Vrouwelijke Regisseurs en Protagonisten Challenge maart 2025
joolstein
-
- 10079 berichten
- 8328 stemmen
52.Les Innocentes (2016) 3*
Regisseur : Anne Fontaine
115 minuten
FTV : puntentotaal 112 +2 = 114
https://www.filmcomment.com/wp-content/uploads/sites/2/2016/06/Les-innocentes_20150303_annawloch_0074-1.jpg Het is een op feiten gebaseerd drama over de jonge Franse Rode Kruis-arts Mathilde Beaulieu (die naam is veranderd want in echt betreft het Madeleine Pauliac) die in de winter van 1945-46, de benedictijnse nonnen helpt bij een collectieve zwangerschap dat een gevolg was van verkrachtingen door Russische soldaten. De film verpakt deze onderbelichte historische feiten op keurige wijze en op Fontaines stijl is niet veel aan te merken Het balanceert tussen vakkundig en keurig verzorgd. Via Mathilde en de enige non die Frans spreekt, leert de kijker de personages kennen en leert men wat er door hen heen gaat. Maar het daardoor zo'n afstandelijke uitleg van emoties en gedachtegangen dat het werkelijke drama doodslaat. Daarnaast is het vaak herhaling; Mathilde die naar of van het klooster rijd en van haar persoonlijkheid en zelfs van het gewetensnood (de innerlijke tweestrijd) van de verkrachte nonnen krijg je maar weinig mee. Dat is jammer, want het onderwerp leent zich er wel voor om veel meer aangrijpend te zijn. Maar het is geen slechte film!
joolstein
-
- 10079 berichten
- 8328 stemmen
53.Les Créatures (1966)1,5*
Regisseur : Agnès Varda
92 minuten
FTV : puntentotaal 114 +2 = 116
https://www.cine-tamaris.fr/wp-content/uploads/2018/07/creatures_02light.jpg Een schrijver woont met zijn vrouw, die niet kan spreken en zwanger is, in een afgelegen dorp. Hij probeert mensen uit zijn omgeving tot personages van een nieuwe roman te maken. De roman gaat over een man die kleine schijfjes maakt; die wanneer ze in iemands zak worden gestopt, versterkt dit een emotie. Verder rennen er nog een paar grappenmakers rond. De film wordt omschreven als een sciencefictionfilm, maar meer dan dat SF-fantasie van de schrijver en zijn realiteit door elkaar lopen was er niets buitenaards aan. Het gaat over het scheppingsproces van de romanschrijver in zwart-wit maar met steeds als de gadget werd gebruikt een rode (lens) kleur. Fraaie filmische beelden vol met pretentieuze symboliek De film lijkt me enkel voor meditatie doeleinde misschien nog enigszins aardig om te zien.
joolstein
-
- 10079 berichten
- 8328 stemmen
54.Anonyma - Eine Frau in Berlin (2008) 3,5*
Geen vrouwelijke regisseur maar protagonist; Nina Hoss
131 minuten
FTV : puntentotaal 116 +2 = 118
https://bilder.deutschlandfunk.de/FI/LE/_7/1e/FILE_71ebbca515e6d51c418cbacf1ffc011c/13012593-jpg-100-1280x720.jpg Rauwe oorlogsfilm die is gebaseerd op het gelijknamige boek van Marta Hiller (1911-2001). Het verhaal beschrijft de maanden april tot en met juni 1945 door de ogen van 'Anonyma', een Berlijnse vrouw, die nadat Berlijn het "Die Rote Armee" is binnengetrokken, moet zien te overleven. Wat de Duitse vrouwen moesten doorstaan vanaf het moment dat het Russische leger in de stad is, is ontmenselijk. De film is vooral knap omdat regisseur Färberböck er niet voor kiest om de Russen af te schilderen als grote boemannen en de vrouwen alleen als zielige slachtoffers. Niemand ontkent dat nazi-Duitsland de Sovjet-Unie en haar bevolking immens leed heeft toegebracht. Want iedereen die iets weet van de tweede wereldoorlog weet ook wat voor barbaarsheden de nazi's zijn begaan in Rusland. Maar is dat een excuus om je ook beestachtige te gedragen? Wie heeft er gelijk en wie heeft er ongelijk in deze film? Is de wraak van de Russen op Duitsland gerechtvaardigd? Voor wie heb je medelijden? Zijn de vrouwen kinderen en oude mannen even schuldig aan de oorlog en oorlogsmisdaden? Uiteindelijk een film die laat zien hoe ellendig oorlog is.
