Solace (2015)

Mwah, ze moeten gedacht hebben om van de TV-serie Medium met de altijd beminnelijke Patricia Arquette (schitterde in Lost Highway) een filmsucces te maken, maar helaas kwam 't geheel niet goed uit de verf. Aan de acteurs lag het niet, aan het scenario des te meer. De ontknoping was een bedroevend tranendal. Jammer, ik had er meer van verwacht.

Dit is best een aardige 'bovennatuurlijke' thriller. Echt spannend wordt het nergens.

Toch doen de acteurs hun best. Colin Farrell deed het wat minder, maar zeker nog voldoende.

De film was soms wat rommelig op visueel vlak. Het is natuurlijk makkelijk om moordenaars op te zoeken met een '6e zintuig'. Ik vraag me af of in het echt ook wel eens gebruik wordt gemaakt van een helderziende? Volgens mij wel, maar of het ook wat oplevert?

Niet zo heel veel aan. Knap dat Hopkins altijd serieus kon blijven. Voelen aan bloemstelen?! En volgens mij was de film gegroeid als Farrell en Hopkins van rol hadden gewisseld.

Prima thriller met een goed spelende cast en een goed verhaal, visueel vond ik zeker een pluspunt. Voor de rest een leuke film voor een keer, wel misschien leuk om te vertellen dat de film een sequel zou worden op Se7en ja ja echt. Maar toch mooi dat ze er een standalone film van hebben gemaakt

Bwa van alles te weinig

"I don't enjoy the work I do, John. It's not a fetish. It's about allowing those who are already dying... to die with some dignity. Sometimes the greatest acts of love are the hardest acts to commit."

Viel een beetje tegen. Solace staat echt al wel tien jaar in mijn kijklijst, alleen nooit echt de nodige moeite genomen om hem te kijken, of misschien was het een stukje interesse wat ik toch wel echt mis bij deze film. Het hele verhaal was opzich wel interessant maar, Poyart maakte het vooral heel irritant om naar te kijken (en met vlagen zelfs onduidelijk) door al die tussen scenes waar John zijn visioenen ziet. Je weet het wel na een tijdje, en hij blijft maar strooien met die scenes.

Zoals ik al zei, het verhaal is opzich wel prima. We hebben uiteraard al tientallen soorten films in het zelfde straatje, echt heel bijzonder was het niet meer, maar het stukje helderziendheid was zeker wel een leuke toevoeging. Alleen pakte Poyart dat echt verkeerd aan. En hoewel ik de film in het begin nogal sloom vond, was hij na een gegeven moment steeds interessanter, kwam de vaart er goed in waardoor de film ook direct een stuk leuker was. Het motief van de moordenaar vond ik wel goed, een goede achterliggende gedachten maar, daar is ook wel alles mee gezegd.

Qua moorden was het wel interessant, erg onderhoudend gemaakt ook en inderdaad, visueel best te doen. Maar daar blijft het eigenlijk ook wel bij. Echt lovende kan ik niet spreken over deze film, dat verdient die misschien ook niet. Leuk, maar wel voor één keer.

De Braziliaanse regisseur Afonso Poyart hoopt een uitgekauwd detectiveverhaal van een frisse inslag te kunnen voorzien door wat elementen te lenen uit het sciencefictiongenre. Anthony Hopkins wordt aangewezen om dat overtuigend naar het grote doek te vertalen, maar helaas komt het allemaal erg wisselvallend voor de dag. Voor enige tijd wil de bovennatuurlijke insteek bijvoorbeeld best boeiend zijn, maar uiteindelijk houdt het mysterie simpelweg geen stand en krijgt de relatieontwikkeling te veel ruimte. Poyart lijkt niet helemaal te weten waar de sensatie vandaan gehaald kan worden, waardoor Solace enigszins ongebalanceerd en ongecontroleerd voor de dag komt. Op visueel vlak ziet het er verder keurig uit en er zitten zeker originele vondsten in, maar te weinig om het volledige eindresultaat naar een hoger niveau te krijgen.