House of 1000 Corpses (2003)

Of jij hebt een zeldzame grote wansmaak. Wat weer een hoop zou verklaren.

O, absoluut!

www.dutchmultimedia.nl/liefhebbers-slechte-films-zijn-intelligente-mensen/

Tegenvaller.

blonde dames vond ik wel grappig. De knipperlichten blauw groen geel effecten vond ik onwijs irritant net als sommige scènes die net voor de Gore ineens donker worden of donkerbruin. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen . Expres zodat je de Gore niet goed kan zien.

ben wel horror freak,maar deze kon me niet bekoren.

Blijft zeer vermakelijke film, eerste x via prime (voorheen Canal+) gezien en was direct fan van dit werkje, Spauldind de clown en ook van Zombi's latere werk. Vond dat laatste deel, ondergronds en met dr Satan juist super vet. Ook de kleuren, de muziek, het sfeertje dat me meer aan de 70s en 80s doet denken, gewoon likkebaarden. En toen was dit vr mij echt top of the bill qua film, nu kweil ik er net niet meer op maar zal altijd toplijst filmpje blijven, The Devil's Rejects vind ik zelfs nog beter.

Waarom vind ik deze trip zo geweldig vraag ik me af.

Omdat het gewoon niet normaal over the top is daarom

4,0

Eens even een gokje gewaagd, en dan met de gedachte dat het me vooral om The Devil's Rejects gaat en dit het voorgerecht is bij wijze van. En nu moet ik zeggen dat ik vrij nieuw ben in dit genre, niet helemaal wist wat te verwachten van deze film, en puntje bij paaltje tussen alle verbazing door me best vermaakt heb.

Heel veel indruk maakt het begin niet met de introductie en overval. Tussen de overacting en rare karakters door is het niet moeilijk inschatten dat dit allemaal verre van normaal gaat worden. Toch begint de film pas te winnen bij de kermisattractie en de uiteindelijke zoektocht naar meer. Het is de ontmoeting met de familie Firefly die de volgende stap in luidt, en zeker niet een goede voor de jonge lui in kwestie. Zonder verder nog in het verhaal op te gaan, openbaart zich daarna een neerwaartse vicieuze cirkel van geweld, rare uitspattingen, zonderlinge karakters en spookachtige situaties.

Wat verder vooral opvalt aan dit debuut van Rob Zombie is de gekozen stijl, montage en denderende tempo. Fraai is de aankleding van het geheel te noemen. De gritty stijl past ontzettend goed samen met zijn eigen muziek, en dan zijn er de morsige oude beelden, soms zwart wit of qua kleur helemaal omgedraaid, van soms behoorlijk smerige of verontrustende dingen die het extra ongemakkelijk maken. Daarnaast is er nog iets onvoorspelbaars in de film die mij constant iets anders doet verwachten of het juist moeilijk maakt in te schatten wat de volgende stap is. Dit allen in een rap tempo gebracht. Het doet de voyeur in de gemiddelde kijker denk ik toch ontwaken, die verlekkerd de meest smerige dingen ziet gebeuren en vooral de humor van dit geschmier inziet.

House of 1000 corpses is een verassende en vermakelijke toestand te noemen die best te pruimen is voor een keer. Vraag is dan ook wat het vervolg gaat brengen.

Nogal over the top inderdaad, maar nu niet in de zin dat het grappig wordt. Dat valt dan weer wat tegen. Ook die speciale kleurenfilters voegen niks toe maar ja dit lijkt me zo een soort van film die de typische horrorfilm wat wilt bespotten. Het verhaal is bijzonder matig en de film zit vol met belachelijke mensen. Ik kijk graag naar slashers maar dit was een beetje te weird. Ik kan het moeilijk anders verklaren. Dit was mijn eerste Rob Zombie en ik denk niet dat dit soort trash horror iets voor mij is. Ik veronderstel dat er nog wel eens een film van hem op mijn pad komt, maar dan ga ik hem met weinig verwachtingen kijken om eventueel verrast te worden.

“Goddamn, motherfucker got blood all over my best clown suit.”

Eindelijk na al die Jaren deze debuutfilm van ‘Rob Zombie’ gezien, toch wel één van mijn (dan wel niet de) favoriet in de horrorwereld (als regisseur en film). Deze film heeft mij al zolang achtervolgt, dat was eigenlijk al in de beginjaren van mijn reis op ‘MovieMeter’ waar deze film getipt werd door een oude bekende ‘Halve Tamme’. Nooit heb ik echt omgekeken naar deze prent, wat toch achteraf zonde was. En ik heb genoten, toch wel als horrofan maar ook een kleine fanboy van ‘Zombie’, zie ik toch wel dat dit hem op zijn best is. De puurheid van de film, het sfeertje, de aankleding, alles past perfect.

