13 Reasons Why - Seizoen 1 (2017)

Behoorlijk zware en soms nare serie. Ken het boek verder niet, de serie bevat zoals ik het begrijp veel meer stof dan het boek. Alle 13 afleveringen zijn ijzersterk en het is gewoon heel erg boeiend. Het is ook natuurlijk een thema dat veel speelt, zowel in Amerika als in Nederland. Merkte aan mijzelf dat ik behoorlijk veel nadacht over de karakters en hoe het zou kunnen verder lopen. Echt typisch Netflix, waardoor je al snel toch de volgende aflevering gaat kijken.

Heel sterk gefilmd en ook de jonge acteurs zijn heel erg goed. Kende er ook geen één van. Muziek ook goed. Wel beetje zoals een indie film gedaan. En zowel de karakter als acteur die Clay speelt deden mij erg aan Logan Lerman denken in Perks of Being a Wallflower.

Toch vind ik dat ze sterker hadden moeten eindigen. De laatste aflevering laat te veel vragen open en daardoor komt er vast een tweede seizoen. Terwijl dit juist gewoon 1 seizoen had moeten zijn en moeten blijven.

Alternatieve tienerserie met gemengd commentaar.

Veel wordt geklaagd dat de tieners in deze serie snel een slachtofferrol spelen, jammer genoeg moet ik toegeven dat dit ook het geval is. Af en toe heb ik het gevoel dat de regisseur en screenplay schrijver iets te veel drama willen creëren, waardoor de inhoud een beetje verloren gaat. Ook de 'documentaire' van de serie had ik al snel afgezet, omdat ik al binnen 5 minuten doorhad dat de inhoud van het verhaal ver te zoeken was.

Het verhaal is toch erg mooi en bijzonder in elkaar gezet, ook wordt je vaak geprikkeld om verder te kijken. Als je gemiddeld bijna twee uur per dag een serie kijkt (wat voor mij het geval was) mag je spreken van een geslaagde serie. Acteerwerk van de tieners was ook goed.

Zolang er geen seizoen 2 is verschenen (want ik heb het gevoel dat dit in de toekomst het geval gaat zijn) geef ik de serie 4 sterren.

Ik sluit mij niet bij mijn bovenganger aan dat je kijkgedrag ook maar iets zegt over de kwaliteit van een serie. Ik heb de serie in twee dagen uitgekeken, maar kan niet echt spreken over een geslaagde serie. Ik sluit me er wel bij aan dat je echt geprikkeld wordt om verder te kijken.

Dat ik het geen geslaagde serie vind, betekent niet dat ik het een onvoldoende waard vind. Het verhaal is interessant genoeg, maar vind wel dat dit een veel betere uitwerking had kunnen krijgen. Ik kon mij in sommige afleveringen zelfs ergeren aan het slachtoffer, Hannah, omdat ik haar in sommige afleveringen echt een dramaqueen vond. Oké, ze is zwaar depressief natuurlijk, dus ergens kan ik het ook wel relativeren. Toch denk ik dat ik meer geraakt zou zijn als ik ook echt het gevoel kreeg dat zij het slachtoffer was en ergens begrip kon opbrengen op de vraag waarom.

Verder in de serie wordt dit wel beter uitgewerkt en krijg ik ook daadwerkelijk medelijden met haar en begin ik ook steeds meer begrip te krijgen. Het heeft bij mij echter wel heel lang geduurd, het was aflevering 11 volgens mij. Het was mij allemaal ook net te vaak een opeenstapeling van toevalligheden. Natuurlijk had ik voor de betreffende aflevering ook wel eens medelijden met haar, maar vaak kwam daar dan ook weer uit dat ik uiteindelijk ook medelijden had met degene over wie het bandje ging.

Toch werd ik wel steeds getriggerd om verder te kijken, ik was vooral benieuwd over wie het volgende bandje zou gaan en wat daarmee precies gebeurd was. Ook was ik erg benieuwd wanneer er daadwerkelijk iets zou komen waardoor ik meer begrip kreeg voor de situatie van Hannah. Ik wil dan ook niet direct spreken van een geslaagde serie, maar zeker wel van een geslaagde setting van de serie.

