Vrouwelijke Regisseurs en Protagonisten Challenge maart 2025

Niet echt tijd om er iets over te schrijven maar wel nog wat tijd voor de registraties;

57.Aimée & Jaguar (1999) 3,5*

Geen vrouwelijke regisseur maar protagonisten; Maria Schrader (Jaguar) en Juliane Köhler (Aimée)

125 minuten

FTV : puntentotaal 122 +2 = 124

https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BM2NjMDY5Y2EtZmViNS00NmYxLTg5OGEtNTFiYzU1MGY4MDk3XkEyXkFqcGc@._V1_.jpg

58.Sometimes I Think about Dying (2023) 3*

Regisseur : Rachel Lambert

94 minuten

FTV : puntentotaal 124 +2 = 126

https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/ni5eggrblyze_hero.jpg

Zo voor vanavond staat er nog eentje klaar oom te kijken Zodat er een mooi rond getal netjes staat!

59.Saint Maud (2019) 3*

Regisseur :Rose Glass

84 minuten

FTV : puntentotaal 126 +2 = 128

https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BNzQ1NjAxOTMtYTU1Yy00ZjZjLTk4MTAtOGNiNTBlODkzYTIyXkEyXkFqcGc@._V1_.jpg

20. Jeanne Dielman 23,Quai du Commerce 1080 Bruxelles (Film, 1975) - MovieMeter.nl

https://iffr.com/nl/wp-content/uploads/2024/04/2f02fde7-f918-4b83-aa7d-967f4cff0f76-832x468.jpg?image-crop-positioner-ts=1713266555

Regisseur: Chantal Akerman plus vrouwelijke protagonist.

FTV - 2 punten.

Puntentotaal - 38 punten.

2.5*

Dit heb ik gister ook gedaan. De kamer schoongemaakt. De was gedaan. Vaatwasser ingeruimd. Lekker lasagne gemaakt. Noodzakelijk om te doen, maar om er nou een film over te maken. Van ruim drie uur lang?! Als er nou nog een PSV-Ajax te zien was geweest (ook geen geweldige wedstrijd), dan was er tenminste nog iets enerverends gebeurd.

21. Sameblod (Film, 2016) - MovieMeter.nl

https://image.tmdb.org/t/p/w780/bPct7NSVPx9y7E73vA0lftJofa0.jpg

Regisseur: Amanda Kernell plus vrouwelijke protagonist.

FTV - 2 punten.

Puntentotaal - 40 punten.

3.5*

Kijk, dit is meer mijn soort film. Echt geweldig werk van Kernell en een schitterende rol van de jonge Sparrok. Dit soort verhaal hebben we natuurlijk al vaker gezien in films, maar daar is ook een goede reden voor. In dit geval gaat het over een Sami-meisje dat gevangen zit tussen haar cultuur en gemeenschap, en haar leven op een kostschool. Echt van genoten.

22. Sans Toit ni Loi (Film, 1985) - MovieMeter.nl

https://criterion-production.s3.amazonaws.com/carousel-files/60e0e35e6005f4d0b7cd1cf571987025.jpeg

Regisseur: Agnés Varda plus vrouwelijke protagonist.

FTV - 2 punten.

Puntentotaal - 42 punten.

3.5*

Indrukwekkend. Geen fijne kijkervaring, maar op één of andere manier blijf je kijken naar de steeds verdere teloorgang en ondergang van Mona. Fantastisch geacteerd door Bonnaire. Het idee en script van Varda is ook geweldig, en de grauwe en groezelige regie en sets (de viezigheid voel je door het scherm) dragen bij aan het gevoel van naderend onheil.

42. Blood Sisters (1987)

86 minuten

FTV (2 punten)

Puntentotaal: 84 + 1 +10 = 95

VS / Regie: Roberta Findlay

https://theironcupcake.wordpress.com/wp-content/uploads/2018/10/tumblr_phdg05l7um1s5o8nro1_1280.jpg

Het verhaal van Roberta Findlay is veel interessanter dan deze film en deze film is zeker niet zo interessant als het eigenaardige “A Women’s Torment” welke ik tijdens de Horor Challenge zag.

