Adolescence (2025)

Uitstekende mini-serie over een 13 jarige jongen die beschuldigd wordt van de moord op een meisje. Iedere aflevering is één lang, ononderbroken shot. Dus vanuit technisch oogpunt een sterk staaltje film maken met bijzonder camerawerk. Het verhoogt de urgentie, maar het komt de geloofwaardigheid tijdens de eerste twee afleveringen niet ten goede (vanwege de snelheid waarin alles gebeurd). Uitstekend acteerwerk, zeker ook van de jonge Owen Cooper (helemaal in de 3de aflevering).

Een geweldige serie over problematiek waarmee veel pubers te maken hebben. Instagram en andere sociale media drijven pubers tot de meest hatelijke pesterijen met alle gevolgen van dien.

Het camerawerk per aflevering valt meteen op. Lijkt wel op dat van de oorlogsfilm "1917". Je wordt snel de serie als het ware ingezogen.

Aflevering 3 is wat mij betreft erg goed. Het acteerwerk van en de interactie tussen Jamie en de psychologe zijn van topkwaliteit.

De schuldgevoelens en de twijfel van de ouders zijn logisch.

Overigens denk ik dat een beetje betere advocaat een andere draai aan het verhaal had kunnen geven. Maar goed, het gaat niet zozeer om de schuldvraag.

De laatste aflevering vind ik onbevredigend. Graham had een betere afronding mogen kiezen.

Stephen Graham en Jack Thorne hebben een knap staaltje werk afgeleverd.

Ik sluit mij aan bij de andere reacties: wat een fantastische miniserie.

Zelden een serie meegemaakt die zo’n indruk op mij heeft gemaakt!

In één adem uitgekeken. Zeer mooie serie die je zeker aan het denken zet. Ook op mij heeft deel 3, gesprek psycholoog met de jonge verdachte, het meest indruk gemaakt. Het verschil alleen al tussen het bange jongetje uit het begin van deel 1 en het bij tijd en wijle 'agressieve' gedrag in deel 3. Het viel mij wel op dat aan het begin van deel 1 door de ouders niet werd gevraagd 'hoe bedoel je, moord, welke moord'. Dat is toch het eerste dat je je zou afvragen als ouder waarvan de zoon met veel bombarie wordt aangehouden. Het kwam op mij over dat de moord zelf voor de ouders een 'gegeven' was maar dat er alleen schrik was over de manier van aanhouden. Maar goede acteerprestaties, met name door de jonge ster Owen Cooper.

Ge-wel-dig! Vanaf de eerste scene word je de serie ingetrokken. Het technische camerawerk is verbluffend, elke aflevering is 1 lange scene die ononderbroken is gefilmd en geacteerd. Knap!

Dr acteerprestaties zijn ook steengoed. De vader, de moeder, de zus, de psychologe, de poltiemensen en Jamie zelf.

Eerst zit je gelijk in de hoek van "onschuldig" maar gaandeweg wordt duidelijk dat de vork anders in de steel zit. Ook de hoogst onderschatte en gevaarlijke social media wordt onder de aandacht gebracht maar mocht van mij nog wel wat verder uitgediept worden. Social media is puur vergif voor onze jeugd en kan bizarre gevolgen hebben, zoals ook de moord op een jong meisje.

Met het oog op de recente gebeurtenissen in ons land met vaak jonge daders komt deze wel binnen. Ergens had ik wel behoefte aan deze miniserie om de materie wat beter te kunnen begrijpen. We lezen toch vaak over de zeer heftige misdaden en rechtszaken die daarop volgen. Wat er binnenskamers gebeurt is vaak veel interessanter. Sommige personages zijn iets te uitgesproken of stereotype, maar over het algemeen is het een zeer degelijke schets van de actualiteiten. Met dank ook aan de manier van filmen, wat in Boiling Point ook al succesvol gedaan is. Het werkt hier goed, doordat je echt een fly on the wall bent op de verschillende locaties. (Politiebureau, school etc).

Maatschappelijk gezien ben ik van mening dat we de jeugd hebben/krijgen die we verdienen als volwassenen, hoe ernstig soms de daden zijn. Maar hoe moeilijk is het tegenwoordig ook voor ouders om te balanceren tussen een corrigerende en zachte/liefdevolle opvoeding. Wanneer je te streng bent werkt dat averechts, maar wanneer je te zacht bent raak je de controle kwijt. En soms valt er gewoon helemaal niks aan te doen. Toen ik 10 jaar geleden sociale studies volgde (cultureel maatschappelijke vorming) waren de gevolgen van sociale media al een belangrijk thema. Echter waren er ook veel positieve geluiden, wat veel goede discussies opleverde. 10 jaar later is deze discussie relevanter dan ooit.

Wowww. Zeer goed en realistisch gespeeld en wat komt het binnen. Vooral afl.3 & 4!