joolstein
-
- 10079 berichten
- 8328 stemmen
55.Zhui Ming Qiang (1973) 3,5*
Regisseur : Pao-Shu Kao
96 minuten
FTV : puntentotaal 118 +2 = 120
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKHVBm095H0NqTktDcF7I5PrQCh4SyMdDPYu4PQU-CNZiwq-ftJEvJHnTVFO7W51cwGEocJ4P9kOSfHbmvI4qhzdWBpZyJT4cQ_pfdTQLF_RYeccrIihL2SeGEgfFNBTmnxu2rossN96k/s1600/blood25.jpg Zoals ook wel een beetje hoort bij Shaw Brother-kungfufilms is het plot een prima voertuig, het is niet te ingewikkeld of te eenvoudig. Een stervende man vraagt aan een bedeljongen om zijn laatste wens te vervullen door een bamboekoker met een lijst met namen af te leveren bij een prins. Een eenzame vechtkunstenaar met een speer, White Dragon zal uiteindelijk de jongen beschermen. Die lijst voelt als een simpele MacGuffin om zo Jimmy Wang Yu en de Mongoolse leider en zijn handlangers te kunnen laten knokken. Maar dat is helemaal niet erg want die is lekker bruut en bloederig met goed gechoreografeerde gevechten en grote verscheidenheid aan wapens. Ik zag trouwens de Amerikaanse versie (daar bekend als "The Desperate Chase") met Engelse nasynchronisatie en muziek toegevoegd van de prog-rockgroep Flood Die score werkte goed en versterkte de actie prima. "Eén man, één wapen, een hel van een film"... dat is wat de poster belooft, en dit maakt de film waar!
Theunissen
-
- 11825 berichten
- 5454 stemmen
93 minuten
FTV (2 punten)
Puntentotaal: 17 + 2 = 19
Deze Braziliaanse Women In Prison (oftewel een WIP film) werd me gisteren getipt door alexspyforever tijdens deze challenge en heb ik maar gelijk gepindakaasd (toen ik gisteren rond 20:30 uur weer thuis was) en gekeken (ik startte de film rond 22:30 uur). Dit omdat ik al eens een film van regisseur Oswaldo De Oliveira gezien heb, te weten "A Prisão (1980)", en waar ik me destijds in 2021 tijdens de Coronapandemie goed mee vermaakt heb.
En met "Curral de Mulheres" (oftewel "Amazon Jail") heb ik me ook vermaakt, want er valt vanaf de 5e t/m de 92e minuut (de film duurt 93 minuten) zeer regelmatig naaktheid te zien in de vorm van borsten, billen en behaarde vagina's en vooral natuurlijk het eerste. En er zaten ook een aantal mooie vrouwen in zoals Elys Cardoso (eerste afbeelding), Sandra Graffi (tweede afbeelding links) en Vanessa Alves (onderste afbeelding).
En ook Shirley Benny en de rijpe Elizabeth Hartmann die samen een aantal lesbische scènes hebben in de film, zagen er niet onaardig uit.
Het verhaal is natuurlijk niet hoogstaand en vrij standaard voor een WIP film, maar weet wel te vermaken en kijkt ook lekker weg vanwege de vele naaktheid en de mooie vrouwen. De film had wel iets korter mogen duren en had van mij ook nog iets gewaagder gemogen, want het is immers een jaren 80 film. De cast stelt natuurlijk weinig voor, maar het is bepaald geen straf om naar Elys Cardoso, Sandra Graffi en Vanessa Alves te kijken, die alle drie fraaie lichamen hadden en vooral Elys Cardoso, die ook het meeste naakt te bewonderen was.
Al met al is dit gewoon een leuke en vermakelijke Braziliaanse WIP film voor de liefhebbers van het genre. En voor wie de film niet wilt zien, maar wel wilt lezen, moet anders maar mijn recensie lezen (de plaatjes kan je hier dan bekijken) bij die film
Collins
-
- 6827 berichten
- 4068 stemmen
18. Presence (2024)
Vrouwelijke protagonisten: Lucy Liu, Callina Liang
85 minuten - Verenigde Staten
FTV 2 - Totaal: 36
https://media.outnow.ch/Movies/Bilder/2024/Presence/001.jpg
Een gezin betrekt een nieuwe woning en wordt geconfronteerd met angstaanjagende gebeurtenissen. Het horrorgenre zit vol met dergelijke plots. Ik houd wel van een sfeervolle spookhuisfilm, maar moet toegeven dat de innovaties in het genre miniem zijn. Presence van regisseur Steven Soderbergh pakt de enscenering anders aan dan gebruikelijk. In Presence is de camera een personage. Het hele gebeuren wordt vanuit het perspectief van dit personage getoond. Een leuke gimmick. In het eerste half uur levert dat een interessante film op. Na verloop van tijd wordt het wat vermoeiend. Met name omdat de leuke gimmick belangrijker is dan het verhaal.