Kondoro waagde zich al reeds aan deze film. “Blood Sisters” is gemaakt om een IRS-schuld af te betalen en heeft evenveel passie. Het verhaal van een groep vrouwelijk studentenvereniging tieners die in een zogenaamd spookhuis gaan logeren is slecht en saai. Alles hieraan lijkt gestolen te zijn van andere superiore films en is het allerslechtst mogelijk qua acteren, logica, opbouw etc. Zelden heb ik iets zo saai en passieloos gezien, zelfs de slechte keyboard muziek waar ik vaak een zwak voor heb stelde teleur met die idiote kermisgeluiden. Dit is niet een leuke slechte horrorfilm, dit is gewoon barslecht. Even spannend als iemand zijn belastingen zien don wat dit ook was.

Hieronder meer info over haar uit "I Spit on Your Celluloid" van Heidi Honeycutt:

"Roberta Findlay is one of the most well-known female exploitation filmmakers of the 1960s, 1970s, and 1980s. Her lengthy resume includes credits on numerous soft-core, horror, and hardcore films throughout these decades, in roles as actress, cinematographer, codirector, director, producer, writer, and editor. Findlay did not direct horror films until 1977’s A Woman’s Torment, long after she had ended her relationship with Michael Findlay and had embarked on her directing career. Researching Findlay on mainstream film databases, it is impossible to establish her actual directing credits before 1977 due to misinformation.

When Roberta and Michael Findlay’s partnership began in the mid-1960s, there was a new movement of low-budget filmmakers creating arthouse, avant-garde, and exploitation films. Michael was in the middle of it. With several of his male colleagues, Findlay made ‘roughies,’ films incorporating many sex scenes, often very violent ones. These films would screen in grindhouse theaters in the city. Michael shot, edited, lit, wrote, and acted in numerous movies in the 1960s under his name and several pseudonyms, often adding Roberta Findlay’s name to the credits, as Julian Marsh, Anna Riva, Robert West, Marshall Smith, and more. One of the first films to which Roberta is supposed to have creatively contributed is the violent sexploitation movie Body of a Female (1964). This ‘nudie roughie’ stars Roberta Findlay under the pseudonym Anna Riva (which she would use numerous times). Body of a Female is a lost film. However, much of it is used as additional footage in John Amero’s film Lusting Hours (1967)."

"The allure of the Findlays’ work in the 1960s and early 1970s is its highly violent nature; extreme film connoisseurs find the work dark, misogynistic, strange, and highly unusual for that period, even in the world of low-budget exploitation films. Michael Findlay was not only deeply interested in films of all kinds, but he was making films highly unlikely to find mainstream viewership, even at a drive-in theater. For this, he has attained a cult status among horror and exploitation film fans and critics. The Findlay partnership represents an era of genre filmmaking exploring previously-set limits placed on film by censorship and prohibitively expensive technology. Michael Findlay was making some genuinely shocking films for the time. Despite being a part of this renegade art film creation, Roberta Findlay purports that she had no great love of their work nor of making it:"

"I don’t know anything about this genre. I was a tag-along. I was just there … I didn’t have the maturity to psychoanalyze what he was doing. I knew there was something amiss. I can’t tell you who would see these films. Just people as sick and tormented as he was … I think he really did think he was making a statement. It was sordid and crazed, but I think he thought it was more than exploitation. I think he was trying to say something … If he had visualized his sick mind in reality, he would have been executed."

"The Findlays parted ways artistically and intimately shortly after Snuff was completed in 1972 or 1973. “I ran away,” she explained:"

"I just left. I left during the time he went to California trying to sell Snuff to a distributor. He was gone a long time because he was terrified of flying and he wouldn’t do it, so he took a bus to California and a bus back. It took him about a month. I hated being married. That’s why I left."

The direction I gave was non-verbal. I’d walk around and try to find interesting angles. My famous technique was a ninety mackerel which was a very tight telephoto lens that focused within an inch or two [of the subject]. It was a really cheap way of using up film time. I’d pan up and down for a few minutes … the whole thing became symbolic, unreal, it didn’t look like anything … It was totally abstract, but it used up a lot of film time. I didn’t speak. I hated it. I found it very distasteful."

"Kom op, de maand is bijna om en je hebt 2 fantastische films gezien. Ga wat schrijven!"- het stemmetje in mijn hoofd.

Ik ben een tijd offline geweest en heb me niet zoveel met films beziggehouden. Alsnog heb ik 2 films gezien die ik nogsteeds moet loggen dus bij deze.

