Elvis (2022)

Hoezo is het ‘dus’ een baggerfilm? Mijn argumenten gaan toch echt in een andere richting.

Niet echt fan van Elvis, maar kan hem wel waarderen en heeft een paar leuke songs. Een biografie van meer dan 2 en half uur kan dan ook een lange zit zijn. Toch weet de film voldoende te boeien omdat er toch heel wat informatie over het leven van Elvis passeert. Het eerste half uur is redelijk hectisch qua uitwerking want de beelden vliegen razendsnel voorbij. Er wordt te weinig naar het personage Elvis gekeken van hoe de man nu eigenlijk is. De focus ligt vooral op zijn carrière, de familie en natuurlijk kolonel Tom Parker die het leven van Elvis toch wel ondermijnd heeft door zijn egoïsme en gelddrang. Nooit bij stil gestaan dat Elvis volledig vast gekluisterd werd door de macht van Parker waardoor hij altijd in de V.S. zijn optredens deed en niet in bv. Europa of Azië. Ook zijn levensstijl en gezin moest eraan geloven waardoor hij constant door een dokter van de kolonel opgevolgd werd die hem bepaalde ongezonde middelen gaf om toch maar te kunnen op te treden. Zijn filmcarrière komt ook even langs en in deze biografie wordt duidelijk gemaakt dat hij buiten de muzikale films ook in andere films wou acteren. Hij zou zo graag een filmklassieker hebben. Helaas is dat laatste niet echt gelukt. De rol van Elvis wordt goed gespeeld door Austin Butler. 6/10

Rare Elvis verfilming , veel visuele trucjes en een jonge elvis die met lippestift op er als een vrouw uit lijkt te willen zien ,sorry dat gaat er bij mij niet in .

Maar uiteindelijk is het een nogal warrige rommelige film geworden die alles in een sneltreinvaart over de kijker uitstort en te druk is om de aandacht erbij te houden , tegenvaller .

Eindelijk word er afgerekend met de figuur "Tom Parker",storend is wel de hedendaagse rap-versies van Elvis songs,jammer....

Genoten van deze aparte verfilming van Elvis zijn verhaal, maar dan meer door de ogen van zijn manager Tom Parker. Deze insteek komt zeer goed uit de verf. Ook op audiovisueel gebied is het een ervaring te noemen. De soms kitscherige insteek van Luhrmann kon mij zeer bekoren.

Verder oogden de sets en aankleding ook fantastisch. Austin Butler en Tom Hanks wisten mij in te pakken met hun acteerwerk, en dat had ik niet verwacht. Was er op voorhand wat sceptisch over.

Minpuntje dat ik kan noemen is dat het verhaal bij vlagen wat dreigt onder te sneeuwen door de visuele overdaad. Mij heeft het persoonlijk nergens gestoord, ben vrij bekend met de levensloop van Presley. Maar kan me voorstellen dat het menig kijker wat kan hekelen.

Wat mij betreft is dit een fantastisch opgezette biopic rondom de legendarische Elvis.

4,5 Ster.

Elvis is qua film m.b.t. het leven van de king of rock and roll weinig bijzonder. Het geeft wat aspecten blood en het was voor mij minder interessant dan ik had gehoopt. Wat bij mij hierin een belangrijke rol speelde was Elvis vertolkt door Austin. Ik kon er heel de film geen vergelijking mee trekken en dat deed afbraak aan mijn kijkervaring. Ook Tom Hanks kon ik op de een of andere manier maar niet aan wennen. Het kwam voor mij als een geheel niet overtuigend over en dat samen met de aspecten van de inhoud maakt het dat ik het gewoon geen geweldige film vond.

Prachtig voorbeeld van hoe het succes groter en groter wordt ten koste van de artiest zelve. Gelgraaiende managers die vnl. aan zichzelf denken gekoppeld aan hun eigen sores. Het is van alle tijden... Elton John bijv. Artiesten die instorten en het net of in het geval van Elvis niet overleven. De twee Hoofdrolspelers zetten een goed stuk acteerwerk neer. Film is boeiend, doch schiet door sommige delen van zijn leven te snel heen. Vanuit een blanco perspectief, lees jongeren geboren na 1990, geeft het een interessante kadering van de 50's 60's, poltieke moorden en 70's, ik miste watergateschandaal Nixon, en wat het artiestenleven voor impact kan hebben. Janis Joplin, Jimmy Hendricks, Mama Cash, etc. etc. Zo ook films als Rocketman en Boh. Rhapsody. Wellicht in de verre toekomst film over Robbie Williams? Overall goede film goed acteerwerk, mooi tijdsbeeld 4*

Zowel de verfilming als de muziek van Elvis wordt in een modern, eigenwijs jasje gestoken. Fan van de muziek, maar niet van de uitwerking; het verhaal van Elvis hoefde niet uit de mond van zijn manager te komen...

