Zgodnie z zapisami Kodeksu pracy pracownikowi przysługuje 20 lub 26 dni wolnych w ramach urlopu wypoczynkowego. O ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane dni wolne można ubiegać się natomiast w momencie, gdy stosunek pracy zostaje rozwiązany lub wygasa. W tym przypadku nie ma znaczenia, z jakiego powodu doszło do zakończenia zatrudnienia. Należy jednak pamiętać, że roszczenie o ekwiwalent przedawnia się po trzech latach. Jak zatem obliczyć przysługującą danej osobie kwotę? Istotny jest współczynnik ekwiwalentu, który ustalany jest na każdy rok kalendarzowy osobno.
Współczynnik ekwiwalentu 2025. Oblicza się go na podstawie dni wolnych od pracy
Pracodawca nie ma obowiązku wypłacenia ekwiwalentu wyłącznie w przypadku, gdy pracownik zdecyduje się na wykorzystanie zaległego urlopu w trakcie trwania kolejnej umowy o pracę podpisanej z tym samym pracodawcą. Reguluje to art.171. § 3 Kodeksu pracy. Ponadto nowa umowa musi zostać zawarta bezpośrednio po rozwiązaniu wcześniejszych stosunków pracy. Pracodawca może również podjąć decyzję o wysłaniu pracownika na urlop w trakcie okresu wypowiedzenia, jednak na takie rozwiązanie osoba zatrudniona musi wyrazić zgodę.
Zobacz też: 11 tys. zł miesięcznie. Szukają do pracy w Polsce. Wykształcenie nie wymagane
Współczynnik ekwiwalentu obliczany jest na podstawie kalendarza. Ostateczny wynik zależy od łącznej liczby dni wolnych od pracy w przeciętnym pięciodniowym tygodniu pracy w danym roku kalendarzowym i wyraża średniomiesięczną liczbę dni do przepracowania w danym roku kalendarzowym. W 2025 roku współczynnik za niewykorzystany urlop wynosi zatem 20,83. Oblicza się go w następujący sposób: 365 dni roku - (52 niedziele + 11 dni świątecznych + 52 dni wolne) : 12 = 20,83. Jest to współczynnik, który odnosi się wyłącznie do pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy. W innych przypadkach zostaje on odpowiednio pomniejszony.
Ekwiwalent za urlop - jak liczyć? Ważne są trzy podstawowe składniki wynagrodzenia
Aby obliczyć wysokość ekwiwalentu przysługującemu danemu pracownikowi, należy ustalić podstawę jego wymiaru pracy. Na tym etapie pod uwagę brane są różne składniki wynagrodzenia, takie jak:
- składniki określone w stałej stawce miesięcznej - uwzględnia się je w wysokości należnej w miesiącu ustania stosunku pracy;
- składniki przysługujące za okresy nie dłuższe niż miesiąc w zmiennej wysokości - średnia z trzech ostatnich miesięcy;
- składniki przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc - średnia z 12 ostatnich miesięcy.
W celu obliczenia zwrotu za 1 godzinę niewykorzystanego urlopu podstawę wymiaru ekwiwalentu należy podzielić przez wskaźnik ekwiwalentu, a następnie uzyskany wynik podzielić przez dobową normę czasu pracy danej osoby (zazwyczaj 8 godzin). Otrzymany wynik trzeba zaś pomnożyć przez liczbę godzin niewykorzystanego urlopu.
Dziękuje my, że przeczytałaś/eś nasz artykuł.
Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
