5 Flights Up (2014)

Vanaf 2 juli in de bioscoop (Dutch FilmWorks)

Trailer geplaatst

Deze voorzichtig overkomende vastgoed komedie deed me zo nu en dan aan 'Love Is Strange' denken en ik vond deze laatste stukken beter. De gekozen vorm was een moralistisch alledaags liefdesverhaaltje met hier en daar wat warme momenten en een grap en een grol, met de ingrediënten ouder worden, bezuinigingsperikelen, aanlopen tegen woningbouwcoöperaties en prijs opdrijvers.

“5 Flights up” is een gemoedelijke film over een getrouwd koppel op leeftijd (Alex en Ruth) die tot de vaststelling zijn gekomen dat na ongeveer 40 jaar gespendeerd te hebben in het deel van Brooklyn, waar ze toen een knus appartementje hebben gekocht, het toch tijd wordt om dit achter te laten en te verhuizen naar een ander oord. Om allerhande redenen. Vooreerst is de buurt niet meer zoals het was en wordt deze overspoeld door een jongere generatie. En tevens is het gemis van een lift voor de eigenaar en zijn bejaard hondje een dagelijks obstakel geworden. Uiteindelijk beslist het koppel om hun stekje op de vastgoedmarkt te gooien en de verkoop in handen te geven van een nicht die het klappen van de zweep in dit wereldje maar al te goed kent. En voor ze het weten wordt hun appartement ingepalmd door kandidaat-kopers die uit verschillende categorieën bestaan : de gegadigden die vastbesloten zijn om deze unieke gelegenheid met beide handen te grijpen, de yuppies die de hele etage willen restylen, de vastgoed-toeristen die gewoon langskomen om voor de televisie te hangen en borrelhapjes te knabbelen en zelfs iemand die telkens het bed gaat uitproberen. Alex voelt ze zich al niet meer thuis in zijn eigen appartement, nog voordat het verkocht is.

Lees verder hier ...

Ik dacht dat wordt vast een leuke feel good movie maar helaas is het een saaie bla bla bla bla filmpje geworden.

Matig feelgood filmpje met een verhaal dat gaat over... niets eigenlijk! Een bejaard stel dat hun appartement wil verkopen en daarbij af en toe terugblikt op hun levens. Niets schokkends of interessants in ieder geval. Het einde zie je ook al van mijlenver aankomen. Er wordt wel degelijk gespeeld door Freeman en Keaton en er hangt best een prettige sfeer maar dat kan de film niet redden. Het verhaal is gewoon te mager.

Fijn klein filmpje die ik toch zeer aangenaam vond, mede door de 2 hoofdrolspelers Morgan Freeman en Diane Keaton.

Af en toe grappig en laat zien waar het leven toch omdraait.

Ik heb me prima vermaakt en naar mijn mening een aanrader.

Misschien niet voor de allerjongste onder ons.

Aangename film vol klein leed met ironische knipogen naar de huidige snelle maatschappij. Een maatschappij die gevuld is met desinteresse, onzinnigheid en modieuze trends.

Hoewel het verhaal zich centreert rond de plezierige rust van de twee liefdevol kibbelende hoofdrolspelers is de drukkende gekte van de buitenwereld en de verleiding om daaraan deel te nemen nooit ver weg. De film wordt overspoeld met opdringerige typetjes die hun identiteit ontlenen aan deze gekte. De typetjes worden overdreven eendimensionaal (maar wel leuk) neergezet.

Met een paar flashbacks wordt de levenswandel en de morele achtergrond van het stel goed weergegeven. Het accentueert de sterke tegenstelling met de huidige vooringenomen buitenwereld. Uiteraard gebeurt alles met enige overdrijving.

Veel oppervlakkige alledaagse dialogen. Maar wel steeds humorvol relativerend.

Mooi klein en ingetogen spel van Keaton en Freeman.

wel aardig, meer niet

Aardige film waarin een ouder koppel na 40 jaar hun woning in Brooklyn te koop zet omdat het geen lift heeft. Een charmante, kleine film waarbij het verhaal weinig om het lijf heeft en hierdoor wellicht wat saai kan overkomen. De flashbacks zijn wel mooi en uiteraard zijn de twee hoofdrolspelers de grootste troef van de film.

Wat doe je als he ouder wordt en je woont vijf hoog in een appartement zonder lift? Als vanzelfsprekend uitkijken naar een ander met een lift. Daar gaat het verhaal van deze film over.

Geen grote geschiedenis, zoals dat van de meesten onder ons. Ze komen er wel 'gelouterd' uit.

Dank zij Diane Keaton (Ruth) en Morgan Freeman (Alex) stijgt de film boven zichzelf uit en komt tot een niveau waar je met genoegen naar kijkt.

Beseffen wie we zijn en wat we hebben, is een groot goed.