Ondanks dat er voor mij nog veel verbeterpunten zijn, zijn er uiteraard ook positieve punten. De acteerprestaties zijn over het algemeen goed en een aantal scenes zijn ijzersterk, scenes die ook niet snel van je netvlies af zullen gaan. De uiteindelijk zelfmoord van Hannah vond ik zo sterk in beeld gebracht, dat ik zelf ook de rillingen over mijn lijf had lopen. De scenes die er (voor mij) echt toe doen, zijn ook ijzersterk gebracht. Dit maakt de serie ergens ook wel weer goed, waardoor ik het ook geen onvoldoende wil en kan geven.

Ondanks dat het voor mij heel lang heeft geduurd, kon ik uiteindelijk de keuze wel begrijpen waarom ze uit het leven is gestapt. Het is denk ik ook wel grotendeels waarheid, vaak is het een opeenstapeling van omstandigheden waardoor iemand tot dit uiterste wordt gedreven. Dat vond ik dan ook 'mooi' aan deze serie, dat hier goed over na is gedacht.

Ik heb de serie dan wel in twee dagen uitgekeken, maar heb vrij lang over deze recensie gedaan. Ik ben er nog steeds niet helemaal tevreden over, ik weet namelijk niet zo goed hoe ik mijn gevoel en idee onder woorden moet brengen. De laatste afleveringen maken nog wel wat goed, waardoor het ze wel vergeven is dat de rest van de serie een beetje te traag (en braaf) is. Al ben ik het ook met Lisa eens dat de slotaflevering veel sterker had gemoeten, wat ook bij heeft gedragen aan mijn relatief lage cijfer. Zit niet zo te wachten op een volgend seizoen. Een beetje tussen neus en lippen door zeggen dat Alex degene was met de hoofdwond. Nee, had de aflevering dan 30 minuten langer gemaakt en het goed afgesloten.

Redelijke serie die voornamelijk te lang duurt (iets wat vaak bij Netflix series voorkomt). Het verhaal heeft niet bijster veel om het lijf en er word dan ook maar van alles omheen gedaan. Bij vlagen begint dat toch te storen. De personage's boeide wel snel, goed gespeeld en een (voor mij) volledig anonieme cast waardoor de personage's goed overkomen. Ook leuke keuzes voor muziek trouwens.

Dit stoort mij dus redelijk erg aan de serie. Voor een mini-serie eindigt het simpelweg te open, echter heeft het verhaal geen enkele reden om nog 13 afleveringen erachter te plakken. Erg zonde want het had best een mooie afsluiting kunnen zijn.

Nog iets wat stoort is dat de meeste afleveringen eindigen met een 'cliffhanger' wat trekt om meteen door te kijken. Op zich geen probleem uiteraard, zolang de afleveringen verder ook blijven boeien en laat dat nou niet altijd het geval zijn.

Ik blijf hangen met gemengde gevoelens, een sterk uitgangspunt met flink wat herkenbare zaken. Aan de andere kant is 13 uur simpelweg te lang voor de huidige invullen daarvan. Terwijl het einde dan weer erg gehaast overkomt.

3*

Sterke serie. Intens past wel bij de omschrijving. Acteren was erg sterk, editing en soundtrack zaten gelukkig ook goed in elkaar.

En wat de serie iig goed doet is discussie over het onderwerp creeeren. Niet dat die er niet is maar ook nu organisaties zich op de serie storten en bijvoorbeeld afkeuren dat de daad zelf zo grafisch in beeld werd gebracht slecht is voor mensen die met soortgelijke problemen rondlopen.

Wat de serie ook goed vertaald is dat het slachtoffer, Hannah in dit geval, niet zonder fouten is. Genoeg momenten dat je denkt dat had je anders moeten doen. Maar ook bij degene die in haar waarheid verantwoordelijk waren zie je dat bedoelingen soms anders zijn en het gevolg niet is dat wat je wenst en dat je niet direct een slecht persoon bent. Er zijn eigenlijk maar drie personages waar ik geen sympathie voor kon krijgen (Bryce voorop natuurlijk, en daarnaast Courtney en Marcus. Wat misschien wel iets te dik erboven op lag waren de rollen van de diverse ouders.

