Mr. Dynamite: The Rise of James Brown (2014)

De film Get On Up onlangs gezien, en zometeen deze muziekdocu eens bekijken. Ben benieuwd!

Fantastische performer. De film Get on up zal ik binnenkort zien.

Mijn hoge waarderingis mede ingegeven door de geweldige muziek!

Wat een heerlijke docu. Top.

Mooie en tevens goede Documentaire / Muziek over funk- en soulgod James Brown, tijdens zijn gloriejaren in de jaren zestig en zeventig. Ik kan James Brown eigenlijk alleen vanaf de jaren 80 (o.a. door de film Rocky IV), dus wat betreft was dit wel een interessante documentaire voor mij als muziekliefhebber.

James Brown mag dan wel een bestempelt zijn als hardst werkende muzikant, maar hij was ook behoorlijk eigenwijs en niet altijd geliefd bij zijn muzikanten (die hij zelfs bedreigde) waarvan velen aan het woord komen in deze documentaire. Ik vond het ook wel geinig om te horen van deze muzikanten dat James Brown geen muzieknoten kon lezen en eigenlijk nauwelijks verstand had van muziek. Hij was natuurlijk wel een perfecte entertainer, danser en natuurlijk een echt baasje.

De vele beelden van James Brown (met name als hij danst) en zijn begeleidingsband waren zeer fraai om te zien (o.a. een inspiratie voor Mick Jagger, die zelf ook aan het woord komt) en natuurlijk ook om te horen. Ik wist eigenlijk niet eens dat extravagante bassist Bootsy Collins (komt zelf ook aan woord) deel uitmaakte van één zijn begeleidingsband "The J.B.'s". (jaren 70). Omdat ik geen echte fan ben van James Brown, vond ik de film hier en daar wel wat langdradig. In deze documentaire komt ook de rassendiscriminatie in de jaren 60 aanbod, waar James Brown ook een aandeel in had op positieve wijze.

Al met al is dit gewoon een goede documentaire voor muziekliefhebbers en vooral voor fans van funk- en soulgod James Brown.

Ben op zich niet zo'n fan van de muziek van James Brown. Maar was tamelijk onder de indruk

van zijn energieke performances. Tiranniek baasje ook, en een Pietje Precies. Eigenzinnig,

ijdel, trots, en vaak onvoorspelbaar. En zakenman ook. Getuige ook in de documentaire zijn

uitspraak: Music is show and business. Wist niet dat hij zozeer een baanbreker was voor de

funk, en bovendat een vrij grote rol speelde bij de rassendiscriminatie in de V.S. Afgaande

op de vele interviews van voornamelijk ex-bandleden krijg je de indruk van een vrij onsympathiek

mens, maar nooit met een expliciet onvertogen woord, en heeft toch wel bewondering de

overhand.

Volkomen subjectief cijfer, maar wat zou het! Het onderwerp van deze film spat zo indrukwekkend van het scherm dat ik heel de film door een stompzinnige grijns van puur bewonderend genot op mijn gezicht had. Werkelijk onvoorstelbaar wat de man deed en welke muziek hij met zijn Famous Flames en later met Bootsy en co de wereld instuurde. Eén golf van onversneden energie die swingde als de beesten en nog steeds geen spatje 'oud' klinkt.

De regisseur maakt ook de juiste keuze door vooral de muziek zelf aan het woord te laten. Ondanks dat gaat het hier niet om verafgoding: een 'wijventoeker' en hoogst onsympathiek, inhalig baasje die ervan overtuigd was dat hij, en hij alleen, verantwoordelijk was voor zijn succes (een soort Marc Coucke dus). Maar wat een geniaal geluid: komt dat zien. Had al dergelijke ervaring gehad met het zo mogelijk nog swingender 'Soul Power'. Tragisch figuur, maar 'thank you for the music!'.

Denk trouwens toch de (geen seconde te) lange versie gezien te hebben.

Goede documentaire over de carrière van James Brown.

Veel interviews met bandleden, James Brown zelf en vrienden en tijdsgenoten.

Hoewel ik niet echt een fan ben van zijn muziek vond ik deze docu toch wel interessant en waardevol om eens te bekijken.

Geweldige muziek en een fantastische performer. Verder een gekweld en naar mens. Dit bleef onderbelicht. Enigzins verklaarbaar, maar wel jammer. Inzake zijn geschiedenis van vrouwenmishandeling wordt slechts kort 1 incident aangestipt en dan wordt eigenlijk alleen gezegd dat James zelf vond dat het niet hoorde. Beetje slappe hap. Ook de problemen met de bandleden had meer aandacht verdiend.

Zeer geslaagde docu over deze rasperformer. Muzikaal gezien niet geheel mijn smaak. Maar het is duidelijk dat deze docu met liefde gemaakt is.
Wat ik minder vind is dat zijn minder leuke karakter trekken te weinig aan bod zijn gekomen.Want die had hij wel degelijk. Ook in het boek Kill 'em and Leave: Searching for James Brown and the American Soul - James McBride (2016) wordt die kant maar mondjesmaat aangestipt. Blijkbaar is dat een te heet hangijzer. Ook in de film (Get on Up) komt dit onderwerp maar zijdelings aan bod.

Het is uitsluitend zijn opkomst en zijn heydays die je krijgt te zien. En dat is uiteindelijk ook het meest interessante. Wat ik erg goed vind is dat ook zijn muzikanten de nodige credits krijgen. Want Brown was natuurlijk niet alleen verantwoordelijk voor de muzikale veranderingen die er door de jaren hebben plaatsgevonden.

The Godfather of Soul was één van de meest invloedrijke muzikanten van zijn generatie, maar zijn weg naar de roem ging bepaald niet over rozen en verklaart bovendien waarom hij veeleisend, recalcitrant en agressief kon zijn. Gibneys documentaire over de opkomst van James Brown benadrukt de minder aangename kanten van James Brown, maar plaatst die in de context van zijn jeugd. de samenwerking met de muzikanten in zijn band en de invloed die hij had op de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Gibney sprak met een flink aantal bandleden, waaronder Bobby Bird, Maceo Parker, Clyde Suttlefield en Bootsy Collins, om inzicht te krijgen in de dynamiek tussen Brown en zijn muzikanten en de uitstekend gekozen fragmenten van Brown live-optredens laten er geen twijfel over bestaan: Brown was één van de grootste en belangrijkste Amerikaanse entertainers van de 20e eeuw. Een genot voor fans en een uitstekend introductie voor diegenen die James Brown alleen kennen van hits als ‘Sex Machine’ en ‘It’s A Man’s Man’s Man’s World’.