Gemoedelijke film over een ouder echtpaar met verhuisplannen. Onderwijl gaat het niet al te best met hun hondje en en passant krijg je als kijker nog wat te weten over hoe ze elkaar leerden kennen destijds.

Veel meer bevat de film eigenlijk niet en hoewel de nadruk iets te veel ligt op de makelaars/onderhandelingsperikelen vond ik het toch wel een sympathiek geheel. Pluspunt is de altijd aimabele Freeman, minpuntje de altijd net iets te zeurderige Keaton (waarvan ik me nog nooit heb kunnen voorstellen dat daar ook maar één man het een leven lang mee uit zou houden). Maar toch: aardige film.

Niet véél soeps, deze film ...

Ruth & Alex is een verfilming van het boek Heroic Measures van Jill Ciment. In eerste instantie werd het Life Itself genoemd, maar dat werd al snel veranderd naar Ruth & Alex. Toch was de film in Amerika te zien onder de naam 5 Flights Up, een verwijzing naar de etage waar het appartement van Ruth en Alex zich bevindt. Maar hoewel de film wereldwijd onder de naam 5 Flights Up werd uitgebracht, koos men in Nederland toch weer voor de naam Ruth & Alex. Op zich niet zo vreemd, want dat dekt de lading volledig. De regie ligt in handen van de Brit Richard Loncraine, die in het verleden verantwoordelijk voor films als Wimbledon en het zeer teleurstellende Firewall. Zijn laatste regieklus voor een film die de bioscoop wist te halen stamt uit 2009, waarna hij zich stortte op de televisiewereld, zijn oude liefde.

In de hoofdrollen zien we Morgan Freeman en Diane Keaton. Niet bepaald de minste namen natuurlijk, zo wisten ze beide in het verleden al eens een Oscar mee naar huis te nemen. De film rust dan ook volledig op hun schouders, iets wat je wel aan hen kan toevertrouwen. Freeman heeft een indrukwekkende erelijst, zo is hij in maar liefst vier decennia genomineerd geweest voor een Oscar, welke hij uiteindelijk in 2005 wist te verzilveren voor zijn rol in Million Dollar Baby. Opvallend is dat hij, ondanks dat hij al sinds 1964 actief is als acteur, pas echt doorbrak toen hij een kwart eeuw later de onvergetelijke rol van Hoke Colburn speelde in Driving Miss Daisy. Keaton doet daar zeker niet voor onder trouwens. Zo speelde zij de rol van Kay in de The Godfather-trilogie en was zij in de jaren zeventig meer dan eens te zien in de films van Woody Allen, haar toenmalige partner. Vooral de rol in Annie Hall zal velen nog bijstaan en het was dan ook voor deze rol dat Keaton in 1978 een welverdiendde Oscar in de wacht sleepte.

Toch biedt dit geen garantie voor een goede film. Buiten het feit om dat er prima geacteerd wordt in de film, gaat het verhaal namelijk nergens heen. Er lopen meerdere verhaallijnen door elkaar heen, met als rode draad de verkoop van het appartement. De zijplotjes zijn vrij oninteressant en leiden constant de aandacht af van waar de film eigenlijk over gaat. Zo gaat het eerste zijplotje over Dorothy, het hondje van Ruth en Alex, die een peperdure operatie nodig heeft om te overleven. Natuurlijk hoop je dat het goed komt met het beestje, maar feitelijk voegt het helemaal niets toe aan het verhaal. Sterker nog, het begint op den duur zelfs een beetje op de zenuwen te werken. Daarnaast is er nog het verhaal over een vermeende terrorist die in New York rondloopt. Dit verhaal speelt zich alleen maar af op de televisie, maar wordt in het verhaal verweven doordat Ruth en Alex vermoeden dat het hierdoor moeilijker wordt om hun appartement te verkopen. Uiteindelijk loopt het allemaal met een sisser af en kunnen we niks anders concluderen dat het een manier is geweest om de film van een, overigens geheel overbodige, laag te voorzien.

Gelukkig bevat de film zo nu en dan een geslaagde grap, vooral de sarcastische en vaak nuchtere uitspraken van Freeman zijn wat dat betreft van een goed geschreven niveau. Toch zit de grootste van het acteren van Freeman vaak in de kunst van het weglaten. Daar is de scène waarin mensen het appartement komen bezichtigen een erg goed gemaakt voorbeeld van. Freeman hoeft in de bewuste scène alleen maar als toeschouwer in een hoek te zitten om toe te zien hoe de ene na de andere kijker zichzelf belachelijk maakt. Het is één van de schaarse moment in de film die je ongetwijfeld even een glimlach bezorgen. Het is dan ook jammer dat de grootste teleurstelling aan het einde van de film zit, het slot ligt namelijk gewoonweg teveel voor de hand. Als deze scène uiteindelijk over het scherm rolt, kan je daarna dan ook niks anders dan teleurgesteld de zaal verlaten. Wat dat betreft is het zonde dat Freeman en Keaton zo weinig krijgen om mee te werken, want zij redden de film namelijk nog net van de vergetelheid door Ruth en Alex op een hartverwarmende manier neer te zetten en hadden meer verdiend.

