Ae Fond Kiss (2004)

Deze eens geprobeerd en vond het wel een goeie film. Ondanks het eenvoudige verhaal weet de film wel te boeien, mede door de prima speelduur. De cast deed het ook prima en kwam overtuigend over. Geen misse film, het bekijken waard.

De titel komt van een lied van de Schotse dichter Robert Burns. Het gaat over een onmogelijke liefde en de confrontatie tussen twee culturen in hetzelfde land. Zoals gewoonlijk bij Ken Loach is dit in een zeer realistische stijl gemaakt. De acteurs kennen slechts een deel van het script op voorhand. Vooral Eva Birthistle speelt een mooie rol. Zij moet de strijd aangaan met conservatieve opvattingen in beide milieus. Er zit ook een komische scène in die wat aan Laurel en Hardy doet denken, met die piano die de trap op moet. Je gaat gemakkelijk meeleven met de twee hoofdpersonages, die voor een dilemma geplaatst worden: rebelleren of toch maar conformeren aan de verwachtingen van je omgeving?

Ae Fond Kiss heeft me enorm aangegrepen. De liefde tussen een migrantenzoon (een moderne moslim) en een jonge muzieklerares was enorm aandoenlijk om zien. Het voelde helemaal juist aan. De culturele kloof is enorm en de obstakels zijn talrijk. Immigranten vormen vaak een soort maatschappij binnen een maatschappij maar zo werkt het helaas niet. Je maakt dan integraal uit van de "gehele" maatschappij. Loach en Laverty tonen hun affectie voor het koppeltje en de hoopvolle boodschap die ze met zich meedragen, fantastisch gespeeld door de acteurs, en drukken in hun sociale commentaar veel genegenheid en geloof uit voor de meerwaarde die een multiculturele samenleving zou kunnen hebben mocht iedereen verder zien dan alleen maar de verschillen. Onmogelijke liefde lees ik in sommige commentaren? Nee dus, en dat is misschien nog het mooiste aan deze film.