Meningen

Geen minuut verveeld. Nu ben ik een zeer grote fan van zwarte humor en de macabere standjes van de familie, maar als je daar geen genoegen mee neemt dat wordt het al gauw minder. Ik vond hem leuk alleen jammer dat het naar mijn mening iets teveel een wannabe-Tim Burton film werd. Voor de rest, leuk 3,5*

Goede sfeervolle film waar zowel Ricci als Neeson een geweldige prestatie leveren. Dat de film niet helemaal duidelijk was vond ik juist wel een kracht van de film. Het bracht je gedachten op een zijspoor waarna je nauwelijks in staat bent om te bedenken hoe de film zou kunnen eindigen. Eens een keer wat anders dan die eeuwige clichés. Ik ben dan ook verbaast dat de film zo'n lage score heeft.

Allereerst is Ricci natuurlijk een prachtige vrouw die gelukkig altijd weer in mooie sfeervolle films mee kan (waar zij overigens ook geknipt voor is). Haar verbijstering over haar situatie is machtig geacteerd, maar soms was zij weer iets te naïef door zo makkelijk van de lijkschouwer aan te nemen dat zij dood is (ik weet niet of dit waar is, maar het gaat er om dat ik het wel tof had gevonden wanneer zij toch iets langer bij haar standpunt bleef tot het eind) uiteindelijk kwam zij er achter dat zij toch niet dood was en dat de beste meneer hij voor de gek hield. Een beetje rare en spontane plotwending waar het de film wat meer kracht zou geven als hier wat meer aandacht aan gegeven zal worden.

Neeson is gewoon één van de beste acteurs van dit moment en dat laat hij hier weer eens zien. De hele tijd lijkt hij de situatie onder controle te hebben en hij was in staat om met Ricci te spelen wanneer hij wou. Dat maakt de film alleen nog maar interessanter, want was zij anders niet overstag gegaan wanneer haar tegenspeler een veel minder overtuigende personage speelde?

Als laatste wil ik Chandler Canterbury ff wat veren in zijn reet stoppen. Want ik kreeg een paar keer een zeer onaangenaam gevoel toen ik hem mocht aanschouwen. Die blik in zijn ogen in combinatie met zijn gedrag. Vooral de zin: ''I said that I saw her, not that she was alive.'' Hij was toentertijd 11 jaar en wanneer je dit al in je mars hebt verwacht ik nog dat wij deze naam de komende jaren wat minder moeilijk over onze lippen laten glijden.

Hoewel de film prima was, vond ik een paar scenes weer iets te langdradig en te vaag. Daarom een 3,5.

Oprecht een goeie sfeervolle film die nergens extreem uit de bocht lijkt te vliegen of chaotisch wordt. De vechtscenes en de special effects zijn wonderschoon te noemen en de worldbuilding is fantastisch. De personages voelen ook best goed en de chemie tussen Alita en de andere personages is soms een beetje geforceerd, maar heeft net genoeg vet om de botten om geen storende factor te worden. Daarnaast zie je dat een ervaren en kwalitatief sterke cast een film echt kan dragen, want het script hadden heel goed ongeloofwaardig en cheesy kunnen zijn (wat ze soms wel zeker zijn, don't get me wrong) maar door het goede acteerwerk van de meeste acteurs zorgt er voor dat alles wat werd verteld redelijk overtuigend overkwam.

Het enige wat mij echt tegen de borst stuit is het einde. Alita snijdt het hoofd af van Hugo en die wordt een cyborg. Daar kan je zeker verhaaltechnisch veel meer mee doen en Hugo de ruimte kunnen geven om te groeien als cyborg ipv alleen als mens. Ik had misschien er voor gekozen om Hugo eerder te laten transformeren tot een cyborg. Hiermee had je de chemie tussen Alita en Hugo extra kunnen benadrukken. Daarnaast had je veel meer op de onzekerheden van Alita kunnen inspelen dat zij bang is dat Hugo haar zou afwijzen vanwege het feit dat zij een cyborg is en hij een mens. Ook is het jammer dat er te weinig wordt gedaan met de verhaallijn Hugo letterlijk onderdelen steelt van cyborgs. Alita vergeeft hem dat wel heel makkelijk, terwijl dit een extreem belangrijke character building moment kan zijn (je kan niet iedereen vertrouwen).

Uiteindelijk had zeker de eindfase veel meer potentie, maar lijkt alles in een kwartier te worden afgekapt wat mij als kijker met een onverzadigd gevoel achterlaat (vooral omdat bijna 6 jaar na dato nog steeds geen deel 2 in productie lijkt te zijn). Hierdoor voelt de sterfscene van Hugo gewoon minder pakkend, terwijl dat het wel zou moeten zijn. Al die tijd werd liever gestoken in de spectaculaire vechtscenes, maar ik had er toch liever eentje ingeruild voor een verhaal waar al het potentieel goed benut werd. Ik begrijp ook dat 3 delen van de originele manga in een film zijn verwerkt en dat is een pittige opdracht in een tijdsbestek van 2 uur.

Ik heb deze film gezien en ik zal zeggen dat ik deze veel enger vond dan Eight Legged Freaks bijvoorbeeld. Hier wordt namelijk echt naar de fobie gewezen die je ziet in de titel. Ik kreeg er spontaan kriebels van overal en soms moest ik mijzelf echt ff checken of er geen spin op mijn arm zit of zo.

