127 Hours (2010)

Je moet maar ouder zijn van zo'n avontuurlijk aangelegd kind, triest dat zulke gevaarlijke toestanden werkelijk gebeuren, er zijn genoeg mensen die niet kunnen leven zonder die kick.

Ik vond het sowieso geen aangename film, langdradig en traag, maar wou wel een beetje volgen hoe dit waar gebeurd verhaal verliep, ik heb deze anderhalve uur durende film dus op FF uitgekeken in amper een half uur. Zeer triest wat die kerel moet doorstaan, en content voor de "goede" afloop.

Voelden meer mensen de dringende behoeft om een Petzl-hoofdlamp te kopen na deze film?

Hoe dan ook, ik vind Aron Ralston nogal een idioot (heb toevalligerwijze het boek ook nog gelezen, kan je nagaan) en deze film weet daarin zeker geen verandering te brengen. Boyle kiest helaas stilistisch voor een heel drukke aanpak met allerlei split-screens en up-tempo muziek, terwijl een veel soberder en strakkere benadering denk ik een indringender drama had kunnen opleveren. Aan de andere kant is de lengte precies juist en werken de eigen camera-beelden die de Aron schiet wel goed. Een redelijk product uiteindelijk, en dan heb ik het niet over de Petzl-hoofdlamp.

Tja...Zoals ik het schreef, in sneltempo bekeken, niet echt mijn genre, maar wel een beetje benieuwd.

Een film die anderhalf uur duurt in een half uur kijken en dan toch stemmen? Dan heb je totaal geen goed beeld van de film..

Ik snap vooral niet hoe je met die methode aan de kwalificatie 'langdradig en traag' komt.

Mogelijk heb ik deze film te weinig kans gegeven, maar 't is gewoon "mijn gedacht" dat ik hier neer zet, dit is toch zo'n beetje de bedoeling, niet ? misschien had ik inderdaad beter geen mening gegeven

Wel apart inderdaad, om een film te bekijken door vooruit te spoelen en dan te waarderen.

127 uur in 94 minuten (met aftiteling), en dat nog eens in amper een half uurtje...

kan je toch niet echt langdradig en traag noemen?

Ken er genoeg hoor waarbij een half uur veel te lang is, maar hier met een Boyle aan het roer en Franco in een uitstekende rol, weten ze daar toch wel een boeiende, best indrukwekkende film van te maken, wat mij betreft.

Op zich een leuk gegeven, maar in de praktijk zit je toch een uur lang naar een man te kijken die met zijn arm klem zit onder een steen. En dan zijn de hallucinaties en dromen ook niet meer voldoende om te boeien.

Sterke film die blijft boeien. 90 minuten is ook meer dan voldoende qua lengte. Zat te twijfelen tussen 3,5* en 4*. Uiteindelijk is het door de scene waar hij zijn hand amputeert 3,5* geworden. Tegen zulke dingen kan ik gewoon niet.

Maar dat is juist waar de hele film om draait! Dát is het moment waarom deze film überhaupt is gemaakt. Die scène is eigenlijk het verhaal, de onmenselijk kracht die je moet hebben om zoiets te kunnen doen om jezelf te redden!

Als er niets gebeurt, vind je 10 minuten soms ook langdradig.

En 94 min leek niet 127 maar 1000 uur in dit geval.

Bovengemiddeld dramafilmpje hoor. Het onvermogen van de hoofdrolspeler voel je tot op het bot. Het onvermijdelijke, waar het uiteindelijk naartoe gaat. De gehele speelduur blijft het spannend om te zien wat uitdroging, vermoeidheid en wanhoop met een mens kan doen. Heftig, maar absoluut het kijken waard.

Fijne Boyle. Vooral een film waar zijn hand erg evident is. Voorspelbaarder dan dit wordt het namelijk niet gauw, maar dankzij zijn blitse regie draait dit tot een sterke film uit. Kwiek camerawerk, Franco die me voor de verandering eens wel kon bekoren, een resem aan olijke foefjes, en vooral ook een sterke soundtrack. Hoogtepunt was de amputeerscene, die geweldig op een soort Pi-achtige wijze in beeld gebracht wordt. Vooral die geluidseffecten doen het hem. Kleine 3,5*.

