The Towering Inferno (1974)

Mooie film, zei het soms een tikkeltje langdradig, die op een goede manier de gevaren van een wolkenkrabber van dergelijke omvang, weet weer te geven.

Het zijn vooral de twee hoofdrolspelers, die The Towering Inferno een echt gezicht weten te geven. Newman speelt uistekend als de architect van het gebouw, die net als veel mensen op een gegeven moment behoorlijk in de penarie komt te zitten, McQueen is als hoofdbrandweerman minstens zo goed. De rest van de cast kent indrukwekkende namen, maar speelt een veel marginalere rol.

De effecten zijn anno nu nog best goed en ook het camerawerk mag er op momenten zeker zijn. Het hele gebeuren mist soms alleen wat vaart en voortgang, waardoor het soms dus ietwat langdradig aanvoelt. Al met al is het echter een prima film.

3,5*

Met Poseidon adventure de beste rampenfilm uit de jaren zeventig. Earthquake net iets minder. Maar deze heeft de beste acteurs , is het spannendst en de meest spectaculaire. Susan Flannery ( Stephanie Forrester, bold and the beautiful weet je wel ) in kleine rol. William Holden was ook prima acteur uit die tijd en OJ Simpson doet ook nog mee. En John Saxon in piepkleinrolletje als brandweerman

Uitstekende rampenfilm die geen moment verveeld. Lang geleden ooit gezien en nu prachtig op blu ray gezet in beeld en geluid wow. De film heeft een uitstekende opbouw en hoewel zich alles centreert in deze wolkenkrabber blijft alles boeien. Daarnaast is het leuk om deze oude cast waarvan zowat iedereen al is overleden nog eens een keer te zien. Absolute aanrader zonder minpunten!

Het is wel een rampenfilm die erg zoekt naar de kick (sensatie) en un die zin wat wansmakelijk.

De hoogste wolkenkrabber ooit is net voor open verklaard en al rap begint het onheil: een vuur dat uitbreekt op de 81ste verdieping. Ruim 2,5 uur lang duurt de fik en de bijbehorende reddingsactie van een groep mensen die in de val zitten. Paul Newman en Steve McQueen vervullen daarbij de hoofdrol met avontuurlijke acties en ja, ik vond het soms ook gewoon best spannend!

Een helicopter wordt ook ingezet voor wat heldendaden. Het is wachten op de quote 'Get to the choppa', maar zo cool wordt The Towering Inferno nog nèt niet. De hele film heeft wel nog meer van dat soort -momenten en -dialogen maar is daarom wel zo leuk. Tikkeltje te lang met wat overbodig en lame geneuzel, maar het overgrote gedeelte ziet er nog steeds spectaculair uit en is dus vermakelijk.

Ouderwetse zaterdagavondfilm, die ondanks flinke sterrencast, lang en langdradig is. Hij valt iets minder tegen dan toen ik hem een aantal jaren geleden nog weer eens zag. Maar niet voor herhaling vatbaar. Kleine 3.0.

The Towering Inferno vind ik een goede film.

Deze film gaat over een wolkenkrabber die in brandt vliegt. De brand ontstaat al vrij vroeg in de film en vanaf het moment dat de mensen ook door krijgen dat het ernstig is word de film erg spannend en verliest de film de spanning eigenlijk geen enkel moment.

De special effects zijn anno 2015 een beetje gedateerd, maar voor die tijd waren ze erg goed. De grote brand in de wolkenkrabber ziet er indrukwekkend uit. Goed werk van de filmmakers. In deze film krijgen we een heleboel ijzingwekkende scènes voorgeschoteld. Een paar voorbeelden.

1 Op een gegeven moment besluit men om via een soort brug ( een lier ) de mensen te evacueren naar een hoog gebouw ernaast. De mensen moeten op zo gamel stoeltje zitten om weg te komen. Het zou meer eens mis gaan als je zelf aan de beurt bent………. Best wel een spannende scene dus. En uiteindelijk gaat het ook helaas mis als de mannen geëvacueerd worden.