1. Mulholland Dr. (Film, 2001)

David Lynch

147 minuten

FTV: 2 punten

★★★★⯨

https://scenebygreen.com/wp-content/uploads/2022/04/mulholland-drive-10.png?w=1024

Ik had een fantastische ervaring in het EYE filmmuseum toen ik deze een paar weken geleden zag. Ik zou hier eigenlijk meer over willen schrijven, maar dan moet ik het echt nog een keer bekijken. Kwam gaande weg mn stukje tekst erachter hoe weinig ik er (nog) van begreep Ik heb geen zin om tig alinea's en essay's op YouTube te kijken. Gauw nog een kijkbeurt geven.

2. Ghost World (Film, 2001)

Terry Zwigoff

111 minuten

FTV: 2 punten

★★★★

https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BZjA1MmEyZmMtZmFmZC00YTJmLWI2YzAtZDA1NTcyZmEyZmQ0XkEyXkFqcGc@._V1_.jpg

Van deze cynische coming of age heb ik erg van genoten. Deze film kwam op mijn pad door het "Uit welke film komt deze scène?" topic door ZAP!. Dankjewel voor de inspiratie.

En terwijl het vorige bericht niet niet afhad geschreven en verzonden had ik deze film nog gekeken:

3. Lady Bird (Film, 2017)

Greta Gerwig

94 minuten

FTV: 2 punten

★★★⯨

https://growuponscreen.wordpress.com/wp-content/uploads/2022/09/513f3-794.jpg?w=1024&h=553

Ook een erg fijne film coming of age film, met best wat overeenkomsten met Ghost World.

En hierbij sluit ik de challenge af. Hoewel het er deze maand niet echt van gekomen is en ik niet veel online was, ben ik al verbaasd dat ik alsnog drie hele registraties heb weten te schoppen . Sorry voor het 'oppotten', ik ga nu oprotten. Nog veel plezier allemaal.

34. Reform School Girls (Film, 1986)

94 minuten

FTV

Puntentotaal: 78

https://cdn1.aznude.com/sherristoner/reformschoolgirls/stoner-reform-n-02.jpg

Als Theunissen als liefhebber van het women in prison genre slechts 2 sterren geeft is dat toch al een goede indicatie dat de film te wensen overlaat in de aspecten waarvoor dit soort film doorgaans wordt gekeken. De standaard ingrediënten zijn er wel, een plotje van niks, karakters met weinig diepgang, kliekjesvorming, straffen voor wie zich misdraagt. Het probleem is dat de straffen vooral uitgevoerd door de "opvoedster" Pat Asten eigenlijk niet worden getoond en letterlijk achter gesloten plaatsvindt. Andere vormen van geweld vooral vechten tussen de gevangen dames zelf zijn weinig expliciet. Dan zijn er nog vreemde toevoegingen van Sybil Danning als de warden die zo nu en dan haar zegje komt doen maar uiteindelijk en dan de typische stoker Wendy O Williams (kennelijk een populaire punk rock chick in de jaren 80) die samen met haar vriendinnetjes een verlengstuk vormden van de sadistische opvoedster. Om een of andere reden liepen deze dames zoveel mogelijk in sexy lingerie (wel bijna altijd hetzelfde, fris moest dat toch niet meer zijn na een tijd). Misschien was dit om het weinige naakt (een 2-tal openbare douchescènes of zo) wat op te vullen . Jammer dat de focus vooral lag op die spuuglelijke Wendy die zelfs haar laarzen aanhield om te gaan slapen. Ze werd overduidelijk opgevoerd als bull dyke maar kwam voor mij meer over als een half omgebouwde vent. Er wordt geïnsinueerd dat ze het seksslaafje is van de opvoedster, maar dat moet je er zoals wel vaker met deze film bij fantaseren. De enige seksscène is een korte tussen de main girl en een breinloze hunk wiens rol ik al vergeten ben.

De instelling komt over als een kruising tussen een internaat en gevangenis en daartussen ook nog wat straf-werkkamp. Voortdurend vroeg ik me af wat nu eigenlijk de bedoeling was van de regisseur, wat voor soort film poogde hij eigenlijk te maken. Er zijn een aantal dramatische scènes waardoor je het gevoel dat de initiële bedoeling lijkt toch een serieuze film te krijgen met bijna goed acteerwerk, maar niet veel later krijg je weer het gevoel dat je naar een parodie zit te kijken die uiteindelijk niet echt grappig is. Het enige lichtpuntje in een cast vol vervelende en oninteressante personages is Sherri Stone als de getormenteerde Lisa. Het gekke is dat de film totaal geschift wordt de laatste 20 minuten, was nog best amusant. Altijd interessant als iemand een atypische film wil maken binnen een bepaald thema en bepaalde clichés anders wil invullen, maar als je uiteindelijk de drijfveer wegneemt voor de liefhebbers van het genre, hou je natuurlijk een draak van een film over...

