Fen Nu Qing Nian (1973)

Nogal wilde Chang.

Ik ben niet zo'n fan van Chang's films in een moderne setting, ook hier is het zeker geen meerwaarde. Hij probeert ook wat edgier te zijn, maar het is af en toe zo wild en schijnbaar ongecontroleerd dat het bijna een parodie van zichzelf is. Ondanks dat Chang het toch allemaal redelijk serieus lijkt te bedoelen.

Het drama is dan ook een complete sof en werkt voor geen meter. Ook de regie voelt af en toe nogal klungelig aan. Anderzijds zit er wel zoveel energie en drive in de film dat het toch nog aandoenlijk wordt op zekere manier. Zeker ook omdat er nogal wat actie inzit, dat soort scenes baten dan wél veel meer bij deze aanpak.

Het resultaat is nog steeds een redelijk zooitje, het is een geluk voor de film dat het meeste drama in het begin zit en de meeste actiescenes aan het einde, zodat de film toch nog op een redelijk positieve nooit afsluit. Zeker niet Chang's beste, maar voor een Chang in moderne setting wel één van de betere wat mij betreft.

2.5*

Hedendaagse Chang

Na een tijdje er geen meer gezien te hebben, lijk ik nu opeens in een Cheh Chang periode te zitten. Ik koop mijn Shaw Brothers films gewoon blindelings wanneer ik ze tegenkom (jammer genoeg moet je daarvoor wel naar Duitsland of Zwitserland aangezien enkel de Duitse markt goed vertegenwoordigd is qua releases), zet ze weg naar volgorde van aanschaf en pak gewoon telkens de volgende in rij wanneer ik nog eens zin heb in een film van de productiemaatschappij.

The Delinquent is dus film nummer 17 van Cheh Chang voor mij en blij om te zien dat het toch terug een betere zit is na het ietwat zwakke Have Sword, Will Travel. Even leek het er echter op uit te draaien dat dit me opnieuw ging tegenvallen, want ik zie de regisseur toch veel liever wanneer hij zich concentreert op historische epossen. Het is daar dat zijn grote kracht zit maar The Delinquent blijkt toch een erg tof hedendaags (jaren seventies) filmpje te zijn geworden. Geen idee hoeveel invloed Chih-Hung Kuei in het geheel heeft (dit is nog maar de eerste keer dat ik iets van zijn hand zie, zo zie je maar dat er toch nog altijd regisseurs te ontdekken zijn in de Shaw stal) maar de energie spat alleszins van het scherm af. Het beste aan de film is misschien nog wel het feit dat dit qua gevechten een hoog niveau behoudt. Veel grootschalige scènes met veel vechters tegelijkertijd maar waar in soortgelijke films iedereen zowat Power Rangers-gewijs staat af te wachten om het hoofdpersonage 1-op-1 aan te vallen, moet John (vreemd trouwens dat er voor de ondertiteling voor zo'n klassieke Engelse namen is gekozen, dan klinkt Shen Chang toch iets aannemelijker) meerdere mensen tegelijkertijd van zijn lijf houden. Een aantal scènes springen ertussenuit en dan vooral het stuk met de brommers.

Ook een film met maar erg weinig karakteropbouw eigenlijk. Normaal gezien moet het hoofdpersonage altijd de nodige training ondergaan, maar nee: John kan vanaf de eerste seconde een danig potje knokken en doet dat ook de gehele speelduur. De invulling van Chung Wang is dan ook degelijk te noemen en verder nog wel een aantal toffe bijrollen. Ti Lu heeft nog een erg fijne vechtscène als de vader van John maar het is toch vooral Mei Sheng Fan als Big Sean en zijn kornuiten die het de moeite waard maken. Let vooral ook nog op een kleine bijrol van Dean Shek als de kreupele kompaan van Big Sean. Liefhebbers van het oudere werk van Jackie Chan zullen Shek wel herkennen van Chan's eind jaren '70 periode. Visueel ook een aantal vreemde scènes trouwens waar er wordt ingezoomd op bepaalde lichaamsdelen en heel snel over en weer gecut wordt. Dat kan bijna niet anders de invloed van Kuei zijn volgens mij dus ik zou is moeten nakijken of ik nog iets van zijn hand heb liggen. Een blik op zijn oeuvre zegt me op het eerste zicht niets en het lijkt me dan ook vooral wat een atypische Shaw Brothers regisseur te zijn.

Zo eentje die wel eens iets compleet anders durfde te doen zoals Chung Sun met Human Lanterns. In ieder geval: The Delinquent is eens een stapje weg van het vertrouwde pad voor Chang en het klein beetje maatschappijkritiek dat hij hier in verwerkt (dat tieners nietsnutten zijn) gaat hem niet zo geweldig goed af maar qua gevechten is het smullen.

3.5*