L'Instinct de Mort (2008)

Een van de betere franstalige films met een schitterende rol van Vincent Cassel die als het ware de vleesgeworden Mesrine is in deze film. Pas toen ik de aftiteling zag beseft ik dat Cassel de hoofrol speelde, ik had het anders niet kunnen raden. Na het kijken van het eerste deel, was ik onmiddellijk ook deel 2 bekijken. Dat is dus een prima teken. Zeer boeiende film over een spraakmakend figuur. 5 sterren, Staat verdiend in de top 250 allertijden

Om eerlijk te zijn had ik nog nooit eerder van publieke vijand nummer 1 "Jacques Mesrine", ik ben dan ook van een latere generatie. Ook de film was me tot voor kort onbekend. Deel twee zal voor eerstdaags zijn en ik kijk er alvast naar uit. Uitstekende verfilming weliswaar, niet in het minst door de geloofwaardige sterke acteerprestatie van Vincent Cassel. Mesrine reeg de misdaden aan elkaar en mede door zijn korte lontje was hij erg onvoorspelbaar en explosief (enfin zo blijkt toch uit de film). Het feit dat hij één van de meest gezochte Franse misdadigers was uit die tijd zal wel ergens vandaan komen. Vincent Cassel weigerde aanvankelijk het eerste scenario van de film omdat Mesrine te romantisch als "held" werd geportretteerd. Net als Bonnie en Clyde werd een soort van aura gecreëerd rond de persoon Mesrine. Hij maakte het Franse politionele en gerechtelijke apparaat belachelijk. Het uiteindelijk showen van zijn dode lichaam voor de camera's had dan ook een verkeerd effect. Een fascinerend figuur, dat zeker. De film besteedt aandacht aan de goede en slechte eigenschappen van Mesrine. Het feit dat de film in 2 delen van elk 2 uur in beslag neemt, zorgt voor de nodige diepgang van Mesrine en tijd om het verhaal te vertellen. De start van de film met de split scenes was leuk, jammer dat dit niet werd doorgetrokken. De film kent ook de nodige sterke scènes zoals de overvallen, ontsnappingen, gevangenis, etc ... Op naar deel 2.

De eerste keer, flink wat jaren geleden, niet kunnen bekoren en helaas de tweede keer weer niet. Wat wel opvalt is de rond uit grimmige sfeer, brute actie, stevige aanpak in de bajes en vooral de mooi gebrachte uitbraak. De behoorlijke schare aan mooi vrouwen is uitmuntend net als de stijl, montage en best wel fraai uitgevoerde picture in picture. Waar de film vooral nat op gaat is de vertelling. Het lijkt alsof men in de beperkte tijd die men heeft, kleine twee uur, gewoon weg teveel wil vertellen. Van de dienstplicht in Algerije tot zijn eerste misdadige stappen, en van zijn eerste vrouw met kind tot zijn eigen escalatie qua gedrag en keuze voor een vrouw al net zo fout is als hijzelf. De stijl is daarom ook de fragmentarisch te noemen en springt er behoorlijk in om, met een scala aan personages die even snel opduiken als weer verdwijnen. Er valt te zeggen dat men niets wil overslaan, toch lijkt dit uit te monden in een soort overkill wat ten koste van diepte en impact gaat. Aardig voor een keer maar dat is het ook snel door en ondanks boven genoemde min en pluspunten.