Yummy (2019)

Fijn. Laat 2020 het jaar worden dat genre cinema de filmvreugde terug claimt. De laatste 10 jaar is jan en alleman bij de genrecinema te leen gegaan, het resultaat is dat het allemaal wat trager, serieuzer, maatschappijkritischer en blah blah blah geworden is. De pure fun is er een beetje uitgegaan, met name in het zombiegenre heeft er sterk onder te leiden gehad, met een serie als The Walking Dead als trieste dieptepunt. Dat is iets wat érg sterk opvalt tijdens het kijken van Yummy, een horror filmpje dat zich van heel die "genre met meerwaarde" hype geen bal aantrekt. Een simpel uitgangspunt, wat stompzinnige humor erbij en dan goed 75 minuten door de bloederige zombies heenploeteren. Het voelt zowaar verfrissend aan, terwijl het toch vooral teruggrijpen is naar de oude opzet, maar dan op een iets modernere manier uitgewerkt. Het moet gezegd dat de gore er best goed uitziet, dat er wat lekker smerige scenes inzitten en dat ook de humor erg goed uit de verf komt. Het verhaaltje stelt niks voor en ook het acteerwerk is zeker niet van het hoogste niveau, maar dat boeit weinig als er weer een stukje smerigheid in de kijker gezet wordt. Vingers die afgesneden worden, ribbenkasten die opengebroken worden, zombies die zichzelf zitten opsmukkelen ... mnee, de liefhebber van wat gore en humor komt echt wel aan z'n trekken hier. Misschien voegt de film net iets te weinig toe aan het genre, naast een Braindead hoef je deze niet te leggen, maar het is een brokje oversneden filmplezier, het soort dat je eigenlijk nog maar héél weinig terugziet tegenwoordig. In die zin gewoon érg leuk om een keertje gezien te hebben (bij ons was de zaal gelukkig wel redelijk gevuld), hopelijk een voorbode voor de genre cinema in 2020. 3.5*

Het is eens wat anders dan de jankerige cinema die we hier gewend zijn. Alison wil van haar dikke tetten af en gaat naar een Oostblokkliniek voor een borstverkleining met Poepie en haar moeder. Wanneer een zombie losbreekt in de kliniek begint de bloederige mess. Vernieuwing brengt deze film zeker niet aan het genre, hoogstens een leuke toevoeging waarbij de humor weet te werken. Toch lachen toen iemand give me your hand zei tegen een verpleger die het stompje van zijn pas geamputeerde arm uitreikt. En dan het hoofd van Dimitri Vegas . Maar angstaanjagend, spannend en zenuwslopend werd het nergens, 3* voor de humor en leuk dat een Belgische regisseur dit aandurft én dat het resultaat geen mislukking is. Ik verwacht dat deze film ook internationaal zal aanslaan.

Erg puberaal en gemeen. Zoals de ongrappige running gag dat Alison (Maaike Neuville) haar grote tetten wil verkleinen. Of de clichématige manier waarop zowel plastische chirurgie als het Oostblok in de zeik worden genomen. Ergens jammer, want deze debuutfilm van Lars Damoiseaux oogt prima voor 't genre. Een fijn spel met belichting en claustrofobische ruimtes, en - niet onbelangrijk - de make-up van de zombies ziet er alleszins behoorljk uit. Maar het is allemaal zo ontstellend flauw. Het sterkt me ook in de gedachte dat zwarte humor uiteindelijk best lastig is om goed te doen. Een maker moet precies dat juiste evenwicht weten te vinden tussen leedvermaak en toch sympathie kunnen opbrengen voor die vermaledijde ellendelingen. Als 't alleen om het uitlachen gaat kun je net zo goed een filmpje opzetten van een kleuter die van een wip valt of iets dergelijks. Zo maken de onsympathieke personages in 'Yummy' (2019) de meest ridicule beslissingen om hun eigen hachje te redden of hun slaatje te slaan uit de misère. Het slaat werkelijk nergens op, maar levert een gemakzuchtige film op die grofheid verwart met humor.