In tegenstelling tot wat sommige zeggen dat de serie weinig oplossing bied ben ik het niet helemaal mee eens. De serie laat een bepaalde afloop zien. Maar de kwestie wordt ook bij de kijker gelegd. Wat zou jij als buitenstaander/vriend van hebben gedaan?

Oorzaak gevolg.

Iemand laten weten dat je om ze geeft en luistert.

Tijdje geleden gezien. Merentijds onstijgt dit het niveau van een simpele soap als GTST niet; het acteerwerk - op de twee hoofdrolspelers na - is ondermaats, het schrijfwerk is infantiel, de keuzes zijn vaak ongeloofwaardig (tot het absurde aan toe). Daarnaast probeert de serie geforceerd mysterieus te zijn en sleept het op bepaalde momenten. Ik kreeg ook nergens het gevoel dat Hannah daadwerkelijk het slachtoffer is (op de verkrachting na) - vind haar veel eerder een aanstelster en een slachtofferrol aannemen . De enige reden dat ik de serie af heb gekeken is omdat ik benieuwd was waar het naartoe ging - en doordat ik getipt was door twee vrienden.

Erg jammer, want de bijtijds dromerige sfeer is fijn, de soundtrack is lekker, de setting in het slaperige stadje is prima en vooral: het uitgangspunt is interessant. Helaas is het een product geworden voor pubers; dat verklaart meteen de hoge rating op IMDb.

Conclusie: zonde van mijn tijd.

Kleine 2,5*

Het hele seizoen gezien en mijn mening na aflevering 1 is aangepast maar de serie komt niet veel verder dan middenmoter voor mij. Het grootste probleem zit hem vooral in de eerste paar afleveringen waarin het opkloppen van tiener problemen waarbij de slachtofferrol overdreven wordt neergezet de boventoon voert. De personages zijn helaas stuk voor stuk ongeloofwaardig, van vrijwel heiligen Clay en Tony tot kerels die eruit zien alsof ze 30+ zijn maar nog steeds naar de middelbare school moeten. Dylan Minnette doet het echter goed in zijn rol en met name vader en moeder Baker komen meer dan prima over. De momenten waarop Hannah Baker zelf te zien is en / of de voice-over te horen is, zijn veruit de minste momenten uit de serie. Zoals hierboven al vaker aangegeven door andere gebruikers wordt iedere aflevering wel net genoeg interesse gewekt om door te kijken. Al met al 3,5 ster.

Aanvankelijk had ik mijn bedenkingen bij deze serie. Zelfmoord als wraakmiddel, of nog erger, zelfmoord als gimmick: dat ruikt naar sensatie.

Mááár. Wie de serie een kans geeft zal zien dat die kritiek echt wel misplaatst is. De wanhoopsdaad van het hoofdpersonage dient als rode draad, maar eigenlijk schetst de serie vooral hoe fucked up tieners (en bij uitbreiding volwassenen) met elkaar omgaan. Alleen de eerste en de laatste episode zoomen prominent in op de zelfmoord van Hannah. In de elf andere afleveringen worden vooral de intriges tussen de personages uitgerold. Toegegeven, dat gebeurt vaak met een flinke portie drama, maar de serie kent ook een aantal leuke, luchtige momenten die voor een menselijke touch zorgen. Vooral in de eerste afleveringen vond ik de balans tussen drama en humor goed geslaagd, daarna wordt het wat serieuzer en donkerder met zelfs enkele thriller-elementen.

13 Reasons Why valt niet makkelijk in een hokje te duwen. Is het een high school-drama? Of toch eerder een mystery-serie? Het kan aan mij liggen, maar die combinatie van genres roept echo’s op van Donnie Darko. Daar zit zeker ook de soundtrack met enkele coole 80s tracks voor iets tussen. De reeks baadt overigens echt in een mooie sfeer. Er is een flink budget tegen aangegooid en dat merk je. Audiovisueel overstijgt 13 Reasons Why ruimschoots het doorsnee TV-werk. Maar wat ik vooral knap vond is dat het verhaal zijn tijd neemt. Veel mensen vinden het rustige tempo saai, ik vond het een verademing.

