The Sandman - Seizoen 1 (2022)

Heel erg benieuwd naar. The Sandman heeft aantal iconisch verhaallijnen en charcacters. Zo is de tv Serie; lucifer een soort van spin-off van the sandman (Want Lucifers gooit de hell dicht en geeft de sleutel aan Morphieus, waarna Lucifer naar de aarde gaat).

De Gaiman adapties van Amazon bevielen mij redelijk goed, ik hoop dat Netflix dit geweldige verhaal niet verknald, want gevoelsmatig had ik deze serie het liefst bij HBO of Amazon gezien.

Staat inmiddels wel op Netflix. De namen van Charles Dance, David Thewlis en Stephen Fry spreken mij wel aan. Ook even naar de trailer gekeken en het welbekende ietwat correcte sausje lijkt er ook overheen gegoten te zijn. Ik ben daar niet altijd fan van maar kan pas beoordelen als ik het gezien heb. We leven in een ietwat, voor mij dan, complexe wereld en vooral de series en media spelen daar gretig op in.

Als we maar op het celluloid Bad Guys & Girls en Good Guys & Girls blijven houden. In alle culturen !

Oja, eerst eens kijken !

Krijgt zeer goede kritieken, dus de liefhebbers van dit soort series zullen hier wel van genieten, hoe noemt men dat alweer Fantasy drama zeker, nee dit is echt niets voor mij, heb ook in dit genre naar Lucifer en The strain en andere gekeken, vond dat allemaal even vervelend, dus als er nu nog eens fantasy drama staat ga ik maar niet kijken.....

Volgens IMDB en netflix zijn er maar 10 afleveringen. Lukt me nu even niet om een correctie in te dienen.

Bedankt, het is aangepast!

Kom maar door met seizoen 2. Mooi gemaakt met een prettige sfeer. Als je series als The Umbrella Academy en Dirk Gently's Holistic Detective Agency kan waarderen dan waardeer je deze ook wel denk ik.

Excuus een goede recensie, maar was niet om aan te gluren en dus zit ik niet te wachten op seizoen 2.

euhhh niet beschikbaar op Netflix? Zou het even aanpassen.

Ik ben geen grote fantasy-fan, maar was in mijn jongere jaren wel een best grote comic-nerd. Ik weet niet of Neil Gaimans The Sandman per se mijn favoriete comic is, maar ik heb de serie denk ik wel een keer of twintig helemaal van begin tot eind gelezen. De productie van deze Netflix-serie kreeg ik zijdelings mee, en ook hoe bepaalde verschillen t.o.v. de strips bij de fans wat teweeg brachten. Nu ik zelf begonnen ben aan het bekijken van het eindresultaat, wil ik hier eens wat hersenspinsels achterlaten over mijn ervaring van de serie, als fan van de comics.

Afl. 1: Sleep of the Just.

Mensen die deze verhalen nog niet kenden, weten misschien niet dat de eerste afleveringen van The Sandman eigenlijk niet helemaal geslaagd zijn. Dat is niet (alleen) mijn mening, redacteur Karen Berger en Neil Gaiman zelf geven dat eerlijk toe in respectievelijk hun voor- en nawoord van de eerste Sandman-verzameling, Preludes and Nocturnes (1991). Zelf vind ik ook dat de serie echt zijn vorm vindt in de tweede verhaallijn The Doll's House. De eerste afleveringen vormen een soort vrij standaard 'hero's quest' over een godheid die op zoek gaat naar verloren schatten, en zijn eigenlijk totaal niet representatief voor de rest van de serie.

In dat opzicht is de serie beter dan het boek. De introductie van Dream en zijn wereld ziet er fraai uit, en zit vol leuke easter eggs naar (hopelijk) toekomstige verhaallijnen. Daarna lijkt de eerste aflevering een paar scenes lang heel trouw het boek te gaan volgen, maar al snel ontstaan er grote verschillen, die vooral bedoeld lijken om mindere passages uit het boek te verbeteren, het oorspronkelijke verhaal van 24 bladzijdes over een aflevering van 50 minuten uit te smeren, en meer samenhang te krijgen met latere verhaallijnen. Een voorbeeld van dat laatste is de grote rol die het karakter 'Corinthian' speelt, die in de comic pas een aantal afleveringen later wordt geïntroduceerd.

Ik hoop stiekem wel dat de verhaallijnen uit de comic niet al te erg worden 'opgeschoond' op deze manier. Een van de grote charmes van de comic was juist dat de gebeurtenissen, mythologie en motieven van de karakters niet al te veel werden uitgelegd, waardoor je zelf aan het denken werd gezet (of, a la Caïn, moest accepteren dat mysteries eigenlijk leuker zijn dan verklaringen).