2 Tijdens de bovengenoemde reddingsactie proberen intussen een aantal mensen via een lift aan de buitenzijde van het gebouw weg te komen. Dit gaat mis. Wat volgt is een dappere en gevaarlijke reddingsactie. Ik was er niet bij in 1974. Maar ik vermoed dat in de bioscoop men een speld kon horen vallen bij veel scènes in deze film.

Deze film duurt best lang, maar de tijd vloog voorbij tijdens het kijken. Het acteerwerk in deze film is erg goed. Vooral Paul Newman en Steve McQueen stelen de show. Achter de schermen was er een grote rivaliteit tussen die twee. Het schijnt dat McQueen niet wilde dat Newman meer tekst zou hebben dan hij. Tja. Toch wel jammer dat er soms bij acteurs de drang is om per se in de schijnwerpers te staan.

De muziek in de film is van John Williams. Williams levert een goede score af die goed bij de film past.

Al met al vindt ik The Towering Inferno een erg goede rampen film.

4 sterren voor deze film.

“Jim, I think you suffer from an edifice complex.” Voor zover ik me kan herinneren de beste rampenfilm van de jaren zeventig, met superbe FX, een bijna altijd realistische “look” van het gebouw, prachtig camerawerk, uitstekend spel van praktisch alle betrokkenen, Paul Newman en Steve McQueen zeer energiek en gelukkig nergens tongue in cheek, Richard Chamberlain behoorlijk onaangenaam, Fred Astaire ontroerend, een acceptabel aantal doden onder de sterren, persoonlijke verhalen die (hoewel vaak clichématig) redelijk interessant zijn en goed verteld worden, met z'n 2 uur en 40 minuten zeer lang maar steeds de moeite waard – alles dik in orde bij deze film die na 42 jaar nog altijd staat als een, eh, huis.

Pas voor het eerst gezien, maar vond het een goede rampenfilm.Goed acteerwerk, op momenten zeker spannend, en ondanks de lange speelduur nooit echt saai, wat mij betreft.sterke rol van Steve McQueen hier.

Wat mij betreft een van de beste rampenfilms aller tijden.

Zeker veel beter dan al die rampenfilms van tegenwoordig met al die lelijke computer CGI (2012, San Andreas)

Alle grote sterren uit die tijd in èèn film, 2 grote hoofdrollen voor Steve McQueen (als brandweercommandant) en Paul Newman (als architect van de wolkenkrabber)

Deze klassieker heb ik ooit nog gezien in de inmiddels reeds lang verdwenen bioscoop van mijn gemeente.

Toen was ik er erg van onder de indruk, en dat ben ik nu nog steeds.

Hoewel men heden ten dage al veel hoger bouwt dan het gebouw in deze film, blijven de beelden toch wel indrukwekkend.

Vooral ook door de goede speciale effecten die men in die tijd al hanteerde.

Ook de cast, met een voor die tijd succesvolle formule, met allemaal grote namen, ook in de bijrollen.

De film is lang, ruime 2,5 uur, maar vanaf het begin zit er spanning in, je verveelt je geen seconde.

Het is een van de beste rampenfilms ooit gemaakt en ben blij dat hij is verschenen op Blu-ray, wat prefecte beelden oplevert. Ik heb er net zoals in 1974, in m'n oude bioscoop, opnieuw van genoten.

Hey. Are you here to take me on, or the fire?

De jaren '70 was een goed decennium voor de grootschalige rampenfilm. Het begon allemaal met Airport en al snel volgen er onder andere Earthquake en The Poseidon Adventure. Een genre van films dat ik wel eens graag zie, maar ze hebben vaak te lijden onder een lange speelduur. Dat was ook de reden dat ik The Towering Inferno al zo lang links had laten liggen, een film van bijna 2 uur en een half zet je nu eenmaal niet zo snel op. Vandaag echter eens eindelijk tijd voor vrijgemaakt.

