Het Wonderlijke Leven van Willem Parel (1955)

Historie: Gebaseerd op Wim Sonnevelds eigen ervaringen en zijn plotselinge populariteit bij een massa-publiek als gevolg van zijn wekelijke optreden voor de radio als Willem Parel. De teksten van de radioserie waren van Eli Asser, die als schrijver ook aan de wieg stond van deze film.

De slechte perskritieken zetten kwaad bloed bij de directies van twee Haagse theaters, Apollo en Rex, die een advertentie in het 'Algemeen Dagblad' plaatsten met naast vier gunstige Amsterdamse kritieken, vier ongunstige Haagse kritieken. De namen, adressen en telefoonnummers van de Haagse recensenten waren opgenomen, gevolgd door de volgende passage: 'Wij zijn ervan overtuigd, dat bovengenoemde Haagse filmcritici ten zeerste geïnteresseerd zijn de mening van het Haagse publiek te vernemen. Misschien wilt u hen even opbellen en uw oordeel kenbaar maken, zij zijn te bereiken op bovenvermelde telefoonnummers'.

Kosten film: 230.000 gulden. 463.958 bezoekers, desondanks kwam de film niet uit de kosten (opbrengst 150.000 gulden).

Opmerkelijk: Debuut van Rijk de Gooyer. Lex Goudsmits eerste rolletje in een lange Nederlandse speelfilm, hij debuteerde echter al in 1935 in VARIÉTÉ van Nikolas Farkas.

(bron)

Dit zijn toch de films die op AT5 komen?

Die mis ik altijd...

Verschijnt binnen nu en enkele maanden op dvd in de reeks 'Nederlandse Filmklassiekers' van TDM i.s.m. het Filmmuseum.

"De populariteit van Wim Sonneveld nam in de jaren vijftig van de vorige eeuw grootse vormen aan. Vooral zijn radiotypetje Willem Parel bleek een doorslaand succes. Sonneveld zelf had echter al snel genoeg van de creatie omdat hij naar eigen zeggen te eenzijdig geassocieerd werd met het typetje van de Amsterdamse orgeldraaier. Door middel van de speelfilm Het Wonderlijke Leven van Willem Parel (1955) nam de cabaretier afscheid van zijn typetje en ging tegelijkertijd een van zijn grootste wensen in vervulling: het maken van een eigen speelfilm.

Onder regie van good-old Gerard Rutten, die voor de oorlog artistiek succesvolle films als Dood Water (1934) en Rubber (1936) afleverde, is Het Wonderlijke Leven van Willem Parel een ietwat onevenwichtige film geworden. Rutten wilde wel weer eens een serieuze, artistiek verantwoorde film maken met mogelijke technische hoogstandjes, terwijl Sonneveld enkel uit was op een zorgeloze, vrolijke komedie. Hierdoor is de uiteindelijke film een mengeling van mooie (buiten)opnames, visuele foefjes en een excellerende Sonneveld, die aan zijn rol in de film een kortstondige Hollywood-carrière dankte. Dat de regisseur en zijn hoofdrolspeler tegenstrijdige ideeën hadden, heeft echter ook tot gevolg dat de film scenariotechnisch niet al te sterk in elkaar steekt.

Dit is echter geen al te groot bezwaar, aangezien (...)"

Complete (DVD)recensie.

Wat een afgrijselijk oubollige theatrale film met afschuwelijke types, vreselijke liedjes en verkleedpartijen. Willem Parel is niet meer dan een type met een raar stemmetje, zou nu niet meer kunnen. Leuk is de film totaal niet, of je moet houden van dit soort nichtenhumor.

Mijn verwachtingen waren al niet te hoog maar was toch wel nieuwsgierig naar deze film. De scenes met Willem Parel zijn wel aardig, verder overdreven, nogal saaie film. Leuk om hem een keer gezien te hebben maar meer ook niet.

Deze nog eens bekeken dat komt hij maakt deel uit van Wim Sonneveld dvd collectie. Het beeld/geluid is goed alleen geen ondertitels, niet dat dit erg nodig is, men sprak in die tijd nog duidelijk. Succesvolle film maar niet genoeg om uit de kosten te komen. Als extra een weinig bijzondere screentest wel een grappige reclamefilmpje in kleur van afwaspoeder Pril (bestaat nog steeds)

Wim Sonneveld wil af van zijn typetje Willem Parel. Maar dat gaat niet zo gemakkelijk, nadat hij na het laatste optreden boos een miniatuurorgel tegen de poster aansmijt komt Parel tot leven en brengt Sonneveld in problemen.

Wel een herkenbaar probleem bij veel artiesten, men creëert een typetje of men zingt een liedje en daar reageert het publiek zo enthousiast op dat het lastig is om dit af te schudden. Heel klein debuut rolletje van Rijk de Gooyer (als Gooier aangekondigd) als pianist/kelner, ook klein rolletje van Albert Mol. Het lijkt soms meer een Hans Kaart-film dan een Sonneveld-film en voor een komedie is het veel te saai. Dit komt omdat Sonneveld dramatisch gaat doen over Parel. Aan het einde wordt het nog wel handig opgelost maar deze stijve strakke theatrale en met overdreven taalgebruik gemaakte film had toch veel leuker kunnen zijn en het blijft lang binnen 4 muren gefilmd. De buitenopnamen richting einde van de film in de binnenstad van Amsterdam zijn wel grappig met een aantal orgels, met publiek en o.a. een bord met daarop Malle Eppie.

Leuk into. Daarna Daar is de orgelman maar niet gezongen door Parel. Later zingt Parel De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Er volgt met Wim Sonneveld deels repetitie van toen al Catootje, later groot succes van Sonneveld's tv-solisten en staat ook elders op 1 van de dvd's. Bij de omroep zingt Parel nog "Poen"