En de draak ziet er zo uit https://cdn2.aznude.com/wendyowilliams/reformschoolgirls/wendy_o_williams_c7a27f.jpg

Die Wendy O. Williams (heeft op dezelfde manier zelfmoord gepleegd als Kurt Cobain) was me er vroeger eentje

https://user-uploads.aznude.com/data/azncdn/wendyo.williams/O5SW4ZDZFVXS253JNRWGSYLNOMWW45LEMUWTOLLQNBXXI33T/wendy-o.-Williams-naked-818686-1.jpg

Haar hoofd was vaak niet om aan te zien, maar ze had wel een strak en atletisch lichaam, welke ze graag toonde tijdens optredens. En ze was natuurlijk ook een behoorlijk pittige tante

26. Mimi wo Sumaseba (Film, 1995) - MovieMeter.nl

111 minuten

Ftv

Puntentotaal 52

https://images6.fanpop.com/image/photos/41600000/Whisper-of-the-Heart-whisper-of-the-heart-41678588-1280-720.jpg

Nu echt de laatste.

Mijn laatste film...nu weer even terug naar films zonder vaststaand thema (al zullen er meerdere denk ik wel uit het horror genre komen ) John Milton en alexspyforever dank je wel voor het organiseren van de challenge. Het was wederom weer te gek om mee te mogen doen! Ook oup bedankt om de scoren/uitslag ditmaal bij te houden.

60 .Irena's Vow (2023) 3*

Regisseur :Louise Archambault

121 minuten

FTV : puntentotaal 128 +2 = 130

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJSCWrjHBhwuMXO00wngoaWhRqjBJFJbjK4Hni-i08Mw8c81wkOr7-81CwoUk0cUWVJbHDO5cyPqK0BFpcq0DYTEY323H568gCQgvgfgTFTTt7NrAdHvrGfuiTB0SRX3un4ULgbToBORQ4duMaP0LnNI8aqztfyj9S3T94aAhS7rHv6YJPHUoZyhuy-uI/s1600/Irena's%20Vow%20-%203.jpg

Een oorlogsverhaal gebaseerd op ware gebeurtenissen met de bekende biopic-dingen. Een oké verhaal over gewone mensen die midden in een oorlog heldhaftige daden verrichten. Vrij eenvoudig verteld; soms wel wat geënsceneerd is Irena Gut een Poolse verpleegster die uiteindelijk huishoudster wordt van een Duitse majoor maar verstopt wat Joodse mensen in zijn huis Goede weergave van de tijdssfeer en prima acteerprestatie van Sophie Nelisse (Yellowjackets) maken hiervan een degelijke film

23. Kim Ji-young: Born 1982 (2019)

Regisseur: Kim Do Young

Speelduur: 117 minuten

FTV: 2 punten

Totaal: 45 punten

Ik ben ook van 1982, toch voelde het alsof de discussie in deze film hier toch eerder 20 jaar geleden speelde. Deze film (en eerder het boek) zorgden in zuid Korea voor een maatschappelijke discussie over de rolverdeling tussen mannen en vrouwen in werk en zorgtaken. Ik gok dat het een rimpeling is geweest, want volgens mij is het land zelfs nog wel wat misogynier dan in deze film. Film breekt daarnaast een lans voor psychische gezondheid. Heel sympathiek dus, maar helaas toch ook een erg doorsnee melodrama, braaf, sentimenteel en gewoon saai. Ook het idee dat Kim ji Young ziek is doordat ze flashbacks en flash forwards krijgt van andere vrouwen met hun ervaringen, komt totaal niet lekker uit de verf. Al met al helaas erg matig. 2*

https://i1.netflixmovies.com/dibsl9ebc/image/upload/w_1024/u14lflu87stq0raktult.jpg

43. No Home Movie (2015)

115 minuten

FTV (2 punten)

Puntentotaal: 86 + 1 +10 = 97

België / Frankrijk / Regie: Chantal Akerman

https://www.ji-hlava.com/media/thumbs/films/thumb_1900x500_250535-211432.jpg?v=

De laatste film van Chantal Akkerman voor haar zelfmoord. Zelfmoord is een momentopname maar ik ben toch altijd geneigd om dingen daarvan in licht te zien als heeft deze film daar niets mee te maken.

