Hector and the Search for Happiness (2014)

Ondanks het gevarieerde verhaal en een topbezetting een tegenvaller. Protagonist Simon Pegg mist uitstraling en de rollen van de andere sterren zijn niet veel meer dat wat opgeblazen cameo’s. Bepaald geen film waar je erg "happy" van wordt.

Een lieve en vriendelijke film met een aardig uitgangspunt, een sympathieke hoofdrolspeler en diverse topzware bijrolspelers die eigenlijk maar weinig te doen hebben, hoewel Stellan Skarsgård indruk maakt met zijn bankier die het allemaal al eens gezien heeft (en "onze" Barry Atsma zet ook een zeer geloofwaardige rol neer). De Afrikaanse episode vind ik een misser; ik begrijp wel dat Hector naast het zoete ook het zure moet meemaken, maar de gruwelijke werkelijkheid van die kidnap valt qua toon totaal buiten de film, en onze held stapt ook wel heel vlotjes over die ervaring heen.         En welke les hebben Hector en de kijker uiteindelijk geleerd, of had ik beter op al die tussentiteltjes moeten letten? Nou ja, de weg is belangrijker dan het doel zullen we maar zeggen, en als ze de moraal op een presenteerblaadje zouden hebben opgediend zou dat vermoedelijk een nog veel grotere afknapper zijn geweest. Of misschien moeten we wel letten op die dunne scheidslijn tussen de cliché's ("People who are afraid of death are afraid of life") en de waarheden ("We should concern ourselves not so much with the pursuit of happiness but with the happiness of pursuit" – een uitspraak die voor het gemak ook maar meteen in de trailer is gestopt), en is het aan de kijker om te oordelen waar het ene ophoudt en het andere begint. Kortom, na de eerste keer kijken was ik danig teleurgesteld, maar bij herziening begin ik toch wel onder de bekorting van deze film te geraken, ook al is het dan allemaal wat licht en vrijblijvend – en wellicht is dat ook juist de levensles van deze film.

Leuke film en zeker een toevoeging aan de filmwereld. Alleen worden de levenslessen aan het eind een beetje irritant.