Deze komt wel even binnen zeg..

De eerste aflevering was erg goed en erg interessant ook met het oppakken en verhoren van Jamie. En natuurlijk de geweldige mindf*ck bij het zien van het filmpje. De reactie daarop ook van zijn vader..

De tweede aflevering vond ik het minste en voor mezelf niet heel veel bijdragen aan het verhaal.

De laatste twee afleveringen daarentegen zijn van een ontzettend hoog niveau. Het gesprek tussen Jamie en de psychologe in de derde aflevering was ongelofelijk goed.

De laatste aflevering met de scène in de bestelbus was echt genieten. En dan de hartbrekende slotscène in de slaapkamer van Jamie...

Goed, maar erg zware kost en behoorlijk deprimerend.

Fijne serie prima uitgewerkt

Fantastische serie over hoe moeilijk opvoeden van kinderen kan zijn, en hoe de opvoeding die jezelf hebt gekregen ook altijd doorsijpelt in hoe je zelf met je kinderen omgaat.

En natuurlijk heb je hier ook de fantastische Stephen Graham, voor mij één van de sterkste en beste acteurs van deze tijd. Nog maar eens een grootse prestatie, ook Walters en de kleine Cooper doen het meer dan goed.

Dan komt er nog bij dat Graham de serie mee heeft gemaakt en zijn vrouw was medeproducer en had ook een kleine rol in de serie....

Wow wat een acteerwerk.

Sterk staaltje

Aflevering 3 is subliem voor mij.

Ik ben diep onder de indruk van de acteerprestaties, de verhaallijn, de regie, productie (ononderbroken camerashot) en de psychologie erachter. De slechte invloed van sociale media op het puberbrein is een wake up call. Zelden zo’n sterke serie gezien.

Er zijn maar weinig films of series die zo’n diepe indruk op mij hebben achtergelaten als Adolescence. De manier waarop deze serie emoties weet over te brengen is simpelweg meesterlijk.

Het scenario, maar ook het sterke acteerwerk maken het enorm goede mini-serie.

Owen Cooper speelt 13-jarige jongen en weet heel goed een complex en fragiel personage neer te zetten. Stephen Graham speelt de vader en zet een hele mooie aangrijpende rol neer. Samen creëren zij een dynamiek die zowel pijnlijk als mooi is. Zij dragen de serie naar een hoog niveau.

De vier afleveringen met elk een weerspiegeling van een ander moment in de tijdlijn zijn soms zwaar op de ziel. Het realisme maakt de serie confronterend en meeslepend. Als kijker voelde ik regelmatig een drang om te ontsnappen aan de beklemmende sfeer waarin de personages zich bevinden. Tegelijkertijd hield de constante spanning en de rauwe emoties mij vast.

Wat deze serie (voor mij) echt onvergetelijk maakt, is de emotionele impact van de laatste aflevering. Het deed pijn om te zien hoe het verhaal zich ontvouwde. Ik voelde een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel (en tranen in mijn ogen ).

Wat een gemiddelde. Film van het jaar zou je zeggen. En toch zie ik er tegenop de film op te zetten, en wel omdat het allemaal de schuld van tate is of zou zijn, terwijl de zoveelste vrouw op televisie "even" vertelt wat mannelijkheid en wat toxische mannelijkheid precies is. En daar ben ik klaar mee, meer dan klaar. En toch, bovenstaand verband wordt gelegd in de media maar (nog) niemand die er hier over valt, wat toch opvallend is. Valt het dan toch allemaal mee of niet?

Je zit ernaast wat betreft Andrew Tate, hij wordt wel een keer genoemd, maar daar blijft het ook bij. Gewoon de serie kijken, er wordt namelijk niet echt met vingertjes gewezen.

Werd me aangeraden door het platform Smartphonevrij Opgroeien. Had deze hoge rating en lovende woorden niet verwacht. Staat op de lijst.

Best sterk. Zowel qua acteerwerk als technisch. Hoewel dat laatste hier en daar ook wat kan afleiden, persoonlijk vind ik het altijd wel fraai. Hier en daar had het wat beter geschreven mogen worden. Zo is de tweede aflevering wel erg ongeloofwaardig. Wat ik wel weer waardeer is het slot. Geen krampachtige laatste aflevering in een rechtszaal om het verhaal af te ronden, maar gewoon klik, einde. Gedurfd.

We wisten al dat Graham sterk was, maar hij overtreft zichzelf hier echt hoor. Wat een held. Zijn vrouw en dochter zijn ook goed. Top Boy Ashley Walters is wat minder goed gecast. Het past gewoon niet echt met zijn voorkomen.

3,5*

Naar mijn mening te wisselvallig.
Wat proberen de makers de kijker nu eigenlijk duidelijk te maken?