Even puur over deze aflevering: het heeft zeker zijn momenten, maar voelt (net als het origineel) een beetje pompeus en gekunsteld aan. Ik heb gemengde gevoelens over de casting. Charles Dance als verdorven magiër en vaderfiguur kan natuurlijk niet misgaan, maar Tom Sturridge als Morpheus weet me vooralsnog niet te overtuigen. Waar Morpeus in de comic een wereldwijze, mystieke uitstraling heeft (althans in de latere afleveringen), komt Sturridge een beetje over als de emo uit je middelbare schoolklas die zich superieur voelt aan iedereen omdat ie een keer naar Rimbaud heeft gegoogled. Desondanks doen ze wel het best mogelijke met het bronmateriaal denk ik. Waardering: krappe ***

Na de eerste aflevering, zat ik met gemengd gevoel, het leek me serie volledig naar m'n hart, maar ben niet overdonderd en meegezogen, zoals gehoopt. Ik kan fantasy zeker appreciëren, maar vb andere bekende fantasy serie Lucifer, moest ik ook eerst inkomen, dan best vermakelijk en naar einde toe werd het moeizamer en moeizamer en laatste seizoen nog niet gezien. Terwijl ik een 'The Blacklist', 'Gotham', 'The Walking Dead', 'Bosch', 'The 100', maar enkele series zijn, die ik pas later zag en met gemak alle seizoenen kon bingewatchen en je echt volledig meegaat in de serie, dat mis ik voorlopig bij deze serie.

Afl 2: Imperfect Hosts

De tweede aflevering is aanmerkelijk korter dan de anderen, en voelt misschien onvermijdelijk als een tussenstation. In ruim een half uur worden wel wat belangrijke karakters geïntroduceerd. Bibliothecaris Lucien uit de comics is hier getransformeerd tot Lucienne, gespeeld door de zwarte actrice Vivienne Acheampong. Dat zijn dingen die nogal wat discussie opleveren tegenwoordig, hoewel The Sandman al een opvallend diverse cast had voor een strip uit eind jaren tachtig.

Het grotere probleem is hier dat Lucienne een soort aangever wordt voor Morpheus, waardoor een soort pompeuze duo-dynamiek ontstaat die gewoon niet werkt (denk: ‘Maar Lord Morpheus, zou u dat wel doen?’). Dat kunstmatige zit alle scenes eigenlijk in de weg. Nieuwkomers zullen misschien raar opkijken bij de introductie van Caïn en Abel (geleend door Gaiman uit oude horrorstrips van DC) en ook die scene is vooral een beetje… raar. De scene met Corinthian en Ethel is een goede afwisseling, en die met de drie ‘Fates’ laat voor het eerst echt zien hoe rijk Gaimans fantasie is, maar het is nog steeds allemaal wat te dik aangezet, waardoor ik niet echt in het verhaal kom. En ik bén al fan. Waardering: **1/2

Aflevering 3: Dream a Little Dream of Me

In de beste aflevering tot dusver herovert Lord Morpheus zijn zandzakje samen met de occultist Johanna Constantine. In de comic was Constantine (wederom) een man, John, een karakter dat werd gecreëerd door Gaimans mentor Alan Moore voor de strip Swamp Thing (oorspronkelijk speelde The Sandman zich af in het DC-universum en in één van de eerdere strips zitten zelfs een paar superhelden, een inschattingsfout die ik hoop dat de tv-serie niet gaat maken).

John Constantine werd o.a. eerder vertolkt door Keanu Reeves in de gelijknamige speelfilm uit 2005. Of de geslachtsverandering te maken heeft met diversiteit of copyright of iets anders, geen idee, maar Jenna Coleman vult de rol van getraumatiseerde, narcistische occultist met verve in. Sowieso een betere Constantine dan Reeves.

Een ander belangrijk karakter dat wordt geïntroduceerd is de raaf Matthew, eerder dan in de comic. De stem wordt vertolkt door Patton Oswalt, en hoewel dit ongeveer het karakter is dat het meest lijkt op het origineel vind ik hem wel een beetje irritant.