Ik vond dit een tegenvallende film. Ik was vroeger in m'n jonge jaren groot fan van Elvis en heb destijds elke documentaire die er over zijn leven gemaakt is wel gezien.

Qua acteren is er weinig te klagen. Ook de duur - het is een lange zit - is niet te lang: de film verveelt niet. En natuurlijk passeert de nodige muziek van 'the King'. Het meest interessant vond ik het gekozen perspectief vanuit Colonel Tom Parker. De rol die hij speelde was voor mij niet niet zo duidelijk tot nu toe. Toch kon de film me overall niet overtuigen.

Het grootste bezwaar was de drukke / onconventionele filmstijl waardoor het een mix werd tussen een documentaire en een film. Met name het de eerste 45 minuten vond ik dit zo storend dat ik overwoog de film stop te zetten. Elvis wordt ook niet heel authentiek neergezet: het was geen jongen die lippenstift droeg en als een soort David Bowie door het leven ging. De moves zijn uitvergroot, de reacties zijn uitgevergroot. Eigenlijk is - zeker in het begin - bijna alles in de film uitvergroot zodat het aanvoelt als een parodie (wat volgens mij niet de bedoeling is van de filmmaker). Verder geef het een wat éénzijdig beeld en zijn een aantal belangrijke events en momenten weggehalten (bv. het moment dat z'n eerste plaatje op de radio is te horen en hoe het gezin hierop reageert: een prachtig moment dat in bijna alle docu's een plekje heeft gekregen). Wellicht gedaan om de toch al lange duur te beperken. Ook vind ik dat Elvis iets te veel als slachtoffer wordt neergezet. Zijn drugsgebruik wordt volledig in de schoenen geschoven van Parker en en blijft wat onderbelicht gedurende de eerste 2 uur van de film. Ik heb ook twijfels bij de keuze van Butler in de rol van Elvis. Ik kon in hem geen moment Elvis herkennen. Waar was dat zo typerende lachje van de King.

Ik heb de film afgekeken, genoten van de mooie muziek en een nieuwe perspectief gekregen op Tom Parker. Als film vond ik het niet goed genoeg: de film doet erg z'n best (je ziet dat er veel aandacht aan alles is besteed), maar het is toch de filmstijl die me niet past: het blijft allemaal wat te fragmentarisch en daarmee te veel op afstand. Het grijpt me niet bij de keel en kan ik er totaal geen emotie bij voelen. Daar toch niet meer dan 2,5 sterren.

Goed.

Knap gemaakte biopic. Een biopic die ietsje meer de stempel van de regisseur draagt dan gewoonlijk, maar nog altijd wel een echte biopic is die braaf de carrière van begin tot eind in beeld brengt. Dat lijkt op voorhand als te veel hooi op de vork, maar het gaat nog. Het tempo zit er goed in en gaat er nooit uit.

Of dat alles qua chronologie klopt, weet ik niet direct. Ik kan Elvis z'n muziek best wel hebben, maar een fan, laat staan kenner, ben ik geenszins. Qua levensloop had hij alleszins niet zoveel dat hem onderscheidt van een dozijn andere artiesten die reeds hun biopic kregen; ook hij had last van/ met verslavingen, vrouwen, managers, .. Op dat vlak niets nieuw onder de zon, maar onder de regie van Baz Luhrmann en door de puike vertolkingen van de charismatische Austin Butler en zelfs Tom Hanks komt deze film er vlot mee weg.

