Damsels in Distress (2011)

Zoals bij veel Stillman, kan dit weleens goed wezen, als je het snapt. Ziet eruit als een film over studenten met een veel te hoge opleiding en geen ervaring op het sociale vlak.. Dit wordt dan doormiddel van dialoog compleet in het belachelijke getrokken waarschijnlijk.

Bijzonder trouwens, dat hij na zoveel jaar weer met een film aan komt zetten.

Ik verwachtte een flauwe sprookjeskomedie a la Your Highness bij het zien van de titel, maar dit ziet er wel veelbelovend uit.

Zo te zien heeft distributeur Sony Damsels in Distress op het laatste moment teruggetrokken voor een bioscooprelease dus dan wordt het maar wachten op een DVD-release. Tot die tijd kun je hier een interview vinden met de regisseur Whit Stillman.

De trailer is ZOO leuk! En Adam Brody! Weet iemand wanneer de dvd release is?

Kan je er wat over vertellen, Poisonthewell, als mede Stillman-liefhebber?

Edit: Heb de film inmiddels zelf al gezien (toch echt een tegenvaller..)!

Er is zat mis met deze film, maar irriteren doe ik me er niet aan.

Alle kenmerken zijn weer aanwezig, maar het is een beetje de wereld op zijn kop. Vroeger zaten zijn films vol met slimme snelle dialoog dat nauwelijks ergens over ging, Damsels zit vol met domme dialoog en karakters die denken dat het ergens over gaat. Het is verschil is nog niet eens zo erg groot, maar merkbaar, voooral omdat het er zo dik bovenop ligt.

Net of Stillman iets van Clueless heeft geleend. Domme studenten, met bepaalde standpunten en uiterlijk, maar veelal oppervlakkig. De overdrijving ligt er dan ook erg dik bovenop. Veel woorden gebruiken om eigenlijk iets heel onzinnigs te zeggen

This scent on this soap is what gives me hope!

De rolverdeling is simpel, de meiden denken dat ze slim zijn en zeggen domme dingen op een ingewikkelde manier, de jongens zeggen niet per se domme dingen, maar zijn gewoon dom. Echt dom. What Color is this chair? en dan Oh, I didn't even know that was a chair.

Aan de ene kant dus niet zo scherp als zn oude films, aan de andere kant heeft de scherpte gewoon plaatsgemaakt voor dikkere satire, die toch ook vermaakt.

Meer dan ooit is deze film wel afstandelijk. Stillman creëert een zwaar onrealistisch beeld van studenten en de wereld om hun heen. (zie vergelijking Clueless) Daarbij geeft ie ook nog eens geen houvast om met 1 van de karakters een band op te bouwen, laat staan met de hele groep. Afstandelijkheid is hem nooit vreemd, maar hier net ietsje meer, heb ik het idee.

Tot slot weet hij de film ook niet goed af te sluiten. Zien is geloven, maar dit einde was zelfs voor deze film iets te melig. Jammer.

Greta Gerwig is nooit een favoriet van me, maar hier doet ze het goed. Ook Analeigh Tipton doet het goed en Aubrey Plaza in een mini rol is altijd leuk.

Fijn wegkijkertje, maar ik kan snappen dat de meeste fans wel hoge verwachtingen hadden, die niet helemaal zijn ingelost.

ps :Mocht je nu denken, oh maar je geeft deze film net zo'n score als Metropolitan? Ja dat klopt, maar ik ben dit soort dialoog films nu meer gewend en twijfel er niet aan dat die bij herziening binnenkort hoger gaat scoren.

De dialogen in deze film zijn gewoon geweldig. En ook al zijn de personages in deze film op zijn lichts gezegd een beetje naief , je krijgt wel een soort van sympathie voor ze.

Waar de film vooral goed de klemtoon wist te leggen was de lak aan levenservaring en het er langzaam opdoen van. Als ik terug kijk naar mijn eigen jonge leven dacht ik ook alles te weten en het makkelijk weg te kunnen wuiven met totaal onrelevante en slecht onderbouwde theorien. Pas later in het leven ga je beseffen wat er tot doet en wat niet.

Efin, ik vond het een hilarische maar tegelijkertijd ook een symphatieke film die waarschijnlijk de lachspier raakt bij mensen van boven de 25. Ach ik zeg gewoon kijken.

Pas de vierde film van regisseur Stillman in ruim twintig jaar tijd, en dertien jaar na zijn laatste film, The Last Days Of Disco. Ik had de beste man al afgeschreven, maar gelukkig is zijn hand weer duidelijk te herkennen in deze onevenwichtige maar best vermakelijke komedie. Ook nu weer moet de film het duidelijk hebben van spitsvondige dialogen en maffe observaties, ditmaal gesitueerd op een college campus. Het ligt er allemaal wat dikker op dan voorheen, met soms iets te flauwe humor, maar de cast is leuk en het getroffen sfeertje is toch wel weer apart. Wel jammer van het te vage, nietszeggende einde.

Niet voor mij.... leuk die aparte dialogen en in het begin vraag je je af waar het allemaal naartoe gaat, maar het gaat nergens naartoe en wat overblijft is dus een voortkabbelend nikszeggend filmpje met irritante personages.

Er zitten best wel hilarische ideeën in deze film, die een stuk absurder is dan zijn eerdere werk.

Leukste moment: leerkracht in wording springt van de tweede verdieping in een mislukte zelfmoordpoging. Terwijl hij luid ligt te schreeuwen op de achtergrond, zegt een van de damsels: “If they can't even destroy themselves, how are they going to teach America's youth?"

Of die knul die de kleuren niet kent: ongelofelijk dom, maar wel héél grappig.

