I'm Thinking of Ending Things (2020)

Moet bij mij ook nog even bezinken. Na een uur ongeveer, tijdens de scène dat Louisa naar het raam liep, zich omdraaide en zag dat Jake en zijn ouders weg waren, had ik het idee dat het niet echt gebeurt allemaal. Dat heel Jake en zijn ouders niet bestaan. Toen Louisa in de kinderkamer van Jake kwam, kreeg ik ineens het idee dat Louisa niet bestaat. Dat het de waanwereld van Jake is dat we zien. Bijzonder was ook de autoscene tijdens de terugreis. Je zag Louisa vanaf de zijkant gefilmd en een heel klein momentje, zat niet Louisa daar, maar de serveerster van The Red Line Dining uit de film die de conciërge zat te kijken. Dit is een film die ik absoluut nog eens ga kijken!

Erg van genoten. Redelijk originele invalshoek, omdat je je in het begin wellicht afvraagt wat er allemaal echt is, en wat de vrouwelijke hoofdpersoon zich al dan niet inbeeldt, en het richting het eind steeds meer duidelijk lijkt te worden dat het allemaal juist de fantasie van Jake lijkt te zijn. Ik ga gelijk het boek lezen, benieuwd of dat eea duidelijker maakt

Wat een prikkelende enerverende filmervaring was mij dit. Charlie Kaufman is een briljant man, die nu bewijst vanuit andere bronmaterialen, enorm sterke vertaling kan maken naar het scherm. Eerst wil ik al zeggen dat ik het jammer vind dat ze deze niet in de bioscoop hebben uitgebracht. Het leent zich wel perfect voor de huiskamer, maar de intensiteit van deze film lijkt me wel wat voor op het grote scherm. Maar het is een best kleine film in opzet, met momenten bijna een theaterstuk. Deze film zit bom vol met dialoog en het gaat over enorm veel dingen. De film knipoogt naar literatuur, poëzie, filosofie, wetenschap, film,... Ik had soms zin om een blad papier te nemen en sommige namen op te schrijven om verder over te zoeken. De film breekt ook echt helemaal los wanneer ze aankomen aan de boerderij. De sfeer wordt zo bevreemdend, bijna akelig. Kaufman neemt ons mee in weer zijn bizarre wereld, een wereld die ongrijpbaar is, maar toch nog aangenaam is om erin te blijven. Je hersens erop kraken is niet altijd nodig, het is het concept erachter begrijpen dat voldoende is. Deze film schreeuwt ook voor het boek eens te lezen en de film dan nog eens opnieuw te zien. Er zit zoveel in. Dus mensen die klagen van hoofdpijn na het kijken van Tenet, probeer deze maar eens uit. Deze weet ook nog eens een pak intelligenter over te komen over het concept 'tijd' dan Nolan. En dat met een veeeeel kleiner budget. Kaufman is mijn ogen een geniale held, die mij steeds weer weet mee te pakken met zijn weirdness. Love it! Dik 4*