De personages dan. Clay is wat mij betreft de uitblinker. Dat mag geen verrassing heten: hij is het meest “gelaagde” en daarom ook het meest geloofwaardige personage. Dylan Minnette weet bovendien altijd de juiste toon te vinden, prima acteur. Puik acteerwerk ook van Katherine Langford, al ben ik er nog niet uit of zij de geschikte actrice is voor Hannah. Ik vond het vooral een veilige keuze. Voorts vermoed ik dat vooral Justin en Alex - twee getormenteerde zielen - op veel applaus kunnen rekenen (van vrouwelijke kijkers). Eén personage had voor mij niet gehoeven: Tony. Dat is geen kritiek op Christian Navarro, hij acteerde prima, alleen heeft zijn personage vooral een functionele rol (overal te pas en te onpas opduiken met wijze raad) en dat vond ik nogal geforceerd.

Om af te ronden ga ik nog even in op een vraag die voor heel wat discussie zorgt: is Hannah een drama queen? Misschien wel, in bepaalde situaties, maar dat doet er niet toe. Wie zichzelf van kant maakt, heeft lang niet altijd rationale beweegredenen. Net daarom vraag ik me af of het bommetje dat in aflevering 12 werd gedropt wel nodig was. Uiteindelijk vallen alle voorgaande afleveringen zo een beetje in het niet. Beetje sneu.

Anyway, op naar het tweede seizoen. Op het internet wemelt het zo te zien van de theorieën hoe het verhaal verder evolueert. Aan spektakel geen gebrek . Ik hoop echter dat de makers de ingetogen sfeer van de eerste afleveringen in ere houden.

4*

13 Reasons Why behandelt een enorm lastig thema, namelijk de zelfmoord van een tienermeisje en de redenen waarom dit is gebeurd. De serie kreeg ook vrij veel aandacht in media, wat wel logisch is gezien het thema. Al vond ik de verhalen dat 13 Reasons Why aan zou zetten tot tiener-zelfmoorden overdreven. Sterker, als je de serie bekijkt, dan voel je juist dat ze de kijker proberen te overtuigen dat het niet moet gebeuren. Het schuldgevoel, het verdriet. Alles wordt goed getoond. De serie ziet er strak uit, ook de soundtrack is vaak erg sterk. Lekker vlot, maar zeker niet misplaatst. De cast is ook echt goed, vooral hoofdrolspelers Hannah en Clay spelen hun rol overtuigend. Zeker richting het einde van dit seizoen was de ellende waarin Hannah zat goed te voelen en ging ik ook echt wel met haar meeleven. Maar, dat was wel richting het einde pas.

Ik vond de eerste pakweg 8 afleveringen wel de moeite waard, maar een hoop van de redenen waarom ze zelfmoord pleegde vond ik erg overtrokken. Soms viel het wel mee, soms maakte ze zelf ook rare keuzes. Eigenlijk vallen al die afleveringen weg bij de 1 na laatste aflevering als je ziet dat Hannah zelf is verkracht. Enorm heftig, na zoiets valt een zelfmoord iets meer te snappen, maar dat is tegelijkertijd ook een zwakte dus, want een ongepaste foto, een stiekem geplaatst gedicht of een vernedering in een restaurant is dan plots van hele andere orde. Daarnaast vond ik de slotaflevering niet zo sterk als ik hoopte. Er blijven losse eindjes over (seizoen 2 zal hier wel met een nieuw verhaal op in gaan) en de impact van de scène waar we allemaal op zaten te wachten opdat het onvermijdelijk was, de zelfmoord, maakte niet die keiharde indruk waar ik wel op rekende. Maar niettemin is het een boeiende serie geworden die misschien wel een paar afleveringen korter had gekund, maar alsnog pakkend genoeg is voor een ruime voldoende.

