Vanwege Europese regelgeving zijn streamingplatforms zoals Netflix tegenwoordig verplicht om tenminste 30% van het aanbod uit Europa te laten komen. Daardoor zijn er op de Nederlandse Netflix gemakkelijk klassieke arthouse-films uit Europa te bekijken. Twee weken geleden lag de focus op Franse regisseurs, nu een paar gevierde Italiaanse regisseurs.
Drie films van Olmi staan er op Netflix, waarmee een tijdsspanne van 40 jaar overbrugd wordt. Niet zo bekend is Il mestiere delle armi (2001), hier al een keer genoemd als tip. Met het minimalistische Il posto uit 1961 brak Olmi vier deccenia eerder door. Deze film is in Nederland vrij bekend vanwege zijn opname in de NRC-reeks 'Italiaanse meesterwerken'. In het filmtopic schrijft user Frisiac: “Maar de sterkte van de film blijft de subtiele waarneming van de treurigheid die hoort bij een kleurloos bestaan met een kleurloze job.” De derde Olmi-film op Netflix won in 1978 de Gouden Palm in Cannes: L'albero degli zoccoli (The tree of wooden clogs). Dit is een drie uur durend, verstild inkijkje in het leven op het platteland eind 19e eeuw, absoluut de moeite maar alleen voor wie geen haast heeft.
Het verhaal over een jaar uit het leven van arme Italiaanse boeren aan het begin van de vorige eeuw. Verschillende families leven op het land van een rijke eigenaar, die zich graag mengt in hun levens. Hij betaalt hen naar produktiviteit. Wanneer één van de families een erg intelligent kind blijkt te hebben, besluiten ze hem naar school te sturen, wat voor de familie een groot offer betekent.
Het verhaal over een jaar uit het leven van arme Italiaanse boeren aan het begin van de vorige eeuw. Verschillende families leven op het land van een rijke eigenaar, die zich graag mengt in hun levens. Hij betaalt hen naar produktiviteit. Wanneer één van de families een erg intelligent kind blijkt te hebben, besluiten ze hem naar school te sturen, wat voor de familie een groot offer betekent.
Voor wie Leones grote (western) titels al kent en waardeert, kan het leuk zijn om de ontbrekende gaten in het oeuvre in te vullen. Il colosso di Rodi is zijn debuut als regisseur, een avonturenfilm die speelt in de oudheid. Gebruiker mister blonde schrijft: “Alles ziet er prima verzorgd uit en de geheime gangen, ontsnappingen, intriges, achtervolgingen en vele gevechten (het is bijna een swashbuckle) vormen een uitermate vermakelijk geheel.”
280 voor Christus. Voor het eiland Rhodos heeft de koning een kolossaal beeld laten zetten dat zijn benen spreidt over de havenmond. Binnen het beeld is ook een vuurmechaniek dat als baken en wapen dient. Een Athener die op bezoek is raakt betrokken bij een mogelijke burgeroorlog in Griekenland.
280 voor Christus. Voor het eiland Rhodos heeft de koning een kolossaal beeld laten zetten dat zijn benen spreidt over de havenmond. Binnen het beeld is ook een vuurmechaniek dat als baken en wapen dient. Een Athener die op bezoek is raakt betrokken bij een mogelijke burgeroorlog in Griekenland.
Op zich geen grote naam, maar wel iemand met een geslaagde titel op zijn naam, namelijk Io la conoscevo bene. In het filmtopic worden door diverse users de muziek en het lichtvoetige camerawerk geprezen in deze ensemblefilm, die geinspireerd is op Godards Vivre sa vie. Een grotere aanbeveling dan die inspiratiebron is nauwelijks denkbaar.
Adriana is een jonge vrouw van het platteland die verstrikt raakt in de verlokkingen van de grote stad. Ze heeft een reeks affaires, puur voor de lol, en raakt gedeprimeerd wanneer ze daadwerkelijk een betekenisvolle relatie zoekt. De enige mannen met wie ze echt kan opschieten zijn een matige bokser en een p.r.-man.
Adriana is een jonge vrouw van het platteland die verstrikt raakt in de verlokkingen van de grote stad. Ze heeft een reeks affaires, puur voor de lol, en raakt gedeprimeerd wanneer ze daadwerkelijk een betekenisvolle relatie zoekt. De enige mannen met wie ze echt kan opschieten zijn een matige bokser en een p.r.-man.
Zurlini werkte later in zijn carriere onder meer met Claudia Cardinale en Max von Sydow. In Estata violenta is de hoofdrol voor Jean-Louis Trintignant, onder meer bekend van Haneke’s Amour (2012). Zurlini’s film uit 1959 is een romantische prent op z’n Italiaans. Je moet volgens de reviews tegen een beetje melodrama kunnen of daar zelfs van houden.
In een Italiaanse kustplaats tijdens de zomer van 1943 krijgt een jonge man een affaire met de oudere weduwe van een marineheld. Hij probeert zijn militaire dienst te ontlopen, hoewel zijn vader een hoge functie heeft binnen de Fascistische partij.
In een Italiaanse kustplaats tijdens de zomer van 1943 krijgt een jonge man een affaire met de oudere weduwe van een marineheld. Hij probeert zijn militaire dienst te ontlopen, hoewel zijn vader een hoge functie heeft binnen de Fascistische partij.
De grote regisseur waar het hier eigenlijk om gaat is niemand minder dan Vittorio De Sica, die zijn opwachting maakt als acteur. Hij speelt een hoofdrol in de klassieke Italiaanse romcom-reeks ‘Pan, amore …’, als een nogal sullige politie-commandant die de liefde zoekt. De eerste twee delen, met tegenspeelster Gina Lollobrigida, zijn nog te bekijken (deel 3 met Sophia Loren is er helaas alweer af). Pane, amore e fantasia was destijds een enorm kassucces in Italie. Gebruiker BBarbie schrijft erover: “Tijdloos vermaak, want deze warme, vrolijke, aanstekelijke film heeft na 60 jaar nog niets van zijn charme verloren.”
Italië, 1953. In een klein dorpje poogt de nieuwe politiesergeant zowel de vroedvrouw als de plaatselijke furie Maria (Lollobrigida) het hof te maken. Maria heeft echter een oogje op de jonge politieagent uit het Noorden.
Italië, 1953. In een klein dorpje poogt de nieuwe politiesergeant zowel de vroedvrouw als de plaatselijke furie Maria (Lollobrigida) het hof te maken. Maria heeft echter een oogje op de jonge politieagent uit het Noorden.
Een andere leuke tip. Op Prime Video staat sinds kort een add-on abonnement dat Filmbox Arthouse heet. Hierop staan oude klassiekers van o.a. Tarkovsky, Kurosawa en Buñuel. Het kanaal is voor Prime leden de eerste 2 weken gratis te proberen.
Reacties (8)