The World's Fastest Indian (2005)

Ik twijfelde hier tussen 3.0 en 3.5, toch maar voor het laatste gegaan. Anthony Hopkins speelt zijn rol goed, maar niet geweldig. Het eerste gedeelte in nieuw zeeland duurt iets te lang. De reis in Amerika is wel leuk, maar zoals vele zeggen is het hoogtepunt van de film het racegedeelte. Hier kon meer uitgehaald worden. Ook mocht de speelduur wel wat korter. Wel grappig is dat het gros van de Amerikanen in deze film als egoïsten neer worden gezet. 3.25*

Feel good van de bovenste plank die, hoewel zoetsappig, toch behoorlijk bij de waarheid blijft en het karakter Burt Munro. Een beeld van een bijzonder kleurrijk figuur komt naar voren, zeg maar gerust op het excentrieke af. Hoewel ik er ook niet bepaald op zou zitten wachten, iemand die zo'n teringzooi maakt en weekends in alle vroegte die k*tmotor aan zwengelt, toch heeft de beste man een ontzettend innemend karakter en een enorme gunfactor aan zijn reet hangen. Kostelijk zijn de rare gewoontes en de band met de buurjongen. De reis richting Bonneville begint en zal niet bepaald zonder slag of stoot verlopen net als het deelnemen aan de race zelf. TWFI valt natuurlijk op door Hopkins die de goedzak op heerlijke wijze neer zet, maar niet minder door alle andere bijzondere figuren die voorbij komen of de talloze vermakelijk gebeurtenissen. Om je te bescheuren is bijvoorbeeld de technische keuring, de Bonneville mannen kunnen hun ogen niet geloven bij de talloze El Cheepo constructies van Burt. Een rijdend doodskist is het in hun ogen. Burt lacht het allemaal weg. 'De remmen doen het niet? Maar ik kom hier voor een snelheidsrecord.' Toch krijgt hij het met veel goodwill en steun voor elkaar, en zijn record onder 1000 cc voor een specifiek bouwjaar schijnt nog altijd te staan. En dat is bijzonder gezien Indians niet bekend staan vanwege hun vermogen door de motorbouw zelf, namelijk een zijklepper. Verder mogen scènes als het maken van slicks met het mes, de proefrit op de openbare weg, de rit zelf en de dame waar hij zijn wagentje herstelt, er ook zijn. Daarnaast is het natuurlijk prachtig al dat oude materiaal en opzet op de zoutvlakte aan het werk te zien in Bonneville. The World's Fastest Indian mag dan ook zonder overdrijven een heerlijke en bijzonder vermakelijke film genoemd worden.

Mwa. Nog een film uit de top 250 waarvan ik wel begrijp dat het goed aanslaat bij mensen, maar niet van begrijp waarom het dan in hemelsnaam zo'n hoge score moet krijgen. Deze film vond ik echt niet zo bijzonder dat het gekwalificeerd moet worden om in de top 250 te staan van beste films die te zien zijn op onze aardbol. Wel is het een feelgoodfilm die ook echt alleen maar de intentie heeft om blijdschap te creëren en die boodschap waardeer ik altijd ergens wel. Een goedbedoelde film betekent echter niet meteen een goede film, want dat was dit echt niet. Je loopt overigens ook al snel achter als je van Hopkins een stripfiguur maakt. Iemand die eigenlijk zo aardig is dat je gewoon weet dat ze overdreven zijn in de acteerprestatie. Hopkins doet het nog wel aardig overigens, en dat mag je ook wel verwachten van deze acteur. De overige castleden vullen nogal typerende rollen in. Ik denk echter dat de meeste mensen van de cast dachten dat ze gewoon makkelijk konden scoren met de film. Weinig oprechtheid in de acteerprestaties. Weinig passie, ik vind het toch wel wat matig. Visueel kent de film wat mooie beelden en die verschijnen vooral wanneer Hopkins in zijn motortje mag rijden. Die beelden van de fraaie landschappen vormen de visuele pracht van deze film, maar de andere beelden stralen nauwelijks wat uit. Terughoudende cinematografie, lelijke kleuren. Van bijna geen enkele locatie wordt knap gebruik gemaakt, en voor een roadmovie is dat wel een probleem. Ik vind dit een nogal makkelijke film. Zo lief dat het te voorspelbaar wordt. Het avontuurtje van Hopkins duurt ook gewoon te lang verder. Hem zien die keer op keer saaie mensen tegenkomt gaat al na een klein halfuurtje vervelen. Weinig indrukwekkende en redelijk normale cinema met wel wat hoogtepunten, maar in zijn geheel te weinig inbreng kent van de regisseur om echt goed te worden.