3,5

Heb nooit iets met de figuur Elvis gehad, en deze film kon mij niet echt boeien. Butler was zeker niet slecht, maar Hanks vond ik echt slecht. Je kan toch weten als er een Nederlandse manager zich mee bemoeit dat er miserie van komt

Ik moet zeggen, ik kan best de tegenstanders van deze film volgen maar ook de medestanders hebben hier een punt. Een film die voor mij niet kan overtuigen in beide richtingen dus. De vertelling is mager. Zelfs al gebruik je de invalshoek om de POV van manager Colonel Parker te nemen als leidraad (trouwens wel een mooie scene wanneer Parker voor de eerste keer Elvis ontmoet nl we zien net als Parker nooit het gezicht van Elvis, Parker blijft Elvis volgen in de coulissen tot buiten tot hij eindelijk Elvis ziet - het mysterie ontdekt, zeg maar). Een muziekster die ten prooi valt aan seks (maar vrij zedig in beeld gebracht), drugs en die de druk niet aankan die een beroemd zijn met zich meebrengt en die nog eens uit een arm milieu komt die door de plotse rijkdom verwend wordt … tja, dat heb ik nog gezien. Blijkbaar een rode draad in het leven van popidolen. Er is wel een interessante overzicht van Elvis carrière voor een leek als ik maar erg betrokken was ik niet. Gelukkig is er de visuele panache van Luhrman om de zaken boeiend te houden maar ook daar vond ik het niveau minder. Spetterende hyper kinetische cinema dat wel maar ik miste de inventiviteit en de tongue in cheek van een moulin rouge bv

Deze film viel tegen. Ik was al bang dat de hoofdrolspeler niet echt op Elvis leek en dat gebeurde dus ook. Vooral met het zwarte ooglijntje, make-up etc. Elvis zag er vroeger veel 'mannelijker' uit, dan deze belachelijke versie.

Verder was Tom Hanks niet eerder zo irritant dan in deze rol.

Ik had ook veel andere onderwerpen willen horen, bijvoorbeeld de klassieke liedjes, hoe kwamen die tot stand? Hoe werden die geproduceerd? Wie waren de tekstschrijvers en producers? Blijkt namelijk dat Elvis geen enkel liedje zelf had geschreven. Maakt niet uit, maar laat dan in ieder geval zien, wie er wel achter zaten?

Beetje jammer dus alles bij elkaar.

U hebt absoluut gelijk, vreselijke film en sorry echt vreselijke vertolkingen, inderdaad wat was Hanks afschuwelijk...

Ik als elvis fan vond het bes goed ze hadden meer elvis songs moeten laten horen voor de personen die zijn muziek niet goed kennen 1969 1970 vind ik het beste hij had er weer zin in de dvd that's the it is is een goed voorbeeld

Bizar dat je elke documentaire over het leven van Elvis hebt gezien maar dat de rol die Parker daarin speelde je niet zo duidelijk was tot nu toe. Over die rol zijn bibliotheken volgeschreven en in élke documentaire over Elvis komt die aan bod.

[/quote] U hebt absoluut gelijk, vreselijke film en sorry echt vreselijke vertolkingen, inderdaad wat was Hanks afschuwelijk...[/unquote]

Parker was minstens even afschuwelijk, dus Hanks speelde hem prima: een weerzinwekkende uitzuiger en manipulator.

Onverwachts heb ik deze film kunnen zien. Ik wist wel dat deze prent over Elvis was gemaakt, maar dat was het dan ook wel. Nu ben ik ook geen echte Elvis fan, dus daar zal het misschien wel aan liggen dat ik niet eerder heb gekeken.

Om dan tot de film over te gaan, in z'n algemeenheid was die voldoende. Toch is een film die op deze manier is gemonteerd niet echt aan mij besteed. De film begint rommelig, beweegt erg in de tijd voor en achteruit waardoor ik niet echt in het verhaal kwam. Daarnaast had ik af entoe het gevoel dat ik naar een bewegend stripboek zat te kijken.

Verder waren de acteurs aardig op dreef, de kwaliteit van de geschoten beelden was prima in orde. Daarnaast kwam Colonel Tom Parker nadrukkelijk in beeld. Niets te nadele van Tom Hanks die deze rol voor z'n rekening neet, maar het leidt af van het werkelijke levensverhaal van Elvis.

Voor mij levert dat een beoordeling op van 3 sterren

Grappig dat iedereen op fora zo snel een oordeel heeft en iets stelt in plaats van een vraag stelt uit nieuwsgierigheid: 'Hoe kan het dat de rol van Tom Parker je tot nu toe niet helder was? Er zijn namelijk bibliotheken over volgeschreven en het komt in elke documentaire aan bod". Het antwoord op deze leuke vraag zou zijn 'Ik denk omdat ik toen nog een kind/tiener was. Waarschijnlijk was ik destijds meer in mijn idool Elvis geïnteresseerd dan in Tom Parker. Dus ik verwacht dat ik destijds helemaal geen aandacht heb gegeven aan zijn rol (en misschien ook niet wilde weten wat zijn rol was om mijn fantasie over het sprookje 'Elvis' in tact te houden). Ik vond het daarom waardevol hier nu (tientallen jaren later) wel een beeld bij te krijgen'. Dank voor deze leuke vraag!