3,5*

Goeie serie over een tienermeisje die zelfmoord pleegt en haar reden achterlaat op zelf ingesproken cassettebandjes. Zeker wel een aantal sterke momenten en de eerste paar (mysterieuze) afleveringen zijn goed. Echter is niet alles even geloofwaardig uitgewerkt op een moment en valt het geheel hier en daar in herhaling. Het heden en verleden zijn vaak op een mooie manier gemonteerd.

Teleurstellend. Ik had gedacht dat het beter zou worden, maar ik heb een wrang gevoel tegenover hoe de hoofdrolspeelster iedereen en alles beschuldigt van haar zelfmoord, en hoe iedereen ook bang is om terechtgewezen te worden. Ik vind het een echt vreemde gedachte. Op de verkrachting na, vind ik dat ze geen reden tot klagen heeft, en dat geen enkele reden in die mate offensief was, dat iemand er voor veroordeelt voor moet worden, of dat iemand de schuld van Hannah's zelfmoord voor de rest van zijn leven moet dragen. Daar gaat de serie voor mij echt compleet uit de bocht, en kan ik absoluut niet slikken. De dingen die met Hannah gebeurd zijn, zijn gewoon alledaagse dingen die op elke school gebeuren, maar voor die redenen een zelfmoord op iemand afschuiven vind ik niet kunnen. Al ben ik wel van mening dat zelfmoord geen taboe hoort te zijn, en mensen die uit het leven willen stappen die kans ook moeten krijgen. Aangezien ik zelf ook veel met zelfmoordgedachten sukkel, had ik gehoopt iets aan deze serie te hebben, maar mij doet de serie me heel erg weinig, en ik had er gehoopt meer uit te halen. De serie kijkt verder overigens wel "lekker" weg, maar dat is voor mij niet voldoende.

Controversiële serie die helemaal in deze tijd past en dat is gelijk ook het grootste probleem. Elk slachtoffer verdiend erkenning en overal wordt tot in den treuren over doorgezeurd. Pakweg de eerste 8 afleveringen (en dan neem ik het ruim) is dat nog prima te doen. De goede New Wave muziek van o.a. Joy Division - MusicMeter.nl en The Cure - MusicMeter.nl helpt daarbij en eerlijk is eerlijk het acteerwerk en de opbouw is dan nog heel behoorlijk.

Met het verstrijken van de aflevering neemt de hoeveelheid drama toe en vallen de acteurs langzaam door de mand. Het pathetische gehalte van de serie neemt steeds meer onrealistische vormen aan en tegen het einde begon elk personage me tegen te staan. Omdat je uiteindelijk wil weten hoe het afloopt ploeter je dan nog door tot het einde maar ik kan niet anders dan zeggen dat het allemaal wat veel van het goede is. Natuurlijk deze dingen gebeuren en natuurlijk is het goed dat er een stem is voor het slachtoffer maar op een gegeven moment is mijn empathie wel op .

Neemt niet weg dat het voor de doelgroep tussen pakweg 12 en 20 jaar een bijzonder indrukwekkende serie zal zijn. Voor de iets ervarener kijker blijft er net genoeg over om een krappe voldoende te geven. Voornaamste probleem blijft een totaal gebrek aan relativering en juist dat maakt deze serie bijzonder actueel. Nee, voor mij is dit niet geschikt of ze hadden de jaren 80 invloeden nog verder op moeten schroeven!

Een krappe voldoende.

Er valt best wel wat kritiek te geven op deze serie maar ik ben er toch enthousiast over. Het hele format is goed gevonden en dit zorgt ervoor dat je verder wil kijken. Vanaf halverwege wordt het echt intens, met aflevering/tape 11 als hoogtepunt. De aflevering nadien gaat er mijns inziens wat over, maar ook hiervoor geldt: ik zie rationeel wel dat het soms 'van dik hout zaagt men planken' is, het raakt me alsnog. Ik dacht aanvankelijk gewoon alleen seizoen 1 te gaan kijken, maar seizoen 2 ga ik er zeker achteraan doen, na even een pauze om wat minder onrustig te slapen hopelijk...

(In sterren maak ik er een 4 van.)

PS. Deze serie is natuurlijk één groot statement tegen zelfmoord. Het omgekeerde van verheerlijking of aanzetten tot dus.