Het verhaal achter de optische beleving maakte me steeds nieuwsgieriger. Achter de gimmick schuilt een ander verhaal waarover ik wel meer wilde horen. Een verhaal dat vooral over het disfunctionele gezin gaat waarvan de leden amper met elkaar praten, men elkaar niet in de ogen kijkt en innerlijke pijn onverwerkt blijft. Dat onderlinge ongemak levert een paar fraaie scènes op die nog eens accentueren dat de visuele gimmick te belangrijk wordt gemaakt. Het is daarnaast jammer dat het dolende personage letterlijk en figuurlijk onaanraakbaar blijft. Daar viel in combinatie met het onderliggende verhaal meer horrorwaardige sfeer te halen.
2.5*
joolstein
-
- 10079 berichten
- 8328 stemmen
56.'Gator Bait (1974) 2,5*
Regisseur : Beverly Sebastian (en haar man Ferd Sebastian)
88 minuten
FTV : puntentotaal 120 +2 = 122
https://m.media-amazon.com/images/M/MV5BMGJjOTYyNmItY2FkZC00YWVhLWIzMzgtN2ZjMGFhMTQyZGExXkEyXkFqcGc@._V1_.jpg Yee-haw! Desirée, gespeeld door Playmate Claudia Jennings, stroopt om haar broertje en zus te voeden. Wanneer een lokale hillbilly en een wetshandhaver haar hierop betrappen, gaat het mis en valt er een dode, maar uiteraard is het haar de schuld. Wraak leidt tot wraak wat weer tot wraak leidt...De rest van de film is eigenlijk heel veel boot-achtervolging door de Bayou begeleidt door banjo-liedjes en ondermaats acteerwerk. Hoewel het ongetwijfeld geen grote verrassing is dat Desirée als echte badass uiteindelijk wint, is 90 minuten veel te veel tijd om door te brengen met een stel hillbillies die rondhangen in een moeras en praten en praten. Hun vergelding is uiteindelijk ook niet erg inventief of bevredigend. Degene die dus bloed en borsten verwacht...stelt de film teleur want die zijn er maar minimaal! De film wordt wel aanzienlijk geholpen door de waterige setting en het ziet er iets beter uit dan andere binnen het genre maar is niet erg interessant als exploitatiefilm.
Collins
-
- 6827 berichten
- 4068 stemmen
19. You Hurt My Feelings (2023)
Regisseur: Nicole Holofcener
93 minuten - Verenigde Staten
FTV 2 - Totaal: 38
https://www.sentieriselvaggi.it/wp-content/uploads/2024/02/a-dire-il-vero-1.jpg
Over Beth (Julia Louis-Dreyfus). Lerares literatuurgeschiedenis en schrijfster die al een tijdje zonder veel progressie aan haar tweede roman werkt. En over haar man Don (Tobias Menzies). Een met zichzelf en zijn cliënten worstelende psychiater die de literaire inspanningen van zijn vrouw niet altijd met terecht positief commentaar begeleidt. De filmtitel zegt al veel over de richting die het verhaal kiest. Iedereen in de film is aardig. Al die aardigheid leidt tot het grote manco van de film. Er zijn geen heuse dramatische conflicten. De personages zijn daarvoor veel te aardig. Veel te begripvol. Veel te fatsoenlijk. De film bezit daardoor geen enkele spanningsboog.
Toch is You Hurt My Feelings geen slechte film. De karakterschetsen zijn behoorlijk gedetailleerd ingekleurd, zodat het kijken naar de personages in hun fatsoenlijke wereld best leuk is. Ook de dialogen zijn leuk. De gesprekken tussen Beth en haar studenten en de gesprekken tussen Don en zijn cliënten zijn vaak erg grappig. Juist in deze scènes is de achtergrond van regisseur Nicole Holofceners die ligt in het maken van tv-series, zichtbaar. De scènes in de film zijn meestal kort en afgerond. Ze hebben een sketchmatige opbouw en nemen afscheid met een uitroepteken. En daarna, hup over naar de volgende scène. Als in een sitcom bijvoorbeeld. Aangenaam voor een half uurtje maar minder geschikt om een speelfilm mee te vullen.