De film oogt echt als een jongensdroom van ‘Zombie’, die er duidelijk echt zijn werkje van gemaakt heeft. De film kent eigenlijk een standaard verhaallijn, een typische slasherfilm zoals we hem kennen en volgt netjes het boekje daarin. Toch is ‘Zombie’ wel wat harder in zijn films, het blijft in ieder geval heel interessant om te volgen. Een film van een horrorfanaat met een oog op heerlijke horrorbeelden met een effectief komische tint eraan, het past gewoon erg lekker. Toch weet de film echter niet altijd het gene eruit te halen wat hij had kunnen doen, of het budget is te laag of ‘Zombie’ was nog wat huiverig om het toch net iets goorder te maken, wat in sommige scenes wel had kunnen helpen voor nog meer vermaak. Hij houdt zich in mijn ogen nog wat in.

Toch, het blijft voelen als een leuke hobby film die uitgewerkt mocht worden voor het grotere doek. Daarbij hoort een bijpassende cast, met niet altijd even goed overkomende acteurs. Toch voor mij degene die eruit sprong en een memorabele rol speelde is ‘Sid Haig’, een gezicht die in de ‘Zombie’ films terugkwam en hoorde te komen, een acteur die er was ingegroeid bij de fans. Helaas, is deze overleden in 2019 maar, hij laat een paar leuke horrorfilms achter waar hij leuk in acteerde, zo ook in deze film. Ook een terugkerend persoon (in de toekomst dan) is het vrouwtje van ‘Rob Zombie’ genaamd (en hoe kan het ook anders) ‘Sheri Moon Zombie’. Ook hier speelt ze weer een leuke rol en er wordt goed gebruik gemaakt van haar opvallende punten, zoals we dat vaker zien in de films van hen met haar in een bepaalde rol. Voor de rest vond ik de cast leuk, alleen geen uitspringende personen.

Zoals ik al vaker zeg, ‘Zombie’ gaat hier lekker los in zijn wereld vol ideeën. Hij mag daarbij ook zelf zijn muziek inzetten, tevens is de beste man zanger van beroep. Eerst van de heavy metal groep ‘White Zombie’ die het heerlijke nummer ‘Thunder Kiss '39’ op de wereld brachten, tevens ook wel hun populairste nummer destijds (ze zijn in 1998 gestopt). En daarna is hij uiteraard als solo artiest door gegaan, met nummers zoals ‘Dragula’ is het een bekende artiest in de zogeheten ‘Industriële metal’ scene, en een ware horroricoon, ook in zijn videoclips. Je moet fan zijn van de muziek uiteraard, maar het luisteren zeker waard. Waar ‘White Zombie’ wel rustiger is vergelijken zijn solo werk.

Als je een beetje bekend bent met ‘Zombie’ weet je dat veel over en in deze film wegkomt van ideeën die uit zijn muziek wereld stammen, en dus kan je veel linken aan elkaar (neem bijvoorbeeld het nummer ‘House Of 1000 Corpses’ wat ook de titel is geworden uiteraard).

Heb ik genoten? Echt wel! Heb ik spijt dat ik deze niet eerder heb gezien? Ja! ‘House Of 1000 Cropses’ is zowaar een ‘meesterwerk’ te noemen, van een fan en icoon in de horrorwereld. Een slasherfilm die voor zijn tijd echt weer even vers was. Een film die met ‘Sig Haig’ als ‘Captain Spaulding’ weer een leuke horror icoon op wereld heeft gebracht. En, in mijn ogen toch één van de beste ‘Zombie’ films, waar de passie nog echt van afspatte.

4.5*

Niet echt goed en niet echt slecht, leuk om een keer gezien te hebben.

Zo'n slasher is altijd wel eens fijn om naar te kijken, maar dat wil nog niet zeggen dat ik het hoogstaand vind. Het tempo ligt hoog en de montage is eveneens katalyserend. Vond de montage niet altijd even goed passend tussen de scènes door en dat kleurgebruik maakte het wat chaotisch.

Best sfeervolle setting in zijn geheel, niet alleen het huis, maar ook het winkeltje, de personages en de lugubere omgeving en kelder. En die Captain Spaulding is een blijvertje, cynisch en meedogenloos dat hij is. In schril contrast staan de slachtoffers waarmee ik weinig affiniteit had, die ene agent uitgezonderd.

Ik zag de DVD, maar vond de beeldkwaliteit ook niet te bijzonder. Verder bewandelt deze slasher de typische geijkte paden met onlogische beslissingen en voorspelbaarheden. Leuk om eens gezien te hebben, maar ook niet meer dan dat.

Zal dus nooit jouw vriendin worden

Zelf schijnen we deze film nog niet gezien te hebben, vanavond maar eens proeven.