First Men in the Moon (1964)

Vermakelijke film met een maatschappijkritische noot... mensen zijn oorlogszuchtige wezens.

Prima SF film uit de oude doos.

Lekkere slechte effecten zoals dat hoort uit een film van 1964.

Verhaal is regelmatig lekker spannend.

3*

Dit is een erg leuke sfeervolle SF-film, die vooral het moet hebben van de creatieve geest van H.G. Wells. Niet helemaal perfect, maar in de jaren '60 was de focus ook niet zo gericht op de special effects. Het doet gelukkig geen ook afbreuk aan de rest van de film.

Een film met een persoonlijk verhaal. Deze zag ik ooit met m'n vader (ik was denk ik een jaar of 8 ofzo), en dat heb ik al die jaren onthouden. Als ik terug denk aan het huis waar ik de eerste 10 jaar heb gewoond denk ik aan misschien 10 dingen, en deze film hoort daar dus echt bij. Samen met 'The Great Race' mag je zeggen dat 'First Men In The Moon' mijn liefde voor film heeft aangestoken.

Vervolgens de titel vergeten, ooit weer terug gevonden, de dvd/video nergens kunnen vinden, totdat ik 5 jaar geleden ergens in San Francisco rondstruinde en de vhs versie zomaar zag liggen... Ik kon mijn ogen werkelijk *niet* geloven. Een haast onwerkelijk moment, mooi.

Terug thuis weer gekeken, de magie was er af, maar het blijft een leuke film. En ééntje die bij mij altijd een streepje voor zal hebben.

Komische SF.

Voor wie de verschrikkelijk oubollige humor kan handelen, is er weinig aan de hand. Feit is dat dit meer een komedie is dan iets anders. Althans, w.b.t het eerste gedeelte. Vreemd is het dan ook, dat zodra het verhaal zich verplaatst naar de Maan e.e.a. zich ombuigt tot een serieuze en spannende SF. Gek genoeg komt de film er deels mee weg, maar een heel sterke indruk maakt het geheel heden ten dage niet meer.

Redelijk.

Onderhoudende Disney-achtige Victoriaanse familie-avonturenfilm in de traditie van Mary Poppins en Chitty Chitty bang bang, met een slim modern raamwerk. Visueel geweldig: art & set direction, settings, camerawerk, kleuren, belichting, alles een lust voor het oog, vooral goed te zien op de fraaie transfer in de Widescreen Ray Harryhausen Signature Collection. Jammer dat Edward Judd en Martha Hyer weinig uitstralen en samen geen chemie hebben; gelukkig heeft de briljante Lionel Jeffries energie voor drie: “Geese I adore. Chickens I hate!” Klein bijrolletje (minder dan een minuut) van een schmierende Peter Finch als de man die Kate een dagvaarding overhandigt.

Het deel op de maan begint helaas slecht, met fantasieloze maansoldaten, maar de latere wetenschappers (of zijn het gewoon maanmannetjes zonder pak?) zien er weer fraai uit, en die “maankoe” heeft wel wat. Uiteraard dient alles met de nodige sympathie bekeken te worden, want hoewel sommige scènes er nog wel goed uitzien zijn veel FX tamelijk knullig (om nog maar te zwijgen van de evidente modellen die in plaats van eerst Cavors huis en later zijn schuur de lucht in vliegen).

Dat de maanmannetjes, pardon, de Selenieten in 1964 blijken te zijn uitgeroeid door (vermoedelijk) een aardse bacterie waar ze geen weerstand tegen hadden komt natuurlijk rechtstreeks uit The war of the worlds, maar omdat dat eveneens uit de pen van H.G. Wells kwam vonden de makers ongetwijfeld dat ze hier niet echt plagiaat pleegden. Wel een merkwaardige verspreking: het zou zo vermoeiend zijn om de aardbewoners op de maan de hele tijd in van die onhandige duikerspakken te laten rondlopen, dus mag Mr Cavor opmerken dat er in de maangrotten een “subterranean atmosphere” heerst, maar eigenlijk moet natuurlijk “sublunar” zijn.

Bij herziening valt op dat de eerste helft in feite klassieke Engelse excentrieke-professor-komedie is, en de tweede helft tamelijk kinderachtige mars-, pardon, maanmannetjes-SF, en die twee helften hebben eigenlijk niets met elkaar te maken. Desalniettemin amusant, vooral vanwege de inzet van Lionel Jeffries en de vlotte regie.

Minstens zo belangrijk zijn echter de bonus features op deze DVD, want één daarvan is de onvolprezen documentaire The Harryhausen Chronicles – eigenlijk is dit misschien wel de eerste DVD in mijn collectie waarvan je zou kunnen zeggen dat de extra's boeiender zijn dan de hoofdmoot. Smullen voor de filmgeschiedenisliefhebber.

Eens. Daarnaast mist het ook nog eens het tempo dat andere Juran- en/of Harryhausen-films uit die tijd wel hebben.

Knullig maar soms wel charmant. De eerste mensen die op de maan toekwamen .... waren niet de eersten. Ze ontdekken sporen van mensen die in 1899 reeds landden. Dit is hun verhaal. Het is inderdaad meer een komedie/jeugdfilm. De knulligheid druipt er vanaf met die maanmannetjes en amateuristische special effects. Doet sterk denken aan verhalen van Jules Verne en dat is heel normaal want het verhaal is van de hand van zijn Britse evenknie H.G. Wells. Leuk om te zien (vooral de tweede helft van de film) maar de film zag er behoorlijk gedateerd uit.

Leuke film en zelfs na 60 jaar is de mensheid nog steeds niet veranderd. De één ziet overal vijanden en de ander wil het eerst onderzoeken. Deze film als kleine jongen vaak gekeken als die op tv kwam. En nu na 60 jaar maar weer eens, alleen dan op dvd. Voor die tijd waren de special effects bijzonder, zelfs nu blijf het nog steeds geweldig.