cukier
Wielki słownik ortograficzny PWN*
cukier -kru, -krze; -krów
cukier puder cukru pudru, cukrze pudrze
Słownik języka polskiego PWN*
cukier
• cukrowy
1. «słodka, krystaliczna substancja otrzymywana z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, używana do potraw i napojów»
2. «związek organiczny zbudowany z węgla, wodoru i tlenu, stanowiący podstawowe źródło energii koniecznej dla procesów życiowych»
• cukrowy
biały cukier, ryż, biała sól itp. «cukier, ryż, sól itp. oczyszczone»
cukier gronowy zob. glukoza.
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 