3*
Collins
-
- 6827 berichten
- 4068 stemmen
Regisseur: Hallie Meyers-Shyer
97 minuten - Verenigde Staten
FTV 2 - Totaal: 40
https://www.flickfilosopher.com/wp-content/uploads/2017/09/homeagaindinner.jpg
Een romantische komedie en niemendalletje met Reese Witherspoon in de hoofdrol. Home Again is een een middelmatige romcom die zich afspeelt op de planeet Los Angeles waar de problemen in vergelijking met het echte leven nogal banaal zijn. Een gekunsteld zoetig sprookje zoals dat alleen in Hollywood kan bestaan. Een romcom die niet uitstijgt boven de grijze massa aan romcoms die al bestaan en nog gaan verschijnen.
Het is een film die zonder veel verrassing voortrolt. Een typische romantische komedie met typische romantische humor. Een beetje interessant wordt het pas als er iets van een plotwending plaatsvindt en de film de romantiek en de komedie op het tweede plan zet. Nog steeds niet heel boeiend, maar gewoon even iets anders. Uiteraard zijn er de feelgood-momentjes en aan het eind is alles ok, zoals dat gaat in een film als deze.
ikkegoemikke
-
- 3199 berichten
- 4625 stemmen
40. Clock (2023)
Regisseuse : Alexis Jacknow
93 minuten
FTV : puntentotaal 90
Hoogstwaarschijnlijk de laatste registratie. Misschien zie ik nog een kans om deze avond eentje kijken. De vrije momenten zijn precies schaarser geworden Dit was dan wel geen grandioze afsluiter. Het eerste half uur is tergend saai. Ik heb deze afgezet gisterenavond omdat ik om de haverklap wegdommelde. Met een frisser hoofd vandaag kwam ik spijtig genoeg tot dezelfde conclusie. Saai. Het pas de laatste 20 minuten dat er iets van betekenis gebeurde. Maar voor mij was toen het kalf al verdronken. Nope, niet de ideale afsluiter van deze challenge.
Sterke punten: De laatste 10 minuten
Zwakkere punten: De tijd voor die laatste 10 minuten
Persoonlijke rating : 2*
Filmografie Alexis Jacknow : Nog niets gezien van deze regisseuse
remorz
-
- 2325 berichten
- 2575 stemmen
28. As Boas Maneiras (2017)
Regisseurs: Juliana Rojas en Marco Dutra
Speelduur: 135 minuten
FTV: 54+2 punten = 56 punten totaal
Tjaaa, zeker geen slechte film maar het is een beetje een mengelmoes van elementen geworden en kan maar moeilijk toon of focus vinden. Zou het komen doordat er een duo in de regisseursstoel zit (en in het kader van deze challenge: dat die uit een man en een vrouw bestaat)? Zichzelf presenterend als een folkloresprookje, opent de film met een ontluikend liefdesdrama tussen twee vrouwen uit tegengestelde milieus. Clara is een zwarte vrouw die maar moeizaam een positie als nanny kan bemachtigen bij de welgestelde, zwangere Braziliaanse Ana.
https://www.viennale.at/system/files/styles/is_archive_landscape_big/private/2024/movie/V24boasmaneiras02.jpg?itok=4CAWNFLQ
Tot aan de bevalling staat hun romance centraal maar wordt je als kijker middels enkele hints al op de hoogte gebracht dat Ana’s zwangerschap niet zo onschuldig is als het lijkt. Maar ook de wending die het verhaal dan neemt, is niet eenduidig te noemen. De spaarzame horror wordt afgewisseld met een wat oppervlakkig adoptiedrama en vermengt dat met muzikale intermezzo’s en een vleugje coming-of-age. Hoewel alle elementen oprecht benaderd worden, word je als kijker wat abrupt van het een in het ander gedropt en vormt het best een uitdaging om lijn te vinden in het kernsentiment van de film. Het is allemaal een beetje teveel en er wordt te weinig gesneden in relevantie, waardoor de 135 minuten ook wat lang aanvoelen.
