Alice through the Looking Glass (2016)

“I do not know who you are.

You're not my Alice.

My Alice believes in me.”

Ik ben nooit een liefhebber geweest van het “Alice in wonderland” sprookje. Ik vond het een nogal bizar verhaal ontsproten uit het vindingrijke brein van Lewis Carroll. Niet dat het aan fantasie ontbrak, maar ik had toen de indruk dat het eerder het literair gegoochel was dat de meeste aandacht verdiende. Een verhaal rijkelijk gevuld met olijke woordspelingen. Toen ik me dus waagde aan deze “Alice through the looking glass” was er dus één ding in mijn nadeel. Mijn totale onwetendheid over het personage Alice. Ik heb me zelfs niet de moeite gedaan om de film “Alice in Wonderland” uit 2010 te kijken. Dat maakt dus dat een personage als Hatter (Johnny Depp) voor mij een volslagen onbekende was.

De openingsscène van de film is eigenlijk een weerspiegeling van de rest. Een uitermate professioneel in beeld gebrachte achtervolging op zee waarbij Alice Kingsleigh (Mia Wasikowska) haar schuit behendig over een rif manoeuvreert door gebruik te maken van een onwaarschijnlijk zeiltruc. Waarom ze achtervolgt werd door deze Maleisische piraten was compleet onduidelijk voor mij en werd naderhand ook nergens toegelicht. En dat is dan ook het beeld dat ik had over deze film. Schitterend in beeld gebracht, maar zo onduidelijk en uiterst verwarrend. Natuurlijk speelt mijn gebrek aan kennis over Alice hierin mee. Maar de wijze waarop Underland, waar Alice naar terugkeert door doorheen een magische wandspiegel te stappen, uitgewerkt werd, is werkelijk fenomenaal. De kleurenpracht spat van het scherm af. Een surrealistische wereld vol wonderbaarlijke zaken en betoverende personages. Het deed me een beetje denken aan “Oz the Great and Powerful” waar je ook in een veelkleurig sprookjesland terechtkwam.

En niet alleen het fantasierijke landschap overweldigt. Ook de prachtige personages zien er onwerkelijk en mega-fantastisch uit. De oude vrienden van Alice die ze terug ontmoet na lange tijd, zijn een bont gezelschap. Absolem, Thackery en Cheshire Cat zijn prachtige tot leven gewekte animaties. Tweedle dee en dum (Matt Lucas) zien er naargeestig, komisch uit. Mirana, de witte koningin (Anne Hathaway) is nogal, tja, kleurloos. Iracebeth, de rode koningin (Helena Bonham Carter) is niet alleen een irritant personage, maar ook een interessant en bij momenten soms doldwaas personage. En daartussen dwarrelt Alice die totaal niet verbaasd naar deze wonderbaarlijke wereld kijkt, daar het niet de eerste keer is dat ze hier belandt. En dan heb je natuurlijk Hatter Tarrant Hightopp, de geschifte en carnavaleske hoedenmaker, wiens gezondheid zienderogen achteruitgaat. De enige remedie is zijn familie terugvinden. Niet zo evident daar ze blijkbaar omgekomen zijn in het verleden. De enige manier om hierin te slagen is terug te keren in de tijd. En dat is dan ook hetgeen Alice gaat vragen aan Time (Sacha Baron Cohen). En dan zijn we beland bij de magistrale vertolking van Cohen (ook gekend als Borat) die de verpersoonlijking van de tijd op een sublieme wijze hier speelt. Briljant, soms angstaanjagend en tegelijkertijd meesterlijk grappig.

Visueel is het dus een plaatje. Inhoudelijk is het vreselijk chaotisch. Ik kon op een bepaald moment echt niet meer volgen. Ik weet het wel. Die onwetendheid is een vreselijk nadeel. Maar ik kreeg op een bepaald moment echt het gevoel dat men probeerde zoveel mogelijk wetenswaardigheden, personages en verhaallijnen in één film te proppen. En die tijdreizen maken het ook niet bepaald simpeler. Zelfs de excentrieke Depp kon me als Hatter niet echt overtuigen. Daar het hele verhaal rond hem draait waardoor hij het overgrote deel in beeld komt, waren dit voor mij de meest irriterende momenten. Liefst van al zag ik de andere personages in actie. Zoals Time. Zonder weerga het beste uit dit Alice in Wonderland hoofdstuk. Een pedant, despotisch figuur die er niet voor terugdeinst om je in een oneindige tijdlus in te sluiten. Bijgestaan door zijn onderdanige medewerkers (minions genaamd) beheerst hij de tijd in dit wonderland. En dit minutieus werk verricht hij vanuit zijn impressionante paleis van de tijd (The palace of Time). Een indrukwekkend bouwwerk en fantasierijke creatie. Maar uiteindelijk kwam ik tot dezelfde conclusie. Alice in Wonderland is niet “my cup of tea”.