Goede grappen dus, maar ze zouden naar mijn idee veel beter werken als deze film anders opgebouwd was: namelijk als een serie absurd humoristische vignetten rond een fictieve college-campus, met een los uitgewerkt overkoepelend verhaaltje. Een soort van drieplaatjesstrip-vorm (ofzo).

Zoals het nu is, werkt het verhaal niet echt. De personages zijn te over-the-top om serieus in mee te kunnen gaan, en hun (min of meer) dramatische verwikkelingen komen gewoonweg niet uit de verf.

In zijn geheel vind ik dit de minste film van Stillman, maar persoonlijk hoop ik toch dat hij in deze richting blijft doorgaan. Hij kan wel uit de voeten met dit soort absurde stripverhaal-humor, maar wat mij betreft kiest hij volgende keer voor een wat minder traditionele vertelvorm.

De tuttigste film die ik ooit heb gezien. Letterlijk alles is tuttig. Het (oninteressante) verhaal, de (ongeloofwaardige) personages, de (stompzinnige) dialogen, de (totaal niet leuke) humor, de (oubollige) kleding en zelfs de muziek. T-U-T-T-I-G!!!!! Wat een misbaksel van een film. Hier zou je toch zelfmoordneigingen van krijgen! 1 ster!

Beter kan ik het niet verwoorden, dan dat jij dat hier doet.

Heerlijke scherpe en droge humor!

Het is wel te begrijpen waarom deze Stillman film zo slecht ontvangen is. Ook ik moest even slikken in het begin toen dit een film bleek die de uitgemolken clueless/heathers/mean girls weg van airhead jocks vs beauty queens lijkt te willen bewandelen (in parodie of niet, de genoemde films zijn al parodieën en ik weet niet of het mogelijk is om een parodie op een parodie te maken ). Van Stillman verwacht je iets anders of iig toch wel iets meer dan grappen die zichzelf slimmer lijken te vinden dan ze eigenlijk zijn. Maar gelukkig zit er inderdaad ook veel meer in en de film is ook vaak écht grappig. Wellicht omdat de personages, anders dan in de eerder genoemde films, zichzelf aanspreken op hun fouten en cynisme. Misschien is het dus niet bedoeld als parodie maar als een interventie

Het is een leuke film, uber-quirky, vol hele grappige dialogen, aardige karakters, veel gedans (o.a. een ode aan A Damsel in Distress (1937) en een half-serieuze poging om een nieuwe "dance craze" te startten) waarin gebruikelijke coming-of-age studenten thema's van relaties, groepsdynamiek en zelfmoord epidemieën op een aangename warme manier worden omarmt.

Van Whit Stillman zag ik nooit eerder een film, maar het duurde niet lang voordat ik door had dat hij een eigen stijl heeft. Ik verwachtte een wat meer conventionele high school komedie (of in dit geval college komedie) in de lijn van Clueless. Die lijn is hier enigszins te vinden, maar het heeft wel een geheel eigen sausje.

Het doet me nog het meest denken aan screwball comedies uit de jaren '30. Niet zozeer omdat Stillman zelfbewust lijkt te kopiëren van of te verwijzen naar die films, maar omdat ze dezelfde type personages hebben, evenals die specifieke dialogen en de manier waarop die uitgesproken worden. De personages hier zijn echte "screwballs", die een geheel eigen visie hebben die zelden ergens op slaat, maar toch een soort komische logica bevat. Hoe goed je Damsels in Distress vindt wellicht gelijkmatig evenredig aan hoe grappig je dit soort dialogen vindt. Het is extreem onzinnig over het algemeen, maar ik moest er vaak om lachen. Het helpt ook trouwens dat de onzinnigheid in bijna hoog-literaire taal wordt uitgesproken door enkele personages. Dat maakt het alleen maar absurder.

Ik begin ook steeds meer een zwak te krijgen voor Greta Gerwig, die trouwens zelf een zwak lijkt te hebben voor films waarin ze wat mag dansen (zie ook Frances Ha). De rest van de cast is wat meer wisselend wat acteertalent betreft, maar niemand steekt echt negatief af. In ieder geval, als dit ook maar een beetje representatief is voor Stillman dan verwelkom ik graag de rest van zijn films.

4*

Jrepresentatief; ja en nee. Ja, door het bizarre, cynische toontje met onzindialogen. Nee, omdat deze film veel meer quirky is en zijn andere films juist veel stijver.

"Moeilijkste" van de vier Stillman's. Het ligt in de lijn van z'n vorige drie films, maar toch helemaal anders. Zoals beavis al aangaf inderdaad niet altijd even gemakkelijk om een parodie te maken op een high school-film. Blijft lastig om op die fijne lijn te blijven zonder te overdrijven. Het helpt wel dat er een aantal geweldige personages zijn (Violet, Heather, die kerel die geen kleuren kent) en de film constant een licht absurde sfeer weet vast te houden.

Het grootste pluspunt is dat de film, naast de satire, ook gewoon simpelweg grappig is. Niet alles komt evengoed aan, maar als het grappig is, is het ook echt grappig ( de wonderbar, de Sambola!,...)

Toch wel een vrij unieke cineast, Stillman.

Na het ook al teleurstellende The Last Days of Disco mijn tweede Stillman en naar alle waarschijnlijkheid tevens mijn laatste, want dit is erg, heel erg. Zoveel onzinnige, hoogdravende dialogen, uitgesproken door leeghoofdige collegetrutjes —de jongens zijn geen haar beter— heb ik zelden of nooit in één film bij elkaar gezien. Het is ongetwijfeld allemaal grappig en ironisch bedoeld, maar zoveel onbenul kan ik maar moeilijk waarderen.

boring...