De film begint met een opname van een boom, voor de helft in beeld gebracht, wind tegen de microfoon die opgepikt wordt en lawaai maakt, woestijn-achitge landschap in de achtergrond. De film handelt over Chantal's moeder, inspiratie voor Jeanne Dielman en Holocaust overlevende, een onderwerp dat hier aangesneden wordt en beelden van hun relatie samen, hun joodse achtergrond tegenover de Holocaust. De film is gemaakt met een Blackberry, handheld camera's,... Regels van cinema bestaan hier amper, mensen zijn uit beeld, kwaliteit is laag, composities zijn fout, statische camera, beelden van de woestijn met goedkope camera gefilmd, vieze plas water, laptop met een Skype gesprek gefilmd,... Intiem soms, soms snap ik niet of de regels van cinema hier gebroken worden als experiment, om iets te bewijzen of dat Chantal niet langer gaf om wat gefilmd werd, alles filmde hoe zij zij, haast anti-cinema was. Dit is hoe veel dingen op YouTube en zo nu soms uitzien of zoals de film refereert, home video's maar dan anders, soms moeilijk te weten waar dit vaak uitdagend experiment geplaatst moet worden. Interessant maar geen overweldigend succes voor mij.

Nog eentje dan...

32. The Hitch-Hiker (1953)

Regisseuse: Ida Lupino

71 minuten

FTV (2): totaal aantal punten = 64 + 11 = 75

Bron: online

Ik was nog op zoek naar een kort filmpje om de challenge mee af te sluiten. Het is The Hitch-Hiker geworden, die ook al is bekeken door 77ships en remorz. Zij konden niet gek veel met dit filmpje, maar ik vond het best te pruimen! Het script is op sommige momenten wat krakkemikkig en je moet bij tijd en wijle door het ietwat knullige acteerwerk prikken. En toch wist deze film van Lupino mij de gehele 70 minuten te boeien. Bij vlagen zelfs nog spannend ook. William Talman heeft de perfecte 'foute' tronie voor zijn rol als gestoorde lifter. Zeker leuk om eens gezien te hebben!

3*

35. Detenute Violente (Film, 1985)

aka Hell Penitentiary

88 minuten

FTV

Puntentotaal: 80

https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BMTQyODA5MTc2NF5BMl5BanBnXkFtZTcwNDMyMzkzMQ@@._V1_FMjpg_UX1000_.jpg

Als afsluiter nog een laatste women in prison film, nogal obscuur en niet echt goed maar dan ook weer niet vreselijk als Reform School Girls. Redelijk veel naakt en ook wel wat seks, eerder vrijscènes want ze duren ook zelden langer dan een minuut. Niet echt aanrader tenzij je een soort purist bent van dit genre.

Dank voor het organiseren John Milton en aan iedereen om deel te nemen. Ik heb door deze challenge mijn kijklijst wat lichter kunnen maken. Ik kom zelf binnenkort ook nog wel met een challenge met een wat lagere tijdspanne en kan hopelijk de rest van de films op mijn lijst afwerken

Tot binnenkort!

25. The End We Start From (2023)

Regisseur: Mahalia Belo

102 minuten - Verenigd Koninkrijk

FTV 2 - Totaal: 50

https://www.liveforfilm.com/wp-content/uploads/2023/09/theendwestartfrom_hero.jpg

The End We Start From is een rustige vertegenwoordiger van het genre der survivalfilms. Rustig en somber. Aan de zijde van een sterk spelende Jodie Corner slaat de kijker zich door het Verenigd Koninkrijk dat met enorme overstromingen te maken heeft. Zij is de naamloze protagonist die samen met haar baby in een steeds barbaarser wordende samenleving haar menswaardigheid probeert te behouden en op zoek is naar veiligheid. Aardige film maar niet baanbrekend.

3*

24. Hou Lai De Wo Men (2018)

Regisseur: René liu

Speelduur: 117 minuten

FTV: 2 punten

Totaal: 47 punten

En de laatste…

Een volbloed romantisch drama, waar het er behoorlijk dik op ligt inclusief mierzoete strijkers. Meestal niet mijn ding, maar deze is gewoon echt heel leuk. Heerlijk sfeertje, ziet er top uit, maar niet te gelikt en een geweldige chemie tussen de hoofdrolspelers. 3.5*

https://images.firstpost.com/wp-content/uploads/2018/06/us-and-them-380.jpg?im=FitAndFill=(340,192)

Maak morgen de balans op.

