El Secreto de Sus Ojos (2009)

Wat een topfilm zeg. Even dacht ik dat het niets zou worden, de film werd opeens traag en langdradig. Maar dat was meer een stilte voor de storm, opeens belandde de film in een stroomversnelling en bleef het de hele tijd ontzettend boeien. De rode draad van El secreto de sus Ojos ("Het geheim in haar ogen") is het onderzoek van een lastige zaak, een moord op een jonge vrouw waarbij de dader spoorloos verdween. Een onderzoeker schrijft een boek daarover, en door middel van flashbacks zien we hoe dat onderzoek is verlopen. Prima script, geweldig acteerwerk en ook weer mooi verfilmd waardoor je de sfeer goed kunt voelen. De film heeft erg veel oog voor de details (om maar een voorbeeld te noemen: de Olivetti die de A mist en Te Amo (Ik hou van je) niet kan schrijven waardoor Temo (ik heb angst) komt te staan) en een zeldzame diepgang: de passie die nooit verdwijnt (bij de dader, bij de man van het slachtoffer, bij de onderzoeker) en de straf van het "niets". Ook de diepgaande vriendschap tussen de strafrechterlijke onderzoeker en diens assistent vond ik zeldzaam mooi overgebracht. Aanrader, wel even dat trage stukje uitzitten dus en blijven kijken want dat is het zeker waard. Films als deze zijn toch echt zeldzaam.

Maar eens opgezet omdat hij in wat lijstjes voorkwam waaronder de IMDB top 250. Achteraf gezien kan ik die hoge waardering niet echt verklaren. Het is in principe wel een goed gemaakte film maar doet weinig bijzonders. Het duurde ook wel even voordat het me allemaal een beetje kon boeien. De personages vond ik niet bijster interessant en het verhaal was vrij clichématig opgebouwd, met als dieptepunt een trein-meeren-scene. De scene in het stadion was wel daadwerkelijk indrukwekkend al begrijp ik niet waarom het Gomez een goed idee leek het veld op te rennen

Deze film vergeten wij voorlopig niet weer, hij heeft bij ons een plaats veroverd in het geheugen, zowel op de korte als de lange termijn! Geleidelijk, maar vooral erg zorgvuldig, bouwt Juan José Campanella zijn verhaal op. Veelvuldige flashbacks verklaren niet alleen de opeenvolgende gebeurtenissen, maar ook de gemengde gevoelens waarmee Esposito (Ricardo Darín) aan dit moorddossier terugdenkt. Wazige beelden maken overgangen in de tijd aanvaardbaar. Campanella's ervaring als regisseur van populaire TV series als "House" en "Law & Order: Special Victims Unit" laat zich voelen. Zijn perfecte gevoel voor timing en focus zorgen ervoor dat de aandacht van de toeschouwer genadeloos wordt vastgehouden. Zoals de titel al aangeeft blijken de ogen "spiegels van de ziel". De manier waarop de personages kijken en hoe Campanella dat in beeld brengt vormen dan ook een wezenlijk onderdeel van het verhaal. De chemie tussen Ricardo Darin en Soledad Villamil (Irene Menéndez Hastings) wordt overigens op een even majestueuze manier stilzwijgend naar buiten gebracht. Hun oogcontact verraadt een grote aantrekkingskracht waar Esposito omwille van de maatschappelijke conventies probeert aan te weerstaan. De vertolking van Ricardo Darin draagt in grote mate bij tot de impact van deze film, al vindt hij een waardige tegenspeelster in Soledad Villamil, die meesterlijk gestalte geeft aan zowel de tedere vrouw als de carrièrejager van hoge afkomst. Vanaf de eerste minuten neemt deze film je mee in een beladen drama en die houdgreep waar je in terechtkomt, wordt pas meer dan 2 uur later iets losser. De kwaliteitsvolle regie en de verregaande vertolkingen van de acteurs leveren dan ook een magistrale film op met een superieur scenario en magnifiek spel. Een geweldige film! Een 9!