Er wordt veel geklaagd over de CGI bij deze film maar dat vond ik bij lange na niet het belangrijkste euvel. De film is van alles wat, en de wisselvalligheid wordt benadrukt door de editing, die de ene keer scenes te lang laat voortduren, de andere keer te snel afkapt om iets van uniformiteit te creëren of overheersend sentiment durft te kiezen. Aan de andere kant worden kleur en mooie plaatjes veelal als positief aspect genoemd, maar ook daar kan de film geen voldoende uit krijgen; ik vond het visueel redelijk sober en weinig imposant.
Wat mij betreft gaan deze regisseurs hierna lekker hun eigen, individuele weg, want er zit genoeg in om tot de verbeelding te spreken, maar het ontbreekt aan een rechtlijnige visie om dat ook daadwerkelijk tot een meeslepende film te laten leiden. 2,5*
remorz
-
- 2325 berichten
- 2575 stemmen
29. Babyteeth (2019)
Regisseur: Shannon Murphy
Speelduur: 118 minuten
FTV: 56+2 punten = 58 punten totaal
Imposant debuut. In het begin lijkt het een volbloed komedie te zijn, met veel vreemd gedrag van personages die in hun uitbundigheid de film een haast absurdistisch tintje à la Happiness meegeven, maar de film vindt gaandeweg hart in de oprechte benadering van drama zonder ooit afscheid te hoeven nemen van de luchtige, bijtijds joviale benadering van het centrale drama.
De jonge Milla heeft namelijk kanker. Je krijgt nooit te weten wat voor soort kanker of hoe lang ze er al mee rondloopt, maar het is lang genoeg om als ingeburgerd gegeven binnen het gezin een plaats gekregen te hebben. Milla probeert in de eindigheid van haar bestaan nog zo veel mogelijk leven te verzamelen en valt voor de significant oudere, afgestoten rebel en drugsfanaticus Moses, die een regelrechte nachtmerrie moet zijn voor iedere ouder. Milla’s ouders zijn echter ook verdwaald in de notie van wat goede opvoeding nou eigenlijk betekent als je kind de dood in de ogen kijkt en aan frequente chemo onderhevig is. Dat Milla’s vader een wat moedeloze psychiater is en haar moeder een wankelmoedige gebruiker van voorgeschreven kalmeringsmiddelen wil natuurlijk ook niet helpen.
Binnen dit kwartet ontstaat gedurende de film een heel bijzondere verhouding, waarin ieder de houdbaarheid van Milla’s leven probeert te positioneren in hun omgang met de anderen en zoals gezegd is dat allemaal heel sympathiek en oprecht vormgegeven, maar ook met dat vleugje jovialiteit (dat ik misschien wel ben gaan typeren als kenmerkend voor Australische makers) waardoor het nooit een rechttoe-rechtaan tranentrekker wordt. Een bijzondere balans en eentje die, zeker naar het einde toe, toch overtuigd weet te raken met een onontkoombare finale die de onmacht van de situatie schrijnend vorm weet te geven.
Ja, ik vond dit heel mooi en oprecht. Binnen thema’s die zich voor je gevoel gangbaar openstellen voor gemakzuchtig sentiment weet Murphy een prachtige balans te vinden tussen komedie en drama, en is met name het einde vakkundig vormgegeven en zou ik het knap vinden, mocht je in staat zijn het compleet droog te houden tot aan de aftiteling. Mij is het niet gelukt. Glansrol voor Mendelsohn, als vader. 4*
Theunissen
-
- 11825 berichten
- 5454 stemmen
11. Camping Cosmos (1996)
88 minuten
RW (1 punt)
Puntentotaal: 19 + 1 = 20
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d3/Lolo_Ferrari_in_movie_Camping_Cosmos_by_Jan_Bucquoy.gif
Deze laatste film voor deze Challenge heb ik afgelopen vrijdagavond gekeken, maar omdat ik zaterdagmiddag naar een voetbalwedstrijd moest en daarna ben gaan eten in een restaurant, heb ik geen tijd gehad om erover iets te schrijven (dus dat moet ik nog een keer naderhand doen bij de film).
Camping Cosmos heb ik voor het laatst gezien in 1997 (toen ik thuiskwam van mijn China trip voor het werk en ik daarna ziek werd en ik de film ziek vanuit bed, werd toen uitgezonden door Canal+, heb gekeken). Ik heb er eigenlijk geen goede herinneringen aan, maar nu ik de film voor het eerst herzien heb, is de film me wel beter bevallen. "Camping Cosmos" moet eigenlijk niet gezien worden als een speelfilm, want het is min of meer een aaneenschakeling van absurditeiten, een parade van freaks met o.a. een Kuifje (zie onderste afbeelding) als een camping-dj die de hele dag door de microfoon over de hele camping blèrt en die altijd moet kotsen als hij klaarkomt bij een vrouw, , een soort van pedofiel die op slipjes van poppen geilt, Lolo Ferrari als de seksueel onbevredigbare vrouw van de campingbaas, een ruziënd stel frietverkopers, een prostituee die geen vakantie lijkt te hebben, en een entertainer (zie bovenste en middelste afbeelding) met een weggelopen 13,5 jarige dochter, die in Italië een nare ervaring heeft meegemaakt met een man.