De film heeft een lekker sfeertje wat doet denken aan zulke beesten. Goodman vertolkt zijn rol goed en vliegt met de film mee. Eigenlijk de drager van het hele verhaal, al zal dat wss ook wel de bedoeling zijn geweest als ik zie hoe de andere spelers zijn gecast.

Ik vond hem niet griezelig, maar wel zeer onaangenaam. Het idee al dat je hele huis vol zit met van die beesten, gadverdamme. 3,5* gewoon prima gelukt.

Trouwens een mooie poster.

Hij had iets van een heldennaam. Bruce Willix?

Laatst kwam hij hier weer op tv en de laatste keer dat ik hem zag was ik een jaar of 12. Daar was ook mijn korte recensie in oktober vorig jaar op gebaseerd. Nu ik hem weer zo zie, ontdek ik pas al die meesterlijke grappen. De Nederlandse voice-overs lieten geen gaten achter en de humor bleef gespaard. Het ging hier echt van droge conversaties tot (zoals mijn film citaat daar een voorbeeld van is) grappige woordspelingen.

Het verhaal zelf is niet al te complex maar het komt daardoor wel heel eenvoudig over. Niet dat een kind van 8 daar behoefte aan heeft, maar daardoor begonnen de grappen wel de primaire levensbehoefte van de film te worden. De strip wordt nauwlettend gevolgd, maar dat is lang niet genoeg om echt een verhaaltechnisch goede film te maken. Ik heb het idee dat bij deel 3 en 4 dat de makers dat ook zijn opgevallen en vanaf dat moment wordt de film wat minder komisch naar mijn inziens. Desalniettemin blijft dit de beste van de 4 films die zijn uitgekomen. Al is het alleen al om de smakelijke humor.

Leuke film die zo zijn hilarische hoogtepunten kent. Niet alleen is Charlotte Lebon een onwijs knappe vrouw, maar lijkt zij ook de nodige uitstraling te hebben. Helaas zijn het wel de grappen die de film vorm moeten geven, waar het verhaal daarvoor ook wel een fundament vormde. Zo vind ik het totaal onnodig om zo'n verhaal te mixen met Asterix en Obelix bij de Vikingen. Dat overdreven Engelse accent van die Britten vind ik ook weer overbodig en soms werd er lange na niet voldoende uit een grap gehaald, terwijl je er zoveel mee kon doen. Mission Cleopatra vind ik by far de beste Asterix, maar de scene waar de Romeinen zich ontfermden over de asielzoeker is ronduit hilarisch en meesterlijk bedacht. Daarin tegen kon ik mij echt irriteren (ja zo'n mierenneuker ben ik wel) aan het feit dat Gérard Depardieu even groot was als Edouard Baer en dat kan natuurlijk niet hé. Asterix moet zijn oorspronkelijke vorm wel kunnen behouden en een leuk contrast vormen tegenover Obelix. Toch maar 2,5* vanwege een combinatie van de bovengenoemde meningen.

Ik heb hem dus net gezien op Comedy Central. De eerste keer toen ik hem keek, vond ik hem hilarisch. Lekker niet nadenken, gewoon flauwe humor. Het heeft totaal geen verhaal en het gaat compleet nergens over. Ik begrijp nog steeds niet hoe ze Michael Caine zo ver hebben gekregen om er in mee te mogen spelen.

Na een derde keer werd het allemaal een beetje flauw en de kracht van de humor was toch duidelijk de verassing. Dat valt natuurlijk weg als je hem vaker gaat bekijken. Dr. Evil blijft toch wel een held en soms vind ik het nog daadwerkelijk knap hoe Myers te werk ging.

2,5 dan maar.

Nog nooit gehoord van de originele serie totdat mijn vader (58 lentes jong) met deze film op de proppen kwam. Ze waren in staat om grote namen te strikken (Ralph Phiennes en Sean Connery), maar ik kwam er al snel achter dat die namen gezichtsbedrog waren. Ik moest maar achterover hangen en genieten van de heerlijke droge Britse humor die zeker niet vermeden werd (verrassend trouwens dat ik er nu achter kom dat een Canadees verantwoordelijk is voor deze productie en niet een Engelsman). Het verhaal en de specialeffects lieten je niet bepaald watertanden. Ralph Phiennes deed zijn best, maar ik denk dat ik meer waardering voor zijn acteerprestaties zal hebben wanneer ik de serie heb bekeken, want ik kan het nu met niets vergelijken. Connory vond ik zwaar tegenvallen. Bij iemand met zo'n staat van dienst leg je de lat gewoon vrij hoog, maar na een halfuur na zijn introductie in de film heb ik deze prognose ook achter mij laten liggen. De humor hier is zo makkelijk, dat het tegen het droge aan begint te schuren. Het hielp wel, want in combinatie met het niet al te moeilijke plot is het wel een lekkere wegkijk film. Dat hij hier op MovieMeter zo laag wordt beoordeeld vind ik daarom verrassend, maar niet onbegrijpelijk. Want de film was soms idd iets te rommelig en week geregeld af van het verhaal. Jammer, maar misschien verandert de serie mijn mening wel.