En eerlijk gezegd? Ik vind het de zwakste van alle rampenfilms die ik tot nu toe heb gezien uit die periode. Hoewel ik op zich nog wel te vinden ben voor het idee dat brandweermannen en architecten moeten samenwerken om betere en veilige gebouwen neer te poten, maar John Guillermin duwt het nogal hardhandig door je strot. Die einddialoog tussen O'Hallorhan en Doug is daar een mooi voorbeeld van. Verder is dit vooral een film die het platgetreden pad volgt, hoewel ik hem nog wel het voordeel van de twijfel wil geven dat dit indertijd nog niet zo achterhaald was, en daar eigenlijk wel erg lang over doet. Naarmate de film vordert, volgen ook meer en meer onlogische beslissingen en is het afwachten totdat verdomde vuur eindelijk eens gedoofd kan worden. Wel een indrukwekkende setting trouwens, de wolkenkrabber is duidelijk geïnspireerd op de WTC torens die in 1973 werden geopend, en ook qua effecten blijft dit nog mooi overeind staan.

Toffe cast ook wel. Er was de nodige zever ontstaan tussen Paul Newman en Steve McQueen en dat resulteerde in gegoochel met zowel het aantal dialogen, de credits op de poster en waarschijnlijk nog wel wat zaken op set. Het was de eerste keer dat de twee volwaardig tegenover elkaar stonden, McQueen's debuut in Somebody Up There Likes Me niet meegerekend dus, en beiden krijgen genoeg ruimte om hun ding te doen. Het valt alleen op dat Newman en McQueen eigenlijk de enige zijn die weten te overtuigen. Fred Astaire is om een onduidelijke reden nog tevoorschijn gehaald, William Holden weet amper iets uit te stralen als grote baas Duncan en ik snap nog altijd niet wat Faye Dunaway hier had te zoeken. Robert Vaughn is eigenlijk de enige die van zijn kleine bijrol nog iets weet te maken.

Knap gemaakt, zoveel is duidelijk, maar met uitzondering van de rollen van McQueen en Newman is dit eigenlijk de zwakste rampenfilm. Grootste probleem is eigenlijk voornamelijk de lengte van de film en het feit dat Guillermin de moraal nogal doorpusht. Blijf het een vreemde regisseur vinden, heb nog niet echt een kwalitatieve lijn ontdekt.

2.5*

Nog goed te doen, deze groots opgezette rampenfilm over een uitslaande brand in een net gebouwde wolkenkrabber in San Francisco. Met Paul Newman en Steve McQueen in de hoofdrollen ontbreekt het daarnaast niet bepaald aan starpower. Te lang, hier en daar wat doorzichtig en knullig qua special effects en niet alle plotlijntjes zijn even interessant, maar het spektakel stelt grotendeels niet teleur en een groot deel van de cast komt lekker naargeestig aan zijn eind. Zo worden ze niet meer gemaakt!

Traag en nergens spannend. Maar voor die tijd toch knap gedaan.

The Towering Inferno is een grootse rampenfilm uit de jaren '70. Een gigantische nieuwe wolkenkrabber wordt geopend (de hoogste van de wereld zelfs), maar er blijkt beknibbeld op veiligheidssystemen en al bij de opening vliegt ie in de fik. De grote lijnen van de film laten zich raden: vele mensen die vast zitten hoog in het flatgebouw, en allerlei heroïsche pogingen om maar zoveel mogelijk mensen te redden en het vuur in bedwang te houden. Voor extra spektakel worden er ook nog allerlei random explosies aan het vuur toegegvoegd, lijkt het wel.

Maar bij een rampenfilm als dit ga je natuurlijk niet de film in met de verwachting om een verrassend plot te zien. Hoogstens een verassend plot. En toegegeven, The Towering Inferno is capabel gemaakt: het is duidelijk te zien dat er niet bezuinigd is op de effecten die er behoorlijk goed uit zien, de cast levert over het algemeen prima werk af (al zitten er nog wel wat karikaturen in de film) en er zijn best wat spannende en spectaculaire momenten te beleven. Al zitten er ook nogal wat trage delen in de film. Er wordt nog wat persoonlijk drama bij geserveerd, maar niet in storende hoeveelheden, en de film is soms best wel rauw met behoorlijk wat explosies, doodbrandende slachtoffers en mensen die (al dan niet brandend) een zekere dood tegemoet springen of vallen. Maar waarom dit in hemelsnaam bijna drie uur moet duren, dat mag Joost weten. Met een uur minder was de film alsnog ruim lang genoeg geweest, en dan had ook een goed stuk van de wat overbodige eerste drie kwartier ingekort kunnen worden. Een voldoende krijgt ie alsnog wel, maar een dikke is het niet.