Ik moet er ook nog een aantal toevoegen! Alvast een geslaagde en leuke challenge!

Een maand geleden stelde ik vast dat ik in januari en februari slechts 11% films zag van vrouwelijke regisseurs. Deze maand heb ik 35 films gezien, waarvan 24 vrouwelijke regisseurs, dus een mooie 63%. Maar daar moest ik dan ook mijn stinkende best voor doen, vrijwel alle actuele films die ik zag bleken toch weer van een man. Die 24 films komen wel uit 16 verschillende landen en 7 verschillende decennia, dat vind ik wel weer mooi. Soms echt via forum ontdekt, bijvoorbeeld het toch wel bijzondere variety.

Veel moois gezien, weinig echte klappers, al vond ik Jeanne dielman, all we imagine as light en The souvenir allen wel erg bijzonder. Veel drama, maar dat lag ook wel aan mijn eigen keuzes, al zijn vrouwen in genrefilms nog lager vertegenwoordigd denk ik. ongeveer de helft ging ook wel echt over de vrouwelijke blik, rechten of seksualiteit, vaak ook queerseksualiteit, maar ik kon niet echt een algemene deler ontdekken.

Lang niet alles van mijn lijstje kunnen kijken, geen white material van Claire denis of l’ete dernier van Catherine breillat, geen daughters of The wind, had nog paar telefilms klaar liggen en zit pas om 36% van de top 250 women directed, dus ik zeg tot volgend jaar.

Bedankt voor de organisatie en gezelligheid op het forum, werkt altijd weer inspirerend.

John Milton alexspyforever Bedankt voor de organisatie! Toch meer gezien dan ik van te voren had verwacht. Leuke challenge geweest.

https://spaces.filmstories.co.uk/uploads/2024/11/The-End.jpg

Iedereen bedankt voor de deelname en de mooie registraties. Ik heb er ook van genoten!

Zoals aangekondigd geen last minute registratie van mij, ik zat met een collega te bieren in Rotterdam aan de Kop van Zuid. Was hard nodig na een uur lang luisteren naar een zogenaamd grappige, overenthousiaste motivational speaker.

33. Nihon no Higeki (Film, 1953)

Japan - 116 minuten - Vrouwelijke protagoniste: Yuko Mochizuki

FTV (2 punten)

Puntentotaal: 66

Bron: Bieb

Quotering: 3,50*

https://image.tmdb.org/t/p/w780/xyPahvksSIfqg0BxD1yNO1xy7im.jpg

Ik was er me eigenlijk niet zo bewust van dat het naoorlogse Japan zo´n chaotische en economische regressie tegemoet ging. De krantenkoppen logen er niet om. Het is in die periode dat eenieder zoekt naar een eigen identiteit en vooruitgang. Erg positief is de film vervolgens niet. Mensen zijn op zoek naar houvast dat er niet is.

Schrijnend is echter het verhaal van de moeder die met twee uiterst ondankbare kinderen zit opgescheept. Verstikt door de welvaart van anderen verwijten ze de armoede van hun moeder die zich de pleuris uit het lijf werkt om haar kinderen een betere toekomst te geven. Erger nog, ze schamen zich voor de situatie van hun moeder.

Best wel overtuigende personages en plot waardoor ik genoot van de film. Een minder gekende film zo blijkt en in de schaduw van de grote Kurosawa, maar dat vind ik onterecht.

34. Miss Kicki (Film, 2009)

Zweden - 88 minuten - Vrouwelijke protagoniste: Pernilla August

FTV (2 punten)

Puntentotaal: 68

Bron: Netflix

Quotering: 2,50*

https://image.tmdb.org/t/p/w780/3KjLWPSXjx2hoU6H0pUbNWnRQ0J.jpg

Ik dacht dat ik van Pernilla August al meer had gezien, niet dus, want buiten een aantal kleine rolletjes in grote films kom ik niet. Het moet dan van het uitstekende Svinalängorna (Film, 2010) komen waarbij ze regiestoel zat.

Hier als actrice zie ik haar weer in een vlakke film. Ik begreep in eerste instantie het plot niet goed waarbij ze als moeder haar zoon die ze amper kent meeneemt op reis. Het blijft vervolgens allemaal erg braafjes en mocht je verwachten dat ze toenadering tot elkaar zoeken, dan kom je bedrogen uit. Iedereen doet maar wat. Het leidt tot een zielloze film zonder body. Ook een aantal subplots verhelpen dit niet.