2.5*

Wel een aardig gevolg op het eerste deel..

Prima vermaak om een keer te zien.

2.5

Visueel top en genietbare effecten, dat is waar het telkens bij 'Alice' om draait ! Niet het verhaal op zich dus, maar dat is op voorhand geweten. Ik ga er nog eens naar kijken, goegeweten en ik kijk al uit naar het derde deel

Brr, wat een draak in vergelijking met Burtons film. De special effects zien er nog altijd denderend uit maar dit is het dan zowat. Door het hoge tempo valt alle charme van het eerste deel volledig weg. De ene minuut zit Alice in een gesticht, de minuut erop vliegt ze weer door de lucht en nog een minuut later zit ze bij de Mad Hatter. . Echt slecht verteld allemaal. Voor de meeste acteurs lijkt het een nummertje opnieuw overdoen en niet met veel goesting. Hathaway is slaapverwekkend, Depp op automatische piloot en zelfs Wasikowska deed me niks. En zo is de wereld weer een nutteloze sequel rijker.

Niet al te best.

Heel matig en totaal overbodig vervolg op de film uit 2010. Waar die film nog het voordeel heeft om af en toe origineel en verfrissend uit de hoek te komen, is dit gewoon een voorspelbaar en slecht ding om toch maar een vervolg te hebben. Nergens leuk, de inspanningen met Tijd ten spijt.

De cast is nagenoeg gelijk aan die uit Alice In Wonderland, toch niemand die er wat leuks van maakt. Sacha Baron Cohen is een redelijke toevoeging, al neemt het geschmier iets te gemakkelijk de bovenhand en zijn spel met accentjes is ook niet echt vernieuwend.

Visueel blijft het anderzijds wel overeind. De special effects zijn er niet op achteruit gegaan en ook de soundtrack zorgt voor zo nu en dan voor kwaliteit. Een eventueel derde deel kan hoe dan ook beter niet gemaakt worden.

2

Best een aardige "equal". Ik had er dan ook het slechtste van verwacht, dat bleek mee te vallen. Geen wereldschokkende verhaallijn, maar best aardig verzonnen.

De film van Burton vond ik een beetje te hyper, deze kon ik beter verdragen.

Redelijk tweede deel, maar door de vrijwel identieke cast lijkt het een grote herhalingsoefening. Het verhaal is best aardig maar wel erg voorspelbaar. Dat gaat ten koste van de spanning. Het tempo is erg hoog en had best op bepaalde momenten wat om laag gekund. Visueel ziet er allemaal weer verbluffend uit. De cast is verder goed op elkaar ingespeeld. Meer voor kinderen dan voor volwassenen. 3.0

De mooie omgevingen en leuke karakters maken het nog enig zins genietbaar..

Ik miste een goed verhaal, spanning en die typische gekke Alice sfeer..

En dan bedoel ik echt die psychotische gekheid dat ze zich op het randje bevind.

Die Alice zo typeerde... Ze richten hier te veel op kinderen.

3 sterren

De vorige film rond Alice was niet bepaald een geweldige film. Dit vervolg is zo zielloos, ondanks de cast en het bekende verhaal. Het verhaal in de gewone wereld is nog het meest interessant. En dat in een franchise die draait rond een fantastisch wonderland. De cast acteert saai en de special effects mogen dan wel goed gedaan zijn, indruk maken ze verre van. Jammer om met zo'n sterke ingrediënten het gerecht nog te verprutsen.

De openingsscène zet gelijk de toon. In een vervolg op Alice in Wonderland een actiescène op volle zee met een Spielberg-achtige heroïsche introductie van Alice de kapitein, what the hell. Het ziet er ook allemaal zo nep uit die computereffecten, en de filmt blijkt vreselijk druk en schreeuwerig en vol oninteressante actie en spektakel te zitten. Niets van het avontuur en de verwondering van het originele verhaal. Geen kennismaking met wonderlijke personages, die kennen we immers al en komen we al snel in de film tegen. Ze mogen het doen met een soort van cameo's op de achtergrond.

