Four Weddings and a Funeral (1994)

Mooie en een van de betere romcoms maar die Andy mcdowal trek ik voor geen meter. Geen enkele chemie samen

Btw de kritiek dat een grote naam als Kirstin Scott Thomas een bijrol heeft is raar. In 1994 was ze nog geen grote naam maar begon ze net

Nou, dan eindelijk eens deze klassieker gezien. Geen idee waar de film die status aan te danken heeft. Audiovisueel sowieso helemaal niets bijzonders in te ontdekken. En verder nogal duf. Af en toe wel leuk, door alleen met plezier gespeeld, de sfeer in dat wat hogere sociaal milieu is goed getroffen, maar vaak gewoonweg niet grappig genoeg. Grant gaat me als typetje er te over die steeds te laat komt en ringen vergeet of zo'n Atkinson die loopt te hakkelen van de zenuwen. Dat zijn dingen die bij mij niet als grap werken. En helaas bouwt de film in het begin te veel daar op. 2,0*.

Niet goed.

De status van klassieker is mij een raadsel, laat staan het komedie genre. Werkelijk, ik heb geen enkele keer om deze duffe humor moeten lachen, terwijl Engelse humor juist wel goed bij mij werkt. Ook zie ik andere recensies die ik niet denderend zijn.

Slechts Atkinson heeft wat uitstraling, de rest acteert brak en helemaal niet grappig. Ik snap ook niet waar ik om moet lachen, de kamer bij mij lag plat terwijl ik nog bezig was met de rede waarom ze nou aan het lachen waren.

Zelden geef ik een cijfer lager dan een 4, maar hier moet ik dat toch doen. Leuk als jij ervan kan genieten, maar ik sluit me aan bij de groep die deze film maar brak vind.

Wél goed.

De destijds relatief onbekende verrukkelijke acteurs, gesteund door een briljant en origineel scenario, zorgden voor het toentertijd grootste Britse kassucces en deze Romantiek / Komedie film kreeg Oscarnominaties voor "Beste Film" en "Beste Scenario", maar werd daarbij afgetroefd door "Forrest Gump" (Beste Film) en "Pulp Fiction" (Beste Scenario) en dat zijn natuurlijk ook niet de minste films.

Notoire laatkomer Charles (Hugh Grant) ziet al zijn vrienden in het huwelijk treden. Dat maakt hem zenuwachtig en gefrustreerd omdat hij zelf geen vriendin kan vinden, tot hij de Amerikaanse Carrie (Andie MacDowell) ontmoet die romantische gevoelens bij hem losmaakt.

Vooral Hugh Grant is op de winnende toer als warrige romanticus, welke verliefd wordt. De komische dialogen, het gestuntel van Rowan Atkinson als overijverige priester en de aanstekelijke humor maken dat je de film keer op keer kunt bekijken. De film had een laag budget en de figuranten moesten bijvoorbeeld zelf bruiloftskleding meenemen om de kosten te besparen. Al met al een vrolijke romcom.

Herziening.

Vermakelijk maar helaas met Hugh Grant, één van irritantste acteurs die ik ken. Deze romcom lijkt een ode aan het "liefde op het eerste zicht" fenomeen met de verschillende koppeltjes die gevormd worden gedurende verschillende trouwpartijen. Laatste huwelijk vond ik het leukste stuk maar ook Fiona die toegeeft dat ze al jaren een boontje heeft voor Charles vond ik een sterker moment in de film. Verder zijn de personages nogal karikaturaal en zie je ze nooit in een andere context dan op trouwfeesten wat de film aan de oppervlakkige kant houdt. Ook Rowan "Mr. Bean" Atkinson mag zijn nummertje opvoeren. Niet altijd even leuk maar je blijft er wel naar kijken...

Was weleens benieuwd naar deze film, een wat bekendere titel die ik nog nooit had gezien, en als ik het goed heb een van de eerste 'typische' Hugh Grant rollen die Hugh Grant neerzet.