Dat volwassenen geen idee hebben wat hun kinderen online uitvreten?
Wat de verschillende emoticons betekenen?
Hoe een arrestatie van een minderjarige in zijn werk gaat?
Wat de impact van zo'n gebeurtenis op het gezin heeft?
Dat een afgewezen tiener door kan slaan in woede?
Dat het op elke middelbare school een pleuris bende is?

Dat elke aflevering uit één shot bestaat is geen reden om deze miniserie zo speciaal te vinden, dat trucje is al vaker toegepast.

Een aantal gebeurtenissen word wel in beeld gebracht maar vervolgens niet meer verder uitgediept waardoor je als kijker met een aantal vragen blijft zitten:

-Moordwapen word niet gevonden.
-De achtergrond van de beste vriendin van het slachtoffer die de vechtpartij begint op het tennisveld.
-Het beste vriendje van de dader die als twee druppels water op elkaar lijken.

De eerste twee afleveringen zijn sterk, de derde laat een angstaanjagende Jamie zien.
De laatste aflevering is een grote sof en de serie gaat daarmee als een nachtkaars uit.

Ik kom niet verder dan 2,5*

Je hebt de serie niet gezien, toch schrijf je er een (pseudo) recensie over.

In mijn kringen heet dat fraude.

PS Het is geen film, maar een tv-serie. Reden te meer om aan te nemen dat je hem niet gezien hebt.

Wat is dit nu weer voor rare reactie? Ik schrijf nota bene op dat ik de film niet heb gezien en geef tevens aan waarom ik twijfel hem op te zetten.

Wat is daar niet duidelijk aan?

Fan-tas-tische serie. Het laat zien wat het de familie doet wanneer zoiets dergelijks gebeurd in eigen kring van een verdachte/dader. De eenzaamheid en het intense verdriet dat niemand begrijpt/wil zien en wat niemand in de gaten heeft of aandenkt. Dit omdat iedereen oog heeft voor de kant van het slachtoffer wat begrijpelijk is, maar in zulke situaties is er VEEL ongezien verdriet ook aan de andere zijde. Eindelijk wordt dit taboe belicht en ook nog eens (nogmaals) fan-tas-tisch!!! ❤️

Ik kan niet anders dan de volle mep geven. Wat is dit een meesterwerk! Zeer knap acteerwerk en een zeer sterke verhalenvertelling. Het grijpt je naar de strot en blijft nog lang in je hoofd nazinderen.

Voor wie de 3de aflevering het beste vond, kijk ook eens naar de 5de aflevering van Monsters - Seizoen 2 (2024).

Dat de prestaties van de acteurs in dit vier uur durende epos louter positieve reacties oplevert, dat begrijp ik.

Dat de meningen over de inhoud ervan verdeeld zijn, begrijp ik ook.

Maar dat dan blijkbaar niemand hier de 'real thing', de slechts 86 minuten durende 'fly-on-the-wall' documentaire 'H is for Harry' over een Jaimie in de dop heeft gezien', daar begrijp ik dus helemaal niets van

Gewoon ook op Netflix..

Wat heeft het voor zin een recensie/commentaar te plaatsen van een serie die je niet gezien hebt?

Je gaat toch geen restaurant recenseren waar je nog nooit gegeten hebt?

Ik vond ’m “oké” – met een flinke side of admiration.

Het acteer- en camerawerk? Finger-licking good. Die one-shot afleveringen waren pure klasse. Bravo.

Maar… inhoudelijk liep ik een beetje vast. Het voelde net wat te vlak, en de motivatie achter de moord had wat mij betreft nét dat extra laagje diepgang kunnen gebruiken. Op de oppervlakte snap ik ‘m helemaal, maar geef me één extra aflevering tussen drie en vier, waarin we écht de psychologie achter die beslissing induiken, en ik had ‘m misschien hoger ingeschat.

Vermaakt? Absoluut. Maar mijn fascinatie lag vooral bij de technische magie achter die one-shot afleveringen. En serieus, hoe in hemelsnaam onthield iedereen z’n lines in aflevering drie?!

Ten eerste is het geen film maar een 4 delige miniserie. Ten tweede zit u er volledig naast met betrekking tot uw "toxische mannelijkheid" beschuldiging. Kijk de serie zou ik adviseren en u begrijpt na afloop waarom...

Het is dan ook helemaal geen recensie, het is een vraag welke is gebaseerd op berichtgeving op televisie en kranten.

En ik zal je eerlijk zeggen dat ik er niks mee kan dat jij daar verder het nut niet van inziet. Denk je verder dat ik - voor wie geld dat eigenlijk niet - nooit berichten lees waarvan ik denk "hier kan ik niks mee"? Berichten waar ik niets mee kan laat ik lekker passeren, ik vind dat meer mensen dst zouden moeten doen: mensen hoeven niet altijd en overal iets over te vinden. Echt niet.