De film is op het einde ook best tragisch, want een aantal personage komt daarbij te overlijden. Zo loopt Kuifje de dood tegemoet in de zee, verongelukt de de vrouw van de frietverkopers bij een motorongeluk en wordt Lolo Ferrari door haar man vermoordt en in de zee gedumpt.
Ik heb deze film destijds puur en alleen gekeken vanwege het meespelen van Lolo Ferrari (die in maart 2000 zelfmoord heeft gepleegd) en nu weer en ze is best vaak naakt te zien (de eerste keer na circa vijf minuten als ze samen met andere vrouwen topless op de rug op het strand ligt en men met de camera over de vrouwen heengaat, met als laatste Lolo Ferrari). Zo komt ze o.a. een keer naakt uit de zee gelopen, waarbij de scène is geïnspireerd op de scène uit de film "La Dolce Vita (1960)" met de Zweedse actrice Anita Ekberg in de Trevifontein in Rome, en heeft ze met verschillende mannen seks in hun caravan.
https://heroero.com/contents/videos_screenshots/0/611/preview.jpg
https://boobsradar.com/contents/videos_screenshots/15000/15261/preview.jpg
Hoewel de film niet al te best is, bevat de film wel een leuke cast met o.a. dus Lolo Ferrari (met haar enorme borsten met inplants van meer dan 3 kilogram het stuk en zou uitermate geschikt zijn voor een Russ Meyer film als ze eerder had geleefd) en zelfs een niet pratende Herman Brusselmans in een kleine rol en de film duurt met circa 80 minuten gelukkig ook niet lang.
https://www.imcdb.org/i344105.jpg
De film speelt zich overigens af in 1986 in de zomer en dat tijdens het WK voetballen in Mexico, waarbij België het tot de 1/2 finales haalde (net zoals in 2018) en waarbij je wat beelden te zien krijgt van de legendarische wedstrijd tegen de USSR en tegen Spanje (in de kwartfinales).
wendyvortex
-
- 5112 berichten
- 7200 stemmen
Regie: Jackie Kong
Speelduur: 90 minuten
FTV: 2 punten
Puntentotaal challenge: 17
Waardering: 3*
Iets te uitzinnige horror comedy met slechte acteerprestaties en een plot dat nogal is geïnspireerd door Blood Feast (1963). Eigenlijk een soort jaren 80 update van de allereerste splatter movie. Vind je die leuk? Dan kan je Blood Diner ook gerust doen. Voor de rest van de mensheid; platte humor met veel los slingerende ledematen, bloed, kots en pratende hersen, ogen en een penis op sterk water. Blijf maar uit de buurt.
mezzanine
-
- 285 berichten
- 2765 stemmen
22. Sin Señas Particulares (2020)
Regisseur: fernanda valadez
Speelduur: 96 minuten
FTV: 2 punten
Totaal: 43 punten
Indrukwekkende maar wat ongrijpbare film, die in tweede helft steeds sterker wordt met veel zintuiglijke scènes, Moeder zoekt haar verdwenen zoon in het gebied rond de grens van Mexico-vs. Door bendegeweld is dit veranderd in een soort niemandsland waar niemand meer veilig kan leven. 3.5 richting 4.
https://variety.com/wp-content/uploads/2020/01/identifying-features.jpg
wendyvortex
-
- 5112 berichten
- 7200 stemmen
En dan mijn eindlijst van de vrouwelijke (+1 x non-binair) regisseurs challenge als volgt:
1. Celia (1989) (4*)
2. Falcon Lake (2022) (3*)
3. I Saw the TV Glow (2024) (3*)
4. Vampire Humaniste Cherche Suicidaire Consentant (2023) (3*)
5. The Lure (Córki Dancingu) (2015) (3*)
6. Blood Diner (1987) (3*)
7. Galveston (2018) (3*)
8. Superposition (2023) (2*)
9. Real Genius (1985) (2*)
John Milton
-
- 23118 berichten
- 12705 stemmen
Brazilië - 90 minuten - Vrouwelijke regisseur: Gabriela Amaral
FTV (2 punt)
Puntentotaal: 159 + 2 (+ 1 + 10 want 31 films) = 174 punten
Bron: pindakaas
Na de dood van haar moeder woont Dalva samen met haar vader Jorge en tante Cristina. Ze verwerken hun verdriet allemaal op hun eigen manier. Wanneer Jorge geesten begint te zien en in een depressie belandt, besluit Dalva te proberen haar moeder weer tot leven te wekken.
