Nightmare Alley (2021)

Een remake van de film uit 1947 met Tyrone Power, of een nieuwe interpretatie van het zelfde boek uit 1946. Maar del Toro zal wel naar de eerdere verfilming gekeken hebben met Romina Power (dochter van diezelfde Tyrone) als cameo in de nieuwe verfilming. Een filmnoir met een gothic randje en daar is del Toro wel de geschikte man voor. Iets minder mysterieus dan de voorganger, maar de film is wel evenwichtiger en visueel zeker de moeite. De intrige blijft wel wat uit, maar het verhaal staat nog recht. Kleurrijke figuren en een cast die de moeite is. Je herkent duidelijk de stijl van Guillermo del Toro, ook al is die wat gelimiteerd door het bestaande verhaal. Alleen het einde is wat minder. Deels is dat bij mij te wijten aan het feit dat ik de oudere film al heb gezien, die bij het kijken van deze film toch altijd wat in het achterhoofd had zitten. Toch een mooie film en blij dat ik deze in de cinema heb kunnen zien.

Een nieuwe van Del Toro kon ik niet links laten liggen in de zalen. Hij schetst hier met zijn remake een uiterst sfeervol portret van de kermiswereld in de jaren 40. En het zou Del Toto niet zijn, mocht hij zoals in haast elk van zijn films een vreemd wezen te voorschijn halen. Niet dat diens rol groots is, maar het kleine radartje past mooi in de geheel magische wereld van kunstenaars, acrobaten en helderzienden. Ik ken de oude film niet, noch het boek, dus ik kan met niet veel refereren. Het plot is inderdaad erg toegankelijk. De lange speelduur is deels gerechtvaardigd. Halfweg toch even een dipje na een erg sterk sfeervol begin en een climax naar het einde toe. De film wordt voor mij gedragen door de sterke mysterieuze vrouwen Zeena (Toni Collette) en Dr. Litter (Cate Blanchet). Stanton (Bradley Cooper) zweeft er rond heen, opportunistisch dat hij is, maar niet beseffend wie nu werkelijk wie overheerst. De sfeer is deels magisch, maar gaat langzamerhand over naar mysterie en duisternis. De kermiswereld met zijn geheimen huist als metafoor ook verder in de ziel van de mens waar hebzucht centraal staat. Sterk einde ook waarbij spanning en cinematografie hand in hand gaan. Prima film met uitstekende gastrollen (Dafoe bvb) en prima dialogen. Fijn deze in de bioscoop gezien te hebben!

De film duurt 2,5 uur en dat is wat lang voor deze film die gewoon draait om een oplichter. De lengte komt deels door de lange introductie in de kermiswereld. Zo lang zelfs dat het jammer was dat op een gegeven moment dat werd losgelaten, want juist dat eerste deel is veruit het vermakelijkst met al die personages. Daarna zakt de film toch echt wel in. Op momenten nog aardig en sfeervol, maar zeker de centrale romance tussen Cooper en Mara komt niet goed uit de verf, vooral door Mara, sowieso niet mijn favoriete actrice - overtuigen doet ze me nooit. Cooper redt het in zijn eentje ook niet. En dat stuk is, ook los van het eerdere deel in de kermiswereld, te lang voor hetgeen de makers willen vertellen. Visueel verder wel aardig allemaal, met een stoet aan leuke personages maar wel een onevenwichtige film lange tijd, alsof dit twee films in één zijn met totaal verschillende verhalen en sfeer. Wel een leuk einde. Nog net aan 3,0*.