“For what it's worth, architect, this is one building that I figured wouldn't burn.”

Misschien wel één van de beste rampenfilms die ooit gemaakt is. Een brand in de hoogste toren ter wereld is natuurlijk al een interessant uitgangspunt, en dan heb je ook nog een cast met een aantal van de bekendste acteurs van het moment (of ooit). Steve McQueen, Paul Newman, William Holden, Faye Dunaway, Fred Astaire etc. Het is een groep acteurs die elk materiaal met alleen hun aanwezigheid al beter maakt.

Het sterkste punt van The Towering Inferno is dat er niet alleen grote actiescènes en reddingsoperaties zijn, maar dat er ook aandacht wordt besteedt aan het persoonlijke drama en de relatie tussen de personages onderling. Newman/Dunaway, Holden en een aantal acteurs, het armpje drukken tussen Newman en McQueen (McQueen heeft blijkbaar geëist om evenveel schermtijd te krijgen als Newman) etc. Heerlijk. Met ook nog veel spannende en geweldig gechoreografeerd actiescènes. Wat wil je nog meer?

een van mijn favoriete rampen films zeer goede roll van steve McQueen and Paul Newman

een film die ooit in de wel zeer oude bioscoop heb gezien. niets van digitaal bestond er toen denk dat zelfs de vhs banden nog moesten uitkomen zo oud is deze film al. het voordeel was natuurlijk de prijs van u ticket buiten nu en de kwaliteit was zekere ook goed. en dan als de video band uitgekomen is gekocht natuurlijk was begin van een verzameling. dan naar dvd en nu blu ray ze hebben ook wel geprobeerd in de tijd om eens wat specials te maken voor zo rampen films maar echt was het geen succes. ik weet niet juist of dat de film was met de man die dan later de film ben hur heeft gespeelt. maar goed dus ze hadden dus bij deze film iets specials gemaakt en dat was niet zo slecht maar het sloeg niet echt aan. het was wanneer de aarde begon te beven je een zware muziek kreeg en je stoel begon te schudden. en ook hadden ze dan eens een 3d film gemaakt maar geen rampen film maar een horror en die vond ik toch redelijk goed. maar goed ik dwaal wat af deze film zou ik nu op blu ray willen kopen allee sparen want hij kost wat. een erg grote wolkenkrabber word in gebruik genomen maar er zijn erg veel fouten gebeurt. en dat lijd tot een ramp. de opening vele genodigden de rijke komen en het feestje kan beginnen. natuurlijk moet alles groot zijn dus zo een toren vraagt veel energie en dat moet dus gebruikt worden. dus krijgt men de opdracht om de ganse toren te verlichten en de toren licht op gelijk een kerstboom. natuurlijk weet iedereen dat je enkel maar het maximum kunt uithalen uit de de stroom en te veel zorgt natuurlijk voor problemen en dat is wat er gebeurt. niemand is zich bewust van het gevaar dat ergens aan het komen is want er is feest en de rest doet er niet toe. maar opeens schiet er een vonk van een elektriciteit's kabel en veroorzaakt een brand. ze verzwijgen tegen de gasten dat er een brand is om dat de toren super veilig is. iemand van de beveiligingsagenten merkt dat er rook van onder de deur komt de anderen man ziet wat hij van plan is en wil hem tegen houden maar te laat hij open de deur en er schiet een vlam uit. na een tijd heeft het vuur zich verder en verder verspreid en langzaam aan door de ganse toren. men zegd dat ze moeten ophouden met vieren en het gebouw moeten verlaten maar ach er is geen gevaar want het gebouw is veilig toch? vele bekende sterren of kast in deze rampenfilm van Irwin allen. nu hoop ik dat hij zijn geld waard is voor de blu ray anders is het een dure grap.