"Hand". I see what you did there.

Ah, eindelijk iemand die mijn subtiele maar o zo geniale woordgrap is opgevallen.

Fijne survivalfilm. Het feit dat alles waargebeurd is maakt het nog wat interessanter. Wat een troosteloze nachtmerrie moet dat zijn geweest voor Aron.

127 Hours zit met name in het begin boordevol mooie plaatjes van de canyon. Leuk optreden ook van Mara en Tamblyn wat de boel luchtig houdt alvorens de tocht veranderd in een hel. Aron komt met zijn arm vast te zitten onder een steen en niemand weet dat hij erop uit is. Hoe houd je een film boeiend die zich voortdurend op één plek afspeelt? Danny Boyle is het gelukt.

Franco speelt zoals vaker een goede rol. Erg energiek. Het camerawerk is speels met shots vanuit opvallende hoeken. Geregeld zijn er ook flashbacks en waanideeën te zijn waardoor de film toch voor wat afwisseling zorgt. Niet alles is even interessant, en de manier waarop Aron zich probeert te redden blijft het meest boeiend.

De amputatie is ook lekker rauw in beeld gebracht, wat toch even voor die 16+ rating zorgt. De opluchting van vrijheid spatte van het scherm. Bevredigend einde ook wel, al is dat gezien het waarheidsgetrouwe geen verrassing. Goed.

Deze viel me zwaar tegen, veel te traag, te veel 'wazig' gebeuren' en niet zo realistisch als je zou mogen verwachten bij zo'n verfilming van dit 'ware' gebeuren. En daarbij al dat drukke gedoe vooraf enn nadien waar ik absoluut niet van begreep wat daarvan functie was in deze film. Ik stoorde mij behoorlijk daaraan, die drukte binnen de rest van het rustige, maar meningen kunnen verschillen.

Trouwens, mijn mening is dat die amputatie helemaal niet rauw in beeld is gebracht, je ziet vooral veel ketchup en niet echt een realistisch in beeld gebrachte amputatie. Al was het alleen maar om de hoogte waarop deze in beeld werd gebracht (zo'n 15 cm hoger dan nodig, en dan de werkelijkheid) zie het einde.

Voor mij is 127 hours een verschrikkelijk maar interessant verhaal wat door een aantal minpunten niet optimaal uitpakt. Het laatste halfuur is voor mij veel te wazig en druk, en de amputatie is ook niet bepaald prettig om te zien.
Het eerste halfuur daarentegen is perfect. Het begin is duidelijk, leuk en interessant. Maar in de overige tijd is men niet handig te werk gegaan.

De film had veel meer punten kunnen scoren op het verleden van Aron. Als de filmcrew wat logischer had nagedacht, hadden ze kunnen weten dat niet iedereen het leuk vindt om bijna een uur naar een man wil kijken die op zoek is naar een uitweg. In plaats van een helder verleden van het karakter laten ze wat wazige willekeurige fragmenten uit zijn leven zien, wat een gemiste kans is.

Ook de lengte van de film had anders gekund. Ik krijg vaak het gevoel dat filmmakers de drang hebben om een film minimaal anderhalf uur te laten duren. Ik denk dat met deze film de keuze beter was geweest om de lengte niet langer dan 1 uur en 15/20 minuten te maken. Ook zal een breder einde beter zijn geweest, over wat hij geleerd heeft en wat de toekomst hem zal brengen etc.

De soundtrack van de film kan ermee door. Af en toe een beetje ongepast, maar op de nodige momenten mooi. De muziekkeuze had dus op sommige momenten beter kunnen zijn, maar al met al niet veel op aan te merken.

Het acteerwerk is uitmuntend, de wazige momenten hadden van mij (niet zoveel) gehoeven, maar dat is een keuze van de regisseur.
De amputatie scène is het voor mij ook net niet. Ik denk dat ze er beter voor hadden kunnen kiezen om de scène niet zo duidelijk in beeld te brengen, en vooral de gezichtsuitdrukkingen van Franco hadden kunnen filmen.