De scenes met Constantine worden afgewisseld met die waarin David Thewlis debuteert als John Dee (overigens in de comic ook een DC-superschurk, Doctor Destiny). Thewlis doet iets totaal anders, maar is eigenlijk perfect voor de rol. De verhaallijnen (vooral die met Constantine) zijn gelukkig niet minder duister dan het origineel, en er is ruimte voor menselijke tragiek waardoor ik me voor het eerst echt bij de karakters betrokken voel. Niet onaardig! Waardering: *** ½

Mijn grootste kritiek op de serie is dat het veel te woke is. En dat na 30 jaar de scripts afkraken Neil Gaiman. Gays genoeg dat zeker, meeste mensen zijn nog steeds hetero tegenwoordig maar hier is er volgens mij geen enkele te vinden. Transgenders zijn er ook te zien. LGBTQ allemaal ok, maar we moeten niet overdrijven. Graag een degelijke balans. Hier lijkt het wel of elke man homo is. Ook Lucifer en Constantine zijn normaal toch mannen, nu ineens vrouwen. Het valt allemaal iets te hard op en dat zou niet mogen.

Dan naar het verhaal. Het lijkt meer een anthologieserie hoewel er steeds wel een draad doorheen de verschillende afleveringen loopt. Kain en Abel, Lucifer, Dood, David Thewlis die wel weer goed is krijgt ook eigenlijk 2 afleveringen die op hem gericht zijn, daarna die man dat het eeuwig leven krijgt en daarna gaat het over Rose Walker en haar familie. De serie is dus nergens wauw, eerder middenmoot en je moet dus zelf weten of je het kijkt of niet.

Afl. 4: A Hope in Hell

Met een constant kwebbelende raaf Matthew aan zijn zijde trekt Lord Morpheus naar de hel om zijn helm terug te krijgen. Lucifer, de regent van de hel, wordt wederom door een vrouw vertolkt, Gwendoline ‘Brienne of Tarth’ Christie. Of ze echt een Lucifer-achtig charisma heeft, dat weet ik niet, maar in ieder geval zet ze de rol lekker duister neer.

Van de locaties in de serie is de Hel niet echt de best ontworpen, het lijkt vooral een donker en bedompt achterbuurtje dat weinig indruk op me achter liet. Verder wordt redelijk de lijn gevolgd van de oorspronkelijke comic, waarbij het toch een beetje opvalt dat het plot niet zo diepzinnig is als Neil Gaiman destijds misschien hoopte. Eigenlijk is de subplot met John Dee het meest spannende aan deze aflevering. Waardering: opnieuw een krappe ***

Afl. 5: 24/7

Dit hoofdstuk (in de comic: ’24 Hours’) was het eerste van Sandman dat ik ooit las, en destijds misschien wel de meest duistere strip die ik ooit had gelezen. Op zich goed om te zien dat ze deze mini-horror niet hebben weggelaten of minder duister hebben gemaakt voor de tv-serie, al is het verhaal wel wat vertimmerd hier en daar.

Daarmee wordt het euvel van de eerdere Sandman-verhalen (het een beetje gekunstelde, te dik aangezette) nog niet helemaal ontweken, maar de spanningsboog is de beste uit de serie tot nu toe en er begint iets van een eigen stijl zichtbaar te worden. Net als in de strip heb je wel het gevoel dat buiten het schokeffect het verhaal net iets te weinig biedt, alsof het idee goed klonk in het hoofd van de auteur, maar eenmaal uitgewerkt toch wat gezocht provocatief en banaal overkomt. Waardering ***1/2

Ik had het niet beter kunnen verwoorden. 100% eens.

Afwisselend en redelijk onderhoudend. Mooi gemaakt ook, maar vaak nogal tam en braaf. Bovendien wijken de afleveringen nogal af van elkaar qua toon en setting, En ik deel de Woke kritieken hier. Het slaat erg door in deze serie. Gelukkig zorgt meneer de Raaf nog voor een beetje humor, dat is hard nodig.

De comics hebben een vrij hoog queer gehalte vindt ik. dus dat ze dit ook invoeren in de tv serie is niet heel gek. Als gainman er zijn zegen over heeft gegeven dan zal hij het voor de sersie versie in deze tijd heel geschikt vinden.

Ik vond de eerste helft van de serie best goed, maar na episode 6 vond ik het niet veel meer aan. Sandman zelf doet niet zo veel behalve op een treurige manier praten en kijken.

En ja het is ontzettend woke. De comics heb ik niet gelezen maar volgens mij zijn tenminste Constantine en Lucifer daar nog hun oude zelf. Deze Constantine is echter wel leuk.

Begint sterk maar naar een paar aflevering zakt het wat in.jammer.

