Listen Up Philip (2014)

Vorig jaar lag de focus in Gent op de 'Amerikaanse Onafhankelijke Cinema' en dit jaar in Locarno:

verhaal klinkt Schwartzman op het lijf geschreven

Gaat ook draaien in de American Indie Competition van het LIFF volgende maand

Deze waarschijnlijk satirisch bedoelde karakteristieke dramatische komedie over een succesvolle, doch bittere, gekwelde, zich ellendig voelende, narcistische schrijver èn zijn inspiratie kon me maar mondjesmaat boeien. Deze film, die voorzien was van de nodige beeldspraak, over zelfhaat en arrogantie, riep telkens nieuwe vragen op, maar ik miste de structuur en samenhang. Bovendien raakte ik niet bijster geïnteresseerd in de hoofdpersoon zelf.

Vlak gedoe met een slaapverwekkende voiceover, oninteressante personages die maar niet los willen komen en er niet in slagen om iets van karakter te krijgen - en ver blijven van sympathiek worden. Jammer en ook wat onbegrijpelijk, er doen best een aantal veelbelovende acteurs uit het indie-circuit mee. Had ik toch iets meer van verwacht.

Eigenlijk begon deze film voor mij pas goed te werken tijdens de aftiteling, wanneer alle boekcovers worden getoond. Ik kan nog niet helemaal uitleggen waarom, maar daar werd ik echt best emotioneel van.

Matige film waarin een schrijver zich terugtrekt uit de drukke stad om te kunnen schrijven. De film begint redelijk veelbelovend en bevat een aantal prima dialogen. Maar het wordt al heel snel langdradig en bovenal nogal rommelig en ongestructureerd. De cast doet niets verkeerds.

Een matige komedie/drama film...

Redelijk verhaal...

Redelijk acteerwerk...

Te snel camerabeweging...

Redelijk beeld (geen HD aanwezig)...

Redelijk geluid

(geen Dolby Digital aanwezig)...

Niet te moeite waard...

Beetje de vorm van een Woody Alleen film(welgestelde mensen die zwelgen in zelfmedelijden, alles voorzien van een verklarende voice over). Maar waar Woody dit soort films doorspekt met relativerende humor, word je van deze prent tamelijk depressief. Schwartzman is een getalenteerd acteur maar speelt zijn rol zo ééndimensionaal onsympathiek dat het je al snel worst zal wezen hoe het hem vergaat. Onbegrijpelijk dat deze hork hier zo veel aandacht krijgt van het nodige vrouwelijke schoon(wiens aanwezigheid er voor zorgt dat ik een half puntje extra geef dan eigenlijk nodig voor deze film)

Matige praatfilm dus die bijna letterlijk op niets uitloopt.

2-2,5*

Heerlijk cynische film met prachtige mono- en dialogen, een perfect gecaste Schwartzman en een prima tempo doorheen de film. Hier en daar wat kleinigheden die begonnen te storen, en uiteindelijk is het wel vaak hetzelfde trucje dat vertoond wordt maar ik heb er toch erg van genoten.

Precies!

Het gekke is dat ik de hele film dacht dat de titel "Listen to Philip" was (geen idee hoe ik daarbij kwam) en ik wilde naar de filmpagina op MM gaan om te zeggen dat ik aan het eind van de film dolblij was nooit meer naar Philip te hoeven luisteren.

Maar toen ik de film niet op die titel kon vinden, kwam ik er achter dat de titel anders was.

Anyway, Philip is gewoon een enorme eikel en het is strontvervelend om naar hem te luisteren of te kijken. Het is me niet duidelijk geworden waarom hij zo was en grappig was het ook niet.

Daarnaast vond ik het erg vervelend hoe de film de hele tijd van focus veranderde, van het ene personage naar het andere. Opeens zaten we in een ruzie tussen die oude schrijver en zijn dochter. Wat had dat te maken met de rest van de personages of het verhaal? Werkelijk geen idee. Dan kwam je dus opeens in een fase van de film waarin Philip eigenlijk niet voorkwam. Vreemd.

De vriendin vond ik dan nog het meest interessante personage en die actrice zette ook wel een aardige performance neer.

Scherpe satire vol met zelfvoldane, niet te harden personages. Kijkers die een personage nodig hebben waar ze een beetje van kunnen houden kunnen beter weg blijven hier. Philip is de vreselijkste, maar de andere belangrijke figuren, Ike en Ashley zijn beide ook niet te doen en vol van zichzelf. Deze film steekt de draak met arrogantie en elitisme in de kunstwereld en is messscherp in hoe veel personages daarin wentelen en zelfs zich soms bewust van zijn. De tekst van de voice over is apart. Soms genadeloos gehakt makend van de personages.

Ik ben er niet helemaal uit of de vrij stevig aangezette portrettering van Ike en Philip de film helemaal goed doet. Die twee hadden wat meer nuance kunnen krijgen zonder dat dat het thema van de film onder laat sneeuwen.