Slecht is het niet, maar na toen ik zojuist pas zag dat dit van regisseur is van O Animal Cordial (2017) was ik wel iets verrast, die vond ik toch net iets sterker.
3,1*
Collins
-
- 6827 berichten
- 4068 stemmen
Regisseur: Laura Terruso
90 minuten - Verenigde Staten
FTV 2 - Totaal: 42
https://media.outnow.ch/Movies/Bilder/2023/AboutMyFather/004.jpg
About My Father is geen grootse komedie. About My Father is een meer dan redelijke komedie. Als Robert de Niro afkomstig uit de arbeidersklasse zijn zoon vergezelt naar het enorme vakantiehuis van zijn vermogende schoonfamilie, kun je spreken van een behoorlijke cultuurbotsing. De film gaat met dat thema vervolgens komisch aan de haal. Het is vanaf het begin duidelijk dat About My Father een pretentieloze komedie is. Van complexe karakterschetsen en een diepgaand onderzoek naar de verschillen tussen de twee klassen is geen sprake.
De film brengt grappige onzin. Het verhaal stelt niets voor. De film is een aaneenschakeling van grappige sketches, zou je kunnen zeggen. In het middelpunt De Niro als spaarzaam mens die zijn geld verdient als kapper. Hij moppert, trekt zich weinig aan van conventies en maakt dat zijn zoon zich rotschaamt. De entourage rondom de Niro is met acteurs als Kim Catrall, David Rasche en Sebastian Maniscalco goed verzorgd. Zij verbeelden prettige personages. Het is leuk om naar de personages te kijken terwijl zij zich door allerhande rampspoed en problemen manoeuvreren. Ik heb me er in ieder geval goed mee vermaakt.
John Milton
-
- 23118 berichten
- 12705 stemmen
83. Attenborough and the Sea Dragon (2018)
United Kingdom - 58 minuten - Vrouwelijke regisseur: Sally Thomson
FTV (2 punt)
Puntentotaal: 161 + 2 (+ 1 + 10 want 31 films) = 176 punten
Bron: pindakaas
https://ichef.bbci.co.uk/images/ic/1200x675/p0btbg7q.jpg
Sir David Attenborough onderzoekt de ontdekking van een 200 miljoen jaar oude Ichthyosaurus aan de Jurassic Coast in Zuid-Engeland. Dat doet het voor je, of niet.
Voor mij wel.
3,5*
Collins
-
- 6827 berichten
- 4068 stemmen
Regisseur: Barra Grant
90 minuten - Verenigde Staten
FTV 2 - Totaal: 44
https://cdn-3.cinemaparadiso.co.uk/film-stills/139160-79617-clp-720.jpg
Richard E. Grant is theatraal maar wel leuk bezig in deze romantische komedie die een weinig verrassend verloop kent. In een flinterdun verhaaltje wordt tegenslag overwonnen en ligt een goeie afloop op de loer. Daarmee is alles wel gezegd.
2.5*
robertinho
-
- 1371 berichten
- 2669 stemmen
25. The Wizard of Oz (Film, 1939) - MovieMeter.nl
102 minuten
Ftv
Puntentotaal 50!
Waarschijnlijk mijn laatste. Geen misselijk aantal, 25 stuks.
John Milton
-
- 23118 berichten
- 12705 stemmen
The Wizard of Oz, Ftv?
Dat verbaast me
Collins
-
- 6827 berichten
- 4068 stemmen
23. Cleaner (2025)
Vrouwelijke protagonist: Daisy Ridley
97 minuten - Verenigd Koninkrijk
FTV 2 - Totaal: 46
Ridley neemt het op tegen terroristen en doet dat op grote hoogte in deze Die Hard-achtige thriller. Dat betekent een film met snelle en spectaculair gechoreografeerde actie, met een mooie en overtuigende hoofdrol en met net genoeg emotionele diepte om van Ridley iets meer dan een eendimensionale actieheld te maken.