Ruth & Alex heeft een hartverwarmende Freeman en Keaton in de titelrollen, maar zij hadden duidelijk een betere en vooral minder saaie film verdiend. De film toont ons de ongemakken, en vooral ook de emoties, die er bij het verkopen van een huis kunnen komen kijken, maar ondanks de prima vertolkingen van Freeman en Keaton wordt de film nergens bijzonder. Daarvoor lopen er teveel oninteressante zijplotjes door de film. Nergens weet de film de kijker bij strot te grijpen en als de film bij het einde aan is gekomen is de kans groot dat je teleurgesteld de zaal verlaat. De film is zeker niet slecht, maar had zoveel meer kunnen zijn als er een sterker script was geweest. Wat overblijft is een film die vrij onopgemerkt zal blijven, maar die wellicht zijn publiek zal vinden als hij wordt uitgezonden op de televisie.

Waar liefde voor elkaar bij een ouder koppel de hilarisch geschetste toestanden van verkoop en aankoop van een woonst ver overstijgt en doet afstappen van gekke "Open House"-toestanden.

Diane Keaton en Morgan Freeman zijn het paar en al is dit zeker een garantie op goed acteerwerk, toch mist de film bij momenten wat kracht. Zo is het begin eerder aarzelend en mist wat inhoud.

'k Zie deze film als een drama-komedie want al wordt er voortdurend naar terrorisme verwezen, is het begrip van verloedering van de grootstad permanent aanwezig en wordt er ook een duidelijke allusie gemaakt op het destijds ongewone en zelfs onwettige van een gemengd huwelijk, de aanpak van het ganse gebeuren wordt toch niet zo ernstig uitgespit.

De flashbacks met het jeugdig koppel zijn best charmant.

Charmante film over een koppel dat wenst te verhuizen, je ziet waarom ze het wel en niet zouden moeten doen. Freeman en Keaton dragen de film en dat doen ze goed en met genoeg chemie. Die vrouw van Sex & the City was bij vlagen irritant.

Deze leuk klein niemendalletje gisteravond met de vrouw gekeken op Videoland. Kijkt relaxt weg. Aansluitend hebben wij de horror thriller Demonic uit 2015 op Videoland gekeken.

Gaat eigenlijk nergens over, Morgan Freeman en Diane Keaton gaan hun huis verkopen.. punt. Maar het is zeer lichte, vermakelijke en vertederende kost. Eigenlijk gaat het juist over heel veel: de onvoorwaardelijke liefde van een stel op leeftijd, een leven van samenzijn en liefde en de daarmee gepaard gaande opgebouwde herinneringen... alles samenkomend in de immer constante factor in hun leven, het huis. De gekte van het kopen en verkopen van een huis in New York wordt heerlijk weergegeven. Kleine film over een grote liefde, klein maar behoorlijk fijn.

De dvd titel is Ruth & Alex.

Aangeschaft omdat Keaton toch leuke, vaak vreemde, rollen speelt.

Ik en drama. Na de eerste tien minuten toch maar even de laatste tien minuten ook bekeken. Dat zag er goed uit. De film is gebaseerd op een novel. Lieve kleine film die eigenlijk meer drama is maar alles wordt komisch en luchtig neergezet vaak ook met ironie. Ondanks heel veel geklets zeer goed te volgen en herkenbaar vaak met het ouder worden.

Freeman & Keaton doen het goed. Wordt later iets langdradig maar toch was het vermakelijk om te zien met veel grappige opmerkingen en conversaties en flashbacks. Over een ouder geworden echtpaar.

Deed wat vanwege de verschillende karakters waarbij de liefde voor elkaar toch het sterkste is denken aan Please Don't Eat the Daisies (Film, 1960) - MovieMeter.nl

Gebaseerd op een roman genaamd "Heroic Measures." In eerste instantie ging de film onder de titels "Life Itself" en "Ruth and Alex" door het leven, alvorens dit werd aangepast naar "5 Flights Up." Naast het acteerwerk werden Diane Keaton en Morgan Freeman ook gecrediteerd als de zangers van enkele nummers uit de film. De meeste scènes werden gefilmd in de Steiner Studios in Brooklyn, New York. Dit met de steun van de New York State Governor's Office for Motion Picture & Television Development.

Het succes zit hem met name in de sterke karakterontwikkeling, en de chemie tussen Keaton en Freeman. Het onderwerp concentreert zich op de oudere doelgroep. Hoe ouder je bent, des te meer je hiervan zult genieten.

3,0 *

Eerder een saaie romcom! Keaton speelt weer een rol zoalls ze al vijftig jaar doet, op automatische piloot! Grappig wordt het echter nooit. En Freeman zit erbij en keek ernaar! Tijdverspilling!