Middelmaat pure middelmaat. Maak geen tweede seizoen aub, het kan me matig boeien. Vond alleen David thewlis goed, verder zijn alle acteurs mis cast. Kan er weinig mee maar toch bleef ik wel kijken? Dit is een soort crack in tv vorm ofzo.

En je hoopt de hele tijd dat het beter wordt ofzo maar als je het dan allemaal gezien heb blijf je uiteindelijk zitten met dat gevoel dat je ook hebt nadat je bij mc Donalds bent geweest. Het besef dat je er toch weer bent ingestonken en zo een vies burger menuutje naar binnen hebt zitten hakken en dat je dit gewoon niet meer moet doen. Maar waarom ik er dan toch ben ingestonken? Allah mag het weten echt ik snap het ook niet. Heb elke aflevering toch zitten kijken van deze show.

Echt. Ik zat echt te genieten van deze serie omdat er een prachtige wereld wordt opgeroepen met een wervelende verhaallijn maar heel zachtjes sloop het woke gebeuren er steeds dieper in. Ik heb echt de serie, helaas, afgezet bij deel 7 toen er een travestie optreden in beeld kwam. Niet dat daar iets mis mee is maar 90 % van alle personages zijn gay (of worden het). En ik was het gewoon beu..

De doos vol zwarte actrices zat blijkbaar overvol want de ene na de andere zwarte dame werd afgewisseld met de volgende. Maar als het teveel wordt doorgeduwd, wat hier echt gebeurt, dan verliest het verhaal het van de woke boodschap. En dat is niet goed.

Wat jammer want in feite is The Sandman een zeer sfeervol verhaal die mij regelmatig deed denken aan de fantastische Boeken van de Heren der Duisternis van Tanith Lee. Geniale werelden waar ook spelletjes met mensen worden gespeeld en waar ook best wel een stuk diversiteit zit. Op een mooie manier zelfs. The Sandman verliest het hier van zichzelf.

The Sandman of te wel het zandmannetje wat zand in je oogjes strooit om in je slaap te dromen.

Een CGI decor met soms kinderlijke animaties zoals het jonge draakje. Het is afgeleid van een stripverhaal en lijkt er ook erg op. Maar de kwaliteit van Marvelproducties haalt het niet.

Om het verhaal een hoop poespas. Want het is een simpele zoektocht opgesierd met wat spektakel.

De sfeer is soms luguber. Prima. Maar het wordt dan weer teniet gedaan als je in een soort Ring of the Lords landschap (the Shire) terecht komt.

De cast kende een aantal beroemde acteurs zoals Charles Dance en David Thewlis. Zij leveren kwaliteit. Tom Sturridge vind ik niet eng genoeg. De rest van de karakters soms goed. Sommige overacteren en dan krijg ik jeuk.

De eerste aflevering vond ik veelbelovend. De tweede viel tegen.

De serie is matig ondanks de lovende kritieken.

Er staat niet beschikbaar op Netflix, maar dat is het wel.

We kampen al een paar maanden met problemen bij het koppelen van series aan Netflix; dit wordt hopelijk gauw opgelost.

lucifer zijn oude zelf:

neil gainman over zijn lucifer:

It’s “inspired by” Sandman,” Gaiman said of the Lucifer series. “but you can’t easily retrofit the Lucifer version to get back to Sandman, if you see what I mean.”

He concluded, “It seemed easier and more fun to have the Sandman version of Lucifer be, well, much closer to the Sandman version of Lucifer"

" Another person called out Gaiman directly, claiming the writer was hypocritical in his defense of the casting because he had previously stated he disliked when characters are altered in adaptations. Gaiman responded by asking, "How exactly has the character changed? Is it the penis? It’s okay. Lucifer in the comics didn’t have a penis, and I don’t believe Gwendoline Christie has one either."

Lucifer is onzijdig in the sandman en eerste boek, zou het prima een zij kunnen zijn en later (als hij de hel opslot doet), lijkt de tekening meer een man.

Dus iedereen die nu begint over woke, de schrijver van Sandman zelf staat achter deze keuzes.

Hij zal wel moeten. Ik noem alleen de naam J.K. Rowling. Dat zegt genoeg over de woke beweging.

Nee, er wordt trouw ge bleven aan het origineel. daar zit het verschil. Neem constatine, dat is waarschijnlijk joanna ipv john? joanna speelt een hele groot rol in de comics. Dus grotendeels is omdat mensen elkaar napraten. Lees de comics en zeg danof de serie te woke is?

