The Do-Deca-Pentathlon (2012)

De broers Duplass gaan met deze film een beetje terug naar hun roots. Weg zijn de bekende acteurs en weg de verhalen met meer structuur. Dat hebben ze ook niet nodig. Verder is het niet heel erg anders, maar de back to the roots feel in combinatie met de modernere filmstijl van de laatste jaren, dat zorgt wel voor hun beste film tot nu toe. Knap, want dan breek je door, heb je het voor elkaar dat bekende acteurs in je films willen spelen. Wat doe je dan? Je maakt een kleinere film.

Het idee is simpel. 2 broers zien elkaar al jaren niet. Toen ze jong waren hielden ze een sportcompetitie met 25 disciplines, dat ging gigantisch mis. Nu zijn ze verbitterd tegenover elkaar. Op het moment dat beide broers naar hun moeder gaan omdat er een verjaardag (van de ene broer) te vieren valt, begint de strijd opnieuw.

Simpel verhaal en al even simpel in de uitwerking. Een luchtige komedie, met de juiste sympathieke drama elementen. De speelduur is erg kort en haalt daar ook zijn kracht vandaan.

Top!

Behoorlijk genoten van deze film die in het begin aandoet als een klassieke sportfilm maar zich focust op de strijd tussen twee broers. De nodige tongue in cheek grappen en zelfs nog een dramatisch sausje.

Sterk, aanrader.

Het contact tussen broers Mark [Steve Zissis] en Jeremy [Mark Kelly] is jaren geleden ernstig bekoeld. Dat houdt verband met een zelfverzonnen meerkamp van 25 sporten en spellen die moest uitwijzen wie hun 'de beste' was en geruzie over spelregels en onvermijdelijk dus ook over de uitslag. Vooral Mark is mede daardoor in een diep dal geraakt waardoor zowel zijn geestelijke als zijn fysieke gezondheid zwak is. Wanneer de broers elkaar ontmoeten tijdens een familiebijeenkomst laat hij zich toch door Jeremy overhalen om, achter de rug van zijn bezorgde echtgenote, de 25-kamp opnieuw aan te gaan. Tragikomedie over de concurrentie tussen broers (of zussen) en de haat/liefde-verhouding die daaraan ten grondslag ligt valt niet in de valkuil van slapstick en vervalt nooit in sentimentaliteit. Het einde is wat onbevredigend, maar er zijn meer dan genoeg rake momenten.