Een rampenfilm volgens het boekje. Er wordt geloofwaardig gedetailleerd in beeld gebracht hoe de ramp tot stand komt en zich ontvouwt, en het is allemaal erg spannend omdat je op misschien de rollen van Newman en McQueen na geen idee hebt wie het zal overleven. Door het schrijfwerk en het charmante spel van de acteurs doen al die bijrollen je ook echt wat. Vooral Astaire en Jones vormen een erg leuk koppel.

De film is zeker een lange zit, maar dat is juist een echte plus bij een rampenfilm, zolang de film altijd maar in beweging is. En daar is hier wel sprake van. Mooie sets, stunts en special effects ook. 4.0*.

Het moet een grootschalige onderneming geweest zijn destijds. Tientallen sets en schaalmodellen werden gebouwd, er waren veel figuranten. Sommige stunts waren gevaarlijk, vooral omdat er echt vuur gebruikt werd. In de openingsbeelden torent het gevaarte boven de andere wolkenkrabbers van San Francisco uit. Om te benadrukken hoe hoog hij is, wordt de toren in kikkerperspectief getoond. Later wordt de afgrond in vogelperspectief getoond, om de diepte te benadrukken.

Het is geen anonieme mensenmassa die door het vuur bedreigd wordt, maar een verzameling individuen. De diverse verhaallijnen, meestal met een kleine liefdesplot, dienen vooral om sympathie voor de personages op te wekken. De orkestrale muziek van John Williams draagt hiertoe bij door naast heroïsche en dreigende momenten ook jazzy romantiek in te lassen. Sommige kleine scènes uit het begin hadden uit een aflevering van The Love Boat kunnen komen.

Paul Newman en Steve McQueen spelen de twee helden die de vlammenzee te lijf gaan, met doodsverachting en gewaagde stunts. William Holden speelt de opdrachtgever die het gevaar minimaliseert, maar later z'n fout inziet en tot inkeer komt. Twee nevenrollen steken boven de rest uit: die van Fred Astaire en Jennifer Jones. Als relicten van de Golden Age stralen zij de nostalgie uit die bij hun personage past. Wanneer Jennifer Jones uit die lift valt, is het de enige keer dat een echt sympathiek personage sterft. Ten slotte is er nog O. J. Simpson als bewaker. Helaas zal hij niet in de eerste plaats voor deze rol herinnerd worden.

Het is een moderne versie van de Toren van Babel. Je kunt er een waarschuwing in zien tegen menselijke hoogmoed en tegen besparen op veiligheidsmaatregelen. Ondanks enkele geloofwaardigheidsproblemen - hoe kunnen de telefoons blijven werken? - blijft dit een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt van het rampengenre.

Ik zie dat ie nergens meer te koop is op dit moment. Hij bleef bij mij niet haken. Op welk punt was dat dan? Heb bijna nooit problemen met mijn blu ray schijfjes. Wel is het zo dat blu ray gevoeliger is dan dvd. Dan kan het zo zijn dat het beeld even blijft hangen. Maar dat is dan willekeur. Dat lost zich vaak op door een factory setting. Toevallig heb ik nu wel een disc met 3 beeldvervormingen. Heb je een oudere speler dan kan het soms iets meer problemen opleveren. Over het algemeen hier geen problemen. Ook niet met Inferno.

Groots opgezette rampenfilm met een behoorlijke sterrencast. Hoewel ik zeer gecharmeerd ben van Paul Newman en Steve McQueen, viel mij deze film toch wat tegen. Dat komt met name omdat de film veel te lang duurt en de personages niet echt uit de verf komen. De film was waarschijnlijk een stuk beter geworden als deze wat was ingekort. Er zitten zeer behoorlijke momenten in, maar ook hele stukken die niet echt kunnen boeien. Het ziet er allemaal wel spectaculair uit en het heeft de tand des tijd wat dat betreft goed doorstaan.

Oerdegelijke en klassieke rampenfilm die ik vroeger al eens heb gezien, maar die ik nu eens een nieuwe herkansing gaf.

