L'Année Dernière à Marienbad (1961)

Buitengewoon sfeerrijke beelden gaan hand in hand met oorpijnigende orgelherrie. Mijn trommelvliezen werden aardig op de proef gesteld. Al is het niet alleen de muziek an sich, maar evenzeer de continue aanwezigheid ervan waar ik wat dolletjes van werd. Wat meer stiltes hadden deze film ten goede gekomen. Verder natuurlijk een bijzondere, maar voor mij persoonlijk nogal steriele film. Hermetisch dekt de lading inderdaad ook wel. Visueel is het bij wijlen zwierig genoeg om een indringend sfeertje te creëren, al staat de vrij futiele poging tot verhaal die de film doet dat meermaals in de weg. In combinatie met de steeds repetitiever wordende beeldtaal, en de, zoals gezegd, vreselijke muziek, zorgt het ervoor dat de film halverwege al wat begint te stagneren. Eigenaardig en bij momenten sfeervol, maar niet genoeg om echt wat bij me los te kweken. 2,5*.

Een film die al een jaar of 15 op m'n to-see lijstje stond. Iedere keer als ik de gemengde recensies hier las stelde ik het weer uit. Het is ook niet mijn film gebleken. Ik ben niet vies van een experimentele film op z'n tijd, maar Last Year at Marienbad is zo kil en afstandelijk dat ik er niks mee kan. Werkelijk elke scene en elk dialoog wordt lang uitgerekt en van het pretentieuze gestaar in de verte had ik ook snel genoeg. En dan komt ook nog constant die hemeltergende orgel eroverheen... De film heeft me duidelijk gemaakt dat ik emoties zoek in een film en karakters waar ik me (al is het het maar een beetje) mee kan identificeren. Daar ben ik de heer Resnais dan wel weer dankbaar voor.