De Blanke Slavin (1969)

Destijds de duurste Nederlandse film; kosten 1.100.000 gulden, opbrengst 20.000 gulden.

René Daalder vluchtte min of meer het land uit en maakte zeven jaar later de cultfilm Massacre at Central High en deed (en dat wist ik niet) volgens IMDB ook de klassieke scene (uit The Great Rock n Roll Swindle) waarin Sid Vicious My Way zingt.

... en werd vervolgens pionier op CGI-gebied.

Is dit ergens te krijgen?

Het Scenario van deze film is o.a. geschreven door Nederlands beroemdste architect: Rem Koolhaas

Wat is eigenlijk de huidige status hiervan? Nog ergens een print in het filmmuseum of verloren gegaan?

Voor een productie die zoveel gekost heeft, Koolhaas en Daalder's cultstatus in de States is het wel enigzins vreemd dat hier amper iets over te vinden is. Zie ook Obsessions. Er circuleert wel dit piepkorte fragment fragment en een tal aan stills op het net afkomstig van zijn site wat opzich wel zou moeten betekenen dat er nog ergens een print van bestaat. Misschien uit zijn prive-collectie?

Edit: Zie nu dat er enkele jaren geleden wel een UK premiere is geweest...

Synopsis klinkt wel erg fout.

Haha, idd.

Misschien hoort ie wel in de Canon van de Nederlandse film

Een mazzel dat het een coproductie was: "De film werd mede-gefinancierd door een Duitse en Zweedse maatschappij waardoor de financiële schade in Nederland beperkt bleef." Wiki.

Tien jaar, tien hele lange jaren ben ik opzoek geweest naar dit wonderbaarlijke stukje curiosum, misschien wel langer dan ik ooit achter welke andere film dan ook aan heb gezeten, al die tijd moest ik het helaas doen met wat stills en oude Skoop artikelen, maar met wat hulp van een partner in crime, in bezit van hele goede speur skills is me dit gister dan eindelijk onder ogen gekomen. Ik zal mijn betoog over de slechte beschikbaarheid van vaderlandse cinema dit keer maar achterwege laten want helaas verliep ook dit allemaal langs hele officiële wegen, dus ik ben bang, lieve mensen, dat ik er niet teveel over uit de doeken mag doen van de grote meneren en mevrouwen die erover waken, maar vind wel dat een film die al ruim 35 jaar (die tien stemmers op imdb zijn vast allemaal al hoogbejaard of overleden inmiddels?) nergens meer vertoond is en op een plankje ligt te verstoffen tot de regisseur eindelijk eens overlijd zodat er een reden is hem in een retrospectief te betrekken, toch wel een korte bespreking verdiend.

Wat mij helaas altijd overkomt wanneer die spanningsboog van het ''uitkijken naar'' te hoog is opgelopen is, ik eigenlijk alleen maar met ongeloof naar het scherm aan kan turen, wat de kijkervaring weer wat afstandelijk en surreal maakt, maar zo maf als het beruchte plot hierboven klinkt is het bij tijd en wijlen zeker. Lekker sleazy en naar exploitatie neigend. Ergens op drie kwart heb ik het maar opgegeven dat er nog iets van een volgbaar stukje plot zou komen zo tegenstijdig handelde iedereen, en met name die Duitse Gregory Peck lookalike. Wel een heerlijke rol weer van De Gooyer, die man speelt in elke film eigenlijk precies hetzelfde maar steeds net een beetje anders, waardoor er ook hier weer genoeg te lachen viel om zijn nonchalante, schunnige humor. Het verbaast me echter niets dat Daalder later vertrokken is uit Nederland, want als je al zoveel ambities is in je debuut gepropt hebt zitten kon je daar indertijd op termijn geen kant mee op. Daarbij doet de sfeer, mede door de muziek, en het geweldige camerawerk van De Bont heel grotesque en Amerikaans aan wat het eigenlijk helemaal ongelofelijk maakt dat dit vergeten heeft kunnen worden, aangezien het samen met Bezeten van De La Parra (deze misschien wel meer) toch een van de belangrijkste overgangsfilms is waar de Nederlandse film brak met de truttige moraal en het kortstondige nouvelle vague (Het Gangstermeisje, Josef Katus, Paranoia etc...) hoofdstuk afgesloten werd door dat de makers, mede door het grote geld, vroegtijdig volwassen waren geworden. Toch is juist die genoemde periode wat mij betreft een van de interessantste en helaas minst gekoesterde periode.

Deze kon het torenhoge verwachtingspatroon dan misschien niet geheel waar maken (mijn stem is zeker een halfje te hoog - met name de dialogen zijn soms wat vreemd, daar zal Koolhaas nu wel met het schaamrood op de kaken naar terug luisteren) maar dat kan ik de film natuurlijk niet gaan aanrekenen, maar heb er vol bewondering naar zitten kijken...