Een beetje eenvoudig, weinig complex, weinig uitdagend ook. Toch elementen die ik verwacht terug te vinden in een kwalitatief drama. Het kabbelt voort zonder meer. Taiwan mag dan een leuk uitje zijn en een echte straf is deze film niet, maar deze komt niet boven het maaiveld uit. Jammer.

35. Rosa Pietra e Stella (Film, 2020)

Italië - 90 minuten - Vrouwelijke protagoniste: Ivana Lotito

FTV (2 punten)

Puntentotaal: 70

Bron: Netflix

Quotering: 2,50*

https://image.tmdb.org/t/p/w780/vfeZN1Vmt9EWFzge0SUZ4vLWWx9.jpg

Al bij al een vrij matige tot vlakke film. Moest het geen Italiaanse prent zijn en het feit dat ik het wel apprecieerde dat je wel wat te zien krijgt van de stad Napels, ik had de film wellicht nog iets lager gequoteerd.

Eigenlijk passeren alle filmclichés de revue zonder enige of met beperkte duiding. Op dat vlak is de film vrij voorspelbaar en moeten de protagonisten eerst door het slijk.

De stoerdoenerij van Carmela pakt niet en het illegale handeltje wordt te braaf (of niet) uitgewerkt. Te weinig memorabel om in het geheugen vast te houden. Jammer.

36. The Call of the Cumberlands (Film, 1916)

Verenigde Staten - 62 minuten - Vrouwelijke regisseur: Julia Crawford Ivers

FTV (2 punten)

Puntentotaal: 72

Bron: Youtube

Quotering: 2,50*

https://www.moviemeter.nl/images/cover/1159000/1159820.jpg?cb=1703838733

De film is gebaseerd op de gelijknamige roman, maar met een speelduur van iets meer dan een uur komt niet alles uit de verf, de personages niet in het minst. De roman is naar verluidt meer achtergrondverhaal en diepere relaties die in de film pijnlijk ontbreken - hoeft dit te verbazen?

Het plot is best interessant en gaat over twee families die sinds lang verwikkeld zijn in een bloedvete. Eén van de "barbaren" en tevens aanslagpleger op het leven van de andere clan krijgt de kans zich te ontwikkelen tot kunstschilder in het grote New York. Uiteindelijk komt alles wel goed. Zo gaat dat dan met die superoude films uit de oude doos.

Ik bekeek een gerestaureerde versie. Al bij al redelijke rollen en minder theatraal dan wat je van dergelijke prenten mag verwachten. Farnum is erg goed in zijn rol en ook Winifred Kingston doet het prima.

Voila, mijn werk zit er ook op! Lang niet alles van mijn kijklijst afgewerkt, maar dat haal ik wel eens in.

Het viel me op dat het werkelijk een challenge betrof als je op zoek ging naar vrouwelijke regisseurs tijdens het interbellum of zelfs nog voor WOI. Haast onmogelijk en eigenlijk ook niet onlogisch. Ik vond er toch ééntje als laatste toevoeging.

44. Your Monster (2024)

103 minuten

FTV (2 punten)

Puntentotaal: 88 + 1 +10 = 99

VK / VS / Regie: Caroline Lindy

https://static1.colliderimages.com/wordpress/wp-content/uploads/2024/10/custom-image-your-monster-melissa-barrera.jpg?q=70&fit=crop&w=1140&h=&dpr=1

Voor mij ook de laatste registratie hierbij, een film die al een paar keer passeerde hier. Bedankt aan John Milton en alexspyforever voor de organisatie en iedereen die meedeed. Veel interessants gezien en op een fout na waren al mijn films effectief door niet mannen regisseert zoals mijn persoonlijke doel was. Ik kijk alvast uit naar de volgende challenge. Ik heb mij zeker wel vermaakt.

“Your Monster” begint vooral als een beetje flauwe romcom (of mss zelfs anti-romcom) met een lichte horror sausje of eerder meer referenties naar. Tegen het einde wordt de boel beetje omgedraaid, het einde verraste mij niet en tonaal was het beetje een zooitje. Atypisch op het einde maar wel leuk al werkte niet alles en is dit een film waar bij best niet teveel bij nadenkt over de logica van alles.