Al met al dus een beetje een overrated film. Ondanks de enkele minpuntjes redelijk wat pluspunten. Het acteerwerk is goed, de soundtrack op de nodige momenten maar de indeling en keuzes van de regisseur hadden beter gekund. Na lang nadenken tussen 3 & 3,5 sterren heb ik uiteindelijk gekozen voor 3.
Nog steeds een net cijfer, maar had beter gekund. De film Buried bijvoorbeeld kent een aantal gelijkenissen, maar door betere keuzes van de regisseur en interesse dat wordt gewekt heeft de film bij mij een hoger cijfer gekregen.

“Don't lose it. Aron, do not lose it.”

Energieke film en dat laat zien wat voor geweldig regisseur Danny Boyle is. Want de film bestaat voor het grootste gedeelte uit een man die met zijn hand vastzit onder een rotsblok en daar 127 uur zou vastzitten. Maar Boyle maakt er een visueel feest van met een aantal fraaie shots en een snelle montage.

Vooral de waanideeën van Aron Ralston zorgen voor een welkome afwisseling en zorgen voor een bijna hallucinerende filmervaring. Je voelt ook echt de waanhoop van Aron en dat komt door het grandioze spel van James Franco. Franco maakt van Aron een sympathieke gast en een echte thrillseeker, waar je makkelijk mee meeleeft. Het einde is bekend en zorgt voor een gruwelijke afsluiter. De ontlading die Aron voelt, voel je ook als kijker en dat is knap werk van Boyle en Franco.

Ik vond dit een erg goede film. Leefde erg mee met de hoofdrolspeler! Vooral het geluid als hij zijn arm doorsnijdt is erg gaaf en net of je het zelf meemaakt. TOP!

Film met een simpele opzet - het verhaal van een man die 127 uur lang vast komt te zitten in een kloof - die onder je doorsnee regisseurs hooguit goed zou zijn. Danny Boyle maakt hier echter een geweldige film van, en met iedere film die ik van hem zie waardeer ik hem meer en meer.

James Franco speelt uitstekend, niets op aan te merken. Het camerawerk is zeer sterk: vloeiend en pakkend. De montage is fantastisch. De manier waarop het verleden van de hoofdpersoon (oftewel, hoe hij hier beland is) ingeknutseld wordt in wat er hier en nu gebeurt is super gedaan. Je hebt nooit het idee dat je naar een verplichte flashback zit te kijken die alles van de verhaal zou uitleggen. Nee, het gaat dieper in op het karakter van de hoofdpersoon die in die 127 uur aardig wat te bedenken. Beeld en audio vullen elkaar goed aan (die muziek als hij eindelijk ontsnapt en mensen tegenkomt, wauw kippenvel).

Weinig te klagen over deze film dus. Trek alleen mijn twijfels over of het verhaal wel goed genoeg is voor een film überhaupt, al laat Doyle wel zien dat het kan. Toppertje.

Ik ben het volledig eens met Fonz en eRCee. Deze film kon mij niet bekoren. Ik vind James Franco al geen goede acteur, het gegeven van de film leent zich niet om een hele film mee te vullen en de manier van filmen doet mij erg MTV-generatie-achtig aan. Dat laatste neemt de spanning en de beklemmende sfeer helemaal weg.

Fonzzz002 schreef:

127 Hours is het resultaat van wanneer je een ‘10 minuten documentaire achtig’ verhaal probeert uit te rekken naar een anderhalf uur durende film. [/quote]

Toch boeiend hoe je met een verhaal als dit anderhalf uur super geboeid zit te kijken.

Prachtig gefilmd in een weergaloos mooie omgeving. IJzingwekkend spannend verhaal... terwijl er niet zo veel gebeurd. Kortom, briljant 4*

Zeer sterke film over een avonturier die 127 uur vast komt te zitten in de plaatselijke Amerikaanse flora. De film werd qua montage en cinematografie zeer boeiend gehouden. Fijne camerashots zoals de camera in de drinkbus. Ook de hallucinaties of flashbacks zorgden voor een aangename afwisseling. Het blijvend boeiend houden, het leek met de grootste uitdaging voor Boyle, eveneens wetende dat iedereen weet hoe de film eindigt. Maar als je geslaagde films als Trainspotting, Slumdog millionaire en 28 days later op je conto staan hebt, dan weet je als kijker dat je gebeiteld zit met Danny Boyle.