Het is me zowel mee als tegen gevallen moet ik bekennen. Om wat negatief te starten, de film loopt qua tijd richting de 3 uur en dat is echt belachelijk lang voor een ''simpele'' film als deze. Je had er zo een uur uit kunnen snijden, helemaal dat eerste uur was heel stroef. Ook is er poging gedaan om de mensen die vast zitten een achtergrond mee te geven, waardoor je om hun welzijn zou gaan geven, maar dit is ook volledig mislukt. Buiten de 2 hoofdrolspelers wist echt niemand me te boeien, zelfs niet of ze het zouden halen of niet. Dit sluit dus wel aan op mijn kritiek dat de film veel te lang duurt, want al die pogingen tot karakteruitdieping hadden er dus wel uitgehaald kunnen worden.

Dit kijk je voor de dood en verderf van een gigantische brand in een enorme wolkenkrabber inclusief een heroïsche redding en op dat vlak slaagt de film heel erg goed. Na een stroef eerste uur dus komt de film wel lekker los en komt er behoorlijk wat ellende in beeld. Mensen die creatief moeten zijn om te overleven, de paniek om te ontsnappen en ook wel vrij veel mislukte pogingen met dodelijke afloop. De film spaart de slachtoffers niet en geregeld zie je toch wel iemand brandend wegrennen of dodelijk naar beneden vallen. De jaren 70 waren gelukkig nog een tijd dat je lekker lomp geweld in beeld mocht brengen. En het zijn allemaal praktische effecten die je ziet, uiteraard zonder de meestal lelijke computerbeelden die we tegenwoordig zien en die films vreselijk nep maken. Hier is gewerkt met schaalmodellen en andere constructies en dat pakt gewoon erg goed uit. Visueel heeft de film bijna 50 jaar na dato nog steeds genoeg glans om te overtuigen.

Het is geen puntje op je stoel spanning, maar het is toch wel een onderhoudende film geworden die alleen veel beter had kunnen zijn dan nu is. Maar alsnog wel een klassieker in het rampenfilmgenre.

3,5* blijven staan

In de jaren zeventig werd het toen hoogste bouwwerk ter wereld, het World Trade Center geopend. Uiteraard brengen deze nieuwe ontwikkelingen ook twijfels en angsten met zich mee. Wat schrijvers weer inspireert om de gevaren van zulke hoge gebouwen in het geval van brand te verwoorden in een boek. De jaren ’70 was ook, mede door hogere budgeten en meer mogelijkheden met special-effect de periode dat de rampenfilm echt populair werd. Als dan de twee grote studio’s 20th Century Fox en Warner Bros ook nog eens (voor het eerst) besluiten om samen te werken resulteert dat in een film met geweldige praktische effecten en een indrukwekkende cast van bekende acteurs. Met acteurs als Steve McQueen, Faye Dunaway, Paul Newman, William Holden, Fred Astaire, Susan Blakely, Richard Chamberlain, Jennifer Jones, O.J. Simpson, Robert Wagner en Robert Vaughn is de lijst lang. Verder werkt het volgens het bekende rampenfilm scenario. Je wordt voorgesteld aan diverse mensen met hun kleine persoonlijke probleempjes die later met de ramp geconfronteerd zullen worden. De film biedt dan ook weinig verrassingen, maar de special effects zitten ondanks bijna 50 jaar oud nog goed in elkaar. Ook zijn er in het verhaal wat vrijheden toegepast om het verhaal beter te laten verlopen. Zo werken de telefoonlijnen niet maar kunnen Steve McQueen en Paul Newman elkaar regelmatig toch bellen. Of brandweermannen die rondlopen met explosieve lijkt me ook een uitdaging? Ach het mag de pret niet drukken! Best een goede rampenfilm met aan het einde woorden van McQueen die pijnlijk genoeg nog steeds voor wolkenkrabbers van toepassing zijn! McQueen zegt; “We were lucky today, The body count was only 200. One of these days 10,000 people are going to die in one of these firetraps.” (denk aan 9/11 of de Grenfelltoren)

Gisteren voor de eerste keer gezien op tv , en ik moet zeggen voor een film van 1974 vond ik hem geweldig.

Terrecht 8 Oscar nominaties toen .

4,5 ster

Heb hem gisteren avond gekeken

De laatste keer was December 2009

Maar voor het jaar 1974 is hij niet slecht.

Wel 2.0 Dolby Surround.

