Get Him to the Greek (2010)

'' Your brain is full of lollipops, rainbows, and cheese. '' Dit is weer zo'n film waar de bijrollen leuker zijn dan de hoofdrollen. Jonah Hill en Russell Brand waren de reden dat ik de film eigenlijk wou laten liggen. Ik vind het vreselijk irritante kerels die me ontzettend op mijn zenuwen werken. Hill straalt niks uit, behalve het feit dat hij een rond tonnetje is zonder nek. Brand is over the top en probeert leuk te zijn, waar hij niet altijd in slaagt. Wat mij betreft mogen de complimenten dan ook naar Sean Combs. Ook niet de meest geweldige acteur maar op een of andere manier weet deze man wel een lach op je gezicht te brengen, in tegenstelling tot het geforceerde acteerwerk van Hill en Brand. Chemie tussen deze heren is ook ver te zoeken. Leuk om 'Draco Malfoy' nog even voorbij te zien komen. Van dit soort zeldzame momentjes moet de film het hebben. Wellicht ben ik gewoon niet het type voor dit soort films, die telkens zwaar overdreven zijn, vooral wat gezichtsuitdrukkingen en mimiek betreft. Beetje teveel expressie naar mijn smaak. Onderbroekenlol, ranzigheid en wat gekots en geschijt.. Nee bedankt. Niet voor herhaling vatbaar.

“This is it, Aaron. This is rock n' roll. Did you enjoy the party?" Doldwaze film. Hill en Brand zijn goed maar kunnen niet verbloemen dat het allemaal weinig om het lijf heeft. Dat is niet heel erg, als de humor maar goed is en de acteurs chemie hebben. Met dat laatste zit het wel goed, maar de humor is een beetje hit and miss. En het is jammer dat er altijd weer een moraal in moet zitten. Vooral met een gek als Brand had je ook voor iets anders kunnen kiezen. De muziek is wel goed en er zitten best wat aanstekelijke nummers bij. Al met al een film die tegenvalt als het aankomt op geslaagde grappen, maar best leuk is om een keer te zien.

Stollers vervolg. Je zou het niet snel denken, maar deze film speelt zich klaarblijkelijk af in hetzelfde universum als Forgetting Sarah Marshall. Dat is overigens meer een promotionele stunt dan echt slim schrijfwerk, want het zijn enkel de personages die elkaar soms herkennen. Verder is dit een redelijk eigen product. Neemt overigens niet weg dat de film zelf nog wel oké is. Normaal zijn dit soort Amerikaanse komedies niet snel mijn ding, en ook deze heeft wat bedenkelijke momenten, maar toch loopt het best lekker. Dat heeft er vooral mee te maken dat Brand erg goed in de film past. Misschien dat hij het te moeilijk vind om ook dramatiek naar behoren te spelen want het blijft vooral grappenmakertje spelen, maar hij doet het wel uiterst charmant. Visueel aardig en er hangt een lekker tempo. Hill is in de hoofdrol wisselvallig verder. Niet omdat hij slecht acteert, wel omdat hij niet altijd alle grappen kan afleveren. Daar is hij overigens zelf niet altijd schuldig voor, want het is vooral het script dat zijn personage de makkelijkste grappen blijft aanreiken. Die worden dus zoals verwacht ook niet te best afgeleverd. Omdat er toch wat weinig progressie te vinden valt, had ik de film origineel een halfje lager gegeven, maar Stoller herpakt zichzelf goed in de slotfase door er toch een menselijk naambordje aan te hangen. Get Him to the Greek is daardoor wat dieper en herkenbaarder dan de gemiddelde komedie, maar het is verder ook gewoon degelijk vermaak. Alleen is het niet bijzonder grappig, maar dat neem ik voor lief.