Under the Silver Lake (2018)

Wat mij betreft één van de beste films van de laatste jaren. Sam kleurt de betekenisloze maatschappij waarin we leven op zijn eigen manier in, door overal boodschappen en mysterieuze verbanden te zien. Dit moet ook wel, want die helpen hem te zoeken naar de mysterieuze Sarah. Geïnspireerd door Hitchcock, De Palma, Lynch, Altman, etc, schept regisseur Mitchell een eigen moderne vertelling van de ontsnapping uit het zinloze leven, naar de eigenlijk al net zo lege popcultuur (en toch ook weer niet), waarin we al snel verzuipen in sfeer (LA, beter wordt 't niet), mysterie, spanning en creatieve vondsten. Kinderen op hun hasses slaan, een uilenvrouw, een rare grot die leidt tot een supermarkt, een Playboy cover die doodgeschoten wordt, blaffende mensen en een aai over James Dean z'n hoofd. Niks is te gek in dit fabelachtige meesterwerk.

Ik vind het knap dat er zoveel mensen zijn, die hier iets mee kunnen. Ik kan met de beste wil van de wereld geen chocola maken van deze gekunstelde verzameling beelden, die —voor zover ik het heb kunnen volgen— ternauwernood enige onderlinge verwantschap vertonen. Als het dan nog erg mooie plaatjes zouden zijn, dan zou dat tenminste nog een beetje goed maken, maar ook dat heb ik node gemist. Al met al, zonde van mijn tijd dus. De moeder van de protagonist stuurt hem een bandopname van Janet Gaynor’s 7th Heaven uit 1927. Een verstandige vrouw, die moeder, want dat is in menig opzicht daadwerkelijk een mooie film.

Uitstekende film waarin een jongeman op zoek gaat naar een meisje die hij de avond daarvoor ontmoet heeft. Een bijzonder origineel en mysterieus verhaal dat wegkijkt als één grote puzzel met veel puzzelstukjes (waarbij het niet erg is dat ze niet allemaal passen). Intrigerend van begin tot eind en sommige momenten komen verrassend uit de hoek. Bovendien ziet het er allemaal prachtig uit (de hele enscenering). Met gemak 4.0 sterren.