Whitney (2018)

Mja, na Amy over Amy Winehouse waagde ik me over deze aangaande Whitney Houston. De wereld lag aan de voeten van Whitney in de jaren 90. Ze was een absolute wereldster en stak andere sterren als Madonna naar de kroon, weliswaar met een ander genre songs, maar in het brede spectrum van pop was ze eveneens een fenomeen. Haar stem was ontzettend helder en toonvast, ongekend bijna. Maar ook voor haar was de tol van het succes met de paparazzi, de rondcirkelende op geldbeluste aasgieren, familieproblemen etc ongemeen zwaar. Net als de docu over Amy werd ook hier gekozen om de docu te benoemen met haar voornaam, alsof men de wereldster wil afbeelden als een gewoon alledaags meisje. En dat was ze ook. Prachtig waren de gospelsongs in de kerk, dat pure, die onschuld ook ... Goede docu die het allemaal netjes in beeld brengt: haar rise and fall. Verveelt niet. Haar interview met Diane Sawyer was straf. Hallucinant ook hoe ze zich in een tweespalt bevond omdat ze volgens de zwarte gemeenschap te blanke popsongs begon te maken. Dat "wij-zij denken" gaat jammer genoeg op voor beide gemeenschappen. Whitney Houston, een popdiva met een fabuleuze stem die nimmer vergeten mag worden.

Ze had een hemelse stem, een goddelijke schoonheid en een gouden lach. Hoe is het zo fout kunnen lopen met Whitney? Dit is zowat het antwoord dat deze biopic, uitgebracht met de steun van haar familie, wilde brengen.Er waren twee zaken : ze zat in een toxische relatie met Bobby Brown die haar ongelukkig maakte met ontrouw en jaloersheid. Daarnaast is ook niet alles tot Brown te herleiden; ze gaf toe aan haar verslavingen en is daar aan ten onder gegaan. Ik kende zelf de feiten over haar misbruik door Dee Dee Warwick en over haar lesbische relatie niet, en ook de laatste jaren van haar leven zijn in die periode aan mij voorbij gegaan. Dit was toch het meest zielige stuk van haar bestaan : dat ze blut was, haar dochter verwaarloosde en als absoluut dieptepunt die comeback optredens waarbij haar stem nauwelijks herkenbaar was en zij nog slechts een schim was van wie ze ooit was. Haar "mal-de-vivre" kon je op haar gezicht aflezen... Een goede documentaire die ook eerlijk overkomt. Ik zat zeker niet te wachten op een chronologisch overzicht van haar bekende nummers. Je krijgt veel inzicht in wie ze was en de geïnterviewden mijden de moeilijkere kwesties niet. Opmerkelijk dat ook Bobby Brown voor de camera wou komen al was hij minder bereidwillig toen het onderwerp "drugs" aan bod kwam. Haar overlijden blijft zonde maar haar leven heeft zin gehad.. misschien niet in haar ogen maar ze heeft de wereld veel gegeven... we hebben allen gedanst, liefgehad of tranen gelaten bij haar songs.

In de documentaire Whitney: Can I Be Me (Film, 2017) - MovieMeter.nl proberen ze in de geest van Whitney Houston te kruipen. Met haar geheime lesbische liefde die niet paste in het beeld van haar katholieke familie, de druk van de showbizz, het geweld van haar echtgenoot Bobby en het drugsgebruik. De documentaire Whitney geeft een breder beeld met veel getuigenissen van haar naaste familieleden. Al willen die enkele van die issues liever niet bespreken. Wat soms wel te begrijpen valt over een familielid natuurlijk. Een documentaire is best volledig, al kan je evengoed afvragen wat je wil tonen. Whitney als muziekster of de persoon Whitney. Al kan je beiden niet los van elkaar zien. Net als bij veel andere sterren als bvb Elvis of Amy Winehouse is ook Whitney ten onder gegaan door de druk van het succes, omringd door familie en vrienden die verblind waren door de showbizz en daardoor hun geliefde ster niet genoeg hielpen als die het echt nodig had. Een mooi gemaakte documentaire, al mag de muziek en magie van Houston nog wat meer naar voor komen. Zodat we ook niet mogen vergeten hoe goed ze wel was als zangeres.