Yes....he was a taste of the forbidden fruit...

Elvis maar even meegepakt die enkele weken terug op tv was, want ja zo'n verhaal interesseert toch altijd weer vooral met zo'n cast. En opzich valt er wel het nodige op aan te merken, want zoals een collega al zei die de film afschoot, is het veelal vanuit het perspectief van de Colonel en uit ik zelf ook meteen als kritiekpunt dat je weinig de diepte ingaat rond het karakter Elvis. Maar dat is wat mij betreft slechts een kanttekening bij een film die toch zeker een aantal sterke punten heeft.

Uiteraard wordt de relatie tussen de Colonel en Elvis stevig onder de loep genomen en daarmee een soort van drijvende kracht achter de vluchtige Elvis. En over Parker kun je je veel afvragen maar net zoveel vaststellen. Waarom was de man Nederland ontvlucht, loog hij over een militaire rang en had hij zijn naam verandert? Het zijn kenmerken die zondermeer bij een 'con-artist' passen, het beeld van een overmatige gokker helpt daar niet in mee en natuurlijk zorgt hij er voor dat hij financieel niet aan het korte eind trekt. Van de andere kant laat Parker toch zien een begenadigd zakenman te zijn die overal geld uit weet te slaan, de boel verkoopt en maar al te goed weet wat de publieke opinie is, en men graag wil zien, en dat daar het meeste geld te halen is met de cancelcultuur daar eigenlijk al op de loer.

Natuurlijk staat daar tegenover de strijd tussen de twee, met de in het moment levende artiest die vooral zichzelf wil zijn en de zakenman aan de andere kant die oog heeft voor het imago en de centen. En ook al heeft de Colonel een slechte naam opgebouwd, je kunt het één niet zonder het ander zien. Zoals de Colonel op een gegeven moment stelt, ze zijn één, onderdeel van elkaar, en tevens moet gezegd dat de man heel veel regelt en oplost voor Elvis. Maar het meest boeiende vind ik toch wel de vibe die the king weet los te maken, de complete hysterie onder al het vrouwelijke met een hartslag, hoe hij de conservatieve jaren '50 op zijn kop zetten en een compleet gekkenhuis maakte van ieder optreden. Hij was indeed 'a taste of forbidden fruit' en wat wordt dat formidabel neergezet met bijvoorbeeld ook de buzz wanneer hij impulsief op de koffie gaat bij B.B. King en de aanloop op straat. Voeg daarbij een geweldig tijdsbeeld en muziek aan toe, hoewel de modernere r&b nummers me minder kunnen boeien en lichtelijk misplaatst aanvoelen, en een meer dan prima cast met Austin Butler die toch een meer dan behoorlijk prestatie neerzet en je hebt heel wat. Buiten dat swingt het natuurlijk aan alle kanten met B.B. King en Little Richard.

Hanks daarentegen is over het algemeen altijd een goede cast, heeft de grime zijn best gedaan, maar voelt zijn accent toch een beetje geforceerd aan alsof Hanks teveel zijn best wil doet. Maar goed, dat vind ik overkomelijk met treffende handjeklap momenten en het iconische Las Vegas optreden en niet te vergeten de roerige tijd met aanslagen en moord, ik noem Kennedy, King en Manson/Tate, op veel bekenden wat dan ook weer voor de nodige paranoia bij Elvis en zijn gevolg zorgt. En zoals zoveel artiesten vind Elvis nooit echt rust en tevredenheid, pikt iedereen een graantje mee, is er altijd de schaduwkant, een bepaalde treurigheid, en is hij zich pas zelf als hij op het podium staat en contact met zijn publiek heeft. Afijn, het mag duidelijk zijn dat mij dit wel smaakte ondanks dat het niet echt de diepte ingaat rond Elvis en de man toch een enigma blijft maar dit is wellicht beter want sommige dingen mogen wel een beetje onbekend blijven, een man als Elvis moet een beetje een mysterie blijven.