Eigenlijk is het ook net alsof je naar compleet gestoorde fan fiction loopt te kijken, of pure zelfpijperij. De manier waarop de personages worden vereerd. Alice is toch zo'n vrije geest, een dappere vrouw in een wereld vol vrouwenhaat, The Alice (letterlijk zo genoemd op een van de momenten waarop een personage zijn bewondering uitspreekt). Bijpersonages uit de vorige film die dat hadden moeten blijven krijgen nu ineens een of ander achtergrondverhaal. Wat boeit het waarom de koningin en Hatter zo geworden zijn als ze zijn? Enorm geforceerd ook die verklaringen. Onbeduidende kleine gebeurtenissen die hen voorgoed hebben getraumatiseerd. Het verhaal springt ook alle kanten op en het einde is natuurlijk weer sentimenteel, met de ene na de andere kleffe afsluiting voor eenieder.

In visueel opzicht is het ook nog eens een onrustige film. Hoewel de CGI dan niet mooi is zijn de ontwerpen natuurlijk vaak wel fantasievol en prachtig, maar omdat alles zo druk is kan je nooit eens iets in volle glorie bewonderen en de mix van stijlen is te bont. Draken en een soort van Transformers, waarom ook niet? De muziek is ook wel wat schizofreen, de manier waarop je soms van emotie naar emotie wordt gestuurd. En over schizofreen en gek gesproken, wat speelt Depp weer een griezelig typetje. Dat slisje, waarom? Bonham Carter is ook beschamend, zoals ze dat nog wel eens wil zijn. Cohen is een van de weinige pluspuntjes aan de film. Hathaway een gigantische verspilling van talent (en geld waarschijnlijk). Die kinderachtige typetjes in Alice heden zijn trouwens ook niet te harden. En wie vond het wel een goed idee om een paar keer steeds te schakelen tussen een shot van die donkere kathedraal waar Time woont, en die felle ruimte waar de zakhorloges hangen? 1.0*.

Na een lelijk cgi begin komen we al snel in wonderland. Visueel zit dat aardig in mekaar met soms leuke dialogen en grappige karakters. Dit gaat goed tot aan het tijdreizen (kort dus); het verhaal wordt hier erg voorspelbaar en slordig. De climax is ronduit slecht met weer lelijke cgi waarbij - wat het ook mag zijn dat ze achtervolgt - ineens heel traag gaat eenmaal in dat kasteel omdat dat beter uitkomt ofzo..

Depp is onderhand vermoeiend in weer 'zo'n' rol en wat Hathaway hier doet is me een radsel. Cohen is als altijd wel leuk.

Verrassend aangenaam kijkstuk vol fantasie en mooie kleurrijke beelden. De openingsscène valt qua cgi inderdaad tegen, maar de rest ziet er toch wel heel mooi uit. Vooral de scènes van de klok zien er geweldig uit. Het verhaal zelf is leuk gevonden en is helemaal niet zo verwarrend. Je kunt gemakkelijk volgen ondanks het hoge tempo van de film. Maar de troef van de film is de tijd zelf die gespeeld wordt door Sacha Baron Cohen. Hij speelt een geweldig personage in de film en verwijst de andere personages toch wel naar de achtergrond. De clou van het verhaal is logisch : het verleden kun je niet veranderen. Leuke film ! 7/10

Ik vond 'm eerlijk gezegd best aardig! Het is, evenals het eerste deel, kleurrijk en zeer fantasievol. De karakters, zowel nieuw als oud, worden weer mooi neergezet. Qua verhaal, tjah, niet slecht, maar ook niet heel bijzonder. Het is een fijn verhaaltje geworden, waarin ook enkele zaken met betrekking tot het eerste deel worden verklaard. Dat vond ik wel van toegevoegde waarde.

Ik vond Depp als Hoedenmaker zo nu en dan wel behoorlijk irritant. Volgens mij heeft hij in dit deel alleen maar met een hoog piepstemmetje gesproken. Daarnaast ook wel weer apart dat de score op MM zoveel afwijkt van bijvoorbeeld IMDB (6,3) en RT (3,3 op 5).