Geen idee waarom dit de status heeft die het heeft, want aan de kwaliteit heeft hij het zeker niet te danken.

Vond die hele setting van al die bruiloften echt enorm suf en vervelend om te kijken, ook door het soort mensen. Tuurlijk, je kunt dat verwachten met zo'n titel, maar had niet direct verwacht dat het zo vreselijk onleuk zou zijn. Zowel wat humor betreft (dat stukje met Rowan Atkinson die het huwelijk moet sluiten behoort echt tot de meest ongrappige en cringeworthy dingen die ik ooit gezien heb), als gewoon het verhaal als geheel. Op papier is het hele idee van alleen maar de bruiloften laten zien ergens nog wel origineel en leuk, maar in de uitwerking is het niet geslaagd. Je krijgt geen echte band met de personages, de romantiek werkt nooit echt, en de tijdssprongen om vervolgens weer bij de volgende bruiloft aanbeland te zijn maken het een stroef geheel. Het is een idee dat kan werken, maar niet op deze manier, gewoon niet strak genoeg gedaan.

Of ik heb gewoon teveel een hekel aan dat hele bruiloft-sfeertje, en dan blijkt dat je bij deze film maar weinig te zoeken hebt.

Het enige dat ik dan nog wel begrijp is dat Hugh Grant in deze rol een bepaalde appeal had destijds. Een 'typetje' dat hij nog vaker dunnetjes over zou doen, maar dat gewoon wel altijd werkt.

1*

Of had je je heel erg op die begrafenis verheugd?

Erg lage score hoor. Ik vond dit qua humor wel goed gedaan. Sympathieke hoofdpersoon ook ondanks zijn onsympathieke daden haha, wat een klungel. Fijn om ook een film over echte mensen te zien met kwetsbaarheden die zichzelf zijn. Ook een leuk verhaal. Zowel als drama als komedie wel geslaagd.

4,0

Aardige komedie met droge Britse humor. Degelijke hoofdrol van Hugh Grant en ook wel aardige bijrollen. Andie MacDowell vond ik niet zo goed gecast en ook niet al te sterk acteren. Niet hoogstaand, maar voor een keertje wel oké.

Als kind voor het laatst gezien, dat moet meer dan 20 jaar geleden zijn geweest. Naar aanleiding van de herziening van Notting Hill ook deze maar weer eens opgezet. Eenzelfde Britse charme, maar toch duidelijk een mindere film. Een hoop personages passeren de revue, waardoor het onmogelijk is de diepte in te gaan; de karakters blijven vrijwel allemaal vrij oppervlakkig. En verder voelt het allemaal vrij fragmentarisch aan.

Hugh Grant speelt zijn typische rol van de begindagen van zijn carrière: een personage die op charmante wijze stuntelig is. Als kind vond ik vooral Simon Callow als Gareth, de man met de baard die raar danst het leukst en eigenlijk is hij dat nog steeds wel. Interessant dat nergens expliciet gezegd wordt dat hij homo is of dat hij een relatie met een andere man heeft. Sterker nog, bij zijn uitvaart wordt zijn partner als zijn "beste vriend" aangekondigd, wiens speech overigens erg mooi is. Duidelijk gemaakt voor de tijd van voor het homohuwelijk. Maar goed, dat de grootste bron van humor van een relatief marginaal bijpersonage als Gareth moet komen, is dat natuurlijk niet het beste teken.

Het is uiteindelijk charmant om weer eens gezien te hebben, maar veel om het lijf heeft het allemaal niet en er zijn zeker sterkere films in hetzelfde segment gemaakt, waaronder dus Notting Hill. 1,5*.

Hugh Grant in zijn beste doen in wat hij goed voor is: romantiek.

Lichtvoetige ontspanning, waarbij ik het als Britse film iets fijnzinniger humoristisch had verwacht.