3*
robertinho
-
- 1371 berichten
- 2669 stemmen
Ik denk dat ik vrij weinig films van voor... 1960? heb gezien. Steeds meer, maar lange tijd moest ik er niks van hebben. Was ik iets jonger dan had dit ook echt niet aan mij besteed geweest. Nu vond ik het wel grappig, mooie decors, de tornado als hoogtepunt. Maar die munckins... ouch...
Collins
-
- 6827 berichten
- 4068 stemmen
Vrouwelijke protagonist: Maren Eggert, Britta Hammelstein en Luise Heyer
117 minuten - Zwitserland
FTV 2 - Totaal: 48
Regisseur Ramon Zürcher ontleedt in deze beklemmende film met filmische precisie een uiterlijk intacte gemeenschap. Een familie bijeen in een huis midden in de natuur waar het wemelt van dierlijk leven dat metaforisch wordt ingezet. Het intacte uiterlijk brokkelt snel af. Onderdrukte trauma's en smeulende conflicten worden zichtbaar. Dat gebeurt niet plompverloren maar heel subtiel. Zo subtiel dat het moeilijk is er je vinger op te leggen. Zürcher gebruikt warme kleuren en een fraai gestileerd decor die in scherp contrast staan met de niet-harmonieuze verhoudingen tussen de familieleden. Aan de oppervlakte gebeurt weinig. Muziek, dialogen, mimiek en handeling spreken echter een andere taal. Intrigerend. Ik moest er even inkomen, maar werd gegrepen door de merkwaardige dynamiek tussen de personages en de merkwaardige sfeer die voortdurend lijkt te fluctueren tussen sereen en onheilspellend.
4*
Fisico (moderator films)
-
- 10000 berichten
- 5396 stemmen
32. In Liebe, Eure Hilde (Film, 2024)
Duitsland - 124 minuten - Vrouwelijke protagoniste: Liv Lisa Fries
FTV (2 punten)
Puntentotaal: 64
Bron: MeJane
Quotering: 3,5*
We volgen het leven van Hilde vanuit de gevangenis en haar leven ervoor als levensgezel van activist Hans. Beide perioden wisselen elkaar geregeld af. Met de montage zit het wel goed.
Het viel me op dat we in nazi-Duitsland in de film geen enkele keer een swastika te zien kregen. Van martelingen en afranselingen bleef ook deze film ver weg. Toch was de dreiging voelbaar.
Het personage Hilde kwam goed naar voren. Sereen en doordringend waardoor je meeleeft met het personage. Een absolute topper is het zeker niet. Er is ook vrijwel geen aandacht voor de verzetsdaden van Die Rote Kapelle. Op dat vlak mist de film wel iets, maar ik maalde er niet om. Fijn geschoten en mooi in beeld gebracht. Voor een nazifilm nogal braafjes.
ikkegoemikke
-
- 3199 berichten
- 4625 stemmen
Regisseuse : Catherine Breillat
104 minuten
FTV : puntentotaal 92
https://plaza-mons.be/wp-content/uploads/2023/10/lete-dernier1.jpg
Toch nog eentje op de valreep. En ook ditmaal een doorsnee Franse film met als hoofdthema overspel. Ditmaal een advocate wiens hormonen beginnen op te spelen als haar stiefzoon komt logeren. En natuurlijk is dan het spreekwoord "Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten" weer van toepassing. Niets nieuws onder de zon.
Sterke punten: Moi geacteerd
Zwakkere punten: Nogal dom einde
Persoonlijke rating : 2*
Filmografie Catherine Breillat : Nog niets gezien van deze regisseuse
remorz
-
- 2325 berichten
- 2575 stemmen
Ik heb die ook nog nooit gezien
John Milton
-
- 23118 berichten
- 12705 stemmen
Ik vermoed dat het er voor mij opzit. Vandaag werk-event en daarna borrel, en twijfel of ik daarna nog veel puf heb.
Hoop moois gezien, voor mij was het weer geslaagd. Lang niet alles van mijn wachtlist, zoals voorspeld. Staan er nog 30 ofzo op.
ikkegoemikke
-
- 3199 berichten
- 4625 stemmen
Toch ook nog eventjes het lijstje bijgewerkt. We staan dus op 526 gekeken films in totaal. Daarvan heb ik er zelf zo'n 96 gezien. Een schamele 18% dus. Overduidelijk dat ik films met vrouwelijke regisseurs altijd links heb laten liggen