Kalinę pamiętam z dzieciństwa, gdy na wielkim, starym
telewizorze, pojawiała się w czarno - białym Kabarecie
Starszych Panów. Zawsze dumna, pełna energii, w pięknej,
długiej sukni z wielkim zazwyczaj dekoltem. Wtedy brałam
mikrofon (najczęściej było to opakowanie po dezodorancie lub
wałek od papieru toaletowego), stawałam przy odbiorniku i
przebrana w długą koszulę mamy, próbowałam ją naśladować,
wyginając się i robiąc miny. Potem Kalina zniknęła z mojego
życia na ładnych parę lat. Dopiero niedawno uświadomiłam
sobie, że te wszystkie ukochane piosenki z
zamierzchłych czasów wczesnego dzieciństwa tkwią we mnie do
dziś.To odkrycie zawdzięczam Magdzie Umer - pewnie nie-
świadomej całego procesu. Ale to właśnie dzięki niej chodzę
teraz ścieżkami Kaliny, zbieram liście przeszłości i próbuję
(pewnie dość nieudolnie) przybliżyć państwu sylwetkę Kaliny.
Starsi będą wiele pamiętać, ale młodsi być może zetkną się z
nią pierwszy raz...

Zbierając informacje do budowania tej strony, udało mi się
napotkać ciekawe, nieznane dotąd rzeczy. Ciekawostką może
być to, że Kalina była matką chrzestną Magdy Umer. Ale od
początku.

Kalina Jędrusik urodziła się 5 lutego 1931 roku w
Częstochowie. Miała dwoje rodzeństwa: brata Macieja i
siostrę Zofię. W 1954 roku wzięła ślub ze znanym pisarzem
Stanisławem Dygatem. On dla niej rozwiódł się z pierwszą żoną

Władysławą Nawrocką. Z tego związku urodziła się Magda Dygat.
A Kalina jako młodziutka 23-letnia dziewczyna stała się
macochą dla tego 10-letniego wówczas dziecka. To był bardzo
dziwny związek, inny od innych, z wielkimi emocjami,
przyjacielski, a jednak z miłością. Więcej w dziale
wspomnienia - Magda Dygat.

Resztę opowie arytkuł "Bo we mnie jest sex..." opublikowany w
lutym 2001 w Kulturze.

Na scenie teatralnej zadebiutowała w 1953 roku w teatrze Wybrzeże. Od 1955 roku grała na
scenach teatrów warszawskich - Narodowego, Współczesnego, Komedii, Rozmaitości i
Polskiego. Wcieliła się m.in. w postaci George Sand w "Lecie w Nohant" Iwaszkiewicza (reż.
Wojciech Solarz), Polly w "Operze za trzy grosze" Brechta (reż. Konrad Swinarski),
Eleonory w "Tangu" i Nietoperzowej w "Vatzlavie" Mrożka (reż. Kazimierz Dejemek). Często
występowała w filmie, u Chmielewskiego ("Ewa chce spać"), Bohdziewicza ("Kalosze
szczęścia"), Hasa ("Jak być kochaną", "Lalka"), Kutza ("Upał"), Majewskiego
("C.K.Dezerterzy"), Kieślowskiego ("Podwójne życie Weroniki") i Wajdy (niezapomniana rola
Zuckerowej w "Ziemi obiecanej"). Wystąpiła także w filmach opartych na prozie jej męża
Stanisława Dygata (1914-78): "Jowicie" Morgensterna i "Jeziorze Bodeńskim" Zaorskiego. Po
śmierci męża w jej życiu pojawiła się nowa pasja - w swoim domu na warszawskim Żoliborzu
opiekowała się kotami.

Zmarła 7 sierpnia 1991 r. w Warszawie.

Dla "Gazety" o Kalinie Jędrusik mówi Jerzy Markuszewski, reżyser, współtwórca Studenckiego
Teatru Satyryków:

Kalina Jędrusik wypracowała sobie opinię wampa, budząc sensację przede wszystkim wśród żon
urzędników partyjnych. Narażona była zwłaszcza na niechęć Zofii Gomułkowej, po tym jak
wystąpiła w Stoczni Gdańskiej w audycji dla robotników w krzyżyku z granatów, który
dostała od swego męża. Doszło do tego, że uzyskała zaszczytny tytuł kobiety
niedopuszczonej do środków masowego przekazu. Nikt nie zastanowił się wtedy, że jeśli już,
to odpowiadać powinni ci, co fotografowali ją nazbyt dokładnie. Wszyscy zastosowali się do
zakazu. Tylko Starsi Panowie ośmielali się angażować ją do swego kabaretu. Wydawało się,
że się poddała - w którymś z programów wystąpiła w sukni szczelnie zapiętej pod szyję.
Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że w puencie programu odwróciła się tyłem,
pokazując dekolt sięgający pośladków. Tak Kalina Jędrusik była osobą niekonwencjonalną.
Skandalistką, ale i odtwórczynią bardzo poważnych ról, które zagrała świetnie.

1931. 02. 05 - Urodziła się w Częstochowie

1953. 12. 16 - Debiut teatralny

1953 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (PWSA w Krakowie)

1961 - Nagroda (piosenka "Mój pierwszy bal" w wykonaniu K. Jędrusik zdobyła tytuł
"Radiowej Piosenki Roku")

1962 - Nagroda ("Złota Maska" w plebiscycie "Expresu Wieczornego")

1963 - Nagroda ("Srebrna Maska" w plebiscycie "Expresu Wieczornego")

1964 - Nagroda (pierwsza nagroda dla piosenki "Z kim ci będzie tak źle, jak ze mną" i
wyróżnienie dla K. Jędrusik za jej wykonanie na festiwalu w Opolu)

1966 - Nagroda (I nagroda w koncercie premier na festiwalu w Opolu)

1966 - Nagroda (nagroda dziennikarzy na festiwalu w Opolu)

1988 - Odznaczenie (odznaka "Zasłużony Działacz Kultury")

1991. 08. 07 - tego dnia odeszła od nas na zawsze (zmarła w Warszawie; pochowana w Alei
Zasłużonych (grób 66) Cmentarza Powązkowskiego)

1996 - (trzecie miejsce w plebiscycie na najlepszą aktorkę w historii polskiego filmu
zorganizowanym przez redakcję "Filmu" z okazji 100-lecia kina)

Aktorka, piosenkarka. Debiutowała w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1953-54). Od 1955
występowała w teatrach warszawskich: Narodowym (1955-57), Współczesnym (1957-61), Komedii
(1964-67), STS (1969-72), Rozmaitości (1976-80), Polskim (1985-90). Dużą popularność
zdobyła dzięki licznym występom w telewizji, m. in. w "Kabarecie Starszych Panów".