Speelt vanavond op (Vlaamse) TV. Moet ver in mijn geheugen graven want het moet een jaar of misschien 2 nadat hij uit was gekomen dat ik die heb gezien. Ook ik dacht destijds een hele grappige film voorgeschoteld te krijgen maar enkel de scènes met Atkinson vond ik leuk. Hugh Grant zou later dit soort rollen nog vaak genoeg spelen, hij werd echt getypecast voor dit soort romcoms. Denk dat ik bij herziening op een laag cijfer zou uitkomen zoals Shadowed omdat ik nog maar weinig met dit genre heb.

Matige, saaie, flauwe en totaal verouderde film. Onbegrijpelijk dat hier in het topjaar 1994 twee oscarnominaties naar gingen.

Ooit gezien in 1994. Toen was het best een 'hippe' film. Maar nu zoveel jaren later is de film toch wel een beetje 'truttig'. De humor is vaak véél te braaf. De gênante momenten mogen best wat heftiger. En de woordkeuzes zijn lief en simpel.

Er zijn vanaf 1994 tot nu veel meer van dit soort films gemaakt, die veel grappiger zijn. De humor is nu veel scherper, de woorden zijn nu veel grover en de clichés worden tegenwoordig weleens ontlopen. Dus deze film is best goed, maar meer ook niet.

Dit is een 'klassieker', maar prijs de film niet te veel.

Ligt een beetje in dezelfde lijn van al die Britse romcoms al dan niet met Hugh Grant in de hoofdrol. Op zich allemaal niet zo onaardig en best vermakelijk vertier, maar hoogstaand wordt het nooit. Ook een film die niet lang in het geheugen gegrift zal zijn en de hype of Oscar-toekenningen zijn me dan ook wat vreemd.

Na een huwelijk of twee drie had ik het ook wel gehad. The funeral zat er vervolgens ook nog aan te komen volgens de filmtitel, dus dat was even een afwisseling. Feit is wel dat je twee uur lang nogal stijve kostuums en gelijkaardige interieurs voor de ogen geschoteld krijgt. Van receptie naar de kerk en vice versa.

Jammer dat het personage van Andie MacDowell niet wat meer tot uiting kwam. Het hoe en waarom van haar huwelijk wordt nauwelijks aangestipt. Hier en daar wel leuke scènes. De speeches vond ik wel goed en best grappig. Hier en daar ook een gênant moment. Fijn om eens gezien te hebben, maar ook niet meer dan dat.

Ik blijf toch fan van Hugh..

Suf.

Tergend romcommetje. Van de hand van Richard Curtis die nadien nog tal van dergelijke romcoms, vaak klassiekers in het genre en even vaak met Hugh Grant in een hoofdrol, zou lanceren. Four Weddings and a Funeral is hoe dan ook een flauw geval. Het is een beetje wachten tot men alle huwelijken en de begrafenis is afgegaan. Meer dan het wat aaneen geplakt afhaspelen doet men niet.

Grant is de Grant zoals altijd; daar is doorgaans weinig goed of slecht mee. Z'n tegenspeelster Andie McDowell is een ramp. Totaal niet begeesterend en ze speelt bovendien één van de meest onsympathieke personages die je voor dit soort film kan bedenken. Een vreemde keuze, want de chemie tussen haar en Grant zou deze film toch moeten kunnen rechthouden, maar daar is dus niets van aan.

Heel apart dus allemaal. Niet leuk en behoorlijk stoffig. Kan ik de romcom van Britse makelij doorgaans nog net smaken, is dat niet het geval als men niet verder komt dan de blauwe puppy-oogjes van Grant of tenenkrommende meligheid als 'Is it still raining? I hadn't noticed'. Pfft.

2

kan iemand de hoes verranderen ?

Verkeerd plaatje bij deze film. Dit is geen horror

Volgens mij is dit een verkeerde poster???