Technisch gezien is de film een waar hoogstandje, zowel visueel als auditief. Misschien hier en daar wat te druk, maar Boyle trok zijn trukendoos open met de split screens, snelle montage, camerastandpunten, close-ups, enz ... Die hallucinaties bijvoorbeeld waren erg goed, zeker bij de overstroming. De film is ook erg geloofwaardig en de mooie scène in het meer geeft je een gevoel van "wow, daar wil ik ook in duiken, zélfs zonder die 2 chicks".
Het hoogtepunt voor mij was de communicatie die hij had met zijn camera. Ontroerend, maar soms ook grappig wanneer Aron de satirische toer opgaat. En het blijft ongelooflijk hoe de menselijke geest enerzijds een zeer sterke wil heeft om te overleven, maar aan de andere kant ook gewoonweg gek wordt van wanhoop en eenzaamheid.
Fijne filmposter ook, niet zoals het in werkelijkheid was, wel de symbolische weergave van de wegtikkende tijd.

Fijne Boyle.

Toch wel een goede regisseur hoor, die Boyle. Heeft al een aantal behoorlijke films op zijn naam staan, waar ik er zeker nog een aantal van ga bekijken. Dit was mijn eerste Boyle ervaring, ooit weleens Slumdog opgezet maar door een of andere reden niet afgekeken.

De film is wat traag in zijn middenstuk, maar de toon is behoorlijk gezet als Franco met zijn arm onder de steen komt te zitten. Daarna is de film wat trager en lijkt het alsof Boyle soms niet helemaal weet wat hij aanmoet met het stuk.

Erg mooie scene aan het einde, mede omdat het enorm gedurfd is. Schijnt ook een hele beruchte scene te zijn. Ik denk niet dat ik iets spoil want vele kennen het verhaal van Aron Ralston wel zo'n beetje. Mooie prestatie van Franco, jammer dat het een beetje te traag was in zijn middenstuk.

Fijne film, echte een hele fijne film.

Mooi beginnetje in die zin door te beginnen met allerlei splitscreens waar heel veel drukte en mensen op te zien zijn, de chaos van de maatschappij, om zo nog maar eens te benadrukken dat met een dergelijke hobby de vrede en rust van de natuur opzoeken helemaal nog niet zo gek is, zelfs begrijpelijk.

Eerste deel van de film, toch een luchtige kijk, vrolijkheid troef, genieten van de natuur, de rust en het toevallige bezoek. Tweede deel van de film en de onmiddellijk sfeerverandering, het moment dat hij daar naar die steen staat te kijken en hoe dat besef langzaam binnen sijpelt. De rest van de film wisselt sterk tussen een vindingrijke, weldoordachte prima pratende Aron, althans tegen zijn camera dan, en iemand die daarna omslaat naar honger, dorst en hallucinaties. Vooral het moment dat hij zichzelf talkshowstijl staat te interviewen vind ik op het hilarische en knappe af. Er wordt dan hier boven ergens geopperd dat Boyle voor een andere stijl had moeten kiezen, soberder en meer drama, nou wat mij betreft absoluut niet. Het is wat mij betreft de combinatie van de film, de meer dan prima prestaties van Franco en de visuele, vlotte, licht humoristische stijl van Boyle, wat de film maakt. Hoewel ik wel van een flinke drama houd verwacht ik dat dit wel een hele moeizame film geworden was zonder de stijl die het nu vlot houdt. Had dat maar eens boeiend gehouden.


Erg leuke film, en nogmaals gezegd, prima prestatie ook van James Franco.

Een erg vervelende film om naar te kijken, maar daarom juist een belevenis om te zien.

Vandaag bekeken, vond het wel een boeiende film om eens gezien te hebben, je blijft toch kijken omdat je weet hoe dit afloopt.
Vond wel jammer van de vele flashbacks die je zag in de film, beetje rare stukjes, maar verder een prima film.
Gebeurd niet zo heel veel maar dat kan je ook niet zo verwachten bij dit soort films.
Het einde vond ik wel weer aardig, op de bluray disc staat ook nog een alternatief einde die heb ik nog niet gezien, ben wel benieuwd hoe die is.
Het enige wat ik me afvroeg of hij die 2 meiden nog weer heeft gezien