Ja dat waren de jaren van de rampen films

Een maar al te bekende titel binnen het rampen genre en tevens film die ik in mijn jeugd wel eens gezien heb hoewel ik daar niet heel veel meer van weet. Voor een herkijk altijd interessant en dus was ik best wel blij de film tegen te komen in de kringloop ook al was het een uitgave met alleen maar Engelse ondertiteling.

Het verhaal mag duidelijk zijn rond deze monsterlijk hoge wolkenkrabber gelegen in San Francisco met in eerste instantie de sympathieke ontwerper Doug Roberts die voor de brand nog op enige malversaties stuit die verderop in de film grote gevolgen gaan hebben. De aanloop is lang rond onderandere Roberts, Duncan en Simmons, doch vervelend doet de film geen moment met een best wel leuke inkijk rond de bouw, nazorg, faciliteiten, protocolen en veiligheidsstructuren. Voeg daar een prima cast aan toe met Astaire, Holden, Chamberlain, Wagner, Vaughan, O.J., Dunaway, en natuurlijk de main characters in de vorm van Newman en McQueen, acteurs die toch altijd meteen iets toevoegen, en je hebt al heel wat.

Temidden van een film uit 1974 valt het in beeld gebrachte vuur toch meerdere malen op als erg goed, zo zijn de dood van een x aantal karakters waaronder Bigelow en zijn vrouw zelfs te betitelen als erg dramatisch en aangrijpend. Nee, deze film heeft geen slappe toestanden zoals ik een paar weken terug wel zag in Earthquake met Charlton Heston. Heeft The Towering Inferno dan geen minpunten? Mwoah, de lengte is op een gegeven moment wel een beetje een dingetje, echt vervelend doet de film niet aan maar dit hoefde geen 2,5 uur te duren. Dan is er het gebrek en communicatie en doortastendheid om in de eerste fase van het vuur het gebouwd ontruimen en met name het feestje. Het zal ongetwijfeld in het verhaal horen met de oneindigheid tussen Roberts en Duncan, plus de schijnveiligheid van het zogenaamde gebouw, toch vind ik het raar dat er niet beter richtlijnen en protocollend zijn om meteen te ontruimen of dat de interne beveiliging daar iets aan doet.

Maar dat zijn details binnen een film die toch eigenlijk gewoon goed vermaakt en best wel knap gemaakt is en voor mij nog altijd de bekende titel en boegbeeld van de jaren 70 rampenfilm is. Daarom wat mij betreft een prima en degelijke film.

Deze film ooit in de reeds lang verdwenen bioscoop gezien. Film van nu bijna 50 jaar oud. Time flies. Heb de film na vele vele jaren weer bekeken en moet zeggen dat ik het anno nu nog steeds een goede film vind. Uiteraard een top cast met Steve McQueen (the King of Cool) en Paul Newman (ook vrijwel altijd goed), en vele andere topacteurs soms in een belangrijke rol, soms slecht in een bijrolletje (Robert Wagner bijvoorbeeld). De film is in feite de opvolger van The Poseidon Adventure en past in de serie rampenfilms van de jaren zeventig. In dat soort wellicht de beste. Petje af voor de speciale effecten (nogmaals de film is bijna 50 jaar oud) en alles komt geloofwaardig over. Het budget voor die tijd was ruim met USD 14 miljoen en de opbrengsten waren een veelvoud. Een kaskraker derhalve. De IMDB waardering met 6.9 is voor mij aan de lage kant. De film duurt maar liefst 2 uur en 45 minuten, maar je kan als je hem op dvd hebt altijd zelf een pauze inlassen. Ik heb me wederom geen minuut verveeld met deze film. Genoeg actie en spectakel. Alleen al om Paul Newman en Steve McQueen is hij het bekijken meer dan waard.

Het is geen slechte film, maar het duurt laaaaaaang. Misschien dat dit in 1974 gezien werd als een avondvullend programma vol spanning en plezier, maar anno nu is dit gewoon veel te traag. Scènes die nu 10x zo snel zouden worden afgewikkeld of gemonteerd, zoals reddingsacties die maar aanslepen en realtime worden getoond (met die kinderen). Tot aan ongeveer de helft is het een heel aardige film, tot je beseft dat je nog ruim een uur moet, dan wordt het gewoon een beetje een vervelende zit.