Eh... als fervent comiclezer en ook incidenteel comicverkoper wil ik je hier toch even tegenspreken. Joanna Constantine als de voorouder van John Constantine is helemaal comic-correct, Joanna die in huidige tijd helpt met het vinden van een verloren artefact is dat absoluut niet. Niet gek, ze hadden voor deze serie de licentie voor John Constantine niet, dus ze konden hem ook niet gebruiken, daarom vind ik de keuze van Joanna als genderswap niet zo'n groot probleem. Comic-correct is het echter niet.

Ik zie verder wel waar mensen de serie woke noemen, ik kan me alleen slecht voorstellen dat liefhebbers van Gaiman's werk er echt moeite mee zouden hebben. Ik zit zelf nog slechts in episode 8 en houd een recensie nog even achterwege tot ik klaar ben, maar vind het voorlopig absoluut geen serie voor de massa. Net zoals de comic, hebben ze dat nog wel goed gedaan.

Ik zie niet waar je me tegenspreekt , en ben het met je eens. John komt in een paar camio's in de eerste boeken voor, maar Joannazoals zij en haar kinderen de zorg voor Morphieus (Dream zijn zoon) krijgen komt veel meer voor en ook door de tijdlijnen heen (die soms niet echt logisch verlopen).

Ik heb nog niks gezien, maar ik ken dus de comics (nog niet het einde). En reageer dus alleen inhoudelijk op commentaar zoals op Lucifer, De hele anti-woke (als in zogenaamd geforceerd vrouwen rollen en andere huidskleur etc) argumenten is gewoon getrol want mensen hebben dan de strips niet gelezen.

Helemaal met je eens. Dat is net zo als met de boeken van Tolkien. Mensen die deze boeken niet (goed) hebben gelezen maar vinden dat zwarte dwergen en zwarte elfen wel kunnen bestaan in de films zijn dus, volgens jouw visie, ook aan het trollen omdat deze dwergen en elfen niet in de boeken voorkomen. Maar dat is dan weer een discussie om bij The Lord of the Rings: The Rings of Power verder mee te gaan.

Halverwege ben ik er mee gestopt. Helemaal klaar met dat woke-gedoe wat je bijna overal door je strot wordt geduwd. Als normale hetero lijk je tegenwoordig een uitzondering.

Ik heb nog nooit een serie gezien die zo erg met de woke cultuur bezig is. Eerste 3 afleveringen waren leuk, maar dat zakte al snel weg in een wereld van woke personages die geen enkele toevoeging hebben. Deze serie had potentie, maar vanaf aflevering 7 echt gestopt. Waar gaat de wereld heen.

Ondanks een paar wat mindere afleveringen is deze mix van genres overwegend de moeite waard. De hoofdpersoon is intrigerend genoeg om de reeks te dragen en gelukkig wordt het nergens te fantasy-achtig. De toon is goed getroffen en visueel ziet het er allemaal zeer verzorgd uit. Wel is het jammer dat de belangrijkste plotlijn (over de Vortex) er een beetje bekaaid afkomt vergeleken met de flashbacks en bepaalde zijsprongen.

Kitch zonder grote spanningsbogen. Veel special effects, maar het ziet er allemaal overdreven, kitcherig uit en soms weet het niet eens te overtuigen.

Verder valt me op dat deze serie eigenlijk niet echt een spanningsboog heeft die zich over het gehele seizoen uitstrekt. In elke aflevering staat de hoofdpersoon voor een probleem of uitdaging en in plaats dat dat probleem zich uitdiept per episode, wordt het probleem eigenlijk elke aflevering opgelost waarna het volgende probleem voor de volgende aflevering gepresenteerd wordt. Dit hoeft geen probleem te zijn als de afleveringen episodisch zijn (en sommige van mijn favoriete series zijn episodisch), maar dat is deze serie nu ook weer niet. Kortom, het is het allemaal net niet. qua plot. Verder een aantal flauwe culturele verwijzingen, zoals Kain en Abel en Musen en wat allemaal nog. Het is allemaal onderdeel van onze folklore, dus voelt het allemaal niet verrassend aan en diep uitgewerkt wordt het nergens.

Het acteerwerk van de hoofdrolspeler is ook behoorlijk dramatisch. Monotoon, zonder enige emotie. Die heeft zijn karakter wel degelijk, maar zelfs al zou dat niet zo zijn, dan komt de hoofdrolspeler eerder als een robot over dan een eeuwiglevend personage, die door zijn ervaring boven emoties staat. Wel leuk was de toevoeging van Stephen Fry overigens.

Samenvattend is deze serie duidelijk niet aan mij besteed. 1*.