Wrong Man" - en eigenlijk alleen bij stem herkenbaar) is natuurlijk uitstekend in zijn rol in een film die naast Fonda en Ward Bond geen bekende sterren telt.
Filmisch wel in orde en doordacht, met de parades, de spelen, de natuurdecors en Lincoln met de hoge hoed.
Goede film van Ford maar m.i. niet over het paard te tillen.

Een rechtbankwestern rond een jonge Lincoln. Het wil hiermee vooral de rechtvaardigheid van Lincoln neerzetten: Honest Abe. Eerlijk gezegd krijgen we hier een figuur te zien dat evengoed een ander personage kon zijn. Al zullen Amerikanen hier met meer respect naar kijken.

1939 was een ijzersterk filmjaar met Wizard of Oz, Gone with the wind, Stagecoach, Mr. Smith goes to Washigton, Wuthering Heights en Ninotchka (Garbo Laughs!). Young Mr. Lincoln wordt niet meteen in zo'n lijstje opgenoemd, en is toch niet van hetzelfde niveau. Henry Fonda speelde dat jaar ook Frank James (broer van de bekendere Jesse James), een jaar van Amerikaanse historische figuren blijkbaar. Hij doet het op zich wel goed, ik weet toch niet echt hoe Lincoln er zou uit zien. Maar hij trekt de film wel. En op zich is het een boeiend rechtbankdrama geworden. Want eigenlijk draait het helemaal niet rond Lincoln, maar wel de rechtszaak na een vechtpartij. Maar meer is het ook niet.

Directed by John Ford is de laatste tijd geen aanbeveling voor mij, blijkbaar. Dit is uiteraard geen slechte film, en de met de nodige make up en protheses onherkenbare Fonda doet het uitstekend, maar het verhaal vond ik maar matig. Ik meende dat dat lag aan de afstand tussen mij en het onderwerp, want hoewel Lincoln een bekende historische figuur is is hij buiten de VS ook weer geen halfgod zoals veel Amerikanen hem zien. Maar hier scoort de film ook vooral hoge voldoendes dus het ligt misschien eerder aan mijn bedenkingen bij dit type biopics, die in de buurt van hagiografieën komen.

Die verering zat de film dus enigszins in de weg, maar een groter probleem is de rechtszaak die als kapstok dient voor het verhaal. Die is namelijk totaal niet interessant, en hoewel de vondst van Lincoln (there was no bright moon!) historisch blijkt te zijn, is die toch ook wel erg voor de hand liggend, en eerder een blunder van de moordenaar dan een briljant staaltje van de advocaat. Wel grappig dat hij a la Columbo zijn belangrijkste vraag net stelde toen de moordenaar al bijna de ruimte had verlaten. Een aantal mooie scenes, zoals zijn onhandige dansje met zijn toekomstige vrouw, en de pragmatische manier om de lynching mob te laten afdruipen, maar ook stompzinnige, dan doel ik bv die scene waarin hij 'Dixie' tokkelt op zijn mondharmonica. Zijn metgezel vraagt wat hij aan het spelen is, terwijl niemand dat zou vragen, want het is getokkel op een mondharmonica. En dan "makes you wanna march" om het helemaal compleet te maken. Ook opvallend is dat slaven alleen genoemd worden als reden naar het noorden te migreren, het loon van de witte arbeider werd er immers door omlaag gedreven.

Henry Fonda perfect als Lincoln. Een film die ervoor kiest om een aantal karaktertrekken van de jonge Lincoln te belichten, die hem op weg hielpen naar zijn uitzonderlijke lotsbestemming. Hij was begaan met de kleine mens, hij kon goed praten, voelde zich op zijn gemak onder de mensen , had een sterk gevoel van rechtvaardigheid, benadert alles op een rationele manier, enzoverder. Fonda zet een uitzonderlijke prestatie neer, en ook zijn gezichtstrekken herinneren sterk aan de Amerikaanse president. Enige nadeel is dat een groot stuk van de film over een moordzaak gaat die voor de rechtbank wordt gebracht, waardoor ik vond dat er tijd verloren ging om nog andere facts te vertellen over Lincoln. Een mooie klassieker verder.

Niet slecht, maar een tikkeltje saai. Aan Fonda's Lincoln zit echt geen kreukje en dat wreekt zich al snel. De film wordt vlotjes verteld maar leeft eigenlijk nooit en kruipt nergens onder de huid ondanks de verder overtuigende aankleding. De rechtszaak is op zich nog wel leuk maar weet nergens echt spannend te worden. Vakkundig gemaakt maar veel te glad om enige indruk achter te laten. 3,0*.