Wat spektakel betreft is het best oke gedaan, hoewel je ook je vraagtekens kan zetten bij een hoop dingen. Nu wil ik niet beweren dat ik verstand heb van brand en hoe zich dat gedraagt, maar de constante explosies en hoe het vuur om zich heen grijpt (en hoe machteloos de brandweer is terwijl ze toch redelijk snel ter plekke zijn), tja.

Verder konden een hoop personages me ook niet echt boeien.

Als er veel in geschrapt zou zijn dan had ik dit een bovengemiddeld leuke film gevonden die best de tand des tijds heeft doorstaan, maar nu was het door de lengte en de traagte uiteindelijk toch een beetje een domper.

Een 3,25* naar boven afgerond nog voor de schaal, de aardige effecten en voor de leuke momenten die er wel inzaten.

Ik had er meer van verwacht. Eerlijk is eerlijk, voor de tijd is het wel een indrukwekkend gemaakte rampenfilm, met de wolkenkrabber realistisch geintegreeerd in de San Francisco skyline.

De brand is niet overal even realistisch (waar kwamen al die explosies en steekvlammen vandaan?) en de rook had zwarter gemogen, maar nogmaals, voor die tijd niet slecht.

Het is alleen qua pacing en spanning nogal een tegenvaller. De opbouw is langzaam (hoewel de brand relatief snel uitbreekt) en als de brand eenmaal een gevaar vormt is er bijna nooit een gevoel van urgentie. Als het al escaleert (en mensen sterven), is het vaak ook vrij knullig in beeld gebracht.

Verder waren er behoorlijk wat stukken die korter konden; klim- en klauterwerk, telefoongesprekken, evacuatie...Het haalde de vaart uit de film, die met ruim 2,5 uur ook veel te lang was.

Paul Newman deed het wel leuk, Steve McQueen vond ik daarentegen vrij saai en kleurloos. Ik kon al helemaal niks met de andere personages. We leren ze soms wat persoonlijker kennen, maar ik vond niemand interessant genoeg om voor te rooten. Nou, Fred Astaire misschien nog een beetje.

Gelukkig werd er 14 jaar later wél de perfecte skyscraper-film gemaakt: Die Hard; blijkbaar geïnspireerd op het boek Nothing Lasts Forever, dat weer geïnspireerd was door The Towering Inferno. Dus ja, ergens moeten we The Towering Inferno wel dankbaar voor zijn.

In mijn geboortejaar kwam ook deze blockbuster uit, die met drie oscars ging lopen. In 1974 liep de ouderwetse spektakelfilm op zijn laatste benen. Vanaf 75 zou Jaws een nieuw tijdperk inluiden met een versnelde implementatie van special effects in films en een nieuwe generatie jongere regisseurs. Spielberg zou daar een dominante rol in spelen en George Lucas zou spoedig volgen.

Maar The Towering Inferno is nog een ouderwetse film, toen rampenfilms massa's volk lokten naar de zalen. Technisch ziet de film er zeer goed uit (voor die tijd), met enkele leuke actiescènes, al sleept het soms wat aan met veel te lange stukken en ontbreekt het de brand aan wat meer realisme.

Newman en McQueen heb ik wel beter zien spelen. Omdat de film het vooral van zijn bombastische effecten moet hebben is hun acteerwerk wat op de achtergrond geraakt. Misschien wat jammer, want de film heeft een grote cast met acteurs die "in" waren in de jaren 70. Faye Dunaway is nauwelijks het vermelden waard, net als de wat zielige bouwmeester gespeeld door William Holden. Acteurs als Richard Chamberlain, Robert Wagner en Fred Astaire vallen dan wel meer op, al zijn hun subplotjes (vaak van Love Boat niveau) vrij onbeduidend. Vooral dat met Wagner was eigenlijk grappig in zijn tragiek.

Ik vond het een leuke film zoals je ze niet meer ziet, met een grandioze finale, al viel de lange speelduur me hier wat tegen.