Belye Nochi Pochtalona Alekseya Tryapitsyna (2014)

Aangekocht door distributeur Contact Film. Ben erg benieuwd!

Vanaf 5 november in de bioscoop (Contact Film)

Muziek van Eduard Artemyev! Spaarzaam, maar wel schitterend.

Wilde ook vanmiddag gaan maar er kwam iets tussen. Wel zin in.

Uit het Russische leven gegrepen. En dan heb ik het over Russen in een dorp waar de moderne tijd nog geen ingang heeft gevonden. Vervallen huisjes, kerken, scholen maar oh zo mooi. De beelden van de natuur zijn van grootse schoonheid*. De rollen worden op een enkele uitzondering na gespeeld door de bewoners zelf. Dit maakt de film ook zo'n beetje een documentaire. Mooiste scènes zijn die van de postbode en het jongetje, de postbode en de grijze kat en vooral de surrealistisch aandoende scène aan het einde, die een schitterend contrast liet zijn tussen het Rusland van de ongerepte natuur met zijn pittoreske dorpjes zoals het vroeger overal geweest schijnt te zijn en het moderne Rusland weergegeven door de raket die de lucht ingeschoten werd. Je zag hem vanuit de bossen opstijgen.
Van deze regisseur zou ik ook Sibiriada (1979) wel eens willen zijn. Voor het werk uit zijn Amerikaanse periode heb ik absoluut geen interesse m.u.v. Runaway Train (1985) misschien.

4,0*

* Kenozero National Park

Ik zag Siberiade deze week, dus ook kort na Postman. Speelt in dezelfde regio.

Die lanceer inrichting die heb je daar echt als ik de aftiteling en bronnen mag geloven, dus dat is ook allemaal origineel - met uitzondering van de lancering (die je wel van mijlenver zag aankomen, maar vond het toch wel werken. Vond het een knipoog/eerbetoon naar de Chinese 'film-chroniqueur' Jia Zhang Ke, die in Still Life een soortgelijke scene heeft. Geen idee of Konchalovski die film kent, maar toch.

Aangezien editten van berichten niet meer lukt in Safari even een aanvulling: De scene met de postbode en het jongetje in het bootje is mijn favoriet. Fantastisch, ademloos gekeken.

Een kijkje in Rusland , feel good movie met mooie beelden van de man en de jongen op pad in dat prachtige land, alsof de tijd heeft stil gestaan daar.

De film is qua scenes en beelden best interessant en aangenaam om naar te kijken, maar ik heb echt geen idee waar het verhaal heen ging en wat de regisseur met de film wil zeggen. Qua thema lijkt de film erg veel op het door mij zeer geprezen Simindis Kundzuli (http://www.moviemeter.nl/film/100843/info/0#4411407), namelijk de registratie van (zelfs letterlijk) een eiland dat nog niet door de moderniteit is veroverd, maar de stijl – we filmen gewoon zonder een verhaal te bedenken – lijkt op die van Mike Leigh (http://www.moviemeter.nl/film/99628/info/30#4261569) en verpest het voor mij.

Een prachtig zuiver beeld van het leven in een Russische gemeenschap, met daarin verwoven een verhaal over de twijfel van de postbode over zijn leven, waarin hij het terugvallen in alcohol en overgaan in een moderner leven met een moderner vrouw en zoon laat varen... De weg daarheen en keuzes op die weg worden spaarzaam uitgebeeld, zoals vaker in dit soort naturelle Oostblok-films. In dit geval vond ik het té spaarzaam, bleef er te veel te raden en in te vullen over waardoor het niet als een bevredigend, compleet, afgerond plotverloop voelde. Desalniettemin weer typisch Konchalovski, met z'n kleine surrealistische elementjes in een verdere realistische film, en in zijn zuivere eenvoud zeker genietbaar.

Gezien in Rialto, m'n eerste bezoek daar; leuke bioscoop!

In het Noorden van Rusland gebeurt niks (O...een motor wordt gestolen....) en de film laat dat op adembenemende wijze zien....Er zit geen behoorlijke dialoog in,het gaat nergens over, ...... maar de film , eigenlijk meer documentaire, boeit.......De film is gefinancierd door de Russische overheid en dat kan je soms merken........en zien.

Ondanks de mooie natuurbeelden, de duidelijke contrasten van het Rusland dat is blijven stilstaan en dat van technologische vooruitgang, enkele (te weinig) mooie scènes waaronder deze met het jongetje zeker mogen geciteerd en ondanks de bijzondere, noem het kleurrijk, figuur van onze postman, toch te weinig beleving aan deze film.

Het shitleven in een geïsoleerd dorpje aan een meer gezien door de ogen van de lokale postbode, Lyokha Trapitsyn. Ook ver van stad kan er sprake zijn van een saai en routineus bestaan. De postbode is het enige menselijke contact voor sommige inwoners, die hun dagelijks doelloos bestaan vullen met zuipen, vissen en rondlummelen. Hij bekommert zich daarna ook om een (gescheiden?) jeugdvriendin en haar zoontje Timur. Een docu-styled kijk op het dorpsleven met real-life personages, soms triestig om zien, dan weer met humor doorspekt. Dat is het Rusland van vandaag... voor sommigen toch. Zeker niet slecht in dit genre van naturalistische cinema, maar er gebeurt toch te weinig om echt te gaan boeien...