Nog eventjes de statistieken:

1920s: 2

1930s: 1

1940s: 2

1950s: 3

1960s: 4

1970s: 6

1980s: 6

1990s: 5

2000s: 1

2010s: 4

2020s: 9

23: VS

5: Frankrijk, VK

2: België

1: Australië, Canada, Hong Kong, Japan, Nieuw-Zeeland, Sovjet Unie, Tsjecho-Slowakije, Weimar Republiek, Zweden

Yes, het was een leuke challenge! Toch meer gezien dan ik vooraf had ingeschat. Mooi de diverse kijklijsten (Netflix!) kunnen opschonen Nog ontzettend veel te zien en puike kijktips opgedaan, dus ik hou mij zeker aanbevolen voor een volgende editie.

Bedankt aan alle users voor de enthousiaste deelname en in het bijzonder aan John Milton & alexspyforever voor de organisatie van deze challenge. En ikkegoemikke voor het bijhouden van de lijst op Letterboxd.

Ter afsluiting zal ik hier nog enkele persoonlijke stats de ether in slingeren.

Ik zag deze challenge de volgende 32 films. Het waren allemaal FTV's. Kortste film was 60 minuten, de langste 158 min. Gemiddelde speelduur 104 min. In totaal een slordige 56 uur aan films gezien.

Bronnen:

Netflix: 13x

Film1: 7x

Online: 6x

Amazon Prime: 4x

TV-opname, Bieb: 1x

Landen:

Verenigde Staten: 13x

Italië: 3x

Frankrijk, Nederland, Verenigd Koninkrijk & Zweden: 2x

Canada, Denemarken, Duitsland, Ierland, India, Iran, Japan & Spanje: 1x

Decennia:

1910's: 1x

1950's: 2x

1960's: 2x

1970's: 1x

1980's: 1x

1990's: 3x

2000's: 2x

2010's: 7x

2020's: 13x

Populairste jaar: 2022 (4x)

Top 3 (allen 4,0):

1. Svinalängorna (2010)

2. Das Lehrerzimmer (2023)

3. The Deepest Breath (2023)

Ik was van plan gisteren nog een aantal films te kijken voor de challenge maar plots had ik de kans om Young Frankenstein (1974) op het grote scherm te gaan zien. Dit kon ik uiteraard niet afslaan en aangezien Mel Brooks, de laatste keer dat ik nog gecheckt heb, nog steeds geen vrouw is, kan ik die dus niet loggen. Mijn aantal films van de challenge ligt lager dan verwacht maar dat neemt niet weg dat ik me zeker heb geamuseerd.

Bij deze de laatste registraties:

24. We Need to Talk about Kevin (Film, 2011)

Regisseur: Lynne Ramsay

Speelduur: 113 minuten

FTV

Puntentelling: 48 punten

https://i.postimg.cc/K8V4X5BY/we-need-to-talk-about-kevin-tilda-swinton-john-c-reilly.jpg

De hele tijd zat ik te staren naar hoe deze nachtmerrie zich ontwikkelt. De laatste twintig minuten zijn zenuwslopend en tragisch. Ik kon niet geloven dat men de ballen had om zo ver te gaan. Tilda Swinton is alweer heel sterk en verhoogt eigenhandig mijn score van een 3,5* naar 4*.

25. Boys State (Film, 2020)

Regisseur: Amanda McBaine

Speelduur: 109 minuten

FTV

Puntentelling: 50 punten

https://i.postimg.cc/tgXWThDD/13boysstate-video-Sixteen-By-Nine-Jumbo1600.jpg

Het is moeilijk sympathie te tonen voor een groep kinders die lopen te roepen om hun testosteron te lozen. Amerikaanse politiek blijft een raar beestje en jammer genoeg is deze documentaire helemaal niet van plan om het interessant te maken.

2*

26. Falcon Lake (Film, 2022)

Regisseur: Amanda McBaine

Speelduur: 100 minuten

FTV

Puntentelling: 52 punten

https://i.postimg.cc/d1g9Lhh1/astrakan-3-981-14354954-type11552.jpg

Prachtig geschoten en perfect gebruik gemaakt van de natuur. Maar jammer dat het zo ongelofelijk saai is. Een bloeiende romance met het tempo van luiaard met spierkrampen. Jammer.

2*

Nogmaals dank aan John Milton, alexspyforever en ikkegoemikke. Ook thanks aan de mededeelnemers voor de kijktips. Zie jullie terug in de horrorchallenge, tenzij JM weer met een goeie tussenchallenge op de proppen komt.