Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest (2006)

Deel 2 van de Pirates-reeks, en hoewel vermakelijk toch wel wat minder. De stijl en sfeer is er opnieuw, zo ook de bekende soundtrack van Hans Zimmer, daarnaast wordt er opnieuw een aardig en fantasievol verhaaltje gecreëerd voornamelijk rond Davy Jones en The Flying Dutchman die erg fraai vormgegeven zijn. Verder vind ik de film aan de mindere kant omdat er veel meer gewerkt met actie die allemaal wat over de top neigt zoals dat met dat grote wiel of alle toestanden in het begin met de kannibalen. Leuk....maar wel minder. Daarnaast vind ik de film toch zeker een half uur te lang en het open einde waar natuurlijk meteen een opzet voor deel 3 in zit kan me niet bekoren. Je hebt tweeënhalf uur zitten kijken naar iets wat niet tot afwikkeling komt. Goed alle voors en tegens afgewogen, mooi ziet het er allemaal wel weer en, ondanks dat het nieuwe er af is, is deze op zich ook wel weer vermakelijk en humoristisch.

Lord Cutler Beckett [Tom Hollander] komt orde op zaken stellen en arresteert Will Turner [Orlando Bloom] voor zijn aandeel in het bevrijden van Jack Sparrow [Johnny Depp] aan het eind van Pirates of the Carribbean: The Black Pearl. Beckett is bereid Turner te laten gaat als hij helpt Jack Sparrow, die nu kapitein is van ‘The Black Pearl’, in de val te lokken. Bovendien blijkt Davy Jones [Bill Nighy] onderweg te zijn om met Jack Sparrow af te rekenen. Het schip met levende doden is visueel indrukwekend, maar maakt dit ook wat te eng voor de jongere kijkers. Opvallend zijn ook de racistische stereotypes in een film die zich teveel richt op slapstick en te weinig op een fatsoenlijke verhaal. Depp is weliswaar de feitelijke ster, maar hij kan dit niet in zijn eentje dragen. Vooral Geoffrey Rush wordt node gemist, maar die keerde gelukkig terug voor het vervolg Pirates of the Carribbean – At World’s End.

Na het geniale eerste deel toch wel een stevige teleurstelling, want dit deel heeft eigenlijk maar weinig te brengen. Nouja, het 'snip-snip' van Depp had wel even wat, en de toevoeging van Nighy is natuurlijk geniaal. Zeker omdat hij het voor elkaar krijgt om zijn gebruikelijke mime dwars door een siliconen inktvis heen te krijgen, al komt dat er misschien in het volgende deel pas echt goed uit. In vergelijking vond ik de rest van de rollen er maar wat mat bij hangen. Teveel verhaal, te weinig karakter, is dan misschien de samenvatting. Met zoveel rollen en zo'n sterbezetting is dat wellicht ook niet vreemd, maar wel iets waar de regie toch iets mee had moeten doen.