Na het 'verrassende' succes van Alice in Wonderland (zelfs 2 Oscars: Art Direction en Custom Design misschien toch maar eens kijken) Kon het niet uitblijven dat er een vervolg kwam. Ditmaal ging James Bobin (bekend van The Muppets) op de regiestoel zitten en trad Tim Burton alleen op als producer. De film start met een vleugje girl power en begint wanneer Alice (Mia Wasikowska), na drie jaar op zee, terugkeert naar de Engelse beschaving. Het geloof in het onmogelijke is ze nog niet verloren, maar haar wilde plannen houden niet lang stand. Wanneer voormalig verloofde Hamish (Leo Bill) dreigt het schip The Wonder van haar af te nemen besluit Alice nog een keer terug te keren naar Wonderland. Dit maal niet down the rabbit hole, maar door een mysterieuze spiegel, geleid door niemand minder dan vlinder Absolem, ingesproken door Alan Rickman (zijn laatste rol.) Daar aangekomen blijkt de Mad Hatter (Jonhhy Depp) depressief omdat hij zijn familie mist. Alice gaat naar hen op zoek en komt oog in oog te staan met de Tijd (Sacha Baron Cohen) zelf. De film oogt wel spectaculair en fraai maar de personages hebben weinig diepgang. Wat niet aan de acteurs ligt maar puur aan het verhaal wat dan ook erg mager is. Dit resulteert in een vrij lange zit waarin vooral de kleinere dingen de film nog wel aangenaam maken. Het tijd-kasteel is bijvoorbeeld goed doordacht en visueel het mooiste van de film. Helaas is alleen een visueel pareltje niet genoeg om van Alice een gave film te maken.

Beduidend minder.

De eerste van Burton vond ik toen nog wel de moeite, dit vervolg kwam echter op naam van Bobin, een regisseur die eigenlijk nog niks bewezen had en met deze film vooral bewijst dat hij een zeer matig regisseur is, die het meer van de mensen rondom hem moet hebben (en de franchises waarin hij werkt).

Visueel is het nog steeds wel de moeite, al wordt er veel minder bij het visuele stilgestaan. Burton kan iets wonderbaarlijks er ook zo laten uitzien, in deze film is het toch maar vooral achtergrond voor een overdaad aan verhaalkronkeltjes. Met z'n 113 minuten zou je verwachten dat er toch wel wat tijd was om af en toe eens stil te staan bij bepaalde zaken, maar blijkbaar moest het verhaal zo uitgebreid dat de sfeer daar de dupe van werd.

Acteerwerk vond ik ook niet best hier, met een draak van een Depp en een zielloze Wasikowska. En zo baggert de film van begin naar einde. Geregeld zijn er wat mooie dingen te spotten, maar dan moet je vooral oog hebben voor achtergronden en niet teveel op het gemekker op de voorgrond letten. Beetje jammer vervolg, maar Disney is een melkfabriek. Hopelijk is het hiermee dan wel afgelopen.

2.5*

Aardige film waarin Alice terugkeert naar de magische wereld om haar beste vriend te helpen. Een geslaagd vervolg met wederom een fantasievol verhaal, maar wel met hier en daar wat irritante personages. Het duurt even voordat de film goed op gang komt en er zijn ook iets te veel eindes. Het ziet er opnieuw allemaal mooi en kleurrijk uit en net als bij de vorige film zet Helena Bonham Carter weer de meest vermakelijke rol neer.

Overdaad schaadt, dat is van toepassing op deze film. Veel te veel special effects die er niet echt toe doen. Elke keer moet Alice een parkour doorlopen om ergens te geraken en het vliegt van hot naar her om maar zoveel gebruik te kunnen maken van de CGI van Walt Disney studio's. Begint op een gegeven moment gewoon te irriteren. Ook de hoofdrol speelster lijkt soms 15 jaar en dan via een andere belichting of close up zie je toch haar werkelijke leeftijd (27). Kon me niet bekoren deze film.

De vorige film was een beetje een teleurstelling vanwege de sfeer veel serieuzer is dan die in de tekenfilm en het boek, waar het meer draait om een volstrekt andere logica. Ook deze film heeft dezelfde sfeer als de voorganger, maar deze keer was ik er wat meer op voorbereid.

Ook deze film is bijzonder kleurrijk, wat veel matige elementen weet te compenseren zoals het plot, de generieke soundtrack, en het acteerwerk van sommigen, met name Baron Cohen, terwijl de rollen van Depp en Wasikowska veel meer mèh zijn. Wel een leuke rol voor Bonham Carter.

Visueel toch ook niet verre van perfect; zeker bij de scheepsscènes valt de CG op. Natuurlijk ook in Wonderland, maar daar voelt het minder onnatuurlijk aan omdat het weinig aan de realiteit raakt.

Als geheel is de film dus verre van geweldig, maar het kijkt desondanks redelijk weg en de kleurrijke beelden zorgen voor de nodige afleiding. 2,5*.

De eerste Alicefilm van Burton heb ik nog niet gezien . Ik was tijdens het kijken in de veronderstelling dat dit ook een Burton film was. Pas hier op deze pagina zie ik dat het niet zo is. Visueel indrukwekkend, maar qua verhaal een stuk minder. Toch heb ik me hier wel bij vermaakt.

Na de eerste film te hebben herbekeken nu ook eens aan dit deel gewaagd. Ik kende het verhaal niet, dus een leuke verrassing.

Ik vreesde dat het een herhaling ging zijn van het vorige deel, maar gelukkig was dit niet het geval. Toch wel een leuk verhaal. Je komt ook mee te weten over de gekende personages.

Visueel lag het wel in het verlengde van de vorige film.

Vond het zeker geen slecht deel.

Gezien op Televisie , december 2019 . Het verhaal is wat minder, maar de "trucages" zijn geweldig.

won heel wat prijzen op filmfestivals:

- Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films, USA 2017

- BMI Film & TV Awards 2017

- Golden Trailer Awards 2017

- Golden Trailer Awards 2016

- Grammy Awards 2017

- Guild of Music Supervisors Awards 2017

- Hawaii Film Critics Society 2017

- Hollywood Music In Media Awards (HMMA) 2016

- Huading Award 2016

- Kids' Choice Awards, USA 2017

- Muse Creative Awards 2017

- People's Choice Awards, USA 2017

- Razzie Awards 2017

- Satellite Awards 2017

- Teen Choice Awards 2015

- Vega Digital Awards 2016

- Visual Effects Society Awards 2017

Aardig.

In principe wordt deze film naar mijn optiek gered door de nogal visuele uitvoering. Ik kan me namelijk maar al te goed voorstellen dat deze film geen indruk zal nalaten op de fans van het eerste deel. Daarvoor is het allemaal namelijk nogal plat en ongeïnteresseerd, duidelijk meer met geld in het achterhoofd dan een magisch resultaat.

Het is ook jammer dat Depp een veel prominentere rol krijgt in dit deel. Normaal kan ik hem als acteur goed hebben, maar in deze rol vind ik hem vooral vervelend. Hij past er goed in, dat zeker, maar zoveel Depp van deze soort is al snel irritant. Ook de overige personages zijn vooral schimmen geworden. Burton introduceerde ze allemaal nog een beetje naar behoren, hier is het vooral achtergrondopvulling geworden.

Tussendoor krijgen we wat leuke ideeën voorgeschoteld. Als je makkelijk kan kijken naar mooie effecten en kleurrijke werelden zal deze film er vermoedelijk makkelijk ingaan. Zo ook dus bij mij. Ik vond het er prachtig uitzien en zeker die "zee van tijd" had ik prima langer kunnen zien. Geeft het redelijk kale en domme verhaaltje al snel wat meer flair.

Dat dit is gebaseerd op bestaande versies verbaast me een beetje. Ik proef maar weinig magie, maar in z'n geheel is het ook maar ongeïnteresseerd en snel bedacht. Dan zullen de eerdere versies het vooral veel beter en knapper hebben uitgewerkt, want dat gevoel heerst hier nergens echt. Dat is dan ook meteen het voornaamste pijnpunt waar dit vervolgdeel mee kampt.

Het kijkt vlotjes weg, er zitten genoeg creatieve vondsten in de film en tussendoor erg vermakelijk gefilmde actiescenes. Visueel spatten er genoeg fantasierijke beelden vanaf en dat stelt me persoonlijk snel tevreden, maar zoals ik al eerder heb benoemd zullen liefhebbers van het oorspronkelijke verhaaltje waarschijnlijk vooral bedrogen uitkomen.

Als ik heel eerlijk ben kan ik mij bijna niks meer herinneren van het eerste deel. Gelukkig is het een vrij op zichzelf staand deel, met slechts enkele verwijzingen naar het voorgaande deel, al zal je denk ik wel de basiskennis nodig hebben om te weten waar het over gaat. Alice Through the Looking Glass zit visueel wederom mooi in elkaar, maar ik heb ook genoten van het verhaal.

De Mad Hatters familie staat centraal en dat levert een leuk en boeiend verhaal op waarin we ontdekken waarom bepaalde dingen zijn zoals ze zijn. Ook de perceptie van tijd vind ik erg leuk weergegeven. En hoewel de cast enkele acteurs bevat die ik niet altijd evengoed kan waarderen, vind ik ze hier allemaal sterk. Toch ben ik ook bang dat, ondanks dat ik beide delen erg leuk vond, ook van dit tweede deel in de loop van tijd weinig zal onthouden. Waar